Η κ. Σώτη μας τίναξε τα πέταλα. Η τάξη των κουλτουροφιλισταίων

    Το τελευταίο διάστημα παρουσιάζονται άρθρα δηλώσεις και σχόλια επί της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα από διάφορους οι οποίοι ανήκουν στον λεγόμενο «πνευματικό κόσμο» Και η παρουσία τους διοχετεύεται από το διαδίκτυο κυρίως, αλλά και τα ΜΜΕ. Ονόματα όπως Λ. Διβάνη, Σ.Τριανταφύλλου, Ξανθούλης, Σαββόπουλος, Σμαραγδής  σε εκδηλώσεις., ή σχόλια και άρθρα προκαλούν.

    Οι κ. «πνευματικοί» έχουν ένα κοινό γνώρισμα. Υποστηρίζουν τις ακραίες μνημονιακές πολιτικές. Δεν είμαι εκείνος που θα εμβαθύνω στο καλλιτεχνικό έργο τους, αλλά θα πω κάποια πράγματα για τις δηλώσεις τους. Είναι έτοιμοι με το πληκτρολόγιο ανά χείρας να σχολιάσουν με ακραίο τρόπο οτιδήποτε, αλλά δεν αποδέχονται την οποιαδήποτε κριτική που γίνεται σκληρά και άμεσα(περίπτωση Λ. Διβάνη). Κάποιοι άλλοι συντρώγουν με τον Κοκκό γιατί ξαφνικά βρίσκουν ότι τους ενώνουν κάποια κοινά Άλλες φορές προσπαθούν να αναλύσουν τη θεωρία των δύο άκρων ρίχνοντας βεβαίως το ανάθεμα στον ΣΥΡΙΖΑ (περίπτωση Σ. Τριανταφύλλου). Όλους αυτούς που αναφέραμε με έναν επιθετικό προσδιορισμό του Μαγιακόφσκι από δω και στο εξής θα τους ονομάζουμε κουλτουροφιλισταίους .Οι κουλτουροφιλισταίοι προσπαθούν να ενδύσουν την άγρια πολιτική της κυβέρνησης με ένα θεωρητικό περίβλημα.

     Τα κύρια χαρακτηριστικά των κουλτουροφιλισταίων είναι η υπεράσπιση της σκληρής πολιτικής, η δηθενιά, η αυταρέσκεια, η αναίδεια απέναντι στους απλούς πολίτες, η αποστασιοποίησή τους και η συναγωγή συμπερασμάτων επί παντός επιστητού. Κοιτάζονται στο καθρέφτη τους κάθε βράδυ και δίνουν τα συγχαρητήρια στον εαυτό τους σαν τη κακιά μάγισσα στο παραμύθι της Χιονάτης. Αλλοίμονο αν ανακαλυφθεί Χιονάτη. Τότε χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να τη βγάλουν από τη μέση. Με λίγα λόγια η τάξη των κουλτουροφιλισταίων καθορίζεται όχι από το καλλιτεχνικό έργο του καθενός, αλλά από τις πράξεις τους απέναντι στη κοινωνία που πολλές φορές απέχουν από το ίδιο το έργο τους. Το έργο τους άλλωστε αριστερό κατά το παρελθόν (περίπτωση Σαββόπουλου) το χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για να καταλάβουν θέση στο πάνθεον της τάξης των κουλτουροφιλισταίων. Όλοι αυτοί οι κκ ανήκουν στα χρυσά πέταλα που φορούν τα καθαρόαιμα άλογα. Αυταρέσκονται να είναι τα υποδήματα των καθαρόαιμων που κουβαλούν στην πλάτη τους σημαίνοντα πρόσωπα της οικονομικής ζωής.

     Για να γίνω πιο συγκεκριμένος θα σχολιάσω τη κ Σώτη Τριανταφύλλου (όπου κ μπορεί να βάζετε κατά πως νομίζετε, είτε το κυρία είτε το κουλτουροφιλισταία) η οποία ανέπτυξε τη θεωρία του πετάλου και μας τίναξε τα πέταλα.

       Η κ. Σώτη Τριανταφύλλου ξεκίνησε γράφοντας στο περιοδικό «Πολιτιστική». Τουλάχιστον εγώ από κει τη γνώρισα. Ένα επιτυχημένο πολιτιστικό περιοδικό της δεκαετίας του 80 σαφέστατα αριστερό. Τότε όταν το διαβάζαμε, όταν διαβάζαμε τη Σώτη διαφωνούσαμε πολλές φορές με τα κείμενά της. Όχι τόσο γι αυτά που έγραφε, αλλά για την υποβόσκουσα έπαρση και το «δήθεν» της. Βέβαια δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι η γυναίκα που έγραφε τότε σ’ ένα αριστερό περιοδικό θα εξελίσσονταν απλά σε μια κουλτουροφιλισταία.

     Με άρθρο της στο Protagon η κ. Τριανταφύλλου θέλει να μας εξηγήσει και να μας κάνει λιανά ότι για την άνοδο της Χρυσής Αυγής ευθύνεται αποκλειστικά «η ελληνική άκρα αριστερά (κομμουνιστική και αναρχοειδής)» Η έπαρση και η δηθενιά της κουλτουροφιλισταίας Σώτης πλέον δεν κρύβεται, είναι διάχυτη στα κείμενά της, στις συνεντεύξεις και τα σχόλιά της.

Η θεωρία των δύο άκρων ή όπως την ονομάζει «θεωρία πέταλου» είναι μια προσχηματική υπεράσπιση της αντιδημοκρατικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η κουλτουροφιλισταία Σώτη αναπτύσσει τη θεωρία της: «τα κοινοβουλευτικά κόμματα, μετά το 1974 τουλάχιστον, δεν κατάφεραν να αντιτάξουν πολιτικό λόγο στην επέλαση της αριστερίστικης προπαγάνδας – και άφησαν το πεδίο της κοινωνικής δικαιοσύνης στα χέρια ιδεολογιών που δεν έχουν καμιά σχέση με την κοινωνική δικαιοσύνη». Μάλιστα όλα αυτά τα χρόνια κυβερνούσε η αριστερίστικη προπαγάνδα και όχι τα κόμματα των κ.Σαμαρά και Βενιζέλου.Τομάθαμε κι αυτό από τη κ. Σώτη. Συνεχίζει: «Δυο φαινομενικά αντίθετες ιδεολογίες αναδείχθηκαν σε ηγεμονικές: από τη μία η παραδοσιακή της δεξιάς –πατρίς, θρησκεία, οικογένεια- κι από την άλλη η παραδοσιακή της αριστεράς, πατρίς-επανάσταση-οικογένεια. Και για κάμποσες δεκαετίες, ο νόμος εξέλιπε και πάλι, αυτή τη φορά για χάρη της αριστεράς, μιας και πριν από το 1974, ο νόμος εξέλιπε για χάρη της άκρας δεξιάς». Δυο φαινομενικά αντίθετες ιδεολογίες Σώτη; Έτσι με μια λεξούλα ξεμπερδεύεις με τις θεωρίες ή καλύτερα τις ισοπεδώνεις. Αλήθεια τι κέρδισε η αριστερά από τη κυριαρχία της; Εγω εκείνο που γνωρίζω ήταν ότι η αριστερά καθηλωμένη στο 11% δεν είχε συμμετοχή στο σκάνδαλο Κοσκωτά, στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, στις τεράστιες παροχές προς τους Τραπεζίτες, στο Βατοπέδι, στο σκάνδαλο Siemens στη λίστα Lagard. Η αριστερά στην οποία επιτίθεται η Σώτη δεν έχει μπράβους στις τάξεις της και ανθρώπους της νύχτας όπως η Χρυσή Αυγή.

     Ναι έχει δίκιο η Σώτη. Αψηφά την εξουσία η Αριστερά. Ποια εξουσία όμως δε μας λέει. Την εξουσία των ολιγαρχών, τραπεζιτών και των τσιρακίων και παπαγαλακίων. Τι αλήθεια αψηφά το άκρο της Χρυσής Αυγής και τι εμείς οι αριστεροί.; Κυρίως εκείνο που κάνει η κ. Σώτη εντέχνως, είναι να αποκρύβει τι υπερασπιζόμαστε εμείς οι αριστεροί. Υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία και τη κοινωνική δικαιοσύνη. Τη δημοκρατία υπερασπίζονταν πάντα η αριστερά. Όταν οι ίδιοι «δημοκράτες» την έφτυναν, οι αριστεροί την υπερασπίζονταν. ‘Οταν άλλοι έκαναν την πάπια και συνωστίζονταν ν΄ ακούσουν τον Παπαδόπουλο στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα μην τυχόν και βγουν από το κάδρο της τάξης των «πνευματικών ανθρώπων» οι αριστεροί πνευματικοί άνθρωποι βρίσκονταν στις φυλακές και τις εξορίες. Όταν ανέβαινε ο Α. Παπανδρέου την εξουσία οι αληθινοί πνευματικοί άνθρωποι ήταν απ’ έξω. Τι κέρδισε ο Ρίτσος ας πούμε κ. Σώτη; Τι κέρδισαν οι άνθρωποι της Πολιτιστικής τους οποίους γνωρίζατε στην «πολιτιστική»; Αν αφαιρέσουμε εσάς και ίσως κάποιους άλλους που ενταχτήκατε στους «κουλτουροφιλισταίους», μια μικρή μερίδα, οι υπόλοιποι παρέμειναν πνευματικοί άνθρωποι.

   

      Μας καλεί η κ. Σώτη να σεβόμαστε τους θεσμούς. Ποιοι είναι οι θεσμοί; Μήπως η τρόικα, τα μνημόνια ο Σαμαράς ο Βενιζέλος ,ο Στουρνάρας, ο Δένδιας, ο Άδωνις, τα κλειστά σχολεία, τα κλειστά νοσοκομεία, οι απολύσεις, τα προεδρικά διατάγματα, οι πλειστηριασμοί σπιτιών κ.αλ. Εμείς αυτούς τους θεσμούς δεν τους σεβόμαστε και ούτε θα τους σεβαστούμε. Κι ας με αποκαλέσετε ακροαριστερό και αναρχοειδή. Σιγά την βρισιά. Να με λεγε κάποιος είσαι σαν τη Σώτη τότε θα προβληματιζόμουν.

     Εμείς θα σεβόμαστε τη δημοκρατία, όχι όπως την εννοεί η κουλτουροφιλισταία Σώτη, αλλά τους κοινωνικά αδύναμους τους μετανάστες, έτσι όπως κάναμε πάντα. Ο «κουλτουροφιλισταιισμός» σύντομα θα μείνει ως κενό γράμμα. Η κ.Σώτη θα συνεχίζει και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να λέει τα ίδια στο Μέγκα στο Protagon κι αλλού. Αλλά τότε θα είναι εντελώς αδιάφορη η έπαρσή της και η αναίδειά της.

    ΥΓ: και να μην αφήσω κάποια απορία βεβαίως διαφωνώ με την υπεράσπιση της κ. Διβάνη από τον κ. Τατσόπουλο. Είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και όπως όλοι οι βουλευτές μας πρέπει να σκέφτονται πολύ όταν μιλάνε. Αλλιώς υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι.