αστυάνακτας
Θέλετε να μάθετε πώς θα κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ τώρα που ήρθε ξανά στην εξουσία, και δεν ξέρετε ποιόν να ρωτήσετε; Δεν χρειάζεται να ρωτήσετε κανένα, ούτε χρειάζεται να διαβάσετε βαθυστόχαστες αναλύσεις, ούτε περισπούδαστα άρθρα, ούτε δε πολύ περισσότερο τα προεκλογικά φυλλάδια που πέρασαν πρόσφατα κάτω από την σχισμή της πόρτας σας. Όλα αυτά είναι πομφόλυγες. Μαλακίες δηλαδή.
Αν θέλετε να μάθετε πραγματικά τι σκοπούς έχει το ΠΑΣΟΚ αρκεί να θυμηθείτε το πώς είχε αρχίσει να αλλάζει το χαμόγελο των Πασόκων. Πώς δηλαδή, εκείνο το "συγκαταβατικό" και ψευτοκαημενίστικο και συμπαθές και (και καλά τάχαμου-τάχαμου) ανθρώπινο χαμογελάκι, είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται μέρα με τη μέρα σε χαμόγελο αρχικά αισιοδοξίας, σχετικής σιγουριάς, βεβαιότητας, τσαμπουκά, για να καταλήξει στο γνωστό "έτσι γαμάει ο Πειραιάς" (ή έστω ή Λεωφόρος).
Και μόλις εξασφαλίστηκε η αυτοδυναμία άρχισε να ξεφτίζει ο φερετζές και να αποκαλύπτει (ΚΑΙ ΠΑΛΙ) το αληθινό πρόσωπο μιας επηρμένης και χυδαίας εξουσίας.
Προσέξτε λοιπόν τα χαμόγελα και την μετάλλαξή τους μέρα την μέρα, και δεν θα σας μείνει καμμία αμφιβολία για το τι σκοπούς έχουν τόσο αυτοί που ψηφίστηκαν όσο και αυτοί που τους ψήφισαν. Είναι αυτό που λέμε "θέλει η πουτάνα να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει".
Και θάθελα να επισημάνω σ'αυτό το 43,9% πως την σήμερον ημέραν πλέον ο πολίτης είναι πελάτης και οι πολιτικοί προϊόντα που περιμένουν τη δική μας επιλογή για να μην μείνουν αζήτητοι στο ράφι του σούπερ-μάρκετ της ιστορίας.
Μόνο που αυτό το 43,9% ξέχασε ένα πράγμα: Πως η βόλτα μπορεί να ξεκινάει από τα ράφια αλλά ...καταλήγει πάντα στο ταμείο. Και ως γνωστόν, μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου, ουδέν πάθος αναγνωρίζεται.
πέλαγος
Και μόλις εξασφαλίστηκε η αυτοδυναμία άρχισε να ξεφτίζει ο φερετζές και να αποκαλύπτει (ΚΑΙ ΠΑΛΙ) το αληθινό πρόσωπο μιας επηρμένης και χυδαίας εξουσίας.
Προσέξτε λοιπόν τα χαμόγελα και την μετάλλαξή τους μέρα την μέρα, και δεν θα σας μείνει καμμία αμφιβολία για το τι σκοπούς έχουν τόσο αυτοί που ψηφίστηκαν όσο και αυτοί που τους ψήφισαν. Είναι αυτό που λέμε "θέλει η πουτάνα να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει".
Και θάθελα να επισημάνω σ'αυτό το 43,9% πως την σήμερον ημέραν πλέον ο πολίτης είναι πελάτης και οι πολιτικοί προϊόντα που περιμένουν τη δική μας επιλογή για να μην μείνουν αζήτητοι στο ράφι του σούπερ-μάρκετ της ιστορίας.
Μόνο που αυτό το 43,9% ξέχασε ένα πράγμα: Πως η βόλτα μπορεί να ξεκινάει από τα ράφια αλλά ...καταλήγει πάντα στο ταμείο. Και ως γνωστόν, μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου, ουδέν πάθος αναγνωρίζεται.
πέλαγος
3 σχόλια:
Από πολύ μικρό παιδάκι κιόλας, μου άρεσε να "μελετώ" τα κουτιά των απορρυπαντικών, τις ετικέττες απ' τις χλωρίνες και τα λογότυπα από τα σαπούνια. Γιατί, ας πούμε, το Dixan πρέπει να γράφει σώνει και καλά πως είναι "προϊόν Henkel Δυτικής Γερμανίας"; Τί σκοπούς εξυπηρετούν οι ομόκεντροι κύκλοι στο κουτί του Tide; Γιατί η Kolynos επέλεξε γραμματοσειρά "italic"; Κλπ κλπ... Και όταν λίγο αργότερα έφτασα σε κάποιο σημείο ωριμότητας, το προχώρησα λίγο παραπέρα το θέμα και άρχισα να ασχολούμαι κυρίως με τις τηλεοπτικές διαφημίσεις. Τι συμβολίζει η "γιαγιά" στο σλόγκαν "η γιαγιά μου η καλή καθαρίζει με Roli"; Σε τι κοινό απευθύνεται η Πειραϊκή-Πατραϊκή όταν επικαλείται "αξίες" του στύλ "ντύνει-στολίζει-νυκοκυρεύει"; Ποιές είναι οι πολιτισμικές αναφορές και ποια τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός λαού ο οποίος πρέπει να πάρει ομόλογα ΕΤΒΑ για να έχει "σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο"; Και άλλα τέτοια πολλά...
Εν πάση περιπτώσει, έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια γιά να μάθω πως η πάθησή μου αυτή ονομαζόταν "Σημειωτική" και εδιδάσκετο στα ανά τον κόσμο Πανεπιστήμια, πατριάρχης δε αυτής ο Έκο (όχι αυτός με τα βενζινάδικα καλοί μου, ο άλλος, ο Ουμπέρτο).
Τώρα θα μου πείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Μα για να επισημάνω πως η "Σημειωτική" δεν είναι μια ακόμη επιστήμη αλλά θάλεγα ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι και να ερμηνεύεις τον κόσμο γύρω σου. Είναι το σύνολο αυτών των σχεδόν αόρατων "μικρών" πραγμάτων που αν μπορείς να τα εντοπίσεις και να τα αποκωδικοποιήσεις, μπορεί να σε κάνει να φαίνεσαι ακόμη και μελλοντολόγος, ξέρετε κάτι σαν σε Λίτσα Πατέρα αλλά στο πιό ιντελλεκτυέλ του.
Εφαρμόζοντας λοιπόν τους κανόνες της Σημειωτικής, στο διαχρονικό χαμόγελο των Πασόκων, έτσι όπως το μελετούσα στην τηλεόραση, προέκυψε το παραπάνω σχόλιο, που μετατράπηκε σε ανάρτηση (σ' ευχαριστώ Αστυάνακτα για την "προαγωγή")...
εγώ ευχαριστώ!
Πέλαγε ,
δεν ήξερα πως όλο αυτό που περιγράφεις , λέγετε , έτσι όπως λέγετε και μάλιστα είναι και αντικείμενο διδασκαλίας . Φτωχές οι γνώσεις μου το ομολογώ , γι' αυτό άλλωστε και οι "βόλτες" μου στο διαδίκτυο .
Δεν σχολιάζω όμως , θέλω να πω , δεν γράφω για να "διαφημίσω" τις γνώσεις μου , αλλά για να ταυτοποιήσω , αυτά που λες , μ' αυτά που κι εγώ είδα , στο εκλογικό τμήμα που πήγα κι εγώ να ψηφίσω .
"Ακόμα δεν τον είδαμε , Γιάννη τον βαφτίσαμε" , έλεγε η συγχωρεμένη η μάνα μου κι αυτό ακριβώς έβλεπα . Οπαδούς , μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ να φοράνε την στολή του "πράσινου" εκδικητή . Ενοιωθα πως το βλέμμα τους , ήθελε , αν μπορούσε να μιλήσει εκείνη την στιγμή , να πεί : "δεξιοί ....θα σας σκίσουμε , κομμούνια θα σας γ......ε ". Η υπεροψία και ο αέρας του νικητή που περνάει και τα σαρώνει όλα , ήταν ζωγραφισμένη επάνω τους . Στριφογύριζαν στους διαδρόμους των εκλογικών τμημάτων , σαν να ήταν από χρόνια ιδιοκτησία τους και τσιφλίκι τους . Αυτά και μόνο αυτά , πολύ λίγο θα με ενοχλούσαν , αν δεν έμεναν εκεί , μα φοβάμαι , είμαι σίγουρος δηλαδή , πως η αλαζονεία τους , θα μετρηθεί στα ίσια με την εκδικητικότητα της μεταπολεμικής δεξιάς .
@ Αστυάνακτα ... χαιρετώ για την επιλογή του κειμένου !
Δημοσίευση σχολίου