Ο Σύλλογος Διορισμένων με ΑΣΕΠ, ή αλλιώς πως κοιτάμε τη θεσούλα μας.

Με αφορμή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας που είχα με το Σύλλογο διορισμένων με ΑΣΕΠ http://asep-edu.blogspot.gr/ θέλω να επισημάνω κάποια πράγματα.

Ανοίγω δημόσια το διάλογο καταθέτοντας τις προσωπικές μου απόψεις.

Στην πρώτο μου μήνυμα - διαμαρτυρία για την ύπαρξη του συλλόγου στην οποία επεσήμανα τις αντιρρήσεις μου, ήρθε απαντητικό μήνυμα να επιβεβαιώσει αυτά τα οποία φοβόμουν. Με μια ολιγόλογη απάντησή τους  από το σύλλογο με ερωτούν τι θα προτιμούσα: «να διαλέξουν να απολυθεί ένας διορισμένος με ΑΣΕΠ ή ένας με επετηρίδα;» Αυτή η  απάντηση διαψεύδει το Δελτίο τύπου του συλλόγου της 3 Ιουλίου 2013, στο οποίο αναφέρετε:   «Ουδέποτε, ούτε στη διαδικασία της ιδρυτικής πράξης, ούτε και στο καταστατικό μας, αναφερθήκαμε σε άλλη κατηγορία διορισμού συναδέρφων, ούτε επιδείξαμε κάποιον ως μη κατάλληλο στην εκπαίδευση για να αποχωρήσει. Ο σύλλογός μας δεν συστάθηκε  για να στοχοποιήσει συναδέρφους, αλλά για να προασπίσει τα δικαιώματα των μελών του, τα οποία διαφοροποιούνται βάση του τρόπου διορισμού τους.»

Τώρα τι συνέβη ξαφνικά και μου βάζουν το παραπάνω ερώτημα και στοχοποιούν συναδέλφους;

Η ανθρωποφαγία δηλαδή στο κλάδο τον εκπαιδευτικών σε όλο της το μεγαλείο. Εμείς (τους ΑΣΕΠ) είμαστε καλύτεροι από εκείνους με την επετηρίδα. Γιατί δυστυχώς αυτό λένε. Ας μπούμε λοιπόν στην ουσία.

Θα περίμενα από το "Σύλλογο διορισμένων με τον ΑΣΕΠ" στο ιστολόγιό του, αλλά και στα Δελτία τύπου, να καταγγέλλει τις συγχωνεύσεις σχολείων, τις απολύσεις συναδέλφων τους, το νέο νομοσχέδιο για την Παιδεία και τη διαδικασία πολυεξετάσεων, την διόγκωση της παραπαιδείας,  την κατάργηση των ειδικών λυκείων , μουσικών –καλλιτεχνικών. Τίποτε απ’ όλα αυτά.  Η μοναδική έγνοια είναι πως θα βγουν στον αφρό κάποιοι.

Στην εκπαίδευση υπάρχουν πολυποίκιλες κατηγορίες εργαζομένων εκπαιδευτικών. Κατά κύριο λόγο, χοντρικά,  οι κατηγορίες είναι : α) Οι διορισμένοι με επετηρίδα, όταν δεν είχε ανακαλυφθεί ο ΑΣΕΠ, οι διορισμένοι με ΑΣΕΠ όταν πραγματοποιήθηκε ο πρώτος διαγωνισμός ως μοναδικός τρόπος πρόσβασης και οι αναπληρωτές. Όλες οι κατηγορίες των εκπαιδευτικών υπήρξαν και υπάρχουν επειδή οι πολιτικές το επέτρεψαν.

Ας τα πάρουμε ένα – ένα: 

Η επετηρίδα βάση της ρητορικής ερώτησης που μου έγινε γιατί ήταν μη αξιοκρατική; Να παραδεχθώ ότι υπήρξαν πολλοί εκπαιδευτικοί στο περίμενε και είχε φρακάρει; εντάξει. Να παραδεχθώ ότι ένας φιλόλογος, ένας μαθηματικός έκανε να διοριστεί χρόνια επί χρόνων; μάλιστα. Αλλά γιατί η επετηρίδα ήταν αναξιοκρατική όπως παραδέχονται στην απάντησή-ερώτησή τους οι «ΑΣΕΠίτες», τοκαιρό μάλιστα που ο ΑΣΕΠ δεν υπήρχε;

Οι διορισμένοι με ΑΣΕΠ και το αναγνωρίζω «έφαγαν» χρόνο βεβαίως να διαβάσουν να μπουν στη διαδικασία της εξέτασης. Κάποιοι από μας έλεγαν τότε ότι με τη διαδικασία των εξετάσεων ακυρώνεται το πτυχίο που παίρνεις. Σε θεωρούν μη ικανό να διδάξεις. Και να που θέλουν να μας βγαλουν αληθινούς. Οι εξετάσεις που στον ΑΣΕΠ δίνουν τροφή σε μια νέα μορφή παραπαιδείας  την οποία κάποιοι από τους επιτυχόντες πλήρωσαν αδρά.

Για να πάω και παραπέρα

Ο κατακερματισμός που επιδιώκει η κυβέρνηση σε « άξιους και μη άξιους» ρίχνεται ως δόλωμα στο οποίο τσιμπάνε οι διορισμένοι με τον ΑΣΕΠ. Τους δίνονται περισσότερα μόρια για να τους εξασφαλίσουν υποτίθεται και ξεχνούν ότι με τη κατάργηση ενός σχολείου για παράδειγμα, καταργούνται αυτομάτως οι οργανικές θέσεις ΟΛΩΝ μα ΟΛΩΝ. Δε τη γλυτώνει κανείς μα κανείς. Όλοι βγαίνουν στη διαθεσιμότητα και ελπίζουν στα όμορφα μόρια που τους χαρίζονται. Η απάντησή τους θα πρέπει να είναι «κρατείστε εμάς και όχι αυτούς;» Απαράδεκτο ως προς τη συναδελφική αλληλεγγύη.

Να το πω ωμά. Οι κινήσεις του Συλλόγου διορισμένων με ΑΣΕΠ διασπά το κίνημα των εκπαιδευτικών, όσο κι αν αυτοί λένε το αντίθετο. Οι ενέργειές τους, οι μονομερείς ενέργειές τους οδηγούν σε μια νέα συνδικαλιστική δράση μακριά και πέρα από τα εκλεγμένα όργανα της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Άλλωστε όπως μπορεί κανείς να διαβάσει στην ιστοσελίδα τους η άποψή τους είναι δυστυχώς εντελώς συντεχνιακή «Φυσικά, όπως και σε κάθε τι νέο που ξεπροβάλει, εμφανίστηκαν και αυτοί που αντέδρασαν, γκρίνιαξαν, μας είδαν με καχυποψία, επειδή απειλούνται τα δικά τους συμφέροντα ή επειδή δεν μπορούν και δεν θέλουν να ξεκολλήσουν από τις πρακτικές του παρελθόντος, πρακτικές που μας έφεραν εδώ που είμαστε ως χώρα. Ακόμη και σήμερα άλλωστε υπάρχουν συνάδελφοί μας που βλέπουν με ειρωνικό τρόπο την δημιουργία του συλλόγου ως κίνηση διάσπασης του εκπαιδευτικού κινήματος -λες και η διάσπαση δεν υπήρξε τόσα χρόνια στον κλάδο- ή άλλοι απαιτούν πράγματα από εμάς λες και είμαστε αμειβόμενοι συνδικαλιστές, που έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάζουμε κάτω από το τραπέζι.»

Με λίγα λόγια ξεχωρίζουν όλες οι αντιλήψεις τους. Αυτοί (οι ΑΣΕΠίτες) είναι το νέο και επομένως οι υπόλοιποι το παλιό και άχρηστο, που κατέστρεψε τη χώρα. Οι δε συνδικαλιστές απριόρι τα λένε κάτω από το τραπέζι με την πολιτική ηγεσία. Γι αυτούς κανείς μα κανείς συνδικαλιστής δε ξεχωρίζει. Μάλιστα μιλάνε τη στιγμή που όλες οι κινήσεις τους είναι να κάθονται στο τραπέζι διαπραγμάτευσης με διάφορους κυβερνώντες, από του Υπ.παιδείας, το ΥΔΜΗΔ, τον κ. Πρωτόπαππα, τον κ. Μητσοτάκη κλπ κλπ.

Δυστυχώς δεν αντιλαμβάνονται ότι στις προθέσεις της κυβέρνησης δεν είναι να παραμείνουν οι «άξιοι» όπως θεωρούν τους εαυτούς τους, αλλά η μείωση των οργανικών θέσεων κατά οποιονδήποτε τρόπο. Με τη κατάργηση ενός σχολείου βγαίνουν σε διαθεσιμότητα όλοι.. Το να παλεύεις για την πάρτη σου δε σημαίνει αυτομάτως ότι παλεύεις για το κοινό καλό, το δημόσιο σχολείο κλπ Ας βγουν να τα πουν στους εκπαιδευτικούς που τους έκαναν μάθημα και τώρα βαθμολογούνται με λιγότερους βαθμούς από αυτούς. Δυστυχώς διδάσκουν στα παιδιά μας την ατομικότητα, τη δράση κατά μονάς, την αυταρέσκεια, τον εγωισμό κλπ. Έννοιες οι οποίες είναι αρνητικές.

Δυστυχώς αυτή τη δύσκολη στιγμή για την εκπαίδευση λειτουργούν ως πολιορκητικός κριός για τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας.

Δυστυχώς προσφέρουν τους εαυτούς τους ως συνομιλητή της κυβέρνησης.

Η κοινωνία έχει φτάσει στ’ άκρα της. Αν δεν μπουν οι εκπαιδευτικοί στην πρώτη γραμμή συλλογικά με αλληλεγγύη, να υπερασπιστούν τη συνοχή της τότε το παιχνίδι μπορεί να κερδηθεί για τους λίγους ΑΣΕΠιτες αλλά να χαθεί για ολόκληρη τη κοινωνία.

Το συμπέρασμα:

‘Όλοι μα όλοι δε θα πρέπει να αισθάνονται άνετα και εφησυχασμένοι με την πολιτική της κυβέρνησης των μνημονίων. Όλοι είναι υποψήφιοι για διαθεσιμότητες, κινητικότητες ή όπως αλλιώς θα ονομάσουν τις απολύσεις. Η οποιαδήποτε μεμονωμένη ενέργεια δε μπορεί να έχει τύχη.

Το Δημόσιο σχολείο είναι δυνατόν να το υπερασπιστείς μόνο αν υπερασπιστείς ολόκληρο τον κλάδο των εργαζομένων σ’ αυτό. Το Δημόσιο σχολείο έχει ανάγκη κάλυψης των κενών θέσεων, έχει ανάγκη

Ας το ξανασκεφτούν!

ΥΓ: Στο δικό μου ιστολόγιο έχει τη δυνατότητα ανάρτησης σχολίου ο καθένας.