Η θεωρία των δύο άκρων οπλίζει το χέρι της Χρυσής Αυγής

του Γιώργου Αναδρανιστάκη 

 Από τότε, ούτε μια εβδομάδα δεν έχει περάσει, που παράγοντες του μιντιακού και του πολιτικού βίου εξέφρασαν την άποψη ότι η σοβαρή Χρυσή Αυγή μπορεί να συνεργαστεί με την Ν.Δ., που είναι εξ ορισμού σοβαρή, συνέβησαν τα εξής:

Πενήντα Χρυσαυγίτες επιτέθηκαν με ρόπαλα και καδρόνια σε μέλη της ΚΝΕ που κολλούσαν αφίσες στο Πέραμα, στέλνοντας εννιά εξ αυτών στο νοσοκομείο. Ομάδα χρυσαυγιτών με επικεφαλής τους βουλευτές Παναγιώταρο και Κασιδιάρη έδειρε οπαδούς της ΝΔ που συμμετείχαν σε γιορτή μίσους στον Μελιγαλά της Μεσσηνίας. Οι ακροδεξιοί και οι ναζί ανταγωνίζονται για την εκμετάλλευση της Πηγάδας. Τα ξημερώματα της Τετάρτης, 45χρονος χρυσαυγίτης μαχαίρωσε μέχρι θανάτου στην Αμφιάλη 34χρονο αντιφασίστα, που προηγουμένως είχε προπηλακιστεί από ομάδα μαυροντυμένων.

Τέτοια και χειρότερα θα συμβαίνουν όσο η Χρυσή Αυγή αντιμετωπίζεται από κάποιους σαν δύναμη που συμμετέχει ισοτίμως στο πολιτικό παιχνίδι, που υπό προϋποθέσεις μπορεί μέχρι και να συγκυβερνήσει, και όχι ως αυτό που πραγματικά είναι: Μια συμμορία δολοφόνων που θρέφεται από το αίμα των αδυνάτων. Είτε είναι ξένοι οι αδύνατοι είτε είναι έλληνες, ο φασισμός δεν κάνει διακρίσεις, μαχαιρώνει τους εχθρούς του στην καρδιά. Εχθρούς σαν τον 34χρονο αντιφασίστα ράπερ Παύλο Φύσσα, που οι μαυροντυμένοι βρικόλακες τον μαχαίρωσαν μπροστά στα μάτια των ανδρών και των γυναικών της Ομάδας Δίας. Μα τον Δία, η Χρυσή Αυγή έχει πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο της, τουλάχιστον πολύ σοβαρότερα απ' όσο έχει πάρει τον δικό της η αστυνομία.

Τέτοια και χειρότερα θα συμβαίνουν όσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και η ακροδεξιά δράκα που τον περιβάλει εξισώνουν την Χρυσή Αυγή με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ναζί με την Αριστερά των αγώνων, τον Μιχαλολιάκο με τον Γλέζο. Ξέρετε πως αντέδρασε το επιφανές μέλος της δράκας Χρύσανθος Λαζαρίδης, όταν έμαθε για τη δολοφονία του 34χρονου; Βγήκε από μόνος του στην πρωινή εκπομπή του ΜΕΓΚΑ- στην οποία νοιώθει προφανώς σαν το σπίτι του και βγαίνει όποτε του καπνίσει- και μίλησε για ομάδες κρούσης της Χρυσής Αυγής και ομάδες κρούσης του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς ντροπή, χωρίς περίσκεψη, χωρίς συναίσθηση της σοβαρότητας των πραγμάτων.
Και μετά έχουνε το θράσος να μιλάνε για το συνταγματικό τόξο που θα προστατεύσει τη χώρα από τον κίνδυνο του ναζισμού. Μιλάνε για προστασία οι προστάτες των φασιστών, οι Λαζαρίδηδες και οι Μπαλτάκοι, που τριγυρνάνε στους διαδρόμους της Βουλής και απειλούνε ότι, αν δεν περάσουν τα νομοσχέδια, ο Σαμαράς θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με τους χρυσαυγίτες. Αυτοί που διαδίδουν από δω κι από κει ότι, αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή θα αντιδράσει βίαια και θα προκληθεί εμφύλιος.

Στέλλα, φύγε. Η θεωρία των δύο άκρων κρατάει μαχαίρι

αναδημοσίευση απο την Αυγή - See more at: http://stokokkino.gr/article/2318/I-theoria-ton-duo-akron-oplizei-to-xeri-tis-Xrusis-Augis#sthash.jtM6TIlB.dpuf

Ο Σύλλογος Διορισμένων με ΑΣΕΠ, ή αλλιώς πως κοιτάμε τη θεσούλα μας.

Με αφορμή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας που είχα με το Σύλλογο διορισμένων με ΑΣΕΠ http://asep-edu.blogspot.gr/ θέλω να επισημάνω κάποια πράγματα.

Ανοίγω δημόσια το διάλογο καταθέτοντας τις προσωπικές μου απόψεις.

Στην πρώτο μου μήνυμα - διαμαρτυρία για την ύπαρξη του συλλόγου στην οποία επεσήμανα τις αντιρρήσεις μου, ήρθε απαντητικό μήνυμα να επιβεβαιώσει αυτά τα οποία φοβόμουν. Με μια ολιγόλογη απάντησή τους  από το σύλλογο με ερωτούν τι θα προτιμούσα: «να διαλέξουν να απολυθεί ένας διορισμένος με ΑΣΕΠ ή ένας με επετηρίδα;» Αυτή η  απάντηση διαψεύδει το Δελτίο τύπου του συλλόγου της 3 Ιουλίου 2013, στο οποίο αναφέρετε:   «Ουδέποτε, ούτε στη διαδικασία της ιδρυτικής πράξης, ούτε και στο καταστατικό μας, αναφερθήκαμε σε άλλη κατηγορία διορισμού συναδέρφων, ούτε επιδείξαμε κάποιον ως μη κατάλληλο στην εκπαίδευση για να αποχωρήσει. Ο σύλλογός μας δεν συστάθηκε  για να στοχοποιήσει συναδέρφους, αλλά για να προασπίσει τα δικαιώματα των μελών του, τα οποία διαφοροποιούνται βάση του τρόπου διορισμού τους.»

Τώρα τι συνέβη ξαφνικά και μου βάζουν το παραπάνω ερώτημα και στοχοποιούν συναδέλφους;

Η ανθρωποφαγία δηλαδή στο κλάδο τον εκπαιδευτικών σε όλο της το μεγαλείο. Εμείς (τους ΑΣΕΠ) είμαστε καλύτεροι από εκείνους με την επετηρίδα. Γιατί δυστυχώς αυτό λένε. Ας μπούμε λοιπόν στην ουσία.

Θα περίμενα από το "Σύλλογο διορισμένων με τον ΑΣΕΠ" στο ιστολόγιό του, αλλά και στα Δελτία τύπου, να καταγγέλλει τις συγχωνεύσεις σχολείων, τις απολύσεις συναδέλφων τους, το νέο νομοσχέδιο για την Παιδεία και τη διαδικασία πολυεξετάσεων, την διόγκωση της παραπαιδείας,  την κατάργηση των ειδικών λυκείων , μουσικών –καλλιτεχνικών. Τίποτε απ’ όλα αυτά.  Η μοναδική έγνοια είναι πως θα βγουν στον αφρό κάποιοι.

Στην εκπαίδευση υπάρχουν πολυποίκιλες κατηγορίες εργαζομένων εκπαιδευτικών. Κατά κύριο λόγο, χοντρικά,  οι κατηγορίες είναι : α) Οι διορισμένοι με επετηρίδα, όταν δεν είχε ανακαλυφθεί ο ΑΣΕΠ, οι διορισμένοι με ΑΣΕΠ όταν πραγματοποιήθηκε ο πρώτος διαγωνισμός ως μοναδικός τρόπος πρόσβασης και οι αναπληρωτές. Όλες οι κατηγορίες των εκπαιδευτικών υπήρξαν και υπάρχουν επειδή οι πολιτικές το επέτρεψαν.

Ας τα πάρουμε ένα – ένα: 

Η επετηρίδα βάση της ρητορικής ερώτησης που μου έγινε γιατί ήταν μη αξιοκρατική; Να παραδεχθώ ότι υπήρξαν πολλοί εκπαιδευτικοί στο περίμενε και είχε φρακάρει; εντάξει. Να παραδεχθώ ότι ένας φιλόλογος, ένας μαθηματικός έκανε να διοριστεί χρόνια επί χρόνων; μάλιστα. Αλλά γιατί η επετηρίδα ήταν αναξιοκρατική όπως παραδέχονται στην απάντησή-ερώτησή τους οι «ΑΣΕΠίτες», τοκαιρό μάλιστα που ο ΑΣΕΠ δεν υπήρχε;

Οι διορισμένοι με ΑΣΕΠ και το αναγνωρίζω «έφαγαν» χρόνο βεβαίως να διαβάσουν να μπουν στη διαδικασία της εξέτασης. Κάποιοι από μας έλεγαν τότε ότι με τη διαδικασία των εξετάσεων ακυρώνεται το πτυχίο που παίρνεις. Σε θεωρούν μη ικανό να διδάξεις. Και να που θέλουν να μας βγαλουν αληθινούς. Οι εξετάσεις που στον ΑΣΕΠ δίνουν τροφή σε μια νέα μορφή παραπαιδείας  την οποία κάποιοι από τους επιτυχόντες πλήρωσαν αδρά.

Για να πάω και παραπέρα

Ο κατακερματισμός που επιδιώκει η κυβέρνηση σε « άξιους και μη άξιους» ρίχνεται ως δόλωμα στο οποίο τσιμπάνε οι διορισμένοι με τον ΑΣΕΠ. Τους δίνονται περισσότερα μόρια για να τους εξασφαλίσουν υποτίθεται και ξεχνούν ότι με τη κατάργηση ενός σχολείου για παράδειγμα, καταργούνται αυτομάτως οι οργανικές θέσεις ΟΛΩΝ μα ΟΛΩΝ. Δε τη γλυτώνει κανείς μα κανείς. Όλοι βγαίνουν στη διαθεσιμότητα και ελπίζουν στα όμορφα μόρια που τους χαρίζονται. Η απάντησή τους θα πρέπει να είναι «κρατείστε εμάς και όχι αυτούς;» Απαράδεκτο ως προς τη συναδελφική αλληλεγγύη.

Να το πω ωμά. Οι κινήσεις του Συλλόγου διορισμένων με ΑΣΕΠ διασπά το κίνημα των εκπαιδευτικών, όσο κι αν αυτοί λένε το αντίθετο. Οι ενέργειές τους, οι μονομερείς ενέργειές τους οδηγούν σε μια νέα συνδικαλιστική δράση μακριά και πέρα από τα εκλεγμένα όργανα της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Άλλωστε όπως μπορεί κανείς να διαβάσει στην ιστοσελίδα τους η άποψή τους είναι δυστυχώς εντελώς συντεχνιακή «Φυσικά, όπως και σε κάθε τι νέο που ξεπροβάλει, εμφανίστηκαν και αυτοί που αντέδρασαν, γκρίνιαξαν, μας είδαν με καχυποψία, επειδή απειλούνται τα δικά τους συμφέροντα ή επειδή δεν μπορούν και δεν θέλουν να ξεκολλήσουν από τις πρακτικές του παρελθόντος, πρακτικές που μας έφεραν εδώ που είμαστε ως χώρα. Ακόμη και σήμερα άλλωστε υπάρχουν συνάδελφοί μας που βλέπουν με ειρωνικό τρόπο την δημιουργία του συλλόγου ως κίνηση διάσπασης του εκπαιδευτικού κινήματος -λες και η διάσπαση δεν υπήρξε τόσα χρόνια στον κλάδο- ή άλλοι απαιτούν πράγματα από εμάς λες και είμαστε αμειβόμενοι συνδικαλιστές, που έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάζουμε κάτω από το τραπέζι.»

Με λίγα λόγια ξεχωρίζουν όλες οι αντιλήψεις τους. Αυτοί (οι ΑΣΕΠίτες) είναι το νέο και επομένως οι υπόλοιποι το παλιό και άχρηστο, που κατέστρεψε τη χώρα. Οι δε συνδικαλιστές απριόρι τα λένε κάτω από το τραπέζι με την πολιτική ηγεσία. Γι αυτούς κανείς μα κανείς συνδικαλιστής δε ξεχωρίζει. Μάλιστα μιλάνε τη στιγμή που όλες οι κινήσεις τους είναι να κάθονται στο τραπέζι διαπραγμάτευσης με διάφορους κυβερνώντες, από του Υπ.παιδείας, το ΥΔΜΗΔ, τον κ. Πρωτόπαππα, τον κ. Μητσοτάκη κλπ κλπ.

Δυστυχώς δεν αντιλαμβάνονται ότι στις προθέσεις της κυβέρνησης δεν είναι να παραμείνουν οι «άξιοι» όπως θεωρούν τους εαυτούς τους, αλλά η μείωση των οργανικών θέσεων κατά οποιονδήποτε τρόπο. Με τη κατάργηση ενός σχολείου βγαίνουν σε διαθεσιμότητα όλοι.. Το να παλεύεις για την πάρτη σου δε σημαίνει αυτομάτως ότι παλεύεις για το κοινό καλό, το δημόσιο σχολείο κλπ Ας βγουν να τα πουν στους εκπαιδευτικούς που τους έκαναν μάθημα και τώρα βαθμολογούνται με λιγότερους βαθμούς από αυτούς. Δυστυχώς διδάσκουν στα παιδιά μας την ατομικότητα, τη δράση κατά μονάς, την αυταρέσκεια, τον εγωισμό κλπ. Έννοιες οι οποίες είναι αρνητικές.

Δυστυχώς αυτή τη δύσκολη στιγμή για την εκπαίδευση λειτουργούν ως πολιορκητικός κριός για τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας.

Δυστυχώς προσφέρουν τους εαυτούς τους ως συνομιλητή της κυβέρνησης.

Η κοινωνία έχει φτάσει στ’ άκρα της. Αν δεν μπουν οι εκπαιδευτικοί στην πρώτη γραμμή συλλογικά με αλληλεγγύη, να υπερασπιστούν τη συνοχή της τότε το παιχνίδι μπορεί να κερδηθεί για τους λίγους ΑΣΕΠιτες αλλά να χαθεί για ολόκληρη τη κοινωνία.

Το συμπέρασμα:

‘Όλοι μα όλοι δε θα πρέπει να αισθάνονται άνετα και εφησυχασμένοι με την πολιτική της κυβέρνησης των μνημονίων. Όλοι είναι υποψήφιοι για διαθεσιμότητες, κινητικότητες ή όπως αλλιώς θα ονομάσουν τις απολύσεις. Η οποιαδήποτε μεμονωμένη ενέργεια δε μπορεί να έχει τύχη.

Το Δημόσιο σχολείο είναι δυνατόν να το υπερασπιστείς μόνο αν υπερασπιστείς ολόκληρο τον κλάδο των εργαζομένων σ’ αυτό. Το Δημόσιο σχολείο έχει ανάγκη κάλυψης των κενών θέσεων, έχει ανάγκη

Ας το ξανασκεφτούν!

ΥΓ: Στο δικό μου ιστολόγιο έχει τη δυνατότητα ανάρτησης σχολίου ο καθένας.

Εκπαίδευση: Ποιος ΔΕΝ χρειάζεται τις ανθρωπιστικές επιστήμες;

Με αφορμή την ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, αλλά και το νέο νομοσχέδιο που κατατίθεται από το Υπουργείο Παιδείας, αλλά και την έναρξη σύντομα της σχολικής χρονιάς, θα 'θελα να σταθώ σε κάποια θέματα που αφορούν στις ανθρωπιστικές επιστήμες.

Οι ανθρωπιστικές επιστήμες όπως αποκαλούνται έχουν ως κεντρικό πυρήνα ενασχόλησής τους τον άνθρωπο. Αυτές δίνουν τη δυνατότητα ν’ αναπτυχθούν οι θεωρίες που αφορούν στον άνθρωπο και φυσικά στη κοινωνία.

Η αλήθεια είναι ότι μια κοινωνία η οποία δεν επιθυμεί την ανάπτυξη των ανθρωπιστικών επιστημών έχει πολλούς λόγους για να προχωρεί σε κάτι τέτοιο. Έχει επικεντρώσει την ανάπτυξή της βασιζόμενη σε μια τεχνοκρατική αντίληψη και προωθεί τη νέα γενιά σε επαγγέλματα τα οποία εξυπηρετούν την ανάπτυξη των τεχνοκρατικών κλάδων. Ποιος ο λόγος - οι λόγοι;

Κατά κύριο λόγο επιθυμούν, να υπάρχει χαμηλό επίπεδο στη κοινωνία, με εξειδικευμένο να υπάρχει στη κοινωνία φθηνό εργατικό προσωπικό το οποίο να είναι διαθέσιμο για τις μεγάλες βιομηχανίες, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά και επίσης διαθέσιμο για τη μετακίνησή του μετανάστευσή του σε άλλες χώρες οι οποίες παρουσιάζουν ανάπτυξη.

Οι ανθρωπιστικές επιστήμες σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες αναπτύσσουν τη θεωρία και δημιουργούν μεγάλες μάζες νέων ανθρώπων με ιδιαίτερα ευαίσθητες αντιλήψεις στην ανάπτυξη της κοινωνίας. Από τις ανθρωπιστικές επιστήμες δημιουργούνται ιδέες οι οποίες έχουν μακροπρόθεσμη επήρεια – αντανάκλαση στη κοινωνία.

Η προετοιμασία πραγματοποιείται από την Μέση Εκπαίδευση.

Με λίγα λόγια ενώ για παράδειγμα το τμήμα Φιλοσοφίας δεν έχει άμεση επαγγελματική αποκατάσταση για τους τελειόφοιτους, είναι δυνατόν να ξεπηδήσουν άνθρωποι οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν νέες φιλοσοφικές αντιλήψεις ή ν’ αναπτύξουν παλαιότερες. Ένα ακόμη επιπλέον παράδειγμα είναι η επιστήμη της Ιστορίας. Αλήθεια πριν λίγα χρόνια ήταν δυνατόν ν’ αναρωτηθεί κανείς «τι χρειάζεται η Ιστορία;» Αντίθετα σήμερα υπάρχουν πολλοί λόγοι να υποβαθμίζεται η επιστήμη της Ιστορίας. Άλλωστε για τους κρατούντες όσα λιγότερα γνωρίζουμε τόσο καλύτερα γι αυτούς; Η ποδηγέτηση της Ιστορίας από την κυρίαρχη τάξη με την αποσιώπηση μεγάλων επεισοδίων της πρόσφατης ιστορίας, η παραχάραξή της, η επαναλαμβανόμενη και συνεχής παράδοση ακίνδυνων Ιστορικών φάσεων δημιουργεί ένα χαμηλό υπόβαθρο στους μαθητές που καταντούν να μην ενδιαφέρονται για την ιστορία και συνεπώς για τη μνήμη. Ήδη έχει από καιρό στηθεί ένα υπόβαθρο με την εκμάθηση της Ιστορίας διά του «παπαγαλίζειν».

Επομένως είναι λιγότερα τα παιδιά στρέφονται σ’ αυτές τις επιστήμες και είναι εύκολο για τους κρατούντες να «κόψουν» θέσεις από αυτά τα τμήματα ώστε να δημιουργηθεί μια κατάσταση η οποία θα ενδιαφέρει λίγους και γραφικούς. Επιπλέον παράδειγμα: Χρόνια τώρα η Ιστορία της Τέχνης ήταν στα παραλειπόμενα της παράδοσης της Ιστορίας. Η διδασκαλία της ιστορίας της Τέχνης παρουσιάζεται ως «άχρηστο» αντικείμενο, «άχρηστη» πληροφορία Τι κι αν τ’ αρχαία και νεότερα μουσεία είναι πλήρη αρχαίων αντικειμένων και έργων Τέχνης. Η επαφή των παιδιών μ’ αυτά επαφίεται μόνο στη καλή θέληση κάποιων εκπαιδευτικών.

Άλλο παράδειγμα είναι η γλώσσα. Η διδασκαλία της γλώσσας έχει αποκτήσει μια κατακερματισμένη μορφή. Η ανάπτυξη ενός θέματος περιορίζεται σε ένα κείμενο 200 λέξεων, σε μια παράθεση αντωνύμων και συνωνύμων. Η λογοτεχνία δε περιορίζεται σε μια ανάλυση κάποιων συγκεκριμένων ποιητών σε σημείο που ο μαθητής να μην γνωρίζει το εύρος της ελληνικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η εικόνα που δίνεται στον μαθητή είναι ότι η λογοτεχνία κινείται ανάμεσα από το Διγενή Ακρίτα και άντε τον Μ. Αναγνωστάκη αποστερώντας την πλήρη γνώση όλων των λογοτεχνικών περιόδων. Η επανάληψη μάλιστα των ίδιων λογοτεχνών από την Α΄ Γυμνασίου έως τη Γ’ Λυκείου μπουχτίζει και αγανακτεί τα παιδιά.

Το μάθημα της κοινωνιολογίας, και ανθρωπολογίας καθώς και τα αντίστοιχα τμήματα τα οποία παρουσιάζουν χαμηλή βάση εισαγωγής έχουν απαξιωθεί τόσο στα μάτια των μαθητών έτσι ώστε να είναι αναγκαστική επιλογή τους.

Με τον ίδιο τρόπο απαξιώθηκαν τα τμήματα Φιλολογίας και Αρχαιολογίας. Δεν υπάρχει δουλεία επομένως δεν είναι επιλογή μας λένε οι μαθητές.

Έχοντας στα χέρια τους μια απαξιωμένη διδακτική ύλη κυρίως στη μέση εκπαίδευση οι κυβερνώντες προχωρούν σε αλλαγή τρόπου πρόσβασης στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ας σταθούμε σε κάποιες γενικές αρχές και όχι λεπτομέρειες.

Το κορυφαίο όμως είναι η έξωση της πληροφορικής από το Λύκειο. Της πληροφορικής μάλιστα που θα ‘πρεπε να είναι η επιστήμη που θα διαπερνά οριζόντια όλα τα μαθήματα από την Δημοτικού έως τη Γ’ Λυκείου. Να το πω ασχετοσύνη ή σχεδιασμένη εξαίρεση;

Τι βγαίνει από το συμφραζόμενο νομοσχέδιο; Ότι από την Α΄ έως τη Γ’ Λυκείου οι μαθητές θα δίνουν εξετάσεις επί εξετάσεων. Κι όλα αυτά με το προπέτασμα καπνού μια υποτιθέμενης γενικής παιδείας που θα λαμβάνουν. Όχι βεβαίως ότι δε θα πρεπε να λαμβάνουν μια γενική παιδεία, αλλά πόσες φορές πρέπει να κάνουν Θρησκευτικά τα παιδιά; Η γενική παιδεία χρησιμοποιείται ως επίφαση και μόνο γιατί τέτοια δεν είναι.

Στην ουσία το Λύκειο γίνεται ένα εξεταστικό κέντρο το οποίο θα περνάει από τη βάσανο χιλιάδες μαθητές.

Επιστρέφει ένα σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων των αρχών της δεκαετίας του 80 μπορεί και παλιότερα πασπαλισμένο με το άρωμα του νεωτερισμού.

Διογκώνεται η παραπαιδεία, τα φροντιστήρια με λίγα λόγια, αφού οι βαθμοί κάθε τάξης διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο, αφού θα γίνονται σε κάθε τάξη πανελλαδικές εξετάσεις, αφού δημιουργείται τράπεζα θεμάτων, τα οποία θα παγιώσουν συστήματα αποστήθισης μέσα από τη φροντιστηριακή εκμάθηση.

Και να επιστρέψουμε πάλι στις ανθρωπιστικές επιστήμες.

Θα μπορούσαν να υπάρξουν θέσεις εργασίες γι’ αυτές τις επιστήμες; Με αυτή την πολιτική, μ’ αυτή την κοινωνική κατάσταση ολοένα θα συρρικνώνονται. Με κάποια διαφορετική αντίληψη αν δηλαδή ο Φιλόλογος δεν θα παραδίδει απλά αρχαία ελληνική γραμματεία, ή δεν θα παραδίδει νεοελληνική γλώσσα, αν χρειάζεται Ιστορικός, ή Ιστορικός τέχνης ή και αρχαιολόγος να παραδώσει νέα μαθήματα ολοκληρωμένα και όχι αποσπασματικά δε φτάνουν οι εκπαιδευτικοί. Αν υπήρχαν νέα μαθήματα ελεύθερου σχεδίου τα οποία θα βοηθούσαν μαθητές να εισαχθούν στην αρχιτεκτονική, στο τμήμα συντηρητών, στη σχολή Καλών Τεχνών, αν υπήρχαν μαθήματα όπως οι βαλκανικές σπουδές τα οποία θα διδάσκονταν από τον αντίστοιχο εκπαιδευτικό ναι θα υπήρχε η δυνατότητα δημιουργίας πολλών νέων θέσεων εργασίας. Που βρίσκεται το μάθημα της δημιουργικής γραφής για κάποιον που επιθυμεί να βρει το δρόμο του ως σεναριογράφος, συγγραφέας ή ποιητής; Λεπτομέρειες θα πει κάποιος. Καθόλου όμως. Οι «πνευματικοί άνθρωποι» δε δημιουργούνται από το πουθενά.

Δεύτερη πρόταση που θα μπορούσε να υπάρξει είναι να συνδεθεί το Γυμνάσιο και το Λύκειο με το κάθε τμήμα των πανεπιστημιακών σπουδών. Δηλαδή για παράδειγμα αν τα Μαθηματικά που διδάσκονται στο πρώτο έτος του μαθηματικού ή της φιλοσοφικής είχαν τη δυνατότητα να συνδέονται άμεσα δηλαδή να γίνεται η προετοιμασία με ταυτόχρονο επαγγελματικό προσανατολισμό τότε τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Τότε θα μιλούσαμε για ένα νέο σχολείο το οποίο θα δημιουργούσε συνθήκες και ελπίδα για τους νέους ανθρώπους. Όσοι αντιτείνουν το ερώτημα - επιχείρημα: « Μα όλους θα τους οδηγήσουμε στο Δημόσιο;» είναι πολύ εύκολη η απάντηση. Ο σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός από πολύ νωρίς θα δημιουργήσει τεράστιες δυνατότητες απασχόλησης και στον Δημόσιο και τον Ιδιωτικό τομέα. Για να περάσω σε παράδειγμα: Η αποφοίτηση από το τμήμα Διοίκησης επιχειρήσεων δε μπορεί να είναι μια γενικευμένη θεωρία χωρίς να παίρνει υπόψην της τις ανάγκες παραγωγής της χώρας, κάτι που πρέπει να καλλιεργηθεί στους νέους. Η επιχειρηματικότητα, δηλαδή το άνοιγμα ας πούμε μιας νέας βιομηχανίας είναι δυνατόν να στηρίζεται σε σπουδαγμένους ανθρώπους που θα τα έχουν υπόψην τους όλα. Η γνώση της δημιουργικής γραφής μπορεί να οδηγήσει κάποιον σ’ έναν εκδοτικό οίκο ως επιμελητή.

Αναγκαία πρέπει να είναι η δημόσια παρουσία στην έρευνα που οδηγεί στην πρωτογενή παραγωγή. Και όταν λέμε έρευνα εννοούμε κάθε τύπου και λογής και θ’ αφορά πρωτογενή παραγωγή (παραγωγή φαρμάκων), αλλά και η «ιδιάζουσα» πρωτογενής παραγωγή όπως η πολιτισμική παραγωγή.

Αλλά είπαμε οι κρατούντες έχουν άλλα «στην κεφαλή» τους που λένε και στη Κρήτη.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά καλή σχολική χρονιά σε όλους.