ΣΥΡΙΖΑ και συνεργασίες ενόψει των εκλογών.

Είναι βέβαιο περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι η Αριστερά εκτός από την ενότητά της χρειάζεται τις συνεργασίες για να προχωρήσει με επιτυχία στο στόχο της. Είναι αλήθεια ότι η οποιαδήποτε συνεργασία με πρόσωπα ή κόμματα θα πρέπει να γίνεται με βάση μια κοινή προγραμματική συμφωνία. Είναι κοινή διαπίστωση ότι αυτή η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να έχει μέλλον. Επίσης να μην έχει καμιά άλλη κυβέρνηση τέτοιου είδους. Είναι βεβαίως φυσικό στους όρους της οποιασδήποτε συμφωνίας να κυριαρχούν οι πολιτικές απόψεις του μεγαλύτερου εταίρου. Δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν αξιώματα από κόμματα ή προσωπικότητες που δεν έχουν ανάλογη αντιστοιχία στον ελληνικό λαό. Είναι σημαντικό πριν απ’ όλα να καθορίζεται ο στόχος αυτής της συνεργασίας. Αν ο στόχος είναι η διακυβέρνηση της χώρας από την αριστερά, τότε όλα πρέπει να κινηθούν γύρω απ’ αυτό. Αν ο στόχος είναι η κάθε προσωπικότητα ή το κάθε κόμμα να βάζει όρους που δεν είναι δυνατόν να τις αποδεχθεί ο άλλος συνομιλητής που διαθέτει και το ειδικό βάρος στο εκλογικό σώμα, τότε σωστά κάποιοι δεν δέχονται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη γνώμη μου σ’ αυτές τις εκλογές κατεβαίνει μ’ ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα θέτοντας ως κυρίαρχο ζήτημα το θέμα της παραμονής μας στην Ευρωζώνη και στο Ευρώ, αλλά και την έναρξη μιας πραγματικής διαπραγμάτευσης για το χρέος. Είναι κάτι που δεν το διαπραγματεύεται. Επομένως όλα τα υπόλοιπα είναι συζητήσιμα. Και αμέσως το οξύμωρο σχήμα. Κάποιοι θα προστρέξουν να πουν ότι αυτό είναι ιδιαιτέρως αριστερό και μπορεί να μας πετάξει έξω από την ευρωζώνη και κάποιοι άλλοι θα πουν ότι αυτό είναι δεξιά πολιτική και δεν μπορεί να είναι βασικές θέσεις του κυβερνητικού προγράμματος ενός αριστερού κόμματος. Αναλόγως λοιπόν με το πώς βλέπουν κάποιοι αυτή τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούνται.

Η τοποθέτηση όμως θα πρέπει να είναι απόλυτα πολιτική γιατί ο στόχος, να βγει κυβέρνηση της αριστεράς, θα πρέπει να κυριαρχεί στο μυαλό όλων. Και εδώ τίθεται το ερώτημα; Κυριαρχεί στο μυαλό όλων αυτή η επιθυμία; Δυστυχώς δε νομίζω.

Ας ξεκινήσουμε από τη ΔΗΜΑΡ. Στόχος της ΔΗΜΑΡ, (δε μιλάω για το παρασκήνιο, αλλά γι αυτά που λέχθηκαν δημόσια) είναι σύμφωνα με την ανακοίνωσή της «η πάση θυσία παραμονή στο ευρώ», επομένως αμφισβητεί την βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ και η «αυτοτέλειά της ως κόμμα μέσα στη κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ» επομένως αμφισβητεί εκ προοιμίου την ενότητα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία θα εκλεγούν τα στελέχη της.

Από την άλλη η Ανταρσύα θέτει ως προϋπόθεση τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από την ΕΕ, θέσεις που αμφισβητούν τις θεμελιακές θέσεις και αντιλήψεις του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το ΚΚΕ ακόμη περισσότερο δεν συζητά καν, την οποιαδήποτε συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει εκ των προτέρων σταθεί απέναντι σ’ αυτόν και δεν θα το έκανε όχι αν άλλαζε ο ΣΥΡΙΖΑ τις θεμελιακές του θέσεις για την Οικονομία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ακόμη κι αν αποδέχονταν τον «υπαρκτό» σοσιαλισμό και την προσωπικότητα του Στάλιν. Χίμαιρες κατέχουν εκείνους τους συντρόφους που προσφεύγουν σε εκκλήσεις

Οι διάφορες προσωπικότητες που έρχονται ή θα έλθουν στον ΣΥΡΙΖΑ ως συνεργαζόμενοι δε φαίνεται ν’ αμφισβητούν (οι λόγοι που το κάνουν δεν έχουν για μένα πρωτεύουσα σημασία) το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ποια λοιπόν η θέση μας ως κόμμα και μέλη, πάνω σ’ αυτές τις λογικές συνεργασιών που αναπτύσσονται; Ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο της μειοψηφίας, αλλά και της πλειοψηφίας, (εκφράστηκε και δια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αν και είχε άλλο στόχο) καλοβλέπουν τη συνεργασία με ΚΚΕ και Ανταρσύα. Πραγματικά δε βλέπω τους λόγους της απεύθυνσης στις ηγεσίες αυτών των κομμάτων, όταν τα ίδια έχουν ξεκαθαρίσει από πολύ νωρίς τις θέσεις τους απέναντι στη συνεργασίες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η επιμονή μας στο ίδιο το μοτίβο δε μας δικαίωσε ποτέ τα τελευταία χρόνια. Το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έστω κι αν χάνουν τη μισή εκλογική τους δύναμη (γιατί οι απλοί ψηφοφόροι βλέπουν το σήμερα και όχι το αόριστο αύριο) παραμένουν σταθερά στις θέσεις τους και στη κριτική τους. Έστω κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τη δεύτερη Κυριακή δημάρχους προερχόμενους από το ΚΚΕ, έστω κι αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε πολλές των περιπτώσεων συνεργάζεται αγαστά με τον ΣΥΡΙΖΑ ή δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό χώρο (βλ. καθηγητές). Δικαίωμα του κάθε κόμματος να έχει τη δική του πολιτική συνεργασιών. Τι λοιπόν δεν καταλαβαίνουμε;

Με τη ΔΗΜΑΡ είναι διαφορετικά και πολύπλοκα τα πράγματα, εφόσον εχει μια κακή Ιστορία στη σύντομη ιστορία της και εκ προοιμίου αμφισβητεί και πρακτικώς τη συνεργασία.

Μας έμειναν εκτός από τους Οικολόγους Πράσινους οι διάφορες προσωπικότητες. Αυτές δεν αμφισβητούν κάτι από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αμφισβητούνται από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έτσι όπως φάνηκε και από το Διαρκές συνέδριο. Εκεί χωρίς κανένα λόγο μπαίνουν σε δράση τα αριστερόμετρα. Ναι τα αριστερόμετρα και το λέω αναλαμβάνοντας πλήρως την προσωπική ευθύνη. Είναι δε μερικές φορές τόσο ισχυρή αυτή η αντίληψη που ο καθένας μας λειτουργεί σαν μια μικρή ηγεσία ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτιμώντας μια καθαρότητα η οποία βεβαίως δε θα είναι πιθανώς σε θέση να μας δώσει την αριστερή διακυβέρνηση της χώρας και να μας απαλλάξει από τον Σαμαρά. Το δίλημμα ή εμείς ή αυτοί είναι πέρα για πέρα ουσιαστικό και επίκαιρο.

Θεωρώ ότι υπάρχει έλλειμμα στην πολιτική και στην κουλτούρα των συνεργασιών στο κόμμα μας τόσο σ’ ένα μεγάλο κομμάτι της ηγεσίας, όσο και στα ίδια τα μέλη. Όχι ότι δεν υπάρχουν πρόσωπα που δεν είναι δυνατόν να συνεργαστούμε μαζί τους, αλλά με αφορμή αυτά τα πρόσωπα αναζητούμε λόγους να μην προσεγγίσουμε θετικά κάποιους άλλους.

Θεωρώ ότι η διεύρυνση των συμμαχιών μας είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη και απαραίτητη προϋπόθεση για τη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτε, όσα κι αν παραδείγματα αρνητικά υπήρξαν στο παρελθόν. Αυτή την ώρα η επίκληση των αρνητικών παραδειγμάτων κάνουν το ίδιο κακό όσο και η δυσκαμψία μας στις συνεργασίες. Δεν θ’ αναφέρω παρά μόνον το παράδειγμα των τελευταίων εκλογών στη Τοπική Αυτοδιοίκηση. Προβάλλαμε την καθαρότητα με αποτέλεσμα άτομα που ηγήθηκαν στις περισσότερες των περιπτώσεων (δεν αναφερθώ συγκεκριμένα γιατί δεν έχει σημασία η περιπτωσιολογία) συσπείρωσαν μόνο το 50% της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ του 2012. Αυτά προς γνώση για να μην ξεχνάμε. Πάνω από το κόμμα είναι ο λαός μας που προσμένει αυτή την ώρα από μας πολλά.