Ας είμαστε έτοιμοι!

 Ο ΣΥΡΙΖΑ/Ε.Κ.Μ. 

μπροστά σε νέες καταστάσεις και σε νέα καθήκοντα.  

(συμβολή στο διάλογο για τον ΣΥΡΙΖΑ/Ε.Κ.Μ.)

Ο ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα του 4,5% το 2009,μετατράπηκε σε ΣΥΡΙΖΑ/Ε.Κ.Μ. και σε κόμμα του 27% το2012. Μετά αυτήν την πραγματικά μεγάλη επιτυχία που συνέβαλε λαός πέρα από αυτούς που ονομάζουμε με τη στενή έννοια αριστερούς,  θα ήταν μυωπικό αν δεν βλέπαμε ότι αντιμετωπίζουμε μια νέα πραγματικότητα.

Δυο ζητήματα που βοήθησαν στην πραγματοποίηση της μεγάλης αυτής επιτυχίας: 1. Η κυβερνητική πρόταση του ως εναλλακτική λύση μέσα από το προτεινόμενο πρόγραμμά του, 2. Η ενωτική πρόταση για συμπόρευση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς με  κύριο μέτωπο ενάντια στο μνημόνιο.

Τι δε βοήθησε για να ολοκληρωθεί η νίκη; 1. Η παλαιότερη πολυφωνία που κατ’ εμένα είναι υγιής, αλλά η κοινωνία δεν την αναλαμβάνετε το ίδιο και κυρίως  οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις (μη εξαιρουμένου και του ΚΚΕ δια της ηγεσίας του) που για δικούς τους λόγους εκμεταλλευτήκαν τις διαφορετικές απόψεις και εξαπέλυσαν δριμεία επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ. 2.Ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης του πολιτικού χώρου η οποία βοήθησε στο να δημιουργηθούν κενά στην προεκλογική δουλειά του.

Τι πρέπει να γίνει

1.       Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ να εξακολουθήσει να συμπαραστέκεται και να βρίσκεται στην πρωτοπορία ,χωρίς να καπελώνει όπως έκανε κάθε φωνή αντίδρασης  που αναπτύσσεται στη κοινωνία. Οι πλατείες μας περιμένουν!

2.       Τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ πλησίασε κόσμος για πρώτη φορά ο οποίος δεν έχει ενταχθεί στη κουλτούρα της αριστεράς. Επομένως χρειάζεται η οργανωτική του ενδυνάμωση που θα τον μετατρέψει σταδιακά (όχι σε μεγάλο χρονικό διάστημα) σ’ ένα κόμμα πραγματικά «νέου τύπου» Ας μη τρομάζουν κάποιοι δεν προτείνω να ισχύσει ο παρωχημένος δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, αλλά η απλή δημοκρατία και η αυτοδιοίκηση από τα κάτω, ώστε να γίνει κόμμα των μελών.

3.       Ως αξιωματική αντιπολίτευση  χρειάζεται να δυναμώσει και να οξύνει το λόγο του. Δεν χρειάζονται πισωγυρίσματα σε ήδη ληφθείσες αποφάσεις που στηρίζονται στο πρόγραμμά του.

Για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ.Κάποιες σκέψεις.

Το προεκλογικό πρόγραμμα μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την οργάνωση του νέου πολιτικού υποκειμένου της αριστεράς. Έως εκεί! Κατά τη γνώμη μου δε φτάνει!

Χρειάζεται  περαιτέρω ιδεολογική ενίσχυση το εγχείρημα, προβάλλοντας τις αξίες και την ιδεολογία της αριστεράς, τόσο για τους τακτικούς στόχους, όσο και για τους στρατηγικούς. Παράλληλα πρέπει να μορφοποιηθεί το νέο κόμμα, μεταφέροντας ότι καλύτερο από τις παραδόσεις της αριστεράς στη κοινωνία.

Για τους τακτικούς στόχους

Η αντιμετώπιση της πολιτικής των μνημονίων  πρέπει να γίνεται με εμφατικό τρόπο και να ακολουθείται πάντα από την προσπάθεια για ενότητα της αριστεράς. Στα πλαίσια αυτά πρεπει να υπερψηφιστεί το προταθέν νομοσχέδιο από το ΚΚΕ(κατι που ήδη έχουμε πει ότι θα κάνουμε)

Η βοήθεια για την ανάπτυξη του κινήματος αυτό το «έξω από τη βουλή» θα πρέπει να είναι ο δεύτερος τακτικός στόχος. Στα πλαίσια αυτά η πολιτική μας ενάντια στα μνημόνια πρέπει να οξύνεται ώστε να προωθούνται εντονότερα και τα στρατηγικά οράματα όπως:

-Τι κοινωνία θέλουμε μετά την παρέλευση των μνημονίων, κάτι το οποίο κατά τη γνώμη μου δεν έχουμε πλήρως επεξεργαστεί.

-Τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση;

-ποιοι οι σύμμαχοί μας εκ θέσεως τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό;

Απαντήσεις-προσωπικές θέσεις με λίγα λόγια.

1.       Η κοινωνία που θα επιδιώκουμε πρέπει να είναι μια κοινωνία η οποία θα εξελιχθεί με δημοκρατικό τρόπο (τουλάχιστον αυτό θα επιδιώξουμε από την πλευρά μας) σε μια σοσιαλιστική κοινωνία. Μια σοσιαλιστική κοινωνία που δε θα χει καμιά σχέση με τον ανύπαρκτο «σοσιαλισμό» των πρώην «σοσιαλιστικών « χωρών. Μια κοινωνία που θα χει τον πρώτο λόγο η κοινωνία και οι εργαζόμενοι. Μια κοινωνία συνδιοίκησης. Η διαμόρφωση των τελικών προτάσεων είναι δυνατόν να γίνουν μετά από ένα προγραμματικό συνέδριο.

2.       Αμέσως γεννιέται το ερώτημα. Τι ρόλο παίζει η Ε.Ε; Αυτή η Ε.Ε. τι ρόλο θα διαδραματίσει σε μια διαφορετική κοινωνία που θα πρωτοστατήσει η αριστερά και ο εργαζόμενος λαός; Η Ε.Ε και τα όργανά της δεν είναι τίποτε άλλο από εκπρόσωποι της διεθνούς κεφαλαιοκρατικής και χρηματοπιστωτικής τάξης. Χρειάζεται και έτσι την βλέπουμε ως πεδίο μάχης για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης της Ευρώπης. Η Ευρώπη πρέπει ν αλλάξει, αλλά αν έχουμε διαφορετικές συνθήκες στην Ελλάδα, αυτή η ΕΕ δε θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Η θεση μας στην Ε.Ε θεωρώ ότι πρέπει να διαφοροποιηθεί ώστε να είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε μαζί της. Να είμαστε έτοιμοι και να επιβιώσουμε χωρίς αυτή. Ολοκληρωτική σύγκρουση  όχι με τους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά με τη κυρίαρχη αστική τάξη.

3.       Οι σύμμαχοί μας τόσο εντός της χώρας, όσο και εκτός είναι ο εργαζόμενος λαός, οι πολίτες. Καλώς ξεκινήσαμε διάλογο μέσα από τις ανοικτές συνελεύσεις και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ δεν μπορεί να υπόσχεται σοσιαλισμό από Δευτέρα, ούτε να περιμένει να σφαγιαστεί ο λαός μας στο βωμό των νεοφιλελεύθερων μνημονίων. Πρέπει να προχωρήσει με σταδιακά και γοργά βήματα, ώστε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια διαφορετική κοινωνία.

Οι νέες καταστάσεις μας φέρνουν όλους μπροστά σε νέα καθήκοντα. Ο καθενας  στη θέση του, να εμπλουτίσει ,να προσφέρει, ν’ απαιτήσει να δυναμώσει την προσπάθεια για τις νέες συνθήκες.

Μα θα μας αφήσουν; ρωτάνε κάποιοι…

Δε το γνωρίζω μπορεί ναι, μπορεί κι όχι. Το πρόσφατο παράδειγμα από τον προεκλογικό αγώνα μας αποδεικνύει ότι θα μας πολεμήσουν λυσσασμένα.  Και στον πόλεμο δεν απαντάς με λουλούδια. Με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο με πυρήνα την αριστερά και το λαό με το μέρος του.

Ας είμαστε έτοιμοι.

3. Μην εμπιστεύεστε τον ΣΥΡΙΖΑ το μοναδικό εργαλείο της τακτικής του ΚΚΕ. Η συνέχεια στο διαδίκτυο.

           Διαβάζω αυτό το χρονικό διάστημα συχνές πυκνές αναρτήσεις σε μπλογκς και ΦΒ φίλων και μελών του ΚΚΕ( δεν γνωρίζω ακριβώς) αναλύσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα. Μιλάω για τοκακό αποτέλεσμα για το ΚΚΕ. Από το «μην εμπιστεύεστε τον ΣΥΡΙΖΑ» πέρασαν στο γνωστό ότι για «όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» και ο οπορτουνισμός για να μην ξεχνιόμαστε. Ούτε ίχνος αυτοκριτικής.      

Ούτε ίχνος προσπάθειας που να δίνει στο κόσμο του να πιστέψει ότι κάτι κατάλαβαν. Το αντίθετο μάλιστα. Δε λέω, υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις. Αλλά γενικώς όλοι δημόσια ακολουθολύν τη γραμμή. Τα υπόλοιπα που θέλουν να πουν δε τολμούν να τα πουν.

 Συμπερασματικά βλέπω ότι:

1.       Σκληραίνει η στάση της ηγεσίας  του ΚΚΕ τόσο απέναντι στην απαίτηση για ενότητα της αριστεράς, όσο κι απέναντι στη διαφορετική άποψη

2.       Κάποιοι διαχειριστές σελίδων στο Δίκτυο εκτός του γνωστού πολιτικού χαρακτηρισμού(οπορτουνιστές, προδότες, προβοκάτορες κλπ) περνούν και σε χυδαίο μη πολιτικό υβρεολόγιο, κάτι που εγώ το έζησα την προεκλογική περίοδο.

3.       Παραποιούνται εσκεμμένα οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και όπου αυτό δεν είναι δυνατόν προχωρούν σε εξωπραγματικές διαπιστώσεις του τύπου: «εφόσον δεν συμφωνούν μαζί μας, κακό γι’ αυτούς». Μάλιστα ακολουθούν κατά βήμα  τις αποσπασματικές δηλώσεις  που δημοσιεύονται σε Ριζοσπάστη.

4.       Υποχωρεί η πάλη ενάντια στη κυβερνητική τρόικα, ίσως γιατί θεωρούν ότι αυτή θα πέσει ως ώριμο φρούτο, επομένως ας κάνουμε επίθεση μ’ αυτόν που «έρχεται» και  «παίρνει από μας»

5.       Κατηγορούν δεξιά κι αριστερά ως προβοκατόρικες τις απόψεις δικών τους μελών ή ψηφοφόρων.

Τα μέλη κι οι φίλοι του ΚΚΕ που είναι διαχειριστές σελίδων, προσπαθούν να πείσουν αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ότι κακώς το έκαναν. Πολιτικά θεμιτό. Όμως το ψέμα η διαστρέβλωση, η ειρωνεία, το τσουβάλιασμα, το βρίσιμο έχουν κοντά πόδια.  Δεν έχουν να κάνουν δε καθόλου με το ήθος που πρέπει να χαρακτηρίζει έναν κομμουνιστή.

Και λίγα λόγια για τον «οπορτουνισμό»

Χαμένοι πλέον ιδεολογικά στο ΚΚΕ , κάτι που φαίνεται σαφώς στο διαδίκτυο χαρακτηρίζουν οποιονδήποτε οπορτουνιστή. Μάλλον γιατί κάποιοι θεωρούν ότι επικοινωνιακά το κόμμα τους δεν τα πήγε καλά με την επικοινωνία. Δε βλέπουν ότι δε φταίει η επικοινωνία, αλλά οι θέσεις του ΚΚ.Ε και της ηγεσίας του.

Για πρώτη φορά βλέπω ότι διαφαίνονται στο ΚΚΕ δύο απόψεις τουλάχιστον. Εκείνη που συντάσσεται χωρίς περιστροφές με τις απόψεις της ηγεσίας κι εκείνη που θελει να διαδραματίσει διαφορετικό και πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή. Η πρωτη άποψη οδηγεί το ΚΚΕ με μαθηματική ακρίβεια, πλέον έχουμε και το 4%,στην περιθωριοποίηση, σ’ ένα κόμμα αριστερίστικο (μάλλον θα πρέπει να ξαναδιαβάσουν Λένιν,  αριστερισμός. Η παιδική αρρώστια του κομμουνισμού)  και η άλλη παρ’ όλο που δεν εκφράζεται ανοιχτά με τέτοιο τρόπο, στη μοναδική εναλλακτική λύση για τη κοινωνία, την ενότητα της αριστεράς.

Δυστυχώς κατά τη γνώμη μου η πρώτη άποψη κατέχει τον περίφημο μηχανισμό του κόμματος και φαίνεται να κερδίζει, ενώ η δεύτερη γρήγορα θα περιθωριοποιηθεί και πολλοί θα οδηγηθούν εκτός των γραμμών του ΚΚΕ ενώ παράλληλα θα διαψευστούν οι ελπίδες και προσδοκίες κάποιων  εντός και εκτός.

Θα επαναλαμβάνω συνεχώς. Η ώρα της αριστεράς είναι ακόμη στο προσκήνιο. Οι επιθέσεις του πολιτικού κατεστημένου (Διεθνούς και ντόπιου) στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ενδεικτικές από την ποια πολιτική δύναμη κινδυνεύουν.

Τα δύο κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) και τα άλλα μικρότερα αριστερά κόμματα  έχουν πράγματι ιδεολογικές διαφορές. Αυτό όμως δεν τα εμποδίζει ν’ αντιμετωπίσουν τη σημερινή κατάσταση.

Η χώρα, ο λαός βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο εξαθλίωσης. Η αντίσταση είναι το μοναδικό μέσο. Η αριστερά , η ενωμένη αριστερά το πολιτικό υποκείμενο.

Οράματα και στόχοι για σοσιαλισμό, λαϊκή εξουσία κλπ δεν είναι δυνατόν να πείσουν κανέναν  σ’ αυτή τη ζοφερή κατάσταση.

Κλείνοντας λέγω ότι:

Υπάρχει ακόμη καιρός, μας τον έδωσε τυχαία η Ιστορία για να ξαναμπούμε ενωμένοι δυναμικά. Επειδή θα πρόκειται για τη Τρίτη φορά και η Τρίτη «ουκ ανδρός (ή κόμματος )σοφού». Τότε εκεί στο ΚΚΕ θα μείνουν με τα κλειδιά στο χέρι για να κρατούν το μαγαζί άθικτο, αλλά άδειο από κόσμο.

2. Η ΔΗΜΑΡ κι αυτή στο χορό του "Ζαλόγγου".

           Όποιος από τους πολίτες ψήφισαν ΔΗΜΑΡ, ίσως (λέω ίσως) δε φαντάζονταν την μετεκλογική ασυνέπειά της. Τα στελέχη της βέβαια ήταν σίγουρα για την εξέλιξη. Την επιδίωκαν. Μας το ‘λεγαν… «Εμείς είμαστε σίγουροι ότι έτσι κι αλλιώς θα είμαστε στη κυβέρνηση..»… «Εντολή για λύση» διαμήνυε ο Φώτης μέσα από την αφίσα. Το «αλλιώς» λοιπόν δεν έτυχε κι έτυχε το «έτσι». Κανένα πρόβλημα η ΔΗΜΑΡ και ο Φώτης. Ακόμη καλύτερα θα σκέπτονταν, που να τρέχεις τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ εδώ συμφωνούμε σε όλα. Έτσι βρέθηκαν με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να σφυρίζουν αδιάφορα για όλα τα ζητήματα. Από κάποια βασικά όπως η απλή η αναλογική έως και το μεταναστευτικό, απολύσεις κ.αλλ. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πέρασαν αυτά που ήθελαν. Η ΔΗΜΑΡ; Δια στόματος Στουρνάρα τίποτε!!

          Η ΔΗΜΑΡ στήριξε μια κυβέρνηση με μια άνευ προηγουμένου αντι δημιουργική πρόταση. Μια πρόταση χωρίς ουσία. Πάει  και η επαναδιαπραγμάτευση, πάει και η απαγκίστρωση.Η ΔΗΜΑΡ όπως και το ΠΑΣΟΚ δεν τοποθέτησε στελέχη της  στη κυβέρνηση για να μοστράρει κι ως συμπολίτευση κι ως αντιπολίτευση. Ήδη το μετεκλογικό διάστημα πολλά μέλη και στελέχη της αποχωρούν μη μπορώντας να πιστέψουν σε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. μη μπορώντας ν’ αντέξουν τον χαμαιλεοντισμό της ηγεσίας της. Η ΔΗΜΑΡ για να επιβιώσει και για να είναι «εντολή για λύση» θα διαβεί με ευκολία τον Ρουβίκωνα για τη συνδημιουργία και επαναδημιουργία του κέντρου (του νεοφιλελεύθερου κέντρου) Ο Κουβέλης και άλλοι γύρω του επιτέλους ζουν τ’ όνειρό τους. Η ΔΗΜΑΡ είναι το σκαλοπάτι για να πατήσει γερά (έτσι νομίζει ή είναι η τελευταία λύση) για να πατήσει γερά το πολιτικό σύστημα Ο Κουβέλης  δεν προβάλλει αντιστάσεις, απλές διευκολύνσεις κάνει.Η ΔΗΜΑΡ προσφέρεται, δεν έχει ενδοιασμούς, δεν είναι αριστερή η πολιτική της,δεν είναι αριστερόκόμμα.Τα όποια αριστεράψηγματα εξανεμίστηκαν και βρίσκονται μόνοστη βάση τοκόμματος,τα οποία ψαχνονται να κρατηθούναπόκάπου.Να είναι βέβαιοι ότι θα βρουν.

          Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι η «Δημοκρατική αριστερά» σύμφωνα με το τίτλο της, είναι η «Κουβελική κεντροαριστερά» Αυτή που από χρόνια ονειρεύονταν ο Σημίτης και πραγματοποιεί ο Κουβέλης. Η ΔΗΜΑΡ στη κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ στην εξουσία. Τέτοια επιτυχία.

1.ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δυο κόμματα επικεφαλής στο χορό του μνημονίου.

 Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών θα επιχειρηθεί μια προσέγγιση για να καταγραφεί η νέα πραγματικότητα μέσα στο πολιτικό σκηνικό.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μετά τις εκλογές.

Δεν έχουμε να σημειώσουμε τίποτε περισσότερο, αφού η πολιτική των δύο κομμάτων  είναι μνημονιακή. Κάποιες παρατηρήσεις:

Ο σκληρός πυρήνας του ΠΑΣΟΚ κυμάνθηκε στο 12% και φαίνεται ότι άντεξε τους κραδασμούς. Δεν καταποντίστηκε περαιτέρω γι αυτό και παρουσιάστηκε χαρούμενος ο Βενιζέλος.

Το ποσοστό που πήρε μαζί με τη ΝΔ και τη ΔΗΜΑΡ το έκαναν πάλι πρωταγωνιστή σε μια μετεκλογική κυβέρνηση. Θα έλεγα ότι ο Βενιζέλος με τη συμμετοχή του στη κυβέρνηση( η οποία είναι εκτός προβεβλημένων κομματικών στελεχών), βάζοντας τον Σαμαρά να βγάλει «φίδι απ’ τη τρύπα», αν και το φίδι δαγκώνει συνεχώς τη κοινωνία μιας κι ο Βενιζέλος θεωρεί ότι θα αποκομίσει οφέλη από το «ολίγον» κυβέρνηση.  Το ΠΑΣΟΚ καιη ΝΔ μετά το  τέλος αυτής της κυβέρνησης θα ψάχνονται. Οι Βενιζέλος-Σαμαράς  είναι αναλώσιμοι για το πολιτικό σύστημα. Η υποταγή στηνπολιτική του μνημονίου, στις επιταγές της τρόικας  με αποτέλεσμα τη περαιτέρω συμπίεση και φτωχοποίηση των κοινωνικών στρωμάτων θα οδηγήσει στην αυτοκατάργησή τους ως εργαλεία του πολιτικού συστήματος. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δε θα κάνουν τίποτε λιγότερο απ’ όσα έκαναν έως τώρα. Με τις δικές τους υπογραφές αυτοκαταργήθηκαν.

Στο μοναδικό στο οποίο μπορεί να ελπίζει ο Βενιζέλος είναι στην αναδιάταξη της λεγόμενης «κεντρώας» παράταξης με ανακατανομή του πολιτικού σκηνικού. Κι αυτό δεν είναι βέβαιο ότι θα του βγει, αφού όλα τα πρόσωπα είναι εκτεθειμένα.