Γιατί δεν θα πάω στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ως σύνεδρος;

Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα εξ αρχής. Δεν θα πάω στο 1o συνέδριο του ΣΥΡΙΖA ως σύνεδρος, γιατί απλά δεν έθεσα υποψηφιότητα. Ούτε φοβήθηκα μήπως δεν εκλεγώ, ούτε κάτι άλλο. Δηλαδή με λίγα λόγια δεν μ’ «έκοψε» κανείς.

Με αφορμή αυτό το θέμα θα πω τη γνώμη μου για τις θέσεις και το συνέδριο.

Πρώτον: Δεν ανήκω σε καμία τάση ή συνιστώσα μετά και την αυτοδιάλυση του ΣΥΝ. Θεωρώ ότι οι δημιουργικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι συγκεντρωμένες πρωτίστως στα ίδια του τα μέλη.

Δεύτερο: Η αυτοδιάλυση των συνιστωσών είναι η ουκ άνευ προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός κόμματος ενιαίου, άντε και πολυτασικού από την ίδια την πραγματικότητα. Διαβλέπω ότι κατά πάσα πιθανότητα θα έχουμε δυο λίστες  Η μία εκ των δύο αυτοχαρακτηρίζεται ως  «Αριστερή πλατφόρμα» έτσι ώστε αν δεν ανήκεις σ’ αυτή τι ακριβώς είσαι; Δεξιός; Ας με συγχωρήσουν οι σύντροφοί μου αλλά δεν αισθάνομαι δεξιός επειδή υποστηρίζω κυρίως  (το υπογραμμίζω αυτό) την άποψη της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η συμμετοχή μου λοιπόν σε μια από τις δυο ή άλλη λίστα θα νομιμοποιούσε τις λίστες κάτι το οποίο δε θέλω.

Τρίτο: Θεωρώ ότι το κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να έχει εντελώς διαφορετικές διαδικασίες για την εκλογή των μελών της ηγεσίας του. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Το συνέδριο πρέπει να προηγείται να είναι το αποκορύφωμα των συνελεύσεων , της εκλογής των οργάνων. Η εκλογή πρέπει να γίνεται σε ενιαία λίστα απ’ ολόκληρη τη κομματική βάση. Στο συνέδριο έτσι αλλά και στις συνελεύσεις θα δίνεται η δυνατότητα στους υποψηφίους να προβάλλουν τις θέσεις τους αλλά η εκλογή τους θα γίνεται με μυστική ψηφοφορία απ’ όλους, όπως και η ψήφιση των κειμένων. Έτσι δίνεται η δυνατότητα της ουσιαστικής συμμετοχής των μελών στη διαδικασία όχι δια αντιπροσώπου, αλλά άμεσα.

Τέταρτο: Θεωρώ ότι η ψήφιση των κειμένων είναι αυτόματα και η γραμμή του κόμματος ή οποία δεν αλλάζει αναλόγως με το πρόσωπο που εκφωνεί δημόσιο λόγο αλλά και το τι πιστεύει προσωπικώς.

Πέμπτο: σε κύρια άλλα και ειδικά ζητήματα, όπως ο στόχος μας ο Σοσιαλισμός χρειάζονται αποτιμήσεις που δεν θα έχουν στο επίκεντρό τους συναισθηματικές φορτίσεις, αλλά ουσιαστικές ιστορικές και ιδεολογικές αναλύσεις. Επίσης το πως αναπτύσσεται η τακτική των συνεργασιών θα πρέπει να υπόκειται σε μία βάσανο ουσιαστικής συζήτησης, όχι στα πλαίσια ενός συνεδρίου, αλλά στα πλαίσια συνεχών συζητήσεων.

Έκτο: Για την περίοδο που διανύουμε πρέπει να οργανωθούμε από τα κάτω έως τα πάνω με συγκεκριμένες αρμοδιότητες ο καθένας μας ώστε να μην βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση κενών στην πολιτική μας. Το συνδικαλιστικό κίνημα, για παράδειγμα οι καθηγητές είναι αυτόνομοι, αλλά παράλληλα είναι και μέλη μας. Επομένως η συμβολή των καθηγητών του κόμματος στη διαμόρφωση της τελικής θέσης για μια απεργία θα πρέπει να είναι υπόθεση κυρίως των μελών της οργάνωσης καθηγητών.

Έβδομο:  Τα στελέχη, μιλώ για όλα τα στελέχη χρειάζεται να έχουν στη σκέψη τους ότι δεν είναι συνεχώς εκείνα που καλύπτουν μια θέση, όσο προβεβλημένα κι αν είναι. Για παράδειγμα δεν μπορεί ένας βουλευτής να είναι αιωνίως βουλευτής επειδή απλά εκφράζει την άποψη της μειοψηφίας. Να υπάρχει τέλος σ΄ αυτή την υπόθεση. Εννοώ και τυπικό τέλος. Η εναλλαγή αυτή θα δείξει τον τρόπο σκέψης διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά. Αυτό δε σημαίνει ότι επειδή δεν εκλέγεσαι βουλευτής καταλήγεις ανενεργός. Το αντίθετο θα λεγα.

Όγδοο: Για τις θέσεις της «αριστερής πλατφόρμας». Όσον αφορά τη στάση πληρωμών και την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θεωρώ ότι γίνεται μια απλοϊκή σκέψη, προσθέτοντας δυο –τρεις μήνες πληθωρισμού και αστάθειας( αν και νομίζω ότι θα ‘ναι περισσότερο). Μου θυμίζει τη σκηνή της καταστροφής της Σμύρνης. Η πόλη να καίγεται πίσω μας, μαζί με τα σπίτια και τα χωράφια και μεις σένα καΐκι να οδηγούμαστε που; Σε μια πατρίδα πρόσφυγες; Άλλο να έχεις πολεμήσει μέσα στη φωτιά και να οδηγηθείς βίαια στο πλοίο και άλλο να αφήσεις τα πάντα στη λεηλασία και τη καταστροφή. Για το είδος του σοσιαλισμού: Αλήθεια ποιες επεξεργασίες αντιγράφουν; Και το λέω αυτό γιατί δεν έχει προηγηθεί τίποτε. Αν αναμασάμε τα του «υπαρκτού» ανύπαρκτου οι σύντροφοι πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά ότι σ’ αυτά τα κράτη υπήρξε μια επανάσταση και προσπάθεια να στηθεί ένας σοσιαλισμός που δεν κατέληξε πουθενά. Επομένως ότι καλό έχουμε να πάρουμε από κει φαντάζει να είναι το ίδιο καλό από οποιαδήποτε καλή εμπειρία από τον αναπτυγμένο καπιταλισμό που είναι και ο πατέρας του σοσιαλισμού. Για τη συνεργασία με τμήματα της αριστεράς. Σωστά όλοι τη ζητάμε, αλλά γιατί οι σ. του αριστερής πλατφόρμας αναμένουν ακόμη ανταπόκριση από την ηγεσία του ΚΚΕ και την ηγεσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων δυνάμεων οι οποίοι πεισματικά αρνούνται; Θεωρώ ότι η βάση των κομμάτων αυτών έκανε βήμα πιο πέρα από την ηγεσία τους κι αυτό θα ναι ακόμη μεγαλύτερο.

Ένατο: οι δημιουργικές δυνάμεις, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανά να κατανοήσουν, να επιλέξουν, να εμβαθύνουν να παντρέψουν απόψεις, αρκεί να μην υπάρχουν άκαιροι χαρακτηρισμοί. «Προεδρικοί», «Αριστεροί», «Κομμουνιστές» κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρά όλους εκείνους που θέλουν να βγάλουν τη χώρα σήμερα από το βάλτο και να την οδηγήσουν σε μια νέα κοινωνία. Μια κοινωνία η οποία θα αποτελέσει παράδειγμα για τους λαούς της Ε.Ε.

Τέλος: Θα μπορούσα ν’ αναφέρω ακόμη περισσότερα, όπως η διαπαιδαγώγηση πρώτα των στελεχών και μετά των μελών για την επιλογή σωστής στιγμής στην οποία ο καθένας πρεπει να εκφράζεται δημόσια,  αλλά θα χάνονταν. Εν καιρώ θα προσθέσω κι άλλα.