Φανταστικός διάλογος με τον Μαραντζίδη.

A. Διάβασα στην εφημερίδα των Συντακτών το κείμενο του Νίκου Μαραντζίδη «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας σώσει από την πείνα»

Πάντα χαίρομαι να παρεμβαίνω σε ιστορικά θέματα. βεβαια εδώ το ιστορικό θέμα-αναφορά αποτελεί  αφορμή για τον κ.Μαραντζίδη για να ξετυλίξει τις φιλο-μνημονιακές τους απόψεις. Με τον κ. Μαραντζίδη διαφωνώ με τις περισσότερες απόψεις του, αλλά έχω κατά καιρούς υπερασπιστεί το δικαίωμά του να εκφράζει αυτές του τις διαφορετικές κυρίως επιστημονικές απόψεις. Θα προσπαθήσω ν΄απαντήσω παράγραφο την παράγραφο εν είδει διαλόγου σε όλα τα θέματα που βάζει στο σημείωμα του στην Εφημερίδα Συνακτών. Με κόκκινα γράμματα γίνεται ο σχολιασμός.

M.Στην ομιλία του στο κλείσιμο του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας φρόντισε να μας θυμίσει μια φάση της πρόσφατης δραματικής ιστορίας μας που αποτυπώθηκε στους στίχους του γνωστού τραγουδιού: «Το ΕΑΜ μας έσωσε από την πείνα, θα μας σώσει πάλι από τη σκλαβιά».

Α.Ο κ.Μαρανζίδης ξεκινά παραθέτοντας απόσπασμα από τον ύμνο του ΕΑΜ για να μας δείξει ότι γνωρίζει πολύ καλά το θέμα, επομένως οι ερμηνείες που θα ακολουθήσουν θα είναι και αξιόπιστες.

Μ.Από ιστορικής πλευράς το τραγούδι δεν είναι απλή προπαγάνδα, έχει κάποια βάση. Τα συσσίτια του ΕΑΜ πράγματι συνέβαλαν στο να γλιτώσουν από τον θάνατο πολλοί άνθρωποι στα χρόνια της Κατοχής – αν και αυτό που ξέχασε να πει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως το ίδιο ακριβώς έκαναν και η Εκκλησία της Ελλάδας, ο Ερυθρός Σταυρός και η. Η μόνη διαφορά είναι πως αυτοί δεν διέθεταν όπλα και δεν ενδιαφέρονταν για την κατάκτηση της εξουσίας.

Α. Τι μας λέει ο κ. Μαρανζίδης σ’ αυτή την παράγραφο; Η φράση «το ΕΑΜ μας έσωσε από την πείνα» είναι προπαγάνδα, (απλή μεν) αλλά τέλος πάντων αποδέχεται ότι σώθηκε κόσμος. Μάλιστα ισοπεδώνει την προσφορά του ΕΑΜ με εκείνη που ως εκ φύσεως και θέσεως πραγματοποιούσε η Εκκλησία και ο Ερυθρός Σταυρός. Δε θα μιλήσω για την «αργότερα», αφού μόνο γεωπολιτικοί λόγοι επέβαλλαν την αποστολή της βοήθειας της UNRA. Μάλιστα η τελευταία φράση ότι Εκκλησία, Ερυθρός Σταυρός και UNRA ότι «δε διέθεταν όπλα και δεν ενδιαφέρονταν για τη κατάκτηση της εξουσίας» είναι εντελώς ανιστόρητη. Γιατί απλά η Εκκλησία χωρισμένη σχεδόν στη μέση πήρε θέση  με ποια εξουσία θα συναχτεί, (βλ.Δαμασκηνός) ο Ερυθρός Σταυρός επιτελούσε το έργο του στα πλαίσια των δυνατοτήτων του και η UNRA ήλθε αφού είχαν σταματήσει να κροταλίζουν τα όπλα των συμμάχων της ΗΠΑ και κατετρόπωσαν «τους κομμουνιστάς» με τις βόμβες ναπάλμ στο Γράμμο

Μ. Βεβαίως, ο πρόεδρος Τσίπρας δεν αναφέρθηκε στο ΕΑΜ και στον κατοχικό λιμό για να κάνει μάθημα Ιστορίας αλλά ως κάλεσμα για πολιτική δράση. Σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να υποστηρίξουν και να συμμετάσχουν μαζικά στις οργανωμένες «προνοιακές» δράσεις του κόμματος, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν τη διανομή τροφίμων.

 Βεβαίως ο σ. Τσίπρας κάλεσε σε πολιτική δράση. Μήπως δεν ήταν πολιτική δράση εκείνη του ΕΑΜ; Πόσο μακριά από τη κοινωνία ο κ. Μαραντζίδης; Στο αλληλέγγυο δίκτυο που ανήκω κι δουλεύω εθελοντικά σιτίζουμε 60 οικογένειες. Νομίζετε ότι προτάσσω την πολιτική μου δράση; Η πολιτική μου τοποθέτηση με εμπνέει να βοηθώ τον συνάνθρωπό μου. Οι ιδέες της αριστεράς για την οποία κ. Μαρανζίδη θεωρείτε ότι γνωρίζετε πολλά, μας εμπνέουν για την βοήθεια στους συνανθρώπους μας.

Μερικοί είδαν την πρωτοβουλία με θετικό μάτι. Σκέφτηκαν πως τίποτε επιλήψιμο δεν υπάρχει σε μια ανθρωπιστικού χαρακτήρα απόφαση. Το πρόβλημα όμως είναι πως δεν πρόκειται για ανθρωπιστική παρέμβαση αλλά για μια βαθιά πολιτική επιλογή με βασικό στόχο τη διαμόρφωση δικτύων επιρροής μέσα στον πληθυσμό των φτωχών κατοίκων, της Αθήνας κυρίως.

Α.Βεβαίως η Αριστερά επιθυμεί ν’ απευθυνθεί στη τάξη που εκπροσωπεί. Τις φτωχές λαϊκές τάξεις. Δεν το κρύψαμε ποτέ. Τι θέλετε ακριβώς; Να ενδιαφερθούμε αν θα πάει καλά το μαγαζάκι του Μπόμπολα και αν αυξάνει τα κέρδη του ο Λάτσης και ο Βαρδινογιάννης; Μάλλον κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε.

Μ. Στην πραγματικότητα, με αυτήν του την επιλογή, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζει να ανταγωνιστεί πιο αποφασιστικά τη Χρυσή Αυγή στον τομέα μιας ιδιόμορφης κοινωνικής πολιτικής, όπου τα κόμματα θα αναλαμβάνουν δράσεις που είτε ανήκουν στη σφαίρα του κράτους (κοινωνική πολιτική) είτε στη σφαίρα της κοινωνίας των πολιτών (π.χ. Εκκλησία, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις).

Α.Φτάνετε να ταυτίζετε τον Σύριζα με τη Χρυσή Αυγή, χωρίς να αναφέρεστε ότι ότι κάνει η ναζιστική αυτή συμμορία το κάνει «μόνο για Έλληνες». Αποκρύπτετε δηλαδή την βαθύτερη επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζετε είτε τους φτωχούς έλληνες ,είτε τους φτωχούς  Ξένους. Κι αυτό είναι μια πολιτική επιλογή σας για να υπερασπιστείτε τη θεωρία των δύο άκρων. Γίνεστε μ’ αυτό τον τρόπο απολογητής της κυβερνητικής πολιτικής.

Μ. Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο στόχος αυτός της παρέμβασης είναι η δημιουργία μιας νέας εκλογικής πελατείας, και μάλιστα ανάμεσα στις κατηγορίες των πιο φτωχών και εξαθλιωμένων πολιτών της χώρας. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για μια πολιτική εκμαυλισμού των συνειδήσεων των πιο χαμηλών τάξεων της κοινωνίας. Εξάλλου, αν τα πολιτικά κόμματα θέλουν να προσφέρουν σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής, μπορούν να καταθέσουν τα χρήματα ή μέρος αυτών που παίρνουν από τον κρατικό προϋπολογισμό (που σε τελευταία ανάλυση είναι λεφτά των φορολογουμένων) σε κάποιο ίδρυμα ή φορέα και ας πηγαίνουν οι εθελοντές τους να προσφέρουν στις προϋπάρχουσες δομές κοινωνικής πρόνοιας.

Α. Διαφωνώ μαζί σας, το λιγότερο που θα πω. Αρχικά δεν είστε ειλικρινείςΕσείς βλέπετε τις φτωχές λαϊκές μάζες σαν πελατεία. Εμείς όχι. Δεν έχουμε καμιά διάθεση ν’ αφήσουμε τους ανθρώπους να πεθαίνουν αργά και βασανιστικά. Μιλάτε για εκμαυλισμό συνειδήσεων ενώ τις συνειδήσεις αυτές προσπαθείτε να τις χειραγωγήσετε. Φτάνετε μάλιστα να μιλάτε λαϊκίστικα και να καλείτε τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδώσει τμήμα κρατικού προϋπολογισμού. Μάλλον δεν γνωρίζετε ή τουλάχιστον δεν έχετε μάθει ή τέλος πάντων πάλι το αποσιωπάτε ότι τμήμα των αποζημιώσεων των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ δίνετε για δράσεις αλληλεγγύης.

Μ. Δεν πρόκειται όμως για αυτό. Η απόφαση για ανάπτυξη αυτής της «προνοιακής» δραστηριότητας είναι βασισμένη σε πολιτικά και όχι ανθρωπιστικού τύπου κριτήρια. Στηρίζεται σε μια στρατηγική διαμόρφωσης δικτύων στη βάση της κινητοποίησης και της ενσωμάτωσης πληθυσμών μέσα σε άτυπες αλλά πολύ ισχυρές δομές που μοιάζουν απολιτικές αλλά δεν είναι.

 Α. Εδώ είναι που βγάζετε το χειρότερό σας εαυτό. Πάντοτε η αριστερά είχε στο κέντρο της τον άνθρωπο και τις φτωχές τάξεις. Αυτό πρέπει να το καταλάβετε. Κανείς μας δεν ισχυρίζεται ότι οι δομές αυτές είναι απολίτικες. Το αντίθετο θα έλεγα. Δεν υπάρχει τίποτε μη πολιτικό.

Μ.Οι δομές αυτές κινητοποίησης έχουν τριπλή λειτουργία: α) Διαμορφώνουν κατ’ αρχήν ένα πλαίσιο κινητοποίησης από «τα κάτω», που μπορεί να εντάξει πολύ περισσότερο κόσμο από αυτόν που εκφράζει στενά ο ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ η αναφορά στο ΕΑΜ δεν είναι διόλου τυχαία, καθώς αποτελεί το ιστορικό παράδειγμα αναφοράς. β) Δίνουν την εικόνα πως προσφέρουν κοινωνικές υπηρεσίες καλύπτοντας τις ανάγκες των πληβείων που στερούνται τα στοιχειώδη αγαθά και γ) Πετυχαίνουν να οικοδομήσουν παράλληλες με το κράτος δομές που μπορούν να παρέχουν «δημόσιες υπηρεσίες» κάθε είδους. Ολες οι παράλληλες δράσεις κοινωνικής πρόνοιας που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αναπτύξει έχουν εντέλει έναν στόχο: να διευρύνουν το πεδίο επιρροής του κόμματος και να εντάξουν στα δίκτυα της οργάνωσης μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.

 Α. Η ανάλυση σας για την οργανωτική δομή είναι ακριβώς αυτό που σας απογυμνώνει εντελώς. Σας αποκαλύπτει τον πραγματικό ρόλο που έχετε. Ως διανοούμενος εκείνο που επιθυμείτε είναι να ανακόψετε τη δυνατότητα της αριστεράς να κυβερνήσει κατασυκοφαντώντας την αριστερά. Μιλάει μάλιστα σχεδόν για παρακράτος.

Μ. Εντέλει, είναι φανερό πως οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφουν το οργανωτικό μοντέλο που ο Τσάβες υιοθέτησε στη Βενεζουέλα προκειμένου να κατακτήσει και να διατηρήσει την εξουσία. Αυτό υπονοεί πως μια υποτιθέμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαμορφώσει τις συνθήκες για να περάσουμε στον χώρο της γκρίζας ζώνης ανάμεσα στη δημοκρατία και τον μονοκομματικό αυταρχισμό της Λαϊκής Δημοκρατίας. Σε αυτήν την γκρίζα ζώνη δεν θα καταλυθούν οι θεσμοί της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας αλλά οι λειτουργίες τους θα δέχονται τον ανταγωνισμό από παράλληλους θεσμούς και δομές κινητοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά λοιπόν, μια επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα σημαίνει μια σχέση έντασης ανάμεσα στους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και αυτούς που η οργάνωση θα έχει εγκαταστήσει παράλληλα. Πώς θα εξελιχθεί αυτή η σχέση έντασης δεν μπορεί κανείς να προδικάσει. Η εξέλιξή της όμως θα καθορίσει την ποιότητα της δημοκρατίας στην Ελλάδα.

 Α. Μάλιστα καταλήγετε να ταυτίζετε τον ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσάβες. Ευχαριστούμε γι αυτό μια και ο Τσάβες ξεχνάτε ότι εκλέχτηκε με εκλογές, παρά την λυσσαλέα επίθεση που δέχθηκε. Επομένως όλα τα υπόλοιπα που γράφετε απλά σας κάνουν εντελώς αποκαλυπτικό ως προς τις προθέσεις σας. Μιλάτε για γκρίζα ζώνη ανάμεσα στη Δημοκρατία και τη Λαϊκή Δημοκρατία. Τώρα που βρισκόμαστε ακριβώς; μήπως στο μαύρο της δημοκρατίας; Επισείετε το φόβο της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση λέγοντας τάχα ότι κινδυνεύει η δημοκρατία. Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά αυτό που έχουμε δεν είναι ούτε καν δημοκρατία των αστικών κομμάτων. Μιλάτε για υποφαινόμενη ένταση ενώ καλλιεργείτε την ένταση.

Και για να τελειώνουμε

Είστε απλά ένας διανοούμενος και απλά προσπαθείτε να πάρετε θέση υπέρ των μνημονίων και υιοθετώντας την πιο ακραία λογική και πολιτική επιλογή. Κρίνεστε και θα κριθείτε γι’ αυτό.

*Ν.Μαραντζίδης: Αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα και στο Πανεπιστήμιο Βαρσοβίας

Αλήθεια πως γίνατε αναπληρωτής καθηγητής στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας; Με τις αδιαφανείς κρίσεις που καταγγέλετε ότι κυριαρχούν στην επιλογή καθηγητών στα ΑΕΙ; Μάλλον θα ' στε η εξαίρεση. Καλά για Πράγα και Βαρσοβία δε ρωτάω. Θα πληρώνεστε καλά από κει

Αστυάνακτας: μέλος του ΣΥΡΙΖΑ

Και πάλι περί «ανάγκης Χρηστότητος: Το δημοσιοϋπαλληλικό ζήτημα»

Απολύεστε!

Μ’ αυτή φράση οι Δημόσιοι υπάλληλοι τις πρώτες δεκαετίες του 20 αιώνα έμπαιναν στην ανεργία. Η λέξη «υπαλληλάκος» και  «δασκαλάκος» κυριαρχούσε στη κοινωνική ζωή.

Ο Δημόσιος υπάλληλος ήταν έρμαιο της πολιτικής εξουσίας. Με μία απλή υπογραφή υπουργού απολύονταν επειδή συμμετείχε σε απεργία, με μια απλή υπογραφή μεταθέτονταν ή στη καλύτερη περίπτωση γέμιζε το βιογραφικό του ποινές. Τότε γέμισε η πλατεία Κλαυθμώνος. Τότε συνέβη και ο διωγμός του ποιητή Κ. Καρυωτάκη από τότε υπουργό Μ. Κύρκο, πατέρα του Λ. Κύρκου.

Από τότε έως πριν λίγο καιρό οι Δημόσιοι υπάλληλοι μέσα από τους αγώνες τους κέρδισαν πολλά. Κατάφεραν και πήραν μια θέση ουσιαστική στην κοινωνία. Το Δημόσιο έγινε ένας στόχος για πολλούς. Τότε βρήκαν ευκαιρία τα κόμματα της εξουσίας να κάνουν παιχνίδι, δηλαδή ρουσφέτια στο δημόσιο για να διατηρούν το κόμμα τους στην εξουσία. Κανένα από τα κόμματα που κυβέρνησαν (δυστυχώς κυβερνούν ακόμη) δεν είχαν τη διάθεση ν’ αλλάξει κάτι.

Όλοι τα αποδίδουν στους κακούς συνδικαλιστές. Να θυμίσω κάτι μιας και αναφέρθηκα στον Καρυωτάκη. Όταν ήταν γενικός Γραμματέας της Ένωσης Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών (δηλαδή πρόγονος της ΑΔΕΔΥ) έγραψε το «ΑνάγκηΧρηστότητας: Το δημοσιοϋπαλληλικό ζήτημα». Εκεί με σαφήνεια τοποθετούνταν πως πρέπει να λειτουργεί το δημόσιο, πως πρέπει να γίνονται οι διορισμοί. Ο πρώτος που μίλησε λοιπόν ήταν συνδικαλιστής. Το αποτέλεσμα ήταν να εξοριστεί από τη κεντρική εξουσία γιατί δεν συνδιαλέχθηκε μαζί της. Αντίθετα άλλοι συνδικαλιστές έτρεχαν από δω κι από κει, από δημόσια υπηρεσία σε δημόσια για να πείσουν τους Δημοσίου Υπαλλήλους ώστε να μη απεργήσουν.

Μετά μίλησε η αριστερά στο σύνολό της. Οι συνδικαλιστές της πάντα έθεταν το ζήτημα της πρόσληψης και των ρουσφετιών, της ενσωμάτωσης των επιδομάτων στο βασικό μισθό Είναι ψέμα ότι κανείς δε μιλούσε. Βεβαίως αν υπήρχαν επί Καρυωτάκη τα σημερινά ΜΜΕ θα τον έβγαζαν εκτός από άσημο ποιητή και τρελό και κακό δημόσιο υπάλληλο.

Επομένως έχουμε όλη αυτή την περίοδο να κάνουμε από τη μια με καλούς και υποταγμένους στη κεντρική εξουσία συνδικαλιστές και από την άλλη με αγωνιστές συνδικαλιστές.

Και φθάσαμε στο σήμερα όπου στους δημόσιους υπάλληλους επισείονται πάλι απολύσεις, ποινές, μετακινήσεις, διαθεσιμότητες. Φθάσαμε πάλι στις αρχές του 20ου αιώνα. Άρχισαν πάλι οι δημόσιοι υπάλληλοι να γίνονται όργανα και αποδέκτες της κυβερνητικής πολιτικής. Κατηγορούνται ως επίορκοι, ως ρουσφέτια, ως τεμπέληδες, ως πλεονάζοντες, και καταλήγουν μετακινούμενοι και απολυμένοι Κατηγορούνται από αυτούς που δημιούργησαν ένα κράτος στην υπηρεσία τους και τώρα έρχονται με ρομφαία υποτίθεται να κάνουν τη κάθαρση. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

Επειδή δε, αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει εξ αρχής βρήκαν το κόλπο του διχασμού της κοινωνίας. Από τη μια πλευρά οι Ιδιωτικοί υπάλληλοι, από την άλλη οι «προνομιούχοι» Δημόσιοι υπάλληλοι. Ποιοι φταίνε για την ανεργία των πρώτων; Μα φυσικά οι δεύτεροι απαντούν τα μνημονιακά στόματα εν χωρώ και οργάνοις. Αναρωτιέμαι πόσο περισσότερο ψέμα θ’ ανεχθούμε;

Διότι για την ανεργία των ιδιωτικών υπαλλήλων φταίνε οι πολιτικές εκείνες που ισοπέδωσαν τους μισθούς, που έκλεισαν εργοστάσια και μαγαζιά, που έδωσαν κίνητρα στους μεγαλοϊδιοκτήτες και καπιταλιστές να εφαρμόσουν απαράδεκτες σχέσεις εργασίες. Αυτοί που ψήφισαν τη διάλυση των συμβάσεων, αυτούς που επέτρεψαν  τη μετενέργεια και την ανυπαρξία συλλογικών συμβάσεων, οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές που σφυρίζουν αδιάφορα για να διευκολύνουν το έργο της κυβέρνησης.

Οποιαδήποτε προσπάθεια να πέσει το βάρος στους δημόσιους υπαλλήλους απλά μεταφέρει τις ευθύνες που έχει η κεντρική εξουσία. Η απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων που άρχισε να εξαγγέλλει η κυβέρνηση δια του κ. Κυρ. Μητσοτάκη (που δεν κοιμάται τα βράδια) θα εντείνουν ακόμη περισσότερο την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα.

Δε θα μπορούσε να υπάρχει ένα διαφορετικό δημόσιο;

Βεβαίως ναι. Πως ακριβώς;

Να μην απολυθεί κανείς δημόσιος υπάλληλος.

Να αξιοποιηθεί ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του και τις ανάγκες του κράτους. Δεν μπορώ να πιστέψω, ή μάλλον γνωρίζω πολύ καλά, ότι δεν έχουν εμπειρία και δυνατότητες υπάλληλοι με 15-20 χρόνια προϋπηρεσία.  

Να στελεχωθούν υποστελεχωμένες υπηρεσίες. 

Να δοθεί βαρύτητα στην υγεία και τη δημόσια εκπαίδευση. 

Να δοθεί ακόμη περισσότερη βαρύτητα στην τεχνολογική εκπαίδευση και στα τεχνικά επαγγέλματα. 

Να ενισχυθεί η έρευνα την οποία έχουν σταματήσει. 

Να δοθεί η δυνατότητα επιμόρφωσης στις νέες τεχνολογίες, αλλά και σε άλλη σειρά τομέων.

Η κυβέρνηση βέβαια δε θέλει κάτι τέτοιο. Επιθυμεί διακαώς να μοιράσει τα ιμάτια του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα με την πρόφαση της ανάπτυξης και της εύρεσης εργασίας. Κανείς δε λέει στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, ότι σύντομα στην εύρεση εργασίας θα έχουν ν’ ανταγωνιστούν δημόσιους υπαλλήλους με εμπειρία (εκπαιδευτικούς για παράδειγμα ή δημοσιογράφους της ΕΡΤ) και εκεί πάλι χαμένοι θα είναι. Κανείς από τους μνημονιακούς δε λέει στους άνεργους του ιδιωτικού τομέα ότι οι μισθοί τους δε θα ξεπερνούν τα 450 ευρώ.

Η κυβέρνηση με γελοίες προφάσεις προσπαθεί να κάνει τη δουλειά των αφεντικών της. Ο Καψής τη δουλειά του Μπόμπολα. Ο Αρβανιτόπουλος τη δουλειά των ιδιωτικών ΙΕΚ.

Ως δημόσιοι υπάλληλοι δε θα ακολουθήσουμε καμιά πορεία όμοια μ΄ εκείνη του ποιητή Καρυωτάκη. Θα παλέψουμε ενωμένοι ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι ενάντια σε αδιέξοδα ως το τέλος και θα νικήσουμε.

Ξεκινούμε με την πανελλαδική απεργία αύριο. Να ’στε σίγουροι ότι δε θα μείνουμε εκεί. Θα συνεχίσουμε ώσπου να πέσει η κυβέρνηση.

Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια

Της Άννας Χατζησοφιά

 

        Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια, όχι γιατί έχουν να απολύσουν 12.500 ζωές, αλλά γιατί οι περισσότεροι είναι απολυμένοι χρόνια τώρα.

  Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί παραφυλάγουν μην έρθουν και τους κόψουν το ρεύμα από την κολώνα της ΔΕΗ, που έχουν συνδέσει παράνομα το ρεύμα.

  Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια, γιατί περιμένουν την έξωση του ιδιοκτήτη που έχουν ένα χρόνο να τον πληρώσουν.

  Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί ψάχνουν τρόπους να πληρώσουν το χαράτσι οι ιδιοκτήτες, τρομάρα τους.

  Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί δεν ξέρουν πως θα πουν στο παιδί ότι πρέπει να κόψει τα μαθήματα κιθάρας.

  Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί αισθάνονται ενοχές που δεν μπορούν να στηρίξουν τον άνεργο αδελφό τους, με το επίδομα που παίρνουν σαν μισθό.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί αισθάνονται ενοχές που οι ίδιοι εργάζονται.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια, γιατί έχουν τύψεις που αυτοί ακόμα μπορούν να επιβιώσουν.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί μετανιώνουν για εκείνο το ταξίδι στη Νέα Υόρκη πέντε χρόνια πριν, που αν δεν το είχαν κάνει θα ξοφλούσαν τώρα το φόρο εισοδήματος.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί μαστιγώνουν τον εαυτό τους που θέλησαν μεγαλύτερο σπίτι και πήραν στεγαστικό δάνειο.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί είναι καλλιτέχνες και άνεργοι, και ο άνεργος καλλιτέχνης έχει δυο φορές ανεργία. Μία γιατί δεν εργάζεται και μία γιατί δεν δημιουργεί.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί φοβούνται τους εφιάλτες που θα έρθουν σ αυτόν τον ύπνο.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί πρέπει να απολύσουν κόσμο, αλλιώς θα κλείσουν το μαγαζί μια ώρα νωρίτερα.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί δεν κλείνουν την επιχείρηση για να μην απολύσουν κόσμο, και ξενυχτούν περιμένοντας την σύλληψη για χρέη στο δημόσιο.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί ξενυχτούν τον φίλο που αυτοκτόνησε.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια, για να μιλήσουν στο Skype με άλλους φίλους που ξενιτεύτηκαν.

 Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί παίρνουν αντικαταθλιπτικά και κοιτούν το σκοτάδι.

Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί περιφρουρούν στην ΕΡΤ.

Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί ο Δήμος θέλει να κλείσει τις μικρές εστίες πολιτισμού που χτίσαν με τόσο κόπο και τόσα χρέη.

Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί βλέπουν το φάντασμα του φασισμού να πλανιέται πάνω από τις ζωές τους.

Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί είναι ποιητές. Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί η επιβίωση έχει σκοτώσει κάθε ίχνος ποίησης μέσα τους. Οι περισσότεροι από τους φίλους μου, έχουν κρεμάσει τις ελπίδες τους στην Ανατροπή που μέλλεται για  να ‘ρθει.

Οι περισσότεροι από τους φίλους μου παλεύουν για την Ανατροπή, ο καθένας με τα όπλα του και όλοι με τις τελειότητες και τις ατέλειες τους. Οι περισσότεροι από τους φίλους μου είναι τις τελευταίες μέρες κάτω στο Φάληρο, είτε είναι σύνεδροι, είτε όχι. Οι περισσότεροι από τους φίλους μου παρακολουθούν με αγωνία το τι γίνεται στο Τάε Κβο Ντο. Ποιος είπε, τι είπε, ποιος έμεινε, ποιος έφυγε, ποιος ήρθε ποιος δεν ήρθε και γιατί. Στο Φάληρο χορεύουμε αυτές τις μέρες τον γνωστό Λενινιστικό χορό - ένα βήμα μπρος δύο βήματα πίσω. Παρότι λάτρης του συντρόφου Βλαντιμίρ, νομίζω ότι δεν είναι εποχές για ταγκό. Αν κάνουμε ένα βήμα μπρος θα πέσουμε στον γκρεμό. Αν κάνουμε δύο βήματα πίσω θα πέσουμε στο ρέμα. Είναι καιρός για άλματα. Να περάσουμε πάνω από τον γκρεμό. Να πετάξουμε. Οι καιροί ου μενετοί για πλειοψηφίες, μειοψηφίες, θώκους, λίστες, υπολίστες (κρυφές και φανερές), ενότητες, πλατφόρμες, εμμονές, αγκυλώσεις. Δεν μπορούμε να μιλάμε για σταυροδοσίες όταν η χώρα είναι κρανίου τόπος γεμάτος σταυρούς. Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια γιατί μας παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα, και δεν αναφέρομαι στην γνωστή συνιστώσα. Οι φίλοι μου δεν κοιμούνται τα βράδια από ελπίδα.

Ελπίζω να κάνουμε την αγρύπνια τους να αξίζει.

ΠΗΓΗ: Rednotebook