Στις 21 Ιουλίου 2008 συμπληρώνονται 80 χρόνια από την αυτοκτονία του Καρυωτάκη στην Πρέβεζα. Ο Καρυωτάκης είναι ένας ποιητής που σφράγισε με το έργο του την ποίηση. «Του αναγνωρίζονταν ωστόσο η συνοχή, η μαεστρία στο στόχο, στη δομή και στην πορεία της έμπνευσης, καθώς και ο πλούτος των εικόνων και το ανεβασμένο ποιόν της διατύπωσης» (Έλλη Αλεξίου)
Τα έργα του:1919, «Ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων»- 1921, «Νηπενθή»- 1927, «Ελεγεία και Σάτυρες»
Ιδανικοί αυτόχειρες
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
Τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
Για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε. τραγωδία.
Θεέ μου, το φριχτό γέλιο των ανθρώπων,
Τα δάκρυα, ο ιδρώς, η νοσταλγία
Των ουρανών, η ερημία των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
Τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
Τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
Τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα νά το,
Σύντομο, απλό ,βαθύ, καθώς ταιριάζει,
Αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
Για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέπτη, βλέπουν την ώρα,
Ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
Πως θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
Τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
Για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε. τραγωδία.
Θεέ μου, το φριχτό γέλιο των ανθρώπων,
Τα δάκρυα, ο ιδρώς, η νοσταλγία
Των ουρανών, η ερημία των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
Τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
Τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
Τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα νά το,
Σύντομο, απλό ,βαθύ, καθώς ταιριάζει,
Αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
Για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέπτη, βλέπουν την ώρα,
Ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
Πως θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
8 σχόλια:
Αχ, astyanakta, τι μας τα θυμίζεις αυτά τα ποιήματα; Πολύ θέλει να ...
Θα συνεχίσω με αφιερώματα στον ΠΟΙΗΤΗ όλο τον Ιούλιο.
Ωραία αλλά πρόσεχε γιατί λίγο τα σκάνδαλα, λίγο οι φωτιές, λίγο το πετρέλαιο και η οικονομία, μπορεί να πέσουμε σε κατάθλιψη :-)
Να πάρουμε θάρρος από τους στίχους του. Από τις κρυμμένες λέξεις και τα γράμματα, από τη κρυμμένη αισιοδοξία του.
astyanakta καλησπέρα,
Θα συνεχίσω να σε διαβάζω λοιπόν, αν και αποφάσισα να σταματήσω το blogging προσωρινά, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου.
Εχω μαζέψει αρκετές πηγές για διάβασμα (τόσο από σένα όσο και από άλλα blogs) κι ελπίζω να επιστρέψω δριμύτερος και με περισσότερα επιχειρήματα :-)
Ευχαριστώ για τις συζητήσης και την υπομονή που έδειξες με τις συνεχείς μου αντιρρήσεις.
Εύχομαι υγεία και επιτυχία σ' ότι κάνεις.
Freedomlog καλησπέρα! θα μου λείψεις...Δε μας λυγίζουν εμάς οι αντιρρήσεις. Αν είναι όμως να απανέλθεις δριμύτερος πάλι καλά! θα σε περιμένω.Επίσης σου εύχομαι το καλύτερο. Εγω θα σε επισκέπτομαι πάντως...
Ασυάνακτα, τι να σου γράψω.. απλά συνέχισε το αφιέρωμα. Λίγο θέλει όπως λέει και ο Freedomlog..
Τέλος πάντων εμένα μου αρέσει πολυ το εμβατήριο (πένθιμο καικατακόρυφο) το οποίο θεωρώ δοκίμιο για το ταβάνι! Θα το ξέρεις φαντάζομαι δεν χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο
Καλημέρα και περιμένω τα υπόλοιπα.
Γειά σου βρε Αλέκα...Ήθελα να κάνω αφιέρωμα στον Βλαδίμηρο, αλλά με πρόλαβες.Εκπληκτικό....
Δημοσίευση σχολίου