Ο κ. Δ. Γουσέτης

Προχώρησα στην ανάρτηση αυτή γιατί μέσω σχολίων έχουμε ασχοληθεί με τον κ. Γουσέτη επιδερμικά οφείλω να ομολογήσω. Θεωρώ ότι οι επιστολές στην Αυγή του σ. Κ. Μακρόπουλου (σσ δεν τον γνωρίζω) που αναδημοσιεύω από την Αυγή και με τις οποίες συμφωνώ προχωρούν το θέμα που χωρά πολύ συζήτηση ανάμεσα στα μέλη του ΣΥΝ

Κάποιες παρατηρήσεις
Είμαι ενάντια σε κάθε φίμωση οποιασδήποτε ιδέας! Αρκεί ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχωρίζει τη θέση του από αυτές τις απόψεις στο ίδιο ή σε άλλο φύλλο. Δεν θεωρώ ότι η Αυγή πρέπει να είναι το προνομιακό πεδίο και μόνο του κ. Γουσέτη και άλλων ομοίων αντιλήψεων… Η φίμωση που πραγματοποιήθηκε από την «Αυγή» ενάντια στον σ. Μακρόπουλο, έτσι όπως με πρώτη ματιά φαίνεται, από την πλευρά εκείνη που επαγγέλλεται ανανεωτικές απόψεις , αλλά βγαίνουν αλλοίμονο, στην επιφάνεια ως κράμα σταλινισμού και δογματισμού. Με τις "νεοφιλλελεύθερες" απόψεις του κ. Γουσέτη διαφωνώ απόλυτα.
Τέλος αν και πρώτη φορά αναφέρομαι σε εσωκομματικά του ΣΥΝ, θεωρώ υγεία και όχι εσωστρέφεια την ιδεολογική αντιπαράθεση αλλά με ίσους όρους και με ανθρώπους που τη δέχονται και την αντέχουν, με ανθρώπους που δεν αρέσκονται στο μονόλογο της εφημερίδας τους, με ανθρώπους που αγωνίζονται μέσα από τα κινήματα με τους εργαζόμενους… όχι ενάντιά τους κ. Γουσέτη. Αυτή δεν είναι άλλη αντίληψη, αλλά συγκεκριμένη νεοφιλελεύθερη αντίληψη…

αστυάνακτας

Περί «Αυγής» και κ. Γουσέτη το ανάγνωσμα
Ο Κ. Μακρόπουλος συνοψίζει τις απόψεις του για άρθρα του συνεργάτη μας Δ. Γουσέτη

Είμαι αναγκασμένος να αναφερθώ σε κύρια σημεία των τριών επιστολών μου. Η πρώτη απαντούσε σε άρθρο του Διονύση Γουσέτη στην Αυγή της 15 Μάρτη 2008 με τίτλο «Μερικές αριστερές σκέψεις για τον ΟΣΕ»,λ΄’εγοντας εν μέσω τέτοιου ξεσηκωμού των εργαζομένων για το αντιασφαλιστικό έκτρωμα,γιατί,στον καιρό που ο λαός μας, η νεολαία και οι εργαζόμενοι προσβλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ με μεγαλύτερο ενδιαφέρον,τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να αναπτύξει πιο πολύ αριστερά φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά και τους δεσμούς του με την ελληνική κοινωνία προς μία άλλου τύπου ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων, δημοσιεύονται απόψεις σε μια έγκριτη εφημερίδα της αριστεράς, στο όνομα του πλουραλισμού των απόψεων, της ελευθερίας του λόγου, οι οποίες εκθέτουν την ίδια την αριστερά. Αν δεν υπογραφόταν το άρθρο αυτό, θα ήμουν σίγουρος ότι θα ήταν ένα άρθρο του ανεκδιήγητου Γ. Μαρίνου με «προτροπές προς την αριστερά, δίνοντας επιχειρήματα στην κυβέρνηση ή και «αριστερά» άλλοθι
Δημοσιεύτηκε στο μεταξύ στην «Αυγή» του Σαββάτου νέο άρθρο του Δ. Γουσέτη, το οποίο προσπαθεί να απαντήσει στο δικό μου.
Με τη δεύτερη δική μου (ενν. επιστολή) ,σημειώνω τα εξής: «Πριν μπω σε ζητήματα που βάζει ο κ. Γουσέτης σήμερα, θέλω να επισημάνω ότι ο κώδικας δημοσιογραφικής δεοντολογίας και δημοκρατικής ευαισθησίας επέβαλε, σε άρθρο το οποίο απαντά σε κάποιο άλλο, να υπάρχει και η δημοσίευση εκείνου για το οποίο γίνεται κριτική, πράγμα το οποίο δεν κάνατε ποτέ. ΑΠΑΙΤΩ, λοιπόν, μαζί με το σημερινό μου σημείωμα να δημοσιευθεί και το ως άνω άρθρο. Εκτός πια αν κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους…»
Και «σαν σταλινιστής», όπως ούτε λίγο ούτε πολύ με αποκαλεί θέλω να ξεκαθαρίσω ότι με το σημερινό μου άρθρο δεν έχω διάθεση να ανοίξω προσωπική βεντέτα με τον κ. Γουσέτη, έχω όμως ανοιχτό μέτωπο ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης με ό,τι κατά τη γνώμη μου βλάπτει, προσβάλλει, δημιουργεί εμπόδια στην υπόθεση της αριστεράς και σε όλους εμας(χωρίς να θέλω να εκπροσωπήσω κανέναν) που αγωνιζόμαστε μέσα από συνδικάτα, μαζικούς φορείς και την κοινωνία και όχι πίσω από τα γραφεία της δήθεν διανοουμενίστικης, δημοκρατικής(;) και αριστερής(;) ασφάλειας εξαπολύοντας μύδρους επί παντός επιστητού. Με ότι κατά τη γνώμη μου, δημιουργεί εμπόδια, συγχύσεις και αναστολές στην ταυτότητα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρ΄ όλα αυτά, οι ιδέες και απόψεις δεν υπερίπτανται, προσωποποιούνται και εκφράζονται, δημιουργούν ρεύμα από συγκεκριμένους ανθρώπους. Αν αυτή η θέση μου μπορεί να θεωρηθεί «ιδεολογική Καθαρότητα» και «σταλινισμός», λίγο με απασχολεί, θα ήθελα όμως να πω ότι και στις δύο εκδοχές τις έζησα στο πετσί μου…
Η κριτική για μένα πρέπει να γίνεται με γνώμονα τι τι ισχύει στη ζωή, με όρους κοινωνικούς, πολιτικούς και κινηματικούς, με στόχο το πώς θα βελτιώσουμε τη λειτουργία, τη φυσιογνωμία του ΣΥΝ, το πώς αυτή θα γίνει κτήμα της κοινωνίας και στόχος της για κατάκτηση
Ζητήματα τέτοια όμως που δημιουργούν συγχύσεις, αν μη τι άλλο, μας αναγκάζουν, χωρίς να το θέλουμε να αισθανόμαστε απολογούμενοι και είναι για μένα «σταλινικά» καταδικαστέα.
Με αυτήν την έννοια, και η δήθεν ανεξάρτητη «Αυγή», που θυμάται την ανεξαρτησία της μέχρι να επικαλεστεί τη βοήθεια και την ενίσχυση του κυρίου και βασικού της μετόχου, του ΣΥΝ< έχει υποχρέωση να συμβάλλει προς αυτήν τη κατεύθυνση και όχι στο όνομα ενός δήθεν «πλουραλισμού» απόψεων, που είναι ζήτημα κατά πόσον εκφράζουν τον ΣΥΝ, να ενισχύει αυτές τις συγχύσεις. Αλλά επ’ αυτού την ουσιαστικότερη και καλύτερη απάντηση στην «Αυγή» και τον Δ. Γουσέτη την έδωσαν οι σ. από τον ΟΣΕ, οργανισμό στον οποίο αναφέρονταν ο αρθρογράφος στις 21.3.2008 μέσα από τις στήλες της «Αυγής», απάντηση την οποία τόσο εύκολα και ειρωνικά προσπερνάει ο κ. Γουσέτης». Στην Τρίτη (επιστολή) γράφω: «Η υπομονή έχει και τα όριά της!!!Γιατί πάει πολύ να επιδεικνύεις τέτοια στην επιμονή της «Αυγής» να συνεργάζεται με τον κ. Δ. Γουσέτη από τη μία και από την άλλη να παριστάνει ο κύριος αυτός το θύμα και την αθώα περιστερά. Είμαι ίσως από τους πρώτους που εγγράφως προσπάθησα να απαντήσω στην αρθρογραφία του εν λόγω κυρίου και με τις οποίες καυτηρίαζα το απαράδεκτο, κατά τη γνώμη μου, γεγονός της δημοσιοποίησης τέτοιων απόψεων σε ένα αριστερό έντυπο σαν την «Αυγή» Ο κ. Γουσέτης επανήρθε δριμύτερος με άρθρο του στο φύλλο της 30.08.08 απειλώντας θεούς και δαίμονες, κατ’ αρχάς θεούς και δαίμονες λέγοντας ότι επιφυλάσσεται «ίσως¨(!) για το μέλλον να απαντήσει σε παρόμοιες καταγγελτικές επιστολές. Τολμάει να μιλήσει για «κουλτούρα ανελευθερίας που αποπνέει μια κάποια αριστερά» και «χρήση χαρακτηρισμών και επιχειρημάτων» όταν εγώ ο ίδιος είμαι θύμα μιας τέτοιας νοοτροπίας, μια και η «Αυγή» έπνιξε τις επιστολές μου και απαντώντας (;) ο κ. Γουσέτης μέσω της ¨Αυγής» στην πρώτη απ’ αυτές( την οποία του είχα κοινοποιήσει και με e-mailμε χαρακτήρισε Σταλινιστή, χωρίς να απαντήσει επί της ουσίας!!! Θεωρεί πολιτική βρισιά(!) να κριτικάρουμε απόψεις και πολιτικές και να τις κατατάσσουμε σ’ αυτήν ή την άλλη ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση, έχοντας για κάτι τέτοιο κατασταλαγμένο πολιτικό κριτήριο και άποψη και να μην είμαστε «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ» όπως θέλει εκείνος. Γι’ αυτό θίγεται με τον χαρακτηρισμό «νεοφιλελεύθερος» που του αποδίδεται και «δεν θέλει να εντάξει(εγκλωβίσει) τις ιδέες του κάπου, για κάποιες από τις οποίες μάλιστα έχει αμφιβολίες» Δικαίωμα του, λέω εγώ, αλλά τι φταίμε όλοι οι άλλοι να ταυτιζόμαστε και να απολογούμαστε γι’ αυτόν… Και καταλήγει λέγοντας ότι «δεν συνηθίζει να απαντάει σε καταγγελίες που στερούνται επιχειρημάτων» (sic) και ότι οι καταγγελτικές εναντίον του επιστολές «στοχεύουν σε μια σχολή σκέψης, υπαρκτής μέσα στην αριστερά, περιλαμβανομένου και του ΣΥΝ, η οποία βάλλεται συντονισμένα (ξανά sic!). Κοντά σ’ αυτόν, ορισμένοι επιστολογράφοι που θέλουν να τον υπερασπιστούν, θυμούνται και τονίζουν την ιδιότητά τους ως μικρομετόχων της «Αυγής» Α.Ε. Ας μας πούνε όμως, κρίνοντας και από την ημερησία κυκλοφορία της «Αυγής». Πόσοι απ’ αυτούς παίρνουν καθημερινά την εφημερίδα και γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΣΥΝ δεν καλύπτεται απ’ αυτήν και δεν την αγοράζει. Με την ευκαιρία, ζητάω από την ηγεσία του ΣΥΝ να διοργανωθεί συζήτηση σε όλες τις Π.Κ. του κόμματος για το θέμα της «Αυγής». Μιας και ο ΣΥΝ είναι βασικός της μέτοχος. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και θα βοηθήσουμε νομίζω. Κλείνοντας θέλω να πω ότι ο κ. Γουσέτης αν μη τι άλλο, επιδιώκοντας να εκφράσει μια άλλη σχολή σκέψης, όπως λέει, η οποία όμως έσερνε τον ΣΥΝ στα όρια της ανυπαρξίας και στην ουρά του ΠΑΣΟΚ, θαύμαζε και είχε σαν πρότυπό της τα ιταλικά πειράματα διακυβέρνησης (είτε πρόσφατα, είτε παλαιότερα τύπου Ελιάς) με τα τραγικά για την αριστερά αποτελέσματα, γενικότερα μια πολιτικής που καταψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία από το 4ο Συνέδριο του ΣΥΝ και δώθε, γίνεται επικίνδυνος και για την «Αυγή» και για την αριστερά και για τον κόσμο της εργασίας και του πολιτισμού και για τη νεολαία. Αλλά επειδή, όντως δεν είναι έτσι τα πράγματα στο χώρο αυτόν που τάχα θέλει να εκφράσει, ας βγουν πρώτοι εκείνοι να τον καταδικάσουν γιατί, τουλάχιστον , τους προσβάλλει ΥΓ.: Δεν έχω κανέναν ενδοιασμό για τον χαρακτηρισμό «επικίνδυνος» γιατί, επί της ουσίας έχω απαντήσει στον κύριο αυτό με τις επιστολές μου. Αλλιώς θα έχω πειστεί από τα επιχειρήματα των συντρόφων μου που δεν αγοράζουν την «Αυγή», θα προσθέσω και εγώ ένα μαζί τους και θα πάψω να αγοράζω ένα έντυπο, όχι μόνο ανεπαρκέστατο, αλλά που δεν με εκφράζει και με προσβάλλει»

Κώστας Μακρόπουλος,

μέλος γραμματείας ΠΚ Βύρωνα του ΣΥΝ,

μέλος ΝΕ Ανατολικών Συνοικιών Αθήνας.

αναδημοσίευση από την Αυγή 13.09.08