Ο «ρεαλισμός» του ΚΚΕ

του Γ. Κυρίτση από την Αυγή

 "Καθαρή" η συχνότητα στον αγοραστή του 902! "Καθαρή" από εργαζόμενους δηλαδή... Πρόφτασε το ΚΚΕ και ενσωμάτωσε στο οπλοστάσιό του ακόμα κι αυτά που ψηφίστηκαν πριν από δυο εβδομάδες. Το ΚΚΕ χρησιμοποιώντας τα όπλα του εχθρού όχι εναντίον των αντιπάλων, αλλά εναντίον των δικών του, έχει απωλέσει μεθοδικά την ηθική ανωτερότητα που πάντοτε διατηρούσε έναντι των αντιπάλων μας, τουλάχιστον μέχρι το Μνημόνιο. Με τη στάση του έχει πλέον νομιμοποιήσει τις πρακτικές της κυβέρνησης και έχει επιτρέψει το επιχείρημα "και το ΚΚΕ τα ίδια κάνει". Το συγκρότημα Αλαφούζου π.χ., δεν χάνει ευκαιρία να χαιρετίσει τέτοιες "ρεαλιστικές" κινήσεις, το ίδιο και ο ΔΟΛ του κ. Ψυχάρη. Και το επιχείρημα "και το ΚΚΕ τα ίδια κάνει", που μεταφράζεται στην κοινωνία ως "όλοι ίδιοι είσαστε", είναι η καλύτερη άμυνα της άρχουσας τάξης. 

Πριν από έξι μήνες προτείναμε από την "Αυγή" να εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες ώστε ο "902" να παραμείνει στην Αριστερά. Το ηθικό επιχείρημα -πέραν του κινδύνου ο "902" να γίνει μνημονιακός- ήταν ότι η συχνότητα "δεν είναι περιουσιακό στοιχείο ενός κόμματος, αλλά κοινωνική περιουσία της Αριστεράς". Ο "Ριζοσπάστης" είχε απαντήσει με έναν οχετό, του οποίου το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η συχνότητα είναι του ΚΚΕ και ότι άμα γουστάρει της βάζει φωτιά και την καίει. Το μαύρο στην ΕΡΤ και η διάθεση της συχνότητας του "902" για τη μετάδοση του προγράμματος της δημόσιας τηλεόρασης ήρθε λίγο μετά να επιβεβαιώσει τη θέση μας ότι η συχνότητα έπρεπε να μείνει στην από 'δω πλευρά. 

Με την κίνησή του να πουλήσει τον "902" σε επιχειρηματία φιλικό προς την κυβέρνηση, ακόμα και μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, το ΚΚΕ αναδεικνύεται σε εμφανή συστημικό κρίκο. Η αναμετάδοση της ΕΡΤ ήταν μια κίνηση που τροφοδοτούσε την ψευδαίσθηση ότι "το ΚΚΕ, την κρίσιμη στιγμή, τελικά θα προσέτρεχε με κάποιον τρόπο". Οικτρή διάψευση. Τελικά, ο Περισσός παραδίδει τα όπλα στους αντιπάλους, διότι το να έχεις κανάλι είναι ένα πολύ ισχυρό όπλο και το ΚΚΕ δεν το απεμπολεί απλώς, αλλά το δίνει για να γίνει άλλο ένα μνημονιακό πλυντήριο. Διαλέγει στρατόπεδο.

Και πάλι περί «ανάγκης Χρηστότητος: Το δημοσιοϋπαλληλικό ζήτημα»

Απολύεστε!

Μ’ αυτή φράση οι Δημόσιοι υπάλληλοι τις πρώτες δεκαετίες του 20 αιώνα έμπαιναν στην ανεργία. Η λέξη «υπαλληλάκος» και  «δασκαλάκος» κυριαρχούσε στη κοινωνική ζωή.

Ο Δημόσιος υπάλληλος ήταν έρμαιο της πολιτικής εξουσίας. Με μία απλή υπογραφή υπουργού απολύονταν επειδή συμμετείχε σε απεργία, με μια απλή υπογραφή μεταθέτονταν ή στη καλύτερη περίπτωση γέμιζε το βιογραφικό του ποινές. Τότε γέμισε η πλατεία Κλαυθμώνος. Τότε συνέβη και ο διωγμός του ποιητή Κ. Καρυωτάκη από τότε υπουργό Μ. Κύρκο, πατέρα του Λ. Κύρκου.

Από τότε έως πριν λίγο καιρό οι Δημόσιοι υπάλληλοι μέσα από τους αγώνες τους κέρδισαν πολλά. Κατάφεραν και πήραν μια θέση ουσιαστική στην κοινωνία. Το Δημόσιο έγινε ένας στόχος για πολλούς. Τότε βρήκαν ευκαιρία τα κόμματα της εξουσίας να κάνουν παιχνίδι, δηλαδή ρουσφέτια στο δημόσιο για να διατηρούν το κόμμα τους στην εξουσία. Κανένα από τα κόμματα που κυβέρνησαν (δυστυχώς κυβερνούν ακόμη) δεν είχαν τη διάθεση ν’ αλλάξει κάτι.

Όλοι τα αποδίδουν στους κακούς συνδικαλιστές. Να θυμίσω κάτι μιας και αναφέρθηκα στον Καρυωτάκη. Όταν ήταν γενικός Γραμματέας της Ένωσης Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών (δηλαδή πρόγονος της ΑΔΕΔΥ) έγραψε το «ΑνάγκηΧρηστότητας: Το δημοσιοϋπαλληλικό ζήτημα». Εκεί με σαφήνεια τοποθετούνταν πως πρέπει να λειτουργεί το δημόσιο, πως πρέπει να γίνονται οι διορισμοί. Ο πρώτος που μίλησε λοιπόν ήταν συνδικαλιστής. Το αποτέλεσμα ήταν να εξοριστεί από τη κεντρική εξουσία γιατί δεν συνδιαλέχθηκε μαζί της. Αντίθετα άλλοι συνδικαλιστές έτρεχαν από δω κι από κει, από δημόσια υπηρεσία σε δημόσια για να πείσουν τους Δημοσίου Υπαλλήλους ώστε να μη απεργήσουν.

Μετά μίλησε η αριστερά στο σύνολό της. Οι συνδικαλιστές της πάντα έθεταν το ζήτημα της πρόσληψης και των ρουσφετιών, της ενσωμάτωσης των επιδομάτων στο βασικό μισθό Είναι ψέμα ότι κανείς δε μιλούσε. Βεβαίως αν υπήρχαν επί Καρυωτάκη τα σημερινά ΜΜΕ θα τον έβγαζαν εκτός από άσημο ποιητή και τρελό και κακό δημόσιο υπάλληλο.

Επομένως έχουμε όλη αυτή την περίοδο να κάνουμε από τη μια με καλούς και υποταγμένους στη κεντρική εξουσία συνδικαλιστές και από την άλλη με αγωνιστές συνδικαλιστές.

Και φθάσαμε στο σήμερα όπου στους δημόσιους υπάλληλους επισείονται πάλι απολύσεις, ποινές, μετακινήσεις, διαθεσιμότητες. Φθάσαμε πάλι στις αρχές του 20ου αιώνα. Άρχισαν πάλι οι δημόσιοι υπάλληλοι να γίνονται όργανα και αποδέκτες της κυβερνητικής πολιτικής. Κατηγορούνται ως επίορκοι, ως ρουσφέτια, ως τεμπέληδες, ως πλεονάζοντες, και καταλήγουν μετακινούμενοι και απολυμένοι Κατηγορούνται από αυτούς που δημιούργησαν ένα κράτος στην υπηρεσία τους και τώρα έρχονται με ρομφαία υποτίθεται να κάνουν τη κάθαρση. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

Επειδή δε, αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει εξ αρχής βρήκαν το κόλπο του διχασμού της κοινωνίας. Από τη μια πλευρά οι Ιδιωτικοί υπάλληλοι, από την άλλη οι «προνομιούχοι» Δημόσιοι υπάλληλοι. Ποιοι φταίνε για την ανεργία των πρώτων; Μα φυσικά οι δεύτεροι απαντούν τα μνημονιακά στόματα εν χωρώ και οργάνοις. Αναρωτιέμαι πόσο περισσότερο ψέμα θ’ ανεχθούμε;

Διότι για την ανεργία των ιδιωτικών υπαλλήλων φταίνε οι πολιτικές εκείνες που ισοπέδωσαν τους μισθούς, που έκλεισαν εργοστάσια και μαγαζιά, που έδωσαν κίνητρα στους μεγαλοϊδιοκτήτες και καπιταλιστές να εφαρμόσουν απαράδεκτες σχέσεις εργασίες. Αυτοί που ψήφισαν τη διάλυση των συμβάσεων, αυτούς που επέτρεψαν  τη μετενέργεια και την ανυπαρξία συλλογικών συμβάσεων, οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές που σφυρίζουν αδιάφορα για να διευκολύνουν το έργο της κυβέρνησης.

Οποιαδήποτε προσπάθεια να πέσει το βάρος στους δημόσιους υπαλλήλους απλά μεταφέρει τις ευθύνες που έχει η κεντρική εξουσία. Η απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων που άρχισε να εξαγγέλλει η κυβέρνηση δια του κ. Κυρ. Μητσοτάκη (που δεν κοιμάται τα βράδια) θα εντείνουν ακόμη περισσότερο την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα.

Δε θα μπορούσε να υπάρχει ένα διαφορετικό δημόσιο;

Βεβαίως ναι. Πως ακριβώς;

Να μην απολυθεί κανείς δημόσιος υπάλληλος.

Να αξιοποιηθεί ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του και τις ανάγκες του κράτους. Δεν μπορώ να πιστέψω, ή μάλλον γνωρίζω πολύ καλά, ότι δεν έχουν εμπειρία και δυνατότητες υπάλληλοι με 15-20 χρόνια προϋπηρεσία.  

Να στελεχωθούν υποστελεχωμένες υπηρεσίες. 

Να δοθεί βαρύτητα στην υγεία και τη δημόσια εκπαίδευση. 

Να δοθεί ακόμη περισσότερη βαρύτητα στην τεχνολογική εκπαίδευση και στα τεχνικά επαγγέλματα. 

Να ενισχυθεί η έρευνα την οποία έχουν σταματήσει. 

Να δοθεί η δυνατότητα επιμόρφωσης στις νέες τεχνολογίες, αλλά και σε άλλη σειρά τομέων.

Η κυβέρνηση βέβαια δε θέλει κάτι τέτοιο. Επιθυμεί διακαώς να μοιράσει τα ιμάτια του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα με την πρόφαση της ανάπτυξης και της εύρεσης εργασίας. Κανείς δε λέει στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, ότι σύντομα στην εύρεση εργασίας θα έχουν ν’ ανταγωνιστούν δημόσιους υπαλλήλους με εμπειρία (εκπαιδευτικούς για παράδειγμα ή δημοσιογράφους της ΕΡΤ) και εκεί πάλι χαμένοι θα είναι. Κανείς από τους μνημονιακούς δε λέει στους άνεργους του ιδιωτικού τομέα ότι οι μισθοί τους δε θα ξεπερνούν τα 450 ευρώ.

Η κυβέρνηση με γελοίες προφάσεις προσπαθεί να κάνει τη δουλειά των αφεντικών της. Ο Καψής τη δουλειά του Μπόμπολα. Ο Αρβανιτόπουλος τη δουλειά των ιδιωτικών ΙΕΚ.

Ως δημόσιοι υπάλληλοι δε θα ακολουθήσουμε καμιά πορεία όμοια μ΄ εκείνη του ποιητή Καρυωτάκη. Θα παλέψουμε ενωμένοι ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι ενάντια σε αδιέξοδα ως το τέλος και θα νικήσουμε.

Ξεκινούμε με την πανελλαδική απεργία αύριο. Να ’στε σίγουροι ότι δε θα μείνουμε εκεί. Θα συνεχίσουμε ώσπου να πέσει η κυβέρνηση.

Η σιγή της ΕΡΤ και η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ φλυαρία της τρικομματικής κυβέρνησης

Εδώ και λίγες μέρες βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα πραξικόπημα από την πλευρά της τρικομματικής κυβέρνησης. Η σιγή της ΕΡΤ είναι μια ακραία πράξη μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης η οποία έχει τη στήριξη των μεγάλων καναλαρχών. Μια στήριξη η οποία προσπαθεί ακόμη και σήμερα να εξομαλύνει τα ακραία μέτρα, ή να παραπλανίσει τον ελληνικό λαό. Είναι μια προσπάθεια να λεηλατηθεί ο απανταχού δημόσιος πλούτος είτε είναι ΕΡΤ είτε νερό,ρευμα,πολιτισμός.

Η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά, δεν είναι τυχαίο ότι στη συγκεκριμένη πράξη του έχει ως συμπαραστάτες τους ναζιστές της ΧΑ.

Η ακροδεξιά κυβέρνηση αναπαράγει πολιτικές πρακτικές των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου, αλλά με πιο ακραίο τρόπο. Ο κ. Σαμαράς και οι συνοδοιπόροι του Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν σχέδιο: Τη διάλυση της χώρας με νέα ακραία μέτρα. Όπως απολύθηκαν 2.800 εργαζόμενοι, έτσι θ’ απολυθούν και άλλες κατηγορίες εργαζομένων. Για να το επιβάλλει αυτό χρειάζεται να προχωρήσει μόνο από τις ακραίες και αντισυνταγματικές πρακτικές.

Το success story  ή αλλιώς «το κλίμα αλλάζει» που μας πιπίλιζαν οι κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους έχει αποτύχει πλήρως. Δεν είναι λίγος καιρός που ο κ. Πρετεντέρης εγκαλούσε με άρθρο του, αλλά και σύσσωμος ο ΔΟΛ τον ΣΥΡΙΖΑ για τις θέσεις του για τα ΜΜΕ. Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ έθετε τα υπαρκτά προβλήματα και αναδείκνυε την ασυδοσία των ιδιωτικών ΜΜΕ.

Οι κατάπτυστες ανακοινώσεις τόσο του Κεδίκογλου, όσο και του Σαμαρά για την πράξη σιγής της ΕΡΤ αποδεικνύουν την ακροδεξιά κουλτούρα της κυβέρνησης. Οι συνοδοιπόροι και τα τιτιβίσματά τους δεν τους απαλλάσσουν από την εμπλοκή τους με τις ακροδεξιές πρακτικές. Με απειλή τις εκλογές, δεν είναι βέβαιο ότι στο τέλος δε θα το κάνουν ακόμη μια φορά κι αυτό γαργάρα.

Πρέπει όλος ο κόσμος να καταλάβει, ότι έφτασε η ώρα της μεγάλης επιλογής και της μεγάλης μάχης. Το κυβερνητικό τέρας πρέπει γρήγορα να καταρρεύσει. Να γίνει κυρίαρχο καθήκον η υπεράσπιση της δημοκρατίας.

Να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση και ν' αναδειχθεί μια άλλη κυβέρνηση, κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία θα σέβεται τους εργαζόμενους τους θεσμικούς κανόνες και τα δικαιώματα των πολιτών.

Πόσα βγάζουν οι καθηγητές;

της Καλυβιώτου Μαρίας 

πηγή:Αυγή

 "Τεμπέληδες", "αδιάφοροι για τους μαθητές", "βολεμένοι", "καλοπληρωμένοι", "φοβούνται την αξιολόγηση". Οι χαρακτηρισμοί, ερεθίζουν τον κοινωνικό αυτοματισμό στην εντεινόμενη διαμάχη για τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας, οι οποίοι αποτελούν τον "τρέχοντα εχθρό" για το μνημονικό μπλοκ. Η απεργία που πρότεινε η ΟΛΜΕ στις πανελλαδικές εξετάσεις έχει κάνει το θέμα των καθηγητών πρώτο θέμα. Συμβάλλοντας κι εμείς σε αυτόν τον διάλογο, επικεντρωνόμαστε σε στοιχεία που φανερώνουν την εργασιακή πραγματικότητα των εκπαιδευτικών.

Μετά τις μειώσεις μισθών, η κυβέρνηση προχωρά στην καρατόμηση χιλιάδων εκπαιδευτικών και αυξάνει το ωράριο εργασίας, ικανοποιώντας τους στόχους που έχει θέσει η τρόικα για τα δημοσιονομικά της χώρας, όπως διατυπώθηκαν στο μεσοπρόθεσμο του Φεβρουαρίου και συγκεκριμένα τις μειώσεις δαπανών για την Παιδεία. Έτσι, από τους 102.000 εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας που είχαμε προ μνημονίου, πλέον ο αριθμός του έχει μειωθεί στους 86.500, συνολικά, με τους 83.000 να είναι πλήρους ωραρίου και 3.500 αναπληρωτές.

Ας δούμε όμως κάποια στοιχεία αναλυτικότερα:

Τι σημαίνει η δίωρη αύξηση του ωραρίου;

Με την αύξηση του ωραρίου, μειώνονται κατακόρυφα οι προσλήψεις των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Οι αναπληρωτές είναι αυτοί οι οποίοι εδώ και χρόνια καλύπτουν κενά και δεν είναι λίγοι αυτοί που εργάζονται ως αναπληρωματικοί εδώ και μια δεκαετία. Η συντριπτικοί πλειονότητα αυτών θα βρεθεί στην ανεργία, αφού από τους 10.000 αναπληρωτές στο δημόσιο σχολείο θα οδηγηθούμε περίπου στους 2000-3000. και οι αναπληρωτές που θα προσληφθούν θα είναι μέσω ΕΣΠΑ

Δεύτερον και όχι λιγότερο σημαντικό, η αύξηση του ωραρίου, μοιραία οδηγεί στο να προκύψουν υπεράριθμοι καθηγητές, ειδικά στις ειδικότητες της πληροφορικής και των ξένων γλωσσών. Προκειμένου να αντιμετωπιστεί αυτό, οι τελευταίοι θα πρέπει να μετατεθούν υποχρεωτικά σε άλλα σχολεία, πιθανότατα και εκτός του νομού διαμονής τους.

Τέλος, ακόμη και αν ληφθεί υπόψιν η υποχώρηση που ανακοίνωσε ο υπουργός ότι όσοι δεν καλύπτουν το ωράριο τους θα δηλώνουν τρία σχολεία εντός της περιφέρειάς τους, αυτό σημαίνει ότι ένας εκπαιδευτικός μπορεί να κληθεί να υπηρετεί σε σχολείο εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, αφού περιφέρειες εκπαίδευσης καλύπτουν εκατοντάδες τ.χλμ.

Αναλογία καθηγητή – μαθητών

Αν ληφθούν υπόψιν οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολικών μονάδων, ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα αυξάνεται σημαντικά, κάτι το οποίο θα έχει δυσμενέστατες επιπτώσεις στην παρεχόμενη ποιότητα εκπαίδευσης, κάτι που με ντετερμινιστική ακρίβεια οδηγεί στην περαιτέρω άνθιση της παραπαιδείας.

Ειδικότερα, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 30. Ωστόσο, σημειώνουμε ότι το Υπουργείο Παιδείας ζήτησε από τους διευθυντές να δηλώσουν τη χωρητικότητα κάθε σχολικής αίθουσας, επισημαίνοντας πως σε κάθε μαθητή, θα πρέπει να αντιστοιχεί 1.5 τετραγωνικό μέτρο. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πως πλέον, το μέτρο τείνει να μην είναι η αναλογία του αριθμού δασκάλου – μαθητών, αλλά το μέγεθος της αίθουσας.

Τέλος, ο υπολογισμός ενός ενιαίου μέσου όρου αναλογίας καθηγητών – μαθητών στα σχολεία της χώρας είναι δύσκολο να υπολογισθεί. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, στα αστικά κέντρα της Ελλάδας, καμία τάξη δεν έχει λιγότερους από 27 μαθητές, όμως στα σχολεία της νησιωτικής Ελλάδας υπάρχουν σχολεία με λίγους μαθητές, τα οποία ωστόσο είναι απολύτως απαραίτητα.

Τα ωράρια των εκπαιδευτικών

Ο αριθμός των διδακτικών ορών για τους καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ξεκινούν από 21 και φτάνουν τις 16. Όμως, 16 διδακτικές ώρες έχει δικαίωμα να εργασθεί ένας εκπαιδευτικός άπαξ και κλείσει το 20ό έτος εργασίας. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, κάθε εκπαιδευτικός είναι υποχρεωμένος να παραμένει στον χώρο του σχολείου για 30 ώρες εβδομαδιαίως, όπως ορίζει ο Νόμος 1566/1985.

Οι... παχυλοί μισθοί των "τεμπέληδων"

Μεταξύ των τριών τελευταίων χωρών της ευρωζώνης συγκαταλέγεται η Ελλάδα όσον αφορά τους μισθούς των καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σύμφωνα με μελέτη του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ (Κ.Ε.ΜΕ.ΤΕ.). Πιο συγκεκριμένα, πρωτοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός χωρίς παιδιά λαμβάνει 670 ευρώ, ενώ με δύο παιδιά 740 ευρώ.

Επιπλέον, υπενθυμίζουμε ότι αν και οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αποτελούν το περίπου 2.3% του απασχολούμενου δυναμικού της χώρας, καρπώνονται με τους μικτούς μισθούς τους μόλις το 0,8% του παραγόμενου εγχώριου προϊόντος.

Τα στοιχεία της μελέτης του Κ.Ε.ΜΕ.ΤΕ. για τους μισθούς αναφέρονται στο σχολικό έτος 2011 – 2012, ενώ στο τέλος της έρευνας έχουν συμπεριληφθεί και οι μισθολογικές μειώσεις που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο και αφορούν το τρέχον έτος. Αναλυτικότερα:

Κατώτερος ετήσιος μισθός (μικτά)

Στην τρίτη θέση από το τέλος βρίσκεται η Ελλάδα σχετικά με τον κατώτερο ετήσιο μικτό μισθό καθηγητή/τριας Γυμνασίου. Συγκεκριμένα, είναι 14104 ευρώ, δηλαδή περίπου 1007 ευρώ μικτά το μήνα, όταν ο ετήσιος μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι 27335 ευρώ, δηλαδή 1952.5 ευρώ το μήνα, μικτά.

Ένα τραγούδι για τον πολιτισμό

Το έλαβα και το δημοσιεύω με χαρά!

αστυάνακτας

Όλοι και όλες, μαζί με την παρέα μας, στη συναυλία για τον πολιτισμό,

το απόγευμα της Τρίτης 2 Απριλίου, στην πλατεία Κλαυθμώνος!   

https://www.facebook.com/events/351682124941716/

3

ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΥΠ.ΠΟ. 

ΑΤΤΙΚΗΣ – ΣΤΕΡΕΑΣ & ΝΗΣΩΝ

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ένα τραγούδι για τον πολιτισμό!

Ο πολιτισμός είναι κοινωνικό δικαίωμα

           

Ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ συνεχίζοντας τις κινητοποιήσεις ενάντια στα 

κυβερνητικά σχέδια συρρίκνωσης και διάλυσης των υπηρεσιών πολιτισμού διοργανώνει 

την Τρίτη 2 Απρίλη, στις 6 μ.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος καλλιτεχνική εκδήλωση διαμαρτυρίας 

για την ενημέρωση των πολιτών και την προβολή των κεντρικών αιτημάτων:   

·         Προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς

·         Ενίσχυση της καλλιτεχνικής δημιουργίας

·         Καμιά θέση εργασίας χαμένη στον πολιτισμό

·         Αυτόνομο Υπουργείο Πολιτισμού

Η ανασύσταση του Υπουργείο Πολιτισμού ως αυτόνομου Υπουργείου, με αυτοτελείς

διοικητικές και οικονομικές υπηρεσίες, με διαφύλαξη όλων των αρμοδιοτήτων 

και όλων των θέσεων εργασίας, με χρηματοδότηση και επαρκή στελέχωση δεν είναι 

ένα συντεχνιακό αίτημα. 

Είναι η προϋπόθεση για την υλοποίηση μιας κοινωνικής αναγκαιότητας: της προστασίας 

και ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς και της στήριξης 

της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας.

H υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα και περιεχομένου του πολιτισμού απέναντι 

σε κάθε μορφή άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης είναι, σήμερα, περισσότερο επείγουσα από ποτέ.

 Όπως αναγκαία είναι και η ενοποίηση των αγώνων ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές διάλυσης

 των κοινωνικών αγαθών, της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας, του πολιτισμού, ενάντια στις 

πολιτικές διάλυσης του Δημοσίου και των χιλιάδων απολύσεων.

Ενώνουμε τη φωνή μας με όλους όσους στην Ελλάδα και παντού αντιστέκονται 

στα σχέδια εκποίησης του δημόσιου πλούτου, στα προγράμματα οικονομικής λιτότητας 

και εξαθλίωσης των λαών.Τσαμπουνοσύναξη (μεταξύ άλλων συμμετέχουν οι Γιώργος και 

Γιάννης Ρεφενές, Χρήστος Δανάκης, Φραγκίσκος Τζιωτάκης) και καλλιτεχνικά δρώμενα.

 

 6 μ.μ. Τσαμπουνοσύναξη (μεταξύ άλλων συμμετέχουν οι Γιώργος και Γιάννης Ρεφενές, Χρήστος Δανάκης, Φραγκίσκος Τζιωτάκης) και καλλιτεχνικά δρώμενα

7 μ.μ. Τραγουδούν οι:

Καλλιόπη Βέττα / Σπύρος Γραμμένος / Elektrobalkana / Encardia / Εργαστήρι πολυφωνίας Μουσείου Λαϊκών Οργάνων - Πολυφωνικό σύνολο ΧΑΟΝΙΑ / Χρήστος Θηβαίος / Καίτη Κουλιά / Δημήτρης Κώτσικας / Μάρθα Μαυροειδή / Πάνος Μουζουράκης / Νίκος Οικονομίδης / Ορφέας Περίδης / Ναταλία Ρασούλη / Θέμος Σκανδάμης / ΓΚastΑΡbeitΕΡ / Cart Postal / Γιώργος Λυκούρας και το συγκρότημά του «Ο πάπυρος του κ. Fackelmann»  7.00 μ.μ.  

Ο κατάλογος των καλλιτεχνών παραμένει ανοιχτός