Οι σχολιάζοντες στο Face book και στο διαδίκτυο. Για τα like ρε γαμώτο;

Εδώ και καιρό παρακολουθώ τις απόψεις διαφόρων συντρόφων μέσα στο διαδίκτυο έτσι όπως αναρτώνται και στην αρχή δεν ήθελα να εκφράσω γι’ αυτά τις απόψεις μου κάνοντας υπομονή, όπως και πολλοί άλλοι. Ελπίζω να μου το επιτρέψουν όλοι αυτοί οι σ. να πω τη γνώμη μου τώρα που το αποφάσισα.

Η άποψη του αστυάνακτα για την ύπαρξη τάσεων – μηχανισμών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ και καιρό γνωστή και είμαι αρνητικός στην ύπαρξή τους. Θα θελα όμως παρ’ όλα αυτά να σταθώ στη στάση συντρόφων αυτό τον καιρό στο Face book και γενικά στο διαδίκτυο, η οποία κατά τη γνώμη μου παίρνει μια αυτόνομη και διακριτή παρουσία που πολλές φορές είναι διατασική και φτάνει να είναι και διαριστερή. (να που ο ΣΥΡΙΖΑ ενώνει). Επιτυγχάνεται δηλαδή η ενότητα κάτω από το σύνθημα «Μην εμπιστεύεστε τον ΣΥΡΙΖΑ»(που είναι εφεύρεση του ΚΚΕ). Ας μην πούμε για τις τρολλιές που ανεβαίνουν με περίσσια ευκολία.

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της τακτικής είναι η κριτική σε κάθε τι που κάνει ή αποφασίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαι βέβαια της άποψης να επικρατήσει στον ΣΥΡΙΖΑ σιγή ασυρμάτου ή νεκροταφείου. Άλλωστε πολλές φορές κι εγώ έχω εκφράσει μ’ αυτό τον τρόπο τις απόψεις μου. Αλλά ως κριτήριο διαλέγω πάντα το χρόνο τον τρόπο καθώς και το χώρο. Θέλω όμως να σταθώ σε κάποια πράγματα περισσότερο για την οργανωτική διαδικασία παρά για την ουσία το αν συμφωνώ ή όχι με πρόσωπα ή απόψεις.

Ο καθένας που «μιλάει» στο Face book κατά τη ταπεινή μου γνώμη θα πρέπει να γνωρίζει ότι η δημοσίευση κάθε άποψης φτάνει στ’ αυτιά όλων. Αν το κάνει γνωρίζοντας το (και είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζει) φέρει και την ευθύνη των όσων λέει, επομένως ας το λάβει σοβαρά υπόψη του στον μετεκλογικό απολογισμό του.

Πιο συγκεκριμένα: κατ’ αρχήν αποτέλεσαν θέμα ανάρτησης οι συνεχείς δηλώσεις Τατσόπουλου. Άλλο που δεν ήθελε ο Τατσόπουλος. Κατόπιν οι αποφάσεις της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ για τις υποψηφιότητες για τις περιφερειακές εκλογές. Ενδιάμεσα γίνεται κριτική σε κάθε τι (συνέντευξη, απόφαση κλπ) που θεωρείται «δεξιόστροφη» στροφή στον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι στο μάτι του κυκλώνα βρίσκονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης, ο Σκουρλέτης και βεβαίως και φυσικά ο Τσίπρας. Με λίγα λόγια στοχοποιούνται δηλώσεις στελεχών και αποδίδονται προσωπικές απόψεις ως να είναι απόψεις εν γένει του ΣΥΡΙΖΑ (και δε μιλάω για τον Τσίπρα που βέβαια μιλάει ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ). Μέθοδο που χρησιμοποιούν όλοι οι οποίοι αποφασίζουν να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το κυριότερο είναι ότι δεν εκφράζεται τις περισσότερες φορές μια άποψη με νηφάλιο τρόπο, αλλά οργισμένα. Προς τι η οργή;

Προσπάθεια όλων είναι να παρουσιαστεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ως ασυνεπής με τις αρχικές δηλώσεις της, αλλά και να εμφανιστεί ως δεξιόστροφη. Τα σχόλια – αναρτήσεις κάθε φορά επιβραβεύονται με like από συντρόφους, αλλά και από μέλη του ΚΚΕ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ. αλλ. Μ΄ αυτό τον τρόπο υπάρχει μια συναντίληψη όλων αυτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ το «πάει δεξιά». Και καλά από τα άλλα κόμματα, αλλά κι από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ;

Τι ακριβώς φταίει;

Θεωρώ ότι η αιτία δε βρίσκεται μόνο στους συντρόφους, αλλά και στην ίδια την οργανωτική δομή του ΣΥΡΙΖΑ. Πιο λιανά.

Δεν αναγνωρίζονται οι αποφάσεις του συνεδρίου ως εκείνες που καθορίζουν την πολιτική του κόμματος. Επομένως ο καθένας θεωρεί ότι η άποψη του Δ. ή του Σ στελέχους ως επίσημη άποψη του κόμματος.

Δεν αναγνωρίζονται με λίγα λόγια οι αποφάσεις των κομματικών οργάνων ή των κομματικών οργανώσεων. Για παράδειγμα η θετική γνωμοδότηση της οργάνωσης Δ. Μακεδονίας για την υποψηφιότητα Καρυπίδη θεωρήθηκε από τους σ. σχολιάζοντες στο ΦΒ αρνητική και επομένως έπρεπε να δώσουν λύση τα ανώτερα όργανα ενώ η αρνητική άποψη των σ. της Πελοποννήσου για τον Βουδούρη σωστή και επομένως δεν έπρεπε να πάρουν καμιά απόφαση διαφορετική τα ανώτερα όργανα. Πότε έχουν δίκιο; Η αναφορά τους στη βάση του κόμματος δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Ούτε επιλεκτική η αναφορά στις αποφάσεις της ηγεσίας. Οι σ. σχολιάζοντες στο ΦΒ δυστυχώς ψάχνουν να βρουν ακροατήριο εκτός του οργανώσεών τους να πουν την καθαρά προσωπική τους άποψη, αδιαφορώντας για την άποψη της πλειοψηφίας των μελών. Πέφτουν στην παγίδα να υποτιμούν την πλειοψηφία των μελών του κόμματος, υποτιμούν την άποψη των άλλων εκμεταλλευόμενοι την σιωπή τους, εκμεταλλευόμενοι την απόσταση που τους προσφέρει το μέσον, διαγράφοντας, αποκλείοντας, χαρακτηρίζοντας την οποιαδήποτε άποψη συντρόφου. Και κάποιος άλλος τα ίδια έκανε και τώρα μόνος εξυφαίνει σχέδια Β.

Όλοι αυτοί οι σ. παραγνωρίζουν το γεγονός ότι έχουν τη δυνατότητα να απευθυνθούν στη βάση του κόμματος, και να προκαλέσουν εφόσον το θέλουν συνέδριο. Αλλά εσκεμμένως δεν προχωρούν σε τέτοια ενέργεια γιατί δεν θα βρουν απήχηση οι προτάσεις τους και κυρίως η τακτική τους. Κι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά.

Από την άλλη και η ίδια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που παίρνει συγκεκριμένες και τολμηρές αποφάσεις θα έπρεπε να απευθύνεται στη βάση του για να κατοχυρώνει με το καλύτερο τρόπο τις αποφάσεις. Το είχα γράψει προσυνεδριακά και είχα κατηγορηθεί

Η αρχή μιας διαδυκτιακής επίθεσης ενάντια στην πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ έγινε ακριβώς μετά το 1^ο συνέδριο. Κάποιοι αισθάνθηκαν φαίνεται δυνατότεροι (κακή εικόνα έχουν) και είπαν ν’ απασφαλίσουν. Κι όποιον πάρει ο χάρος.

Για τη στάση των άλλων αριστερών του διαδικτύου. Βεβαίως πρόκειται για μια άλλου είδους κριτική η στάση τους αφού διαφωνούσαν και διαφωνούν με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Δικαίωμά τους να κάνουν και like στους σ. αγανακτούντες με τις επιλογές της ηγεσίας. Ερώτημά μου δεν το βλέπουν οι σ. αυτό; Θεωρούν δηλαδή ότι αυτοί που επιτίθονταν στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν δίκιο; Κι αν ναι γιατί παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ; Αν παραμένουν για να κυριαρχήσει η άποψή τους, ας το κάνουν σεμνά.

Μια πολιτική εκτίμηση.

Ουδέποτε κανείς μα κανείς άλλος στην πολιτική ιστορία δεν έχει κατηγορηθεί όσο ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ όλους κι από εχθρούς, αλλά και από συντρόφους. Μάλιστα ο Τσίπρας κατηγορήθηκε και κατηγορείται συνεχώς γιατί ας πούμε συνέβαλε να φύγει ο Αλαβάνος, (έστριψε δεξιά) συνέβαλε να φύγει η Ανανεωτική πτέρυγα (στροφή αριστερά), έφερε τον Βουδούρη (στροφή δεξιά), έφερε την Κυρίτση (στροφή αριστερά) έδιωξε τον Τατσόπουλο (στροφή αριστερή) κλπ, κλπ. Κανένα άλλο κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει κατηγορηθεί τόσο πριν ακόμη αναλάβει κυβέρνηση. Κανένα άλλο κόμμα δεν έχει κατηγορηθεί υποθέτοντας ότι αυτά που θα κάνει θα είναι είτε «δεξιά» καταστροφικά είτε «αριστερά» καταστροφικά.

Όλα τα προαναφερόμενα επιχειρήματα αποτελούν και επιχειρήματα κυβερνητικά ή κάνω λάθος;

Και κάποιες διαπιστώσεις.

Λείπει κατά τη γνώμη μου η συντροφικότητα. Η διαφορετική άποψη είναι απριόρι απέναντι. Αν και οπαδοί του διαλόγου μερικές φορές είτε το παρακάνουμε, είτε δεν τον χρησιμοποιούμε.

Όταν θες να κερδίσεις μια μάχη η οποία είναι ουσιαστική για το ΛΑΟ και όχι για το κόμμα τότε βάζεις την προσωπική σου άποψη στην άκρη. Φαντάζομαι ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να την παλεύει όσο θέλει στην οργάνωσή του και να κάνει όση κριτική θέλει και αυτοκριτική φαντάζομαι όταν αποδεικνύεται ότι έχει δίκιο ή άδικο. Ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτές τις εκλογές δεν κατεβαίνει για να ικανοποιήσει τα οράματά του, αλλά συγκεκριμένους τακτικούς στόχους. Αν και η επίτευξη της κυβέρνησης της αριστεράς είναι πολύ μεγάλο όραμα.

Οι άνεργοι μας παρακολουθούν, οι απολυθέντες και οι προς διαθεσιμότητα ελπίζουν σε μας. Οι συνταξιούχοι το ίδιο. Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να κόψει την ελπίδα, να σπέρνει συγχύσεις, απογοητεύσεις και μιζέρια και να δημιουργεί e- εντάσεις για την κυριαρχία της άποψής του με στόχο να συγκεντρώσει τα περισσότερα like.

ΥΓ: Και για να προλάβω κάποιους. Την άποψή μου για τις υποψηφιότητες, τις διαθεσιμότητες στελεχών για τις υποψηφιότητες την έχω εκφράσει στα όργανα του κόμματος, αλλά και την έχω συζητήσει με συντρόφους κι από το διαδίκτυο αλλά όχι δημόσια. Τέλος επαναλαμβάνω δεν είμαι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μετά από επιλογή μου απλό μέλος. Η ενδοσκόπηση και η αυτοκριτική μερικών για το τι εστί μέλος είναι επιβεβλημένη και καλό να επανεξεταστεί!