Η Σώτη της "Πολιτιστικής" και η Σώτη της Athens Voice. Η πορεία ενός κουλτουροφιλισταίου.

«Ιστορίες απόγνωσης-Contres de desespoir» 

Η κ. Σώτη Τριανταφύλλου συνεχίζει να προκαλεί.

Όμως δεν προκαλεί με τα έργα της όπως θα ’πρεπε, αλλά με τις πολιτικές-πολιτικότατες θέσεις περί «θεωρίας των δύο άκρων» Θα σας εξομολογηθώ κάτι. Με εξοργίζει πολύ ότι στο παρελθόν είχε ως πρόσωπο προβληθεί από τις σελίδες της αείμνηστης «Πολιτιστικής» Ενός πολύ ενδιαφέροντος περιοδικού με αναφορές στην αριστερά. Το πρώτο κοινό της Σώτης υπήρξαμε εμείς οι «ακραίοι». Εγώ να σας πω την αλήθεια την διάβαζα στην αρχή, αλλά σύντομα διέκρινα την εγωπάθειά της ως το μεγαλύτερο ελάττωμά της. Η ακατάληπτη σύνθεση των κειμένων της και τα τσαλαβουτήγματά της στη τέχνη, εδώ κι εκεί, ήταν ωραία απόκρυψη – παραλλαγή του εαυτού της. Είχα αρπαχτεί πολλές φορές με φίλους για τις δήθεν ενδοσκοπικές αναλύσεις της κ. Σώτης που δεν έλεγαν απολύτως τίποτε. Δεν έβρισκα το λόγο να γράφει σ΄ ένα πολιτιστικό περιοδικό, Από κάποια στιγμή έπαψα να διαβάζω τα κείμενά της. Θυμάμαι ότι έλεγα μονότονα ότι τα κείμενά της «πιάνουν χώρο». Μέχρι που κατάλαβα ότι η δηθενιά (κατά του «αψηφισιά» που χρησιμοποιεί η κ. Σώτη) κυκλοφορούσε ελεύθερη στην «Πολιτιστική» και φάνηκε καθαρά κυρίως από τη στιγμή που η «Πολιτιστική» καταφέρθηκε ενάντια στο «Ίσως να ναι κι έτσι» του Γ. Ρίτσου.

Έχοντας αυτή την προϊστορία η κ. Τριανταφύλλου συνέχισε να γράφει βιβλία «που πίανουν χώρο» και άρθρα (τελευταία στην έγκυρη Athens Voice και Protagon) που μας περνούσε από γενεές δεκατέσσερις όλους εμάς που τολμάμε και μιλάμε εναντίον του (θεσμού, της αρχής;) μνημονίου, που θέλουμε δουλειά, που θέλουμε φάρμακα και άλλα τέτοια λουμπενοπρολεταριακά, μάγκικα, εξυπνακίστικα, υστερικά. Επιπλέον δεν καταλάβαινε πλέον αυτούς που βγαίνουν στο δρόμο και φωνάζουν και δείχνουν «έλλειψη αγωγής και ευγένειας» σε αντίθεση με τα ΜΑΤ που και αγωγή και ευγένεια διαθέτουν και απ’ όλα. Γι αυτό άλλωστε εμάς δε μας καταλαβαίνει και τα ΜΑΤ δεν τα κατακρίνει.

Στα πλαίσια λοιπόν αυτά τον Απρίλιο του 2013, έγραψε ακόμη ένα βαρυσήμαντο άρθρο κατακεραυνώνοντας ποιον; Το μνημόνιο; Τη κυβέρνηση; Όχι βέβαια! Αλλά την Αυγή και τον ΣΥΡΙΖΑ. Που ως γνωστό φταίει για όλα. Ένα άρθρο με τον προκλητικό τίτλο «Αυγή, όχι Χρυσή Αυγή» προσπαθώντας να απαντήσει στο άλλο «άκρο», στην αριστερά κι ενώ δεν είχαν ακόμη φτάσει στ’ αυτιά της, τα λόγια του Κατρούγκαλου. Σφόδρα ενοχλημένη από την κριτική, γιατί έχει μάθει να της χαϊδεύουν τ’ αυτιά και τώρα της έπεσε βαριά, αραδιάζει στο άρθρο αυτό, σωρηδόν ύβρεις και ακραίους χαρακτηρισμούς για κάτι που κατηγορεί την ίδια στιγμή την Αυγή και τον ΣΥΡΙΖΑ (γλωσσικό φασισμό τον ονομάζει)

Σε όλο της το άρθρο που διανθίζεται από γελοίες αναφορές περί «ρεβανσισμού και σταλινικής τρομοκρατίας» καταδεικνύοντας, ότι η κ. Τριανταφύλλου ως άλλος Φαήλος ή  Μουρούτης κλπ, ζει εντελώς σε άλλον κόσμο. Δικαίωμά της βέβαια, αλλά ας ακούσει την άλλη άποψη, ας διαφωνήσει μαζί της, ας πει την δική της άποψή της, αλλά στο τέλος ας ακούσει και την κριτική. Ή δεν αντέχει την κριτική; Όταν συνδέει την Αυγή με τη Χρυσή Αυγή η κ. Τριανταφύλλου το μόνο που κάνει είναι να δικαιώνει όλους εμάς που της ασκούμε κριτική. Εμ, όπως έστρωσες θα κοιμηθείς που λέει και η παροιμία. (εκ του λουμπεν προλεταριάτου) Δεν είναι δυνατόν να λες όσα λες και να μην μιλάει κανείς.

Ακόμη περισσότερο αναδεικνύεται μέσα από το άρθρο της, ένας βάρβαρος κομπλεξισμός, χάνοντας τη «νηφαλιότητα και σοβαρότητά» της, κι ένας εκ των υστέρων εκνευρισμός γιατί απλά αυτό θα αποδειχθείλίγους μήνες μετά, τον Οκτώβριο του 2013 όταν ο κ. Κατρούγκαλος τα είπε έξω από τα δόντια στην εκπομπή "Ανατροπή" και γιατί μπροστά στον κ. Κατρούγκαλο η κ. Σώτη Τριανταφύλλου χάνει τη λάμψη του τίτλου του «πνευματικού ανθρώπου».

Ακόμη πιο πολύ η κ. Σ. Τριανταφύλλου φαίνεται ότι εκνευρίζεται με τους χαρακτηρισμούς για τον Γ. Πρετεντέρη. Αλήθεια γιατί ταυτίζεται μαζί του; Αν το θέλει δικαίωμά της, αλλά ταυτίζεται αμέσως και με τα ανεπίτρεπτα και χυδαία άρθρα του, (ναι χυδαία και σύμφωνα με τον αστικό πολιτισμό που διακηρύσσει η κ. Σώτη) όπως εκείνο το «Ζωή Κασιδιάρη» και τόσα άλλα. Γιατί προβάλλει τον «αστικό πολιτισμό» ως φάρμακον δια πάσα νόσον; Κι αν ναι γιατί τουλάχιστον δεν τον ακολουθεί σιωπώντας με τη βεβαιότητα ότι κάποτε ούτως ή άλλως θα δικαιωθεί;

Για να σας μιλήσουμε καθαρά κ. Σώτη.

Εμπνεόμαστε από τους δρόμους και όχι «από τα ρείθρα των πεζοδρομίων» που με σκοπιμότητα τα συγχέετε. Εκεί ανδρώθηκε η αριστερά, εκεί μάτωσε κι αν ακούγατε περισσότερο τους παλαιότερους θα μαθαίνατε περισσότερα.

Αλλά δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις σας ούτε ν’ ακούσετε ούτε να μείνετε στην Αριστερά. Ξένη αισθανόσασταν πάντα, την χρησιμοποιήσατε (όπως πάρα πολλοί) για τα πρώτα βήματά σας και μετά επανήλθατε με το οπλοστάσιο των εχθρών της. Τις ίδιες κατηγορίες απηύθυναν στην αριστερά και παλιότερα οι ιδεολογικοί προκάτοχοί σας. Εσείς που διαβάζετε, ξεφυλλίσετε τα επιχειρήματά τους και θα δείτε ότι λέτε τα ίδια. Φαντάζομαι ότι ήδη το 'χετε κάνει.

Γιατί επιμένετε να αυτογελοιοποιείστε; Μήπως θέλετε να βγείτε στην πολιτική σκηνή; Δε νομίζω. Απλά το κάνετε για να μένετε στην επικαιρότητα και να μην χάσετε τον τίτλο «πνευματικός άνθρωπος» που σας αρέσει πολύ και που τόσο πολύ παλέψατε να τον αποκτήσετε από την «Πολιτιστική» και μετά.

Ο μόνος τίτλος, ιδέα του Μαγιακόφσκι γιατί ευδοκιμούσαν από τότε οι άνθρωποι σαν και σας, που μπορεί να σας απονεμηθεί (αν και είναι αρκετοί οι διεκδικητές) είναι εκείνος της κουλτοροφιλισταίας.