Αδωνιάδα

Διαφήμιση του κ. Α.Γεωργιάδη χωρίς εισπρακτικά τέλη

Στην επικαιρότητα όπως επιδιώκει και θέλει να βρίσκεται πάντα  ο Υπουργός Υγείας κ. Άδωνις Γεωργιάδης. Ποιος είναι όμως ο Άδωνις Γεωργιάδης; Απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής Αθηνών του τμήματος Αρχαιολογίας ο κ. Γεωργιάδης ξεχώριζε από τότε στο Πανεπιστήμιο. Είχε διαλέξει να κάνει «τρελές παρέες» με κάτι εθνικιστικά απολειφάδια που αργότερα θα τον περιστοίχιζαν ως υπουργό ή ως συμβουλάτορες της κυβέρνησης. Οι τότε Δαπίτες σίγουρα θα τραβάνε τα μαλλιά τους. Τότε δεν ήταν δυνατόν φυσικά να δώσει κανείς σημασία σ’ έναν τύπο που με τη τσιριχτή φωνή του θα μπορούσε να παίξει κομβικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου, αλλά και στις ίδιες τις ζωές μας. Όταν μάλιστα αργότερα τον είδαμε να φωνάζει κυριολεκτικά διαφημίζοντας βιβλία του εκδοτικού του οίκου από παρακμιακά κανάλια, θεωρήσαμε ότι βρίσκεται ο σωστός άνθρωπος στο σωστό μέρος. Εκεί ταίριαζε. Παράλληλα μαθαίναμε ότι οργανώνει μαθήματα αρχαίων ελληνικών. Έως τώρα από αυτά που σας διηγούμαι δεν ήταν δυνατόν να δει κανείς ότι ο Άδωνις άξιζε κάτι παραπάνω απ’ αυτό. Η κρίση είναι ευκαιρία λένε μερικοί και ο Άδωνις άρπαξε αυτή την ευκαιρία.

Έλα όμως που το μικρό αυγό της ακροδεξιάς είχε αρχίσει να σκάει με την εμφάνιση του Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ. Ο Καρατζαφέρης «κόσμησε» το ψηφοδέλτιό του με το όνομα του Αδώνιδος. Αμέσως προσέτρεξαν οι μαθητές των αρχαίων ελληνικών, οι ακροατές του βιβλιοπώλη να σταυρώσουν αυτόν τον λαμπρό νέο. Τα κανάλια τον φιλοξένησαν απλόχερα, γιατί άρχισε να ξεδιπλώνει το επικοινωνιακό του ταλέντο. Μέσα στην πολιτική αστάθεια που θα ‘ρχονταν ο Γεωργιάδης ήταν ότι έπρεπε. Η αστική τάξη ήθελε έναν να φωνάζει, να ουρλιάζει, και να πουλάει ιδέες με τον ίδιο τρόπο, όπως πουλούσε και τα βιβλία του. Ως βουλευτής του ΛΑΟΣ σύχναζε στα ΜΜΕ. Μάλιστα κάποια από αυτά έδωσαν ψωμί να φάει στην οικογένεια του Αδώνιδος, αφού προσέλαβαν και τη γυναίκα του ως τηλεπαρουσιάστρια. Νομιμότατο βεβαίως, αλλά και σκαλοπατάκι να φτιάξει το επικοινωνιακό του προφίλ ακόμη πιο δυνατό.

Ο άνθρωπος είναι δεδηλωμένος δεξιός κι αυτό δεν είναι μεπτό, αλλά στην ουσία είναι αδήλωτος εξουσιομανής και ακροδεξιός. Έτσι βέβαια όταν θεώρησε ότι δεν θα εκλέγονταν βουλευτής μετεπήδησε εύκολα στη ΝΔ και βεβαίως ασπάστηκε την πολιτική Σαμαρά. Για να μην τον κακολογώ αποκλειστικά, τον βοήθησε κι ο Καρατζαφέρης που συμμετείχε στη κυβέρνηση Παπαδήμου και για πρώτη φορά έτσι εκεί έγινε υπουργός ο Άδωνις. Και βεβαίως αφού καλόμαθε με το υπουργηλίκι πως θα ξαναγύριζε στο βιβλιοπωλείο; Έμεινε στο πάγκο για λίγο ζεστάθηκε σε εκπομπές ως ο μνημονιακότερος όλων και μετά επέστρεψε δριμύτερος, μνημονιακότερος, ακροδεξιότατος και έτοιμος να βάλει στοιχήματα με εργαζόμενους ότι δεν θ’ απολυθεί κανείς. Αργότερα βέβαια αποφάσισε ότι θ’ απολύσει πολλούς. Έτσι κάνουν οι επιχειρηματίες. Τον είχε δείξει το καλό εαυτό του ήδη από το βιβλιοπωλείο.

Όλο αυτό το διάστημα δεν έλειψε καθόλου από τις τηλεοπτικές οθόνες που του προσέφεραν καθημερινά βήμα.  Όλοι εμείς που γελάγαμε μαζί του όταν ήταν φοιτητής τον είχαμε πάνω από το κεφάλι μας πλέον να μας καθορίζει τα θέματα της υγείας με τα οποία βέβαια δεν είχε ποτέ καμιά σχέση.

Ανακεφαλαιώνοντας εκείνο που κάνει καλά ο Γεωργιάδης είναι να παίζει με την επικοινωνία και να είναι ο καλύτερος μαθητής της Τρόικα. Έτσι όπως σπαστικά συμμετείχε στα μαθήματα, έτσι σπαστικά καθορίζει και την πολιτική ζωή του τόπου.

Ποτέ δε ρωτήθηκε από κανέναν δημοσιογράφο τι έχει κάνει στη ζωή του εκτός από το να εξευτελίζει τους αρχαίους έλληνες συγγραφείς και να τους πουλάει με το κιλό ουρλιάζοντας «τα λιγουρεύεστε…τα λιγουρεύεστε;» Αν το ίδιο το είχε κάνει καποιος αριστερός, θα τον είχαν βγάλει στο κλαρί.

Ο Γεωργιάδης είναι ο καθρέφτης της κυβερνητικής πολιτικής. Άνθρωπος χωρίς κανέναν ενδοιασμό, με βαθύτατο κομπλεξισμό που διαφαίνεται στη τσιριχτή φωνή του. Είναι ο καθρέφτης της ψευτομαγκιάς έτσι όπως άλλωστε διατυπώθηκε σαφώς και από τον Σαμαρά. Παράλληλα πλέον ο Γεωργιάδης είναι μέσα στα νερά του.

Υιοθετεί την ακραία πολιτική της κυβέρνησης και είναι γνήσιος εκφραστής μιας ομάδας ανθρώπων που μας κυβερνούν και θα μείνουν στην Ιστορία με τα μελανότερα χρώματα, όπως οι Μουρούτης, Κρανιδιώτης, Λαζαρίδης, Βορίδης και μια σειρά άλλοι οι οποίοι υποθηκεύουν το μέλλον μας ως χώρας και τις ζωές μας. Άνθρωποι σαν τον Γεωργιάδη είναι αυτοί που κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Άλλα όταν η δουλειά τελειώσει τότε θα μείνουν ξεκρέμαστοι, πεταγμένοι στον κάλαθο των αχρήστων εκεί όπου είναι η θέση τους. Και η πλάκα είναι ότι πρώτοι οι σημερινοί κόλακές του θα τον απορρίψουν.

Για την μομφή του ΣΥΡΙΖΑ

Θα θελα να πω κάποια λόγια για τις εξελίξεις που προηγήθηκαν. Μιλάω απ’ αφορμή  την εισβολή των ΜΑΤ στην ΕΡΤ και τη συζήτηση στη Βουλή μετά την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της δικομματικής –κυβερνητικής  πλειοψηφίας.

Όλος ο λαός συμπαραστάθηκε στους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Και δε μιλάω μόνο για αυτούς που ήταν έξω από την ΕΡΤ, αλλά για τους χιλιάδες που παρακολούθησαν μέσω δικτύου το πρόγραμμά της . Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε αυτό που έπρεπε και αυτό που κοινοβουλευτικά ήταν δυνατόν. Όλοι οι βουλευτές του ανέπτυξαν με πληρότητα τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΡΤ και γενικά τη κυβερνητική πολιτική. Αυτό βέβαια δεν ήταν αρκετό για να πεισθούν οι βουλευτές της πλειοψηφίας. Αυτό βεβαίως το γνώριζε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά εκτέθηκαν όλοι. Κανείς τους πλέον δεν μπορεί να μιλά για έχω αντίρρηση στο τάδε ή στο δείνα μέτρο ή τροπολογία που έρχεται. Με την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι είχαν μια τελευταία ευκαιρία να δουν την πραγματικότητα, να διαχωρίσουν την θέση τους από αυτή την εγκληματική πολιτική που ασκείται σε βάρος του λαού.

Για πρώτη φορά μέσα στη Βουλή με τη βοήθεια των καναλιών ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε να κάνει μ’ έναν αρχηγό, αλλά με δυο και τον Στουρνάρα τρεις.

Ο Α. Σαμαράς

Ο Α. Σαμαράς εμφανίστηκε ως πρόεδρος ποδοσφαιρικού συλλόγου σε συνέλευση μετόχων μιας ομάδας. Δε θα ξεχάσουμε τα «γαλλικά» που χρησιμοποιούν πρόεδροι εναντίον των αντιπάλων τους. Δεν απάντησε σε τίποτε απ’ όσα ρωτήθηκε. Αντίθετα έδειξε ποιος είναι ο σαμαράς. Ένα ακροδεξιό στοιχείο που για να κρατηθεί στη θέση του ακούει τους συμβουλάτορές του και οδηγείται στα ρείθρα . Η προς τα έξω μαγκιά που μας πούλησε, μόνο μαγκιά δεν ήταν. Απλά έδειξε ένδεια επιχειρημάτων και ουσίας στην πολιτική του. Απλά έδειξε έναν πρωθυπουργό που το μόνο που κατέχει είναι ο τίτλος του. Αν για το ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολο να καταλάβει πως από 4,5% έφτασε στο 27%, για τον Σαμαρά της ΠΟΛΑΝ είναι αδύνατον ν’ αντιληφθεί πως όχι μόνο δεν είναι αρχηγός της ΠΟΛΑΝ, αλλά πρωθυπουργός. Ουδέποτε και στις πιο σκληρές κόντρες στη Βουλή δεν υπήρξε τέτοια γλοιώδη συμπεριφορά από πρωθυπουργό. ¨αλλωστε όπως λεει και το τραγούδι: «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τραίνο» και τον Σαμαρά τον πάτησε το τραίνο της πολιτικής του. Τα χειροκροτήματα τα παγωμένα γελάκια απλά επιβεβαιώνουν την παλιά θέση ότι η ΝΔ κινείται «εππ ακροδεξιά!». Επιβεβαιώνεται μια ακόμη φορά ότι η κυβέρνηση είναι αυτή που εκτρέφει τα άκρα. Ναι υπάρχουν δυο άκρα .Μόνο που βρίσκονται από το ίδιο μέρος, σφιχταγκαλιασμένα.

Κι όταν γέλασε με τη λέξη λαός, έδειξε σε όλους μας που μας γράφει ακριβώς. Που γράφει τους απολυμένους, τους άνεργους, τους δημόσιους υπαλλήλους (καθηγητές, γιατρούς, κλπ), τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, αυτούς που με τόσα χρέη αυτοκτονούν.

Ο Βενιζέλος

Η εικόνα του Βενιζέλου που θέλει να μονομαχήσει πάνω στο σκάνδαλο των υποβρυχίων ήταν εντελώς αυτή που γνωρίζαμε. Το ΕΓΩ σε όλο του το μεγαλείο. Είχε όμως και κάτι παραπάνω. Ζωγραφίζονταν στο βλέμμα του ο πανικός. Τι να τα κάνεις τα πτυχία και την επιστημονικότητα, αν κινδυνεύεις να βρεθείς κατηγορούμενος και πίσω από της φυλακής τα σίδερα,παρέα με τον Τσοχατζόπουλο, τον Μαντελη, τον Τσουκάτο; Τι να κάνεις την ευχέρεια λόγου όταν συντριπτικά πολιτικά στοιχεία υποδεικνύουν ότι ο Βενιζέλος από το 1993 και μετά βρίσκετε πίσω από κάθε «τακτοποίηση» που είναι και νομικώς διασφαλισμένη. Ναι είναι αλήθεια αυτό που είπε στον Τσίπρα. «Είστε νέος στην πιάτσα». Με τέτοια πιάτσα δεν θέλουμε να έχουμε ποτέ σχέση.

«Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πια το πάτησε το τραίνο», το τραίνο της ακροδεξιάς γελοιότητας του Σαμαρά. Αυτό ισχύει για το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου.

Η γελοία εμφάνιση των βουλευτών της πλειοψηφίας 154 τον αριθμό βγήκε στον αφρό. Η βουλή με την Χρυσή αυγή στη φυλακή επρεπε ν’ αντικατασταθεί και να είναι παρούσα στην αίθουσα, με οχλαγωγία,με γέλια με ψευτικα χειροκροτήματα με τσιρίδες του Γεωργιάδη που θα θυμήθηκε τη τέχνη του «πουλάω βιβλία».

Το «παρών» της ΔΗΜΑΡ

Απλά ήταν ένα ντροπαλό ΝΑΙ στη κυβερνητική πολιτική. Τίποτε άλλο.

Οι άλλες φωνές

Τέλος θα ήταν μεγάλη παράλειψή μου να μην πω και λίγα λόγια για τις φωνές που ακούστηκαν από τα’ αριστερά και που με μεγάλη ευχέρεια μας τις κουνούσε στο χέρι ο ακροδεξιός Σαμαράς. Το ΚΚΕ που έλεγε ότι αυτά λύνονται στους δρόμους και όχι κοινοβουλευτικά δεν τόλμησε ν΄ απευθυνθεί στο λαό για να μην φανεί ότι σέρνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρ΄ όλα αυτά ψήφισε την πρόταση μομφής όπως ήταν αναμενόμενο. Το να μην καλέσει τον κόσμο στους δρόμους δεν ήταν όμως αναμενόμενο. Επίσης ο πάλε ποτέ πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αλαβάνος επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μια μέρα πριν τη συζήτηση  μέσω του Σκάι. Τιο άλλο θα δούμε; Άλλες φωνές μικρότερες με αρθρογραφία (Δελαστίκ) καταφέρθηκαν ενάντια στη μομφή του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά λύπης μου βέβαια ήταν εκείνοι που εγκαλούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν κάνει τίποτε, δεν ανοίγεται στο κόσμο, δεν είναι κινηματικό κλπ, κλπ. Ψευτοαριστεροσύνη θα πω εγώ τέτοιου είδους μάλιστα, που όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι την κάνει με απλά θεωρητικά βηματάκια.

Τα ΜΜΕ

Η προσπάθεια των ΜΜΕ να χειραγωγήσουν τη κοινή γνώμη πριν και μετά τη συζήτηση ήταν και είναι όχι απλώς γελοία, αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνη. Η λυσσαλέα επίθεση ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ και καλά κάνουν. Να γνωρίζουν ότι θα πληρώσουν τις συχνότητες έως το τελευταίο ευρώ. Ο φασισμός που εκπέμπουν τα βρωμοκάναλα τα καθιστά έναν κυβερνητικό οχετό και τίποτε παραπάνω. Μετά λύπης μου βλέπω ανθρώπους να συνάδουν σε τόνους Κακοφωνίξ αυτή την προσπάθεια. «Δημοσιογραφικές φωνές» ή δε μιλάνε, ή επιτίθενται. Το μετά λύπης μου πάει στον σκιτσογράφο των Νέων Χατζόπουλο. Οι τύποι τύπου Πρετεντέρη και μυστακοφόρου Παπαχρήστου κλπ δεν αξίζουν τίποτε. Πάντα με την εξουσία ήταν.

Ναι θα μιλήσω και για τη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ που είχε κόσμο, αλλά όχι όσο θα θέλαμε, έτσι που να μας θυμίζει τις μεγάλες συγκεντρώσεις του 2011 και 2012. Ίσως να κάνουμε λάθος εμείς κάπου έγραφαν μερικοί, ίσως να κάνει λάθος ο καθένας από μας λέω εγώ και προσπαθούμε να ρίξουμε τα βάρη σε άλλους κάνοντας πράξη την παροιμία «πέσε πίτα να σε φάω».

Απέδειξε ότι θέλουμε γρήγορα τηλεόραση της αριστεράς, ισχυρή ενότητα, δυναμική παρέμβαση

Για τους λόγους αυτούς και μόνο ήταν αναγκαία η πρόταση μομφής στη κυβέρνηση. Ήταν αναγκαία να βγει στον αφρό μια εικόνα που έκαναν μια προσπάθεια να τη θολώσουν.

Ορίστε η πραγματική εικόνα.