Εμείς και οι άλλοι αριστεροί…

Διαβάζω κι ακούω αυτό το καιρό δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες απόψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και την προεκλογική και μετεκλογική πολιτική του. Με περίσσια σκέψη κάθισα κι έγραψα αυτό το σημείωμα για να συμβάλω αν μπορώ με τον τρόπο μου. Να μείνει για να το έχω εγώ ως σημείο αναφοράς. Η κριτική γίνεται κακοπροαίρετα, αλλά και καλοπροαίρετα από διαφορετικούς χωρους της αριστερά κι από το ΚΚΕ (αφού του αρέσει, το ξεχωρίζω).

Κάποιες παρατηρήσεις:

Οι επικριτές της πολιτικής και τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποιούν την ίδια δυστυχώς γλώσσα, τα ίδια επιχειρήματα με το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και κατ’ επέκταση με το πολιτικό κατεστημένο. Θλιβερή η εικόνα του κάθε στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ  στα τηλεοπτικά πάνελς να βομβαρδίζεται απ’όλες τις πλευρές. Ποια τα επιχειρήματά τους;Η επιστολή του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ προς την Ευρώπη, δηλώσεις στελεχών του που βγήκαν μετά από δημοσιογραφική πίεση, το πρόγραμμά του που επιτέλους κάποιοι αποφάσισαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ  έχει εκπονήσει, η πολυφωνία των συνιστωσών του, ακόμη και επιλογές προσώπων για την Υπηρεσιακή κυβέρνηση.

Ξεχνούν ή καλύτερα καμώνονται ότι ξεχνούν. Ότι: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια συμμαχία ρευμάτων με διαφορετικούς στόχους. Μέσα από κει κατάφερε να συσπειρώσει αρκετό κόσμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπήκε σε καμιά κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Αν και πολλοί υπέγραφαν ότι κάτι τέτοιο είναι βέβαιο. Δεν έκανε, μετεκλογικά, πολιτική μακριά από το λαό, αλλά αντίθετα τα μέλη και οι φίλοι του συνέχισαν να μιλούν κάθε στιγμή με τους ψηφοφόρους και τα στελέχη του κι ο πρόεδρος της Κ.Ο να βρίσκεται σε πολυπληθείς λαϊκές συνελεύσεις.

Συναντήθηκε και μίλησε, όπως όφειλε, με κόμματα εξωκοινοβουλευτικά και με συνδικάτα.

Αυτοί λοιπόν που, θα το πω κομψά, κάνουν κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα, αλλά με διαφορετικά επιχειρήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι συνεπής, είναι φιλοευρωπαϊστής, δεν είναι ευρωπαϊστής, ότι είναι με τη δραχμή, δεν είναι με τη δραχμή, ότι έχει πολυφωνία, κλπ,κλπ.

Η Ελλάδα στα πλαίσια της ΕΕ έχει συρθεί σένα μνημόνιο το οποίο γονάτισε τους εργαζομένους. Αυτό έγινε αφού παραβιάστηκε το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, αλλά και τη δημοκρατία στη χώρα κατι για το οποίο το κατεστημένο έσκιζε τα ιμάτιά του Τι είχε μείνει αλώβητο. Οι εκλογές! Εκεί ήλπιζαν οι μνημονιακές δυνάμεις. Κι αυτές θελουν να φαλκιδεύσουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από πολύ νωρίς και έγκαιρα κατανόησε τη κατάσταση και επεξεργάστηκε την πολιτική και τη τακτική του. Στόχος του ήταν να δημιουργηθεί ένα πλατύ μέτωπο το οποίο θα σταθεί εμπόδιο στις κυρίαρχες πολιτικές. Βρέθηκε στους δρόμους και στα κινήματα π[ου αυθορμήτως διαμορφώθηκαν χωρίς να τα πατρονάρει, αλλά αντίθετα τα ενίσχυε με την παρουσία του. (βλ. αγανακτισμένους, κίνημα δεν πληρώνω, επιτροπές για τα χαράτσια κ.αλ.) Προχώρησε πιο πέρα. Πρότεινε την ενότητα της αριστεράς. Δεν το είδε μικροκομματικά γιατί και ο διπλασιασμός της δύναμής του θα μπορούσε να αποτιμηθεί ως επιτυχία. Αντίθετα πίστεψε ότι, τώρα είναι η ώρα της Αριστεράς. Εκεί που άλλες αριστερές δυνάμεις έχτιζαν ιδεολογικά τείχη γύρω τους, ο ΣΥΡΙΖΑ γκρέμιζε τα δικά του για ν’ απευθυνθεί στο κόσμο κρατώντας τον προσανατολισμό του. Ετσι όπως αρμόζι σε μια δύναμη αριστερή ,πραγματικά υπεύθυνη. Εργαλείο γι αυτή την ενότητα ήταν η καταγγελία του μνημονίου και της πολιτικής της τρόικας. Στόχος η αναδιάρθρωση της κοινωνίας, η ριζοσπαστικοποίησή της, η διαμόρφωση αγωνιστικής συνείδησης, η συμμετοχή από τα κάτω. Όλοι οι άλλοι τι έκαναν;

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιδορήθηκε γιατί δεν πρότεινε, όπως άλλες δυνάμεις, την έξοδο από την ΕΕ ,τη διαγραφή χρέους, την επιστροφή στη δραχμή. Κανείς τους δεν υπολόγισε ότι ο κόσμος θα επικροτούσε εκκωφαντικά την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι θα επικροτούσε τον ΣΥΡΙΖΑ τοποθετώντας την αριστερά στο επίκεντρο των εξελίξεων. Έτσι ακριβώς όπως είχαμε διακηρύξει. Μετά τα εκλογικά αποτελέσματα αντί οι αριστερές δυνάμεις να δουν, να πουν: «ναι κάναμε λάθος», να σκεφτούν γιατί δεν ήταν αυτοί στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν ταυτόχρονα με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ   επίθεση εναντίον του, καλώντας τον κόσμο «να διορθώσει την ψήφο του». Στόχος τους η διαφύλαξη του κομματικού τους μηχανισμού, των ιδεοληψιών τους. Αντί να ενταχθούν στο μεγάλο εγχείρημα, βάζοντας και τους δικούς τους όρους, για να ριζοσπαστικοποιηθεί ακόμη περισσότερο το μέτωπο της αριστεράς αμπαρώνουν και την πόρτα, σφαλούν και τα παράθυρα. Ακολουθούν το δόγμα: Όσο λιγότερο βλέπεις την αλήθεια, τόσο πιο εύκολα μιλάς εναντίον της και την περιγράφεις στους δικούς σου ως δράκο. Την ίδια αλήθεια δεν ήθελαν και δε θέλουν να δουν επίσης και το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για άλλους λόγους φυσικά.

Είμαι από εκείνους που πίστευα ότι το ΚΚΕ θα είχε τη τόλμη να σηκώσει το βάρος που από την ιστορία του που του αναλογεί. Προτίμησε να κλειδαμπαρωθεί με επιθέσεις του τύπου: «Μην εμπιστεύεσθε τον ΣΥΡΙΖΑ» Να  ο εχθρός!

Άλλες αριστερές δυνάμεις μικρότερες, αλλά σημαντικές στη συμμετοχή τους στο μαζικό κίνημα ανήγαγαν την επιστροφή στη δραχμή ως μοναδικό επιχείρημα. Άκουσα το πραγματικά όμορφο επιχείρημα του σ. Αλέκου Αλαβάνου την ώρα της μεγάλης επίθεσης του κατεστημένου: «Όποιος φοβάται τους σκύλους  δεν του λες: δεν υπάρχουν σκύλοι» υπονοώντας την πιθανή επιστροφή στη δραχμή και κάνοντας κριτική της τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Θα αντέστρεφα εγώ: «Όποιος φοβάται τους σκύλους δεν τον ρίχνεις σένα κοπάδι σκύλων και μάλιστα άγριων κι αν καταφέρει να ζήσει έχει καλώς»

Η αλήθεια βρίσκεται μπροστά μας. Διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές υπάρχουν στα ρεύματα της αριστεράς. Και θα ήταν παράλογο να τις αγνοούμε. Υπάρχει κάτι όμως που τώρα μας ενώνει. Η ανέχεια των εργαζομένων. Μια αλήθεια που ενώνει πέρα από αριστερούς κι άλλον κόσμο που αναγνωρίζει την ταξική του θέση. Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την υπέρβαση προσπαθώντας η Αριστερά να διαδραματίσει ρόλο και να δώσει στο κόσμο ελπίδα. Το βλέπαμε εμείς τα μέλη του καθημερινά. Άνθρωποι καταπονημένοι μας ζητούσαν να σταματήσει το κακό αυτό. Τώρα. Δεν μπορώ να προδικάσω τα αποτελέσματα, όμως μετά την 6^η Μαίου, είναι κοινά αποδεκτό ότι η αριστερά απέκτησε ρόλο για πρώτη φορά στην ιστορία της μετά το 44-46. Κάποιοι προσπαθούν να την αποδομήσουν και γίνεται αυτό και από τ΄ αριστερά. Θλιβερό. Χρησιμοποιούν επιχειρήματα «νέο Πασοκ» , «αριστερό ανάχωμα», «αυταπάτες» κλπ,κλπ.

Κι εγώ ρωτάω καλοπροαίρετα. Που βρίσκονταν όλοι αυτοί να δημιουργήσουν αυτό που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, άντε και καλύτερο απ’ αυτό;

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα «νέο ΠΑΣΟΚ» ,ακίνδυνο τότε γιατί αυτή η λυσσώδη επίθεση από το πολιτικό κατεστημένο; Αν δεν τον φοβόνταν δεν θα αντιδρούσαν, θα  τον χάιδευαν Μα κανείς στην υπόλοιπη αριστερά δεν το βλέπει; Γιατί τα ίδια επιχειρήματα με ΠΑΣΟΚ,ΝΔ και παραφυάδες της;

Η αριστερά έχει την ευκαιρία ν’ αναδειχθεί καθοριστικός παράγοντας και κάποιοι δεν το βλέπουν. Μα θα μου πει κάποιος Εκεί δεν έκανε καλά, αλλού είπε εκείνο το τάδε στέλεχος ενώ έπρεπε να πει κλπ… κλπ..

Ένα μπορώ να πω να συνταχθούμε με τον εργαζόμενο λαό που αναζητά ελπίδα Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γνήσιος εκφραστής των ανησυχιών του κόσμου Γνωρίζω τις ιδεολογικές και οργανωτικές του αναντιστοιχίες ανάλογα με τους καιρούς. Αλλά οι καιροί μας προσπερνούν. Εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε.  Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι μια σειρά δυνάμεων περιχαρακώνεται και απομονώνεται.

Η επανάσταση των ονείρων μας μπορεί να γίνει! Δεν την είχαμε προγραμματίσει. Δεν γνωρίζω αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει την εξουσία, αν αλλοτριωθεί απ’ αυτήν αν..αν..κλπ..κλπ. Γνωρίζω, καταλαβαίνω ότι ένα είδος επανάστασης είναι σε εξέλιξη, διαφορετική από «την επίθεση στα χειμερινά ανάκτορα» που είχαν κάποιοι στο μυαλό τους. Οι υπόλοιποι στην αριστερά έχουν βγάλει τα κιτάπια των κλασικών και προσπαθούν ν’ αντιστοιχίσουν τις συνθήκες. Προσπαθούν να βρουν τους χάρτες προς την επανάσταση. Ματαίως…

 Εμείς δίνουμε τη μάχη ΤΩΡΑ. Μια μάχη που δεν έχει δώσει ποτέ η Αριστερά. Άμαθοι, ανοργάνωτοι ακόμη, με αντιφάσεις, αλλά είμαστε ΕΔΩ, δίπλα στο κόσμο.  

Η κοινωνία μετά απ’ αυτή τη μάχη θ’ αλλάξει, αλλά η Ιστορία θα μετρήσει απουσίες. Εγώ ήμουν και θα είμαι ΠΑΡΩΝ, έτσι όπως πρέπει να είναι όλοι οι αριστεροί.