Πρόλογος(;)
1. Για την αποχώρησή μου από τον ΣΥΡΙΖΑ
17-10-2016
2. Γενικώς για την Αριστερά
17-10-2016
3. Κάποιες φευγαλέες σκέψεις
23-10-2016
Το 1945 μετά τα Δεκεμβριανά υπεγράφη η Συνθήκη της Βαρκιζας το Φεβρουάριο του 1946. Εκτοτε ξεκίνησε ένα άγριο κυνηγητό από τη Δεξιά σε όλη τη χώρα, οχι μόνο σ΄αυτούς που ήταν αριστεροί, αλλα σε όλους όσους ενεπλάκησαν στον ΕΛΑΣ. Μετά ηρθε ο εμφύλιος, ο καταστρεπτικότερος όλων των πολέμων κατά Θουκυδίδη. Αυτά είναι τα ιστορικά.
Σήμερα όταν και εφόσον επιστρέψει η Δεξιά θα ειναι το ίδιο ρεβανσιστική απέναντι στον κάθε αριστερό. Πριν λοιπόν αρχίσουμε να μπερδευουμε το κουβάρι και για να το ξετυλίξουμε θα πρέπει να ειχαμε σχέδιο για την ανόρθωση της κοινωνίας. Πολύ φοβάμαι ότι οι τόνοι αλλά και οι πρακτικές που χρησιμοποιούνται από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από την αριστερά γενικώς θα δώσουν ένα ωραίο άλλοθι για τον ρεβανσισμό που πρόκειται ν ακολουθήσει η Δεξιά.
Θα πρεπε να υπήρχε ουσιαστικό σχέδιο, αλλά δεν υπάρχει.
4. Πολιτική κριτική επί "κριτικής" ενός "αριστερού"
8-11-2016
Διάβασα την απάντηση του κ. Π. Μαυροειδή στα σχόλια επί του κειμένου του ."Η Έφη Αχτσιόγλου και ο παρκαδόρος Πολιτικός Μηχανικός"
Στο δεύτερο κείμενο (το οποίο και αναρτώ) προχωρεί από τη σκοπιά του σε μια εμπεριστατωμένη κριτική της κυβερνητικής πολιτικής σε κάποια εκ των σημείων μπορεί και να συμφωνήσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να καταλάβω τι ήθελε την προσωπική επίθεση στην κ. Αχτσιόγλου με εκφράσεις:
"όλα αυτά σε τρία χρόνια. Η Έφη διοίκησε τη μισή Ελλάδα, αλλά και λίγη από την Ευρώπη. Όχι απλά ήταν ανοιχτές οι πόρτες, αλλά μάλλον παραμέριζαν και τα κουφώματα, ίσως και ολόκληρα τα κτίρια για να περάσει…" ή " Κάντο όπως η Έφη λοιπόν…" 'η " Για όλους αυτούς, που δε δήλωσαν σφουγγοκωλάριοι της εξουσίας, όχι μόνο δεν είναι ανοιχτές οι πόρτες, αλλά πέφτουν και τα ταβάνια στο κεφάλι τους. Δεν είναι καθόλου τυχαία η σκωπτική λαϊκή έκφραση: «Τι να κάνουμε, δεν έχουμε όλοι τον κώλο πίσω, όπως κάποιοι άλλοι»."
Το έκανε για λόγους επικοινωνιακούς;
Μας λέει ανάμεσα στ άλλα στην απάντησή του ο κ.Μαυροειδής κάποιοι προσπαθούν "...για το πώς θα κρατήσουν όρθια την ελπίδα και τις αναγεννητικές ιδέες της αριστεράς και του κομμουνισμού."...Εμμμ έτσι δεν κρατάς τίποτε όρθιο. Ειναι απλός ξεπεσμός να μετράς τα χρόνια των σπουδών της κ. Αχτσιόγλου. Για να αποδείξεις τι ακριβώς; Οτι υπάρχουν άνεργοι νέοι με προσόντα. Αρκεί να γράψεις γι αυτούς κατά τη γνώμη μου. Φτανει και μόνο αυτό.
Ας μη μιλήσουμε λοιπόν για την κ. Αχτσιόγλου, χωρίς να έχω καμμιά έλλειψη πολιτικής αδυναμίας.
Μήπως πρέπει να μιλήσουμε και να απαριθμήσουμε πόσα κομματικά στελέχη της αριστεράς αναδύθηκαν σε θέσεις κομματικές, Αν είχαν την εξουσία θα γινόνταν και κυβερνητικές, από το πουθενα; Ή κάνω λάθος; Ακόμη και στην Ανταρσύα, το ΝΑΡ κλπ....Βεβαια τότε θα ήταν κατάληψη των θέσεων στο όνομα του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, μακριά από την καπιταλιστική διαχείριση. Κι αυτό αυτομάτως θεωρούν ότι τους αθωώνει από την εξουσιολαγνία; Ας μην αναφερθώ στα πλείστα ιστορικά παραδείγματα που στο όνομα του σοσιαλισμού και κομμουνισμού δεν έγιναν απλά κάποιοι άνθρωποι εξουσιολάγνοι, αλλά εγκληματίες και μάλιστα σε συνθήκες μη διαχείρισης του καπιταλισμού.
Αυτό κατά τη γνώμη μου, δηλαδή το δεύτερο κείμενό του ήταν εκείνο που θα πρεπε να γράψει ο κ. Π.Μ. εξ αρχής . Το πρώτο δε χρειάζονταν. Βεβαίως περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Ότι αποφασίζει ο καθένας. Άλλωστε έγινε αυτομάτως must στα social media. Αλλά από την άλλη πλευρά ας μην συγχίζεται που κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο, εγώ δεν ανήκω στον Συριζα πλέον) τόλμησαν και υπερασπίστηκαν την κ. Αχτσιόγλου στην κατά μέτωπο προσωπική επίθεση του και δε μιλάω για τις με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο πολλές φορές απαντησεις τους.
Απλά το πρώτο κείμενο του Π. Μαυροειδή αποδεικνύει σε μένα τουλάχιστον ότι λείπει από την αριστερά το βλέμμα της κριτικής, της ουσιαστικής κριτικής και δυστυχώς ΚΑΙ της ηθικής.
Επειδή δε κάποιοι αγαπημένοι φίλοι μου σχολίασαν προηγούμενη αναρτησή μου, ότι δεν ειναι σύμπασα η αριστερά που δεν τα πάει καλά με τις δημοκρατικές διαδικασίες αλλά και την συμπεριφορά, ας το εξειδικεύσω: .
Υπάρχουν κάποιοι απλοί ανθρωποι, όπως αυτός ο παρκαδόρος που αν υπάρχει πραγματικά, ούτε ξέρει πιθανώς ότι έγινε θέμα στα social media, οι οποίοι προσπαθούν να κρατήσουν όρθιες τις κατακτημένες απλές ηθικές και δημοκρατικές αξίες της ανθρωπότητας.
Αυτό κατά τη γνώμη μου ειναι μια αναγκάια επιλογή σήμερα και όχι πόσες φορές θα πεις τις λέξεις σοσιαλισμός κομμουνισμός, αριστερός.
Εγώ αντίθετα με τον κ. Π. Μαυροειδή υπογράφω ανώνυμα, διότι δε θέλω να γίνω ποτέ ούτε καν υψηλόβαθμο στέλεχος και μελος της οποιασδήποτε ΚΠΕ, ΚΕ, ΠΕ ή ΠΣΟ και πολύ περισσότερο κυβερνητικό στέλεχος.
Επειδή κάποιοι από τους παλιούς γνωστούς και διαδικτυακούς φίλους μπορεί να μην διάβασαν τις αναρτήσεις μου στο ΦΒ, διαλέγω κάποιες που θεωρώ σημαντικές και τις βάζω στη σειρά, ωστε να υπάρχει μια ολοκληρωμένη άποψη.
1. Για την αποχώρησή μου από τον ΣΥΡΙΖΑ
17-10-2016
Μετά τη τελευταία ανάρτηση (Ώρες ευθύνης, αξιοπρέπειας και αλήθειας) απεχώρησα από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν άλλοι έδιναν
τη μάχη για την τάση τους εντός ΣΥΡΙΖΑ και εντός κυβέρνησης και της
μετατροπής της τάσης τους σε "επαναστατικό" κόμμα. Η υπεράσπιση του
ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 μέσω του ΦΒ με
κατέταξε αυτομάτως στον δεξιό ΣΥΡΙΖΑ μη γνωρίζοντας ο καθένας που με
σχολίαζε οτι οργανωτικά πλέον δεν ανήκω στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στα πλαίσια λοιπόν της νέας περιόδου για τον αστυάνακτα ας ξεκαθαρίσω ότι δεν εκπροσωπώ παρά τον εαυτό μου, αυτό έκανα πάντα και η οποιαδήποτε ταυτιση με τάσεις, ομάδες, κόμματα δεν έχει καμιά σχέση με μένα. Αν γίνει κατι τέτοιο θα ειναι αθαίρετο.
Ευχαριστώ!
Στα πλαίσια λοιπόν της νέας περιόδου για τον αστυάνακτα ας ξεκαθαρίσω ότι δεν εκπροσωπώ παρά τον εαυτό μου, αυτό έκανα πάντα και η οποιαδήποτε ταυτιση με τάσεις, ομάδες, κόμματα δεν έχει καμιά σχέση με μένα. Αν γίνει κατι τέτοιο θα ειναι αθαίρετο.
Ευχαριστώ!
17-10-2016
Η Αριστερά σύμπασα,ως φαίνεται δεν τα πάει καθόλου καλά με τις
δημοκρατικές διαδικασίες. Αφορμή ηταν η παρέμβαση του προέδρου του
ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα, ώστε να ψηφιστεί τελικώς η ποσόστωση με τον τρόπο που
εκείνος και μόνο εκείνος θεωρούσε σωστό. Δυστυχώς δεν ήταν έως τώρα
χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ τέτοιου ειδους συμπεριφορές. Ειχαμε μάθει από
τα σεχταριστικά κομματίδια έως το σταλινικό ΚΚΕ να υπερισχύει η μία και
μοναδική άποψη. Φαίνεται πλέον οτι η αθωότητα έχει τελειώσει για τον
ΣΥΡΙΖΑ και σ΄αυτό τον τομέα. Αν κρίνω δε ότι η πλειοψηφία των μελών της
ΚΠΕ είναι κομματικά στελέχη υπουργοί και βουλευτές, το κόμμα με γοργούς
ρυθμούς απομακρύνεται από την ίδια την κοινωνία.Αυτό άλλωστε φα'ινεται
στις κατ' ιδίαν συζητήσεις. Για μια ακόμη φορά δεν αντιλαμβάνονται την
πραγματικότητα και πόσο άσχημη είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ
3. Κάποιες φευγαλέες σκέψεις
23-10-2016
Το 1945 μετά τα Δεκεμβριανά υπεγράφη η Συνθήκη της Βαρκιζας το Φεβρουάριο του 1946. Εκτοτε ξεκίνησε ένα άγριο κυνηγητό από τη Δεξιά σε όλη τη χώρα, οχι μόνο σ΄αυτούς που ήταν αριστεροί, αλλα σε όλους όσους ενεπλάκησαν στον ΕΛΑΣ. Μετά ηρθε ο εμφύλιος, ο καταστρεπτικότερος όλων των πολέμων κατά Θουκυδίδη. Αυτά είναι τα ιστορικά.
Σήμερα όταν και εφόσον επιστρέψει η Δεξιά θα ειναι το ίδιο ρεβανσιστική απέναντι στον κάθε αριστερό. Πριν λοιπόν αρχίσουμε να μπερδευουμε το κουβάρι και για να το ξετυλίξουμε θα πρέπει να ειχαμε σχέδιο για την ανόρθωση της κοινωνίας. Πολύ φοβάμαι ότι οι τόνοι αλλά και οι πρακτικές που χρησιμοποιούνται από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από την αριστερά γενικώς θα δώσουν ένα ωραίο άλλοθι για τον ρεβανσισμό που πρόκειται ν ακολουθήσει η Δεξιά.
Θα πρεπε να υπήρχε ουσιαστικό σχέδιο, αλλά δεν υπάρχει.
4. Πολιτική κριτική επί "κριτικής" ενός "αριστερού"
8-11-2016
Διάβασα την απάντηση του κ. Π. Μαυροειδή στα σχόλια επί του κειμένου του ."Η Έφη Αχτσιόγλου και ο παρκαδόρος Πολιτικός Μηχανικός"
Στο δεύτερο κείμενο (το οποίο και αναρτώ) προχωρεί από τη σκοπιά του σε μια εμπεριστατωμένη κριτική της κυβερνητικής πολιτικής σε κάποια εκ των σημείων μπορεί και να συμφωνήσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να καταλάβω τι ήθελε την προσωπική επίθεση στην κ. Αχτσιόγλου με εκφράσεις:
"όλα αυτά σε τρία χρόνια. Η Έφη διοίκησε τη μισή Ελλάδα, αλλά και λίγη από την Ευρώπη. Όχι απλά ήταν ανοιχτές οι πόρτες, αλλά μάλλον παραμέριζαν και τα κουφώματα, ίσως και ολόκληρα τα κτίρια για να περάσει…" ή " Κάντο όπως η Έφη λοιπόν…" 'η " Για όλους αυτούς, που δε δήλωσαν σφουγγοκωλάριοι της εξουσίας, όχι μόνο δεν είναι ανοιχτές οι πόρτες, αλλά πέφτουν και τα ταβάνια στο κεφάλι τους. Δεν είναι καθόλου τυχαία η σκωπτική λαϊκή έκφραση: «Τι να κάνουμε, δεν έχουμε όλοι τον κώλο πίσω, όπως κάποιοι άλλοι»."
Το έκανε για λόγους επικοινωνιακούς;
Μας λέει ανάμεσα στ άλλα στην απάντησή του ο κ.Μαυροειδής κάποιοι προσπαθούν "...για το πώς θα κρατήσουν όρθια την ελπίδα και τις αναγεννητικές ιδέες της αριστεράς και του κομμουνισμού."...Εμμμ έτσι δεν κρατάς τίποτε όρθιο. Ειναι απλός ξεπεσμός να μετράς τα χρόνια των σπουδών της κ. Αχτσιόγλου. Για να αποδείξεις τι ακριβώς; Οτι υπάρχουν άνεργοι νέοι με προσόντα. Αρκεί να γράψεις γι αυτούς κατά τη γνώμη μου. Φτανει και μόνο αυτό.
Ας μη μιλήσουμε λοιπόν για την κ. Αχτσιόγλου, χωρίς να έχω καμμιά έλλειψη πολιτικής αδυναμίας.
Μήπως πρέπει να μιλήσουμε και να απαριθμήσουμε πόσα κομματικά στελέχη της αριστεράς αναδύθηκαν σε θέσεις κομματικές, Αν είχαν την εξουσία θα γινόνταν και κυβερνητικές, από το πουθενα; Ή κάνω λάθος; Ακόμη και στην Ανταρσύα, το ΝΑΡ κλπ....Βεβαια τότε θα ήταν κατάληψη των θέσεων στο όνομα του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, μακριά από την καπιταλιστική διαχείριση. Κι αυτό αυτομάτως θεωρούν ότι τους αθωώνει από την εξουσιολαγνία; Ας μην αναφερθώ στα πλείστα ιστορικά παραδείγματα που στο όνομα του σοσιαλισμού και κομμουνισμού δεν έγιναν απλά κάποιοι άνθρωποι εξουσιολάγνοι, αλλά εγκληματίες και μάλιστα σε συνθήκες μη διαχείρισης του καπιταλισμού.
Αυτό κατά τη γνώμη μου, δηλαδή το δεύτερο κείμενό του ήταν εκείνο που θα πρεπε να γράψει ο κ. Π.Μ. εξ αρχής . Το πρώτο δε χρειάζονταν. Βεβαίως περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Ότι αποφασίζει ο καθένας. Άλλωστε έγινε αυτομάτως must στα social media. Αλλά από την άλλη πλευρά ας μην συγχίζεται που κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο, εγώ δεν ανήκω στον Συριζα πλέον) τόλμησαν και υπερασπίστηκαν την κ. Αχτσιόγλου στην κατά μέτωπο προσωπική επίθεση του και δε μιλάω για τις με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο πολλές φορές απαντησεις τους.
Απλά το πρώτο κείμενο του Π. Μαυροειδή αποδεικνύει σε μένα τουλάχιστον ότι λείπει από την αριστερά το βλέμμα της κριτικής, της ουσιαστικής κριτικής και δυστυχώς ΚΑΙ της ηθικής.
Επειδή δε κάποιοι αγαπημένοι φίλοι μου σχολίασαν προηγούμενη αναρτησή μου, ότι δεν ειναι σύμπασα η αριστερά που δεν τα πάει καλά με τις δημοκρατικές διαδικασίες αλλά και την συμπεριφορά, ας το εξειδικεύσω: .
Υπάρχουν κάποιοι απλοί ανθρωποι, όπως αυτός ο παρκαδόρος που αν υπάρχει πραγματικά, ούτε ξέρει πιθανώς ότι έγινε θέμα στα social media, οι οποίοι προσπαθούν να κρατήσουν όρθιες τις κατακτημένες απλές ηθικές και δημοκρατικές αξίες της ανθρωπότητας.
Αυτό κατά τη γνώμη μου ειναι μια αναγκάια επιλογή σήμερα και όχι πόσες φορές θα πεις τις λέξεις σοσιαλισμός κομμουνισμός, αριστερός.
Εγώ αντίθετα με τον κ. Π. Μαυροειδή υπογράφω ανώνυμα, διότι δε θέλω να γίνω ποτέ ούτε καν υψηλόβαθμο στέλεχος και μελος της οποιασδήποτε ΚΠΕ, ΚΕ, ΠΕ ή ΠΣΟ και πολύ περισσότερο κυβερνητικό στέλεχος.
5. Λαικισμός
8-12-2016
Στην προσπάθειά τους κάποιοι να πολεμήσουν τον λαϊκισμό "απ' όπου κι αν
προέρχεται" προς έκπληξη, υιοθετούν κι αυτοί με τη σειρά τους μια άκρως
λαϊκίστικη φρασεολογία. Γίνονται ένα με αυτούς που πολεμούν. Το
φαινόμενο γίνεται ακόμη σκληρότερο όταν αυτοί διαθέτουν το προτέρημα
λόγω ονόματος δηλαδή της αναγνωρισιμότητας στην κοινωνία. Σ αυτούς
δυστυχώς συγκαταλέγονται και άνθρωποι υψηλού πνευματικού επιπέδου. Το
βέβαιο είναι ότι θέλουν να κερδίσουν και τα καταφέρνουν έως ένα σημείο
τη συμπάθεια του κοινού, σε καταστάσεις μάλιστα που η χώρα είναι σε
μειονεκτική θέση.
Τι είναι λαϊκισμός όμως;
Η περιγραφή των δεινών που τραβάνε οι πολίτες; Η απόδειξη ότι οι κυβερνώντες είτε υπήρξαν ασυνεπείς, είτε ανήμποροι να διαχειριστούν μια κατάσταση; Όχι! Η περιγραφή από μόνη της δεν έχει ως συνέπεια τη ρητορική του λαϊκισμού. Ο λαϊκισμός ξεκινά από το σημείο εκείνο που δεν έχεις να παρουσιάσεις την εναλλακτική πρόταση. Ξεκινάει από τη στιγμή που δεν είσαι σε θέση να πεις αυτά που πραγματικά πιστεύεις και σκέφτεσαι.
Ο λαϊκισμός χρησιμοποιεί ως εργαλεία την ύβρι και την ειρωνεία και τον σαρκασμό και το ψεύδος, τα οποία διοχετεύονται κυρίως από τη δημόσια έκφραση του λόγου, είτε από τα ΜΜΕ, είτε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Αυτά τα εργαλεία δεν είναι από μόνα τους λαϊκισμός, είναι όμως σ’ αυτά που επικεντρώνεται κανείς εύκολα και χάνει την ουσία. Η ουσία του λαϊκισμού βρίσκεται στο παραγόμενο αποτέλεσμα όταν από θέσεις κλειδιά καλείσαι να κάνεις πράξη διακηρυγμένα έργα. Λαϊκισμός είναι η προσπάθεια να αποπροσανατολίσεις μεγάλες μάζες πληθυσμού από την πραγματικότητα. Λαϊκισμός είναι εν τέλει η προσπάθεια να γίνεις αρεστός τη συγκεκριμένη στιγμή πιάνοντας τον παλμό της κοινωνίας όπως διατείνονται οι «πολέμιοι» του λαϊκισμού;
Και θα πει κάποιος. Γιατί είναι κακό να πιάνεις τον παλμό της κοινωνίας τις διαθέσεις του κόσμου; Γιατί δεν πρέπει να είσαι αρεστός στη κοινωνία; Οι απαντήσεις στα τελευταία ερωτήματα είναι άκρως σημαίνουσες και αντιστρέφονται με ευκολία και κατρακυλούν στο λαϊκισμό.
Δεν είναι κακό να πιάνεις τον παλμό της κοινωνίας και τις διαθέσεις του κόσμου.
Αυτό αποδεικνύει ότι σωστά πατάς στην πραγματικότητα δηλαδή για το τι συμβαίνει σήμερα, αντιθέτως όμως είναι λαϊκισμός να μην καλλιεργείς με οποιονδήποτε τρόπο αυτό τον παλμό και να τον οδηγείς σε λύσεις που θα έχουν ως κοινό παρανομαστή το συλλογικό καλό.
Δεν είναι κακό να είσαι αρεστός
Αντιθέτως είναι λαϊκίστικο να είσαι αρεστός με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο.
Κλείνοντας
Νομίζω ότι ο λαϊκισμός είναι διάχυτος στη κοινωνία ως αποτέλεσμα της παρακμής της σε όλους τους τομείς. Είναι εντελώς γελοίο να επικαλούνται κάποιοι το φόβητρο του λαϊκισμού όταν όντως άνθρωποι πάνω από τη μέση ηλικία έχουν με τη φωνή τους, τη σιωπή τους και το έργο τους πολλές φορές θεριέψει το τέρας αυτό. Είναι εντελώς παράταιρο οι ίδιοι να προβάλλονται ως ιεροκήρυκες ενάντια στο λαϊκισμό. Απλά με την στάση τους παρατείνουν την παρακμή της κοινωνίας και της καλλιεργούν χειρότερες καταστάσεις. Το λιγότερο είναι ότι συμβάλλουν σ’ αυτές.
Η απάντηση σε κάθε είδους λαϊκισμό είναι η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων διαφορετικών από αυτές που ζούμε σήμερα.
Κάθε προσπάθεια αυτές τις προτάσεις να διαχυθούν σε γενικότερες έννοιες, συμπαντικές ιδεολογίες, μακροπρόθεσμα σχέδια κ.ο.κ. δεν είναι τίποτε άλλο από εμμονή σε ιδεοληψίες ένθεν κακείθεν.
Τι είναι λαϊκισμός όμως;
Η περιγραφή των δεινών που τραβάνε οι πολίτες; Η απόδειξη ότι οι κυβερνώντες είτε υπήρξαν ασυνεπείς, είτε ανήμποροι να διαχειριστούν μια κατάσταση; Όχι! Η περιγραφή από μόνη της δεν έχει ως συνέπεια τη ρητορική του λαϊκισμού. Ο λαϊκισμός ξεκινά από το σημείο εκείνο που δεν έχεις να παρουσιάσεις την εναλλακτική πρόταση. Ξεκινάει από τη στιγμή που δεν είσαι σε θέση να πεις αυτά που πραγματικά πιστεύεις και σκέφτεσαι.
Ο λαϊκισμός χρησιμοποιεί ως εργαλεία την ύβρι και την ειρωνεία και τον σαρκασμό και το ψεύδος, τα οποία διοχετεύονται κυρίως από τη δημόσια έκφραση του λόγου, είτε από τα ΜΜΕ, είτε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Αυτά τα εργαλεία δεν είναι από μόνα τους λαϊκισμός, είναι όμως σ’ αυτά που επικεντρώνεται κανείς εύκολα και χάνει την ουσία. Η ουσία του λαϊκισμού βρίσκεται στο παραγόμενο αποτέλεσμα όταν από θέσεις κλειδιά καλείσαι να κάνεις πράξη διακηρυγμένα έργα. Λαϊκισμός είναι η προσπάθεια να αποπροσανατολίσεις μεγάλες μάζες πληθυσμού από την πραγματικότητα. Λαϊκισμός είναι εν τέλει η προσπάθεια να γίνεις αρεστός τη συγκεκριμένη στιγμή πιάνοντας τον παλμό της κοινωνίας όπως διατείνονται οι «πολέμιοι» του λαϊκισμού;
Και θα πει κάποιος. Γιατί είναι κακό να πιάνεις τον παλμό της κοινωνίας τις διαθέσεις του κόσμου; Γιατί δεν πρέπει να είσαι αρεστός στη κοινωνία; Οι απαντήσεις στα τελευταία ερωτήματα είναι άκρως σημαίνουσες και αντιστρέφονται με ευκολία και κατρακυλούν στο λαϊκισμό.
Δεν είναι κακό να πιάνεις τον παλμό της κοινωνίας και τις διαθέσεις του κόσμου.
Αυτό αποδεικνύει ότι σωστά πατάς στην πραγματικότητα δηλαδή για το τι συμβαίνει σήμερα, αντιθέτως όμως είναι λαϊκισμός να μην καλλιεργείς με οποιονδήποτε τρόπο αυτό τον παλμό και να τον οδηγείς σε λύσεις που θα έχουν ως κοινό παρανομαστή το συλλογικό καλό.
Δεν είναι κακό να είσαι αρεστός
Αντιθέτως είναι λαϊκίστικο να είσαι αρεστός με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο.
Κλείνοντας
Νομίζω ότι ο λαϊκισμός είναι διάχυτος στη κοινωνία ως αποτέλεσμα της παρακμής της σε όλους τους τομείς. Είναι εντελώς γελοίο να επικαλούνται κάποιοι το φόβητρο του λαϊκισμού όταν όντως άνθρωποι πάνω από τη μέση ηλικία έχουν με τη φωνή τους, τη σιωπή τους και το έργο τους πολλές φορές θεριέψει το τέρας αυτό. Είναι εντελώς παράταιρο οι ίδιοι να προβάλλονται ως ιεροκήρυκες ενάντια στο λαϊκισμό. Απλά με την στάση τους παρατείνουν την παρακμή της κοινωνίας και της καλλιεργούν χειρότερες καταστάσεις. Το λιγότερο είναι ότι συμβάλλουν σ’ αυτές.
Η απάντηση σε κάθε είδους λαϊκισμό είναι η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων διαφορετικών από αυτές που ζούμε σήμερα.
Κάθε προσπάθεια αυτές τις προτάσεις να διαχυθούν σε γενικότερες έννοιες, συμπαντικές ιδεολογίες, μακροπρόθεσμα σχέδια κ.ο.κ. δεν είναι τίποτε άλλο από εμμονή σε ιδεοληψίες ένθεν κακείθεν.
