Ενόψει του 6ου συνεδρίου (έκτακτου) του Συνασπισμού

Του Ηλία ΧΑΪΔΑ*

Στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με ορατά τα οδυνηρά αποτελέσματα στη ζωή των εργαζομένων, οι δυνάμεις της εργασίας βρίσκονται αντιμέτωπες με σοβαρές αδυναμίες οργάνωσης και γενικότερης ιδεολογικής και πολιτικής προετοιμασίας. Λόγοι:

1. Η επί χρόνια επικέντρωση της προπαγάνδας του κεφαλαίου, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, στο “άτομο” (από την πλευρά της κολακείας των “ιδιαιτεροτήτων” και της “ικανότητάς” του ν’ αναπτύσσεται και να ευημερεί, αδιαφορώντας για τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζει ο περίγυρός του: το δημόσιο χώρο, τις συλλογικές εκφράσεις κ.λπ.) και η επιλογή ως στάση ζωής της υπερ-κατανάλωσης, μέσω των τραπεζικών δανείων.

2. Η γραφειοκρατικοποίηση, απο-μαζικοποίηση και η οιονεί διάσπαση των μαζικών οργανώσεων, με έμφαση στο συνδικαλιστικό κίνημα, και η καλλιέργεια της εικόνας των συνδικαλιστικών στελεχών, που μετά τη θητεία τους στο συνδικάτο και ανάλογα με τη νομιμοφροσύνη τους προς το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, επιβραβεύονται: με θέσεις βουλευτών, στον κρατικό μηχανισμό και στην κυβέρνηση.

3. Η εικόνα πολυδιάσπασης των πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς, που αναφέρονται στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα και την εργατική τάξη, καθώς η αισιοδοξία της ενότητας, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας, που έφερε στην πολιτική ζωή ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μόνο για μια μικρή στιγμή (που ήρθε να φωτίσει το δρόμο, να δώσει απτά δείγματα αισιοδοξίας και αποτελεσματικότητας, αλλά και να “βυθίσει” ξανά στα ίδια, ιδιαίτερα μετά τον τρόπο που διαχειρίστηκε η “απερχόμενη” ηγεσία Αλαβάνου, και όχι μόνον, το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών).

4. Η κατάσταση ιδιαίτερα του κόμματός μας, του Συνασπισμού, που ενώ έφερε στην πολιτική ζωή τον αναζωογονητικό αέρα της Δημοκρατίας και της καθιέρωσης των ιδεολογικών ρευμάτων στο εσωτερικό του -όχι ως ανοχή σε κάτι αναπότρεπτο, αλλά ως επιλογή, ως απαραίτητο στοιχείο ανανέωσης, δημιουργίας και αποτελεσματικότητας- έφτασε να γίνει ομοσπονδία μηχανισμών, με παραλυτική δράση, ηγετικούς διαγκωνισμούς και, με ευθύνη κυρίως της “Ανανεωτικής Πτέρυγας”, χώρος συστηματικής αμφισβήτησης των συλλογικών αποφάσεων, ακόμη και μέσω των ΜΜΕ ιδιοκτησίας των ισχυρών οικονομικών και γενικότερων κέντρων ισχύος, αδιαφορώντας για την εικόνα α-συνοχής και αν-αξιοπιστίας του πολιτικού μας χώρου. Του κόμματός μας, που η μία “έκπληξη” διαδέχεται την άλλη και προκαλεί κύματα αμηχανίας στα μέλη και στους αριστερούς που προσβλέπουν σε μας. Γιατί:

α) Είναι απίστευτο, πράγματι, ότι, όταν οι αρχές συγκρότησης και λειτουργίας μας έρχονται σε “σύγκρουση” με τις “θητείες” στις δημόσιες εκπροσωπήσεις μας (Βουλή κ.λπ.), αντί αυτονόητα να υπερισχύουν οι ΑΡΧΕΣ, υπερισχύει η αλληλεγγύη των “ΠΡΟΒΕΒΛΗΜΕΝΩΝ” και ανακαλείται στην τάξη ο εκπρόσωπος του Γραφείου Τύπου (βλέπε δηλώσεις Α. Αλαβάνου).

β) Είναι απίστευτο, πράγματι, στις συνθήκες κρίσης του καλοκαιριού του 2009, τη στιγμή που ο πρόεδρος του ΣΥΝ Α. Τσίπρας προτείνει έκτακτο συνέδριο, για να “μιλήσει” η βάση, να ορθώνεται αδιαπέραστο τοίχος άρνησης, των μέχρι τότε “αντίπαλων” ρευμάτων - τάσεων, για να μην αλλάξει τίποτε.

γ) Είναι έκπληξη, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή και αφού δεν απετράπη το συνέδριο, η ομάδα των “30” στελεχών του “Ρεύματος”, να αιφνιδιάζει με την κατάθεση αντιπαραθετικού κειμένου χωρίς διάθεση σύνθεσης και να πλασάρεται αυτό ως η νέα “αποκάλυψη” στο δρόμο για το σοσιαλισμό, στα γνώριμα λημέρια του εθνικού πεδίου.

δ) Είναι έκπληξη, η “Έκθεση δράσης της ΚΠΕ και προτεινόμενες ρυθμίσεις για τη λειτουργία του κόμματος”, που περιέχει κανόνες και δεσμεύσεις, ακόμη και πολιτική αποδοκιμασία, που γίνεται γνωστή και δημόσια, στην περίπτωση που ένα στέλεχος προβάλλει στα ΜΜΕ τη δική του άποψη και όχι του κόμματος, να καταψηφίζεται από κοινού από τους “30” και την “Ανανεωτική Πτέρυγα” και να μην αποτελεί υλικό προβληματισμού στην προσυνεδριακή διαδικασία.

Όλα τα παραπάνω μια λέξη μπορεί να τα χαρακτηρίσει: Κρίση! Κρίση, με τα συνακόλουθα: ιδεολογική υποχώρηση, βεντετισμός, παραγοντισμός, παρέες!

Η κρίση μπορεί βέβαια ν’ αποδειχτεί αναγεννητική, αν διαβάσουμε τα πράγματα αλλιώς και ενισχύσουμε πράγματα που αξίζουν και που συμβάλαμε κι εμείς σ’ αυτά:

α) Τη δημιουργία συνδικάτων, σε χώρους της επισφαλούς εργασίας και τη δραστηριοποίηση πρωτοβάθμιων σωματείων, ως μια διαδικασία των “από κάτω” για την παράκαμψη του κυβερνητικού συνδικαλισμού και της κάθετης διαίρεσης των εργαζομένων από την ηγεσία της “άλλης” αριστεράς.

β) Την ανιδιοτελή προσφορά συντρόφων και ευαίσθητων ενεργών πολιτών σε χώρους χωρίς προβολή, αλλά ουσιαστικής προσφοράς: σχολεία μεταναστών, δίκτυα γιατρών, νομική χωρίς αμοιβή βοήθεια σε “θύματα” κρατικής αυθαιρεσίας.

γ) Την παραγωγή ιδεών πλειάδας ικανών συντρόφων, τη με αυταπάρνηση δράση και προσφορά σε εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους.

δ) Τις αρετές της αριστερής συλλογικότητας του ΣΥΡΙΖΑ, που, με την καθοδήγηση του Γ. Δραγασάκη, αναδείχτηκαν ιδιαίτερα κατά την περίοδο πριν από τις βουλευτικές εκλογές.

ε) Την αφύπνιση της βάσης:

- που επέβαλε να ακουστεί η φωνή της, μέσα από τις περιφερειακές συσκέψεις και να οδηγηθούμε στο έκτακτο συνέδριο,

- που στην προσυνεδριακή διαδικασία, “αποκαθηλώνει ιερά πρόσωπα” και απαιτεί ενότητα και δημοκρατική δέσμευση στις αποφάσεις και δε συμβιβάζεται με τον καριερισμό και τον ατομισμό,

- που απαιτεί από τους αντιπροσώπους της στο συνέδριο να συμβάλουν σε ριζοσπαστικές αποφάσεις, αλλά και να πρωτοστατήσουν στην υλοποίησή τους σε κάθε κοινωνικό χώρο και τοπική κοινωνία, στο σήμερα του μετώπου αντίστασης στην κοινωνική κατεδάφιση και στην προετοιμασία της πολιτικής μάχης των περιφερειακών και αυτοδιοικητικών εκλογών, με αφετηρία τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ,

- που απαιτεί την εμβάθυνση του πολιτικού μας σχεδίου, στις συνθήκες της δομικής κρίσης του καπιταλισμού, αλλά και της παραπέρα ενότητας των δυνάμεων της αριστερής πλειοψηφίας, που ενέπνευσαν και στήριξαν την “αριστερή στροφή” στο κόμμα,

- της βάσης που οικοδομεί οργανώσεις αριστερών πολιτών, με ελεύθερο πνεύμα, που διαβουλεύονται, αποφασίζουν και δρουν στο σήμερα, επειδή θέλουν να συμβάλουν στο αύριο, της χειραφέτησης, των ανθρώπινων αναγκών, της αειφορίας, του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

* Μέλος Γραμματείας Ν.Ε. ΣΥΝ Ν. Πρέβεζας
Αναδημοσίευση από την Αυγή