Το επικαιροποιημένο μνημόνιοκατεδαφίζει ότι απέμεινε όρθιο από τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα

 

Του Δημήτρη Στρατούλη* για την iskra.gr

Με το επικαιροποιημένο μνημόνιο ο συνεταιρισμός κυβέρνησης ΔΝΤ –ΕΕ, εκτός των άλλων αντικοινωνικών μέτρων, προωθεί και μάλιστα άμεσα την κατεδάφιση των όποιων εγγυήσεων είχαν απομείνει για τις εργασιακές σχέσεις και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και προδιαγράφει για το 2011 νέες δραστικές περικοπές ασφαλιστικών δικαιωμάτων με πρώτη προτεραιότητα την ουσιαστική εξαέρωση των επικουρικών συντάξεων.

Η αρχή έγινε με το πρώτο μνημόνιο

Η κυβέρνηση σε εφαρμογή του μνημονίου, με τον πρόσφατα ψηφισμένο ασφαλιστικό και εργασιακό νόμο μείωσε δραστικά τις συντάξεις, αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μετέτρεψε την κοινωνική ασφάλιση σε ατομική – ιδιωτική, έκανε τια απολύσεις των εργαζομένων πιο εύκολες και πιο φτηνές για τις επιχειρήσεις, μείωσε την αποζημίωση τους για υπερωριακή απασχόληση και θέσπισε το μισθό πρώτης απασχόλησης για νέους κάτω των 25 ετών στο 84% του εγγυημένου κατώτερου μισθού και για τους μαθητευόμενους κάτω των 18 ετών στο 70%.
 

Το επικαιροποιημένο μνημόνιο ολοκληρώνει την εργασιακή – κοινωνική κατεδάφιση.

Τώρα η κυβέρνηση σε εφαρμογή του επικαιροποιημένου πλέον μνημονίου έρχεται να ολοκληρώσει την ασφαλιστική και εργασιακή κατεδάφιση κατ' αρχή με την κατάργηση της δυνατότητας να κηρύσσεται μία συλλογική σύμβαση εργασίας, που υπογράφηκε από μία συνδικαλιστική οργάνωση που εκπροσωπεί το 51% των εργαζομένων του κλάδου ή του επαγγέλματος, υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους αυτού του κλάδου ή επαγγέλματος. Με αυτό όμως τον τρόπο ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων θα καλύπτεται μόνο από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας και θα είναι εκτεθειμένο στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας.
Τίθεται επίσης ως στόχος στην κυβέρνηση να διασφαλίσει ότι οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας θα υπερισχύουν των κλαδικών και αυτές των ομοιοεπαγγελματικών. Εάν πάρουμε υπόψη μας ότι ήδη έχει υπονομευτεί η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με την θέσπιση μισθού μικρότερου από τον κατώτερο για τους νέους κάτω των 25 ετών, συμπεραίνουμε ότι στόχος των εμπνευστών και των εκτελεστών του μνημονίου είναι η εκπλήρωση της διαχρονικής απαίτησης του κεφαλαίου για υπερίσχυση των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε σχέση με την ΕΓΣΣΕ και τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές, ώστε κάθε επιχείρηση να έχει να διαπραγματευτεί ή να αντιπαρατεθεί μόνο με την συνδικαλιστική οργάνωση των δικών της εργαζομένων, ώστε να την αντιμετωπίζει ή να την ενσωματώνει ευκολότερα. Κι όλα αυτά στη λογική της τελικής για το κεφάλαιο λύσης, που είναι η υποκατάσταση όλων των ειδών συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τις ατομικές συμβάσεις, όπου ο κάθε εργαζόμενος θα βρίσκεται εντελώς μόνος και απροστάτευτος απέναντι στην παντοδυναμία των αφεντικών του.
Ταυτόχρονα προωθείται η αλλαγή του νόμου 1876/1990 για τη διαιτησία, έτσι ώστε το κάθε ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη (εργαζόμενοι – εργοδότες) να μπορεί να προσφύγει στη διαιτησία, εάν διαφωνεί με τις προτάσεις του μεσολαβητή, ενώ μέχρι τώρα το δικαίωμα αυτό το είχε μόνο η εργατική πλευρά, εάν σε αυτές τις προτάσεις διαφωνούσε η εργοδοτική. Εάν μάλιστα πάρουμε υπόψη ότι με πρόσφατα ψηφισμένη τροπολογία η κυβέρνηση κατάργησε αναδρομικά αποφάσεις διαιτησίας που έδιναν αυξήσει μισθών λίγο παραπάνω από το μηδέν που προβλέπει το μνημόνιο, καταλήγουμε το συμπέρασμα ότι με τις προωθούμενες αλλαγές ενισχύεται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις την εργοδοτική πλευρά και υποβαθμίζεται ο ΟΜΕΔ σε ρόλο φωτοτυπικού μηχανήματος που θα εκδίδει αποφάσεις – πιστά αντίγραφα της εκάστοτε κυβερνητικής εισοδηματικής πολιτικής.
Με το επικαιροποιημένο μνημόνιο προωθούνται επίσης νέες «προσαρμογές», δηλαδή περικοπές, των συνταξιοδοτικών δαπανών, με στόχο την μετατροπή της κύριας σύνταξης σε απλό φιλοδώρημα και τη δραματική συρρίκνωση μέχρι εξαφάνισης της επικουρικής σύνταξης.
Με κάθε δόση του δανείου θα εντείνεται η λεηλασία του λαού και της χώρας
Απ' ότι φαίνεται πριν από την εκταμίευση κάθε δόσης του δάνειου ΔΝΤ – ΕΕ θα «επικαιροποιείται» και το μνημόνιο με τέτοιο τρόπο, ώστε να λεηλατούνται προς όφελος των πιστωτών ακόμα περισσότερο οι εργαζόμενοι , τα λαϊκά στρώματα και οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της χώρας μας.

Κίνημα ανατροπής ΤΩΡΑ

Αυτό που χρειάζεται πλέον είναι η συγκρότηση και η ανάπτυξη ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού κινήματος που θα έχει ως βασικό στόχο την ακύρωση των όποιων εκδοχών του μνημονίου, δεν θα αναγνωρίζει το δημόσιο χρέος ως χρέος του ελληνικού λαού και θα συμβάλλει στη διαμόρφωση μίας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας που θα ανοίξει στη χώρα μας άλλους προοδευτικούς δρόμους για την οικονομία και την κοινωνία.