Έχω το εξής δίλημμα...
Να συνεχίσω να αναρτώ σχόλια για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, για τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν, για τις διαδικασίες,τις ισορροπίες όπως κάνουν πολλά άλλα συντροφικά bloggs;
ή να συνεχίσω τη κουβέντα μου με το κόσμο κάτω,για τα προβλήματά του, όχι σαν να μην έγινε τίποτε, αλλά σαν να έγιναν πολλά.
κατ΄αρχάς ....ας αναφερθώ ακόμη μία φορά στα εσωκομματικά.
Τελευταία ανάμεσα στις κυρίαρχες τάσεις του ΣΥΝ, άρχισαν να διαμορφώνονται και άλλες. Για παράδειγμα η τάση της αυτοσυντήρησης του ΣΥΝ, η τάση η "Συριζίτικη"που επιθυμεί τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα με μέλη και όργανα, η τάση που επιθυμεί τη κατάργηση των τάσεων. Η τάση των συνιστωσών. η τάση του αναχωρητισμού....ναι το κατάφεραν κι αυτό..... Μπορούμε να συζητάμε συνεχώς έτσι για να αυτοικανοποιείται ο αριστερός πατριωτισμός μας...να συντασσόμαστε με τη μία ή την άλλη άποψη.....ή πολλές φορές έστω και όψιμα και με πρόσωπα....
και από την άλλη....
να κλείνει ο Ελεύθερος τύπος και να πετιούνται στο δρόμο 500 εργαζόμενοι
να κάνει βρωμερό παιχνίδι ο Καρατζαφέρης με βοήθεια των ΜΜΕ
Ο κ. Χριστοφοράκος να ανακατεύει το σκάνδαλο Siemens
Ο κ. Παπαθανασίου να παίρνει φορομπηχτικά μέτρα.
Το ΚΚΕ να μιλά για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να φανεί το μόνο συνεπές κόμμα και αυτό κάνει καλά τη δουλειά του.
Το ΠΑΣΟΚ να μιλά για μηδενική ανοχή στους μετανάστες και μεις να δίνουμε συνεντεύξεις για τα εσωκομματικά μας.
Το ΠΑΣΟΚ να μιλά για μηδενική ανοχή στους μετανάστες και μεις να δίνουμε συνεντεύξεις για τα εσωκομματικά μας.
Πως θα τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά!
Η λύση (για να πω και γω την προσωπική μου άποψη) είναι συντεταγμένο κόμμα (ενν.ΣΥΝ) στις αποφάσεις των συνεδρίων του σε όλους τους τομείς , στη κεντρική πολιτική σκηνή, στη τοπική αυτοδιοίκηση, στα Πανεπιστήμια, στο συνδικαλισμό. Τήρηση του καταστατικού που με μεγάλη πλειοψηφία ψηφίστηκε στο καταστατικό συνέδριο. Σ' όλες τις διατάξεις του από όλους (και από μένα που δεν ψήφισα πολλές από αυτές) Να καταργηθούν οι τάσεις όχι με συνεδριακές αποφάσεις, αλλά κατόπιν εσωτερικής αυτογνωσίας τους και παραδοχής τους ότι δεν μπορεί να είναι μηχανισμοί δίπλα στο μηχανισμό του κόμματος. Α...να μην ολοκληρωθούν οι υπο διαμόρφωση τάσεις...εντός και εκτός του ΣΥΝ
Η λύση είναι η ενότητα. Δε μπορείς να ζητάς ενότητα και άλλα και παράλληλα να μην έχεις διαμορφώσει το τοπίο ενότητας εσωτερικά.....Βλέπω το μάτι του συντρόφου να γυαλίζει υποστηρίζοντας τη μία ή την άλλη άποψη και αγριεύομαι.
Η λύση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ . Γιατί είναι η κεντρική πολιτική γραμμή του ΣΥΝ που ψηφίστηκε απ' όλα τα τελευταία συνέδρια και μ΄αυτή είχαμε επιτυχίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ να ενισχυθεί και να αποκτήσουν με δημοκρατικές διαδικασίες όλοι λόγο και γιατί όχι να είναι κόμμα και να έχει μέλη...Να είμαστε όμως όλοι έτοιμοι να αποδεχθούμε την οποιαδήποτε συλλογική απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα αυτά για να πραγματοποιηθούν χρειάζεται ο κόπος και η σύμπνοια όλων...ή τουλάχιστον αυτών που ενδιαφέρονται για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.
το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ δεν περνά ούτε από τα έτσι ΘΕΛΩ του καθενός, ούτε από εντυπωσιακές ενέργειες που "σοκάρουν"
Ο κόσμος μας, μας έχει ανάγκη και περιμένει πολλά από μας....
9 σχόλια:
Αστυάνακτα,
διάβασα, όπως πάντα με προσοχή, όσα γράφεις. Αλλά κι αυτά που γράφουν άλλοι bloggers, οι περισσότεροι ευτυχώς προσγειωμένοι.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να κουβεντιάσει τη δική του σχέση με τον ΣΥΝ δημόσια. Και να τον κρίνει. Ωστόσο αυτό που διαδραματίζεται μετεκλογικά στα ΜΜΕ με τις εξελίξεις στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι πρωτοφανές και που φυσικά δεν ταιριάζει στη φυσιογνωμία ενός αριστερού κόμματος.
Αυτός ο πόλεμος δηλώσεων, λες και είναι ο ΣΥΝ ή ο ΣΥΡΙΖΑ σταρ του Χόλιγουντ μόνο αηδία μου προκαλεί.
Συμφωνώ μαζί σου ότι τα προβλήματα της κοινωνίας προηγούνται και έτσι που το πάνε θα ξεπεράσουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως όμως την εξέλιξη αυτή έπρεπε να την περιμένουμε. Η μάχη με τον εχθρό θέλει ομοφωνία, κοινή τακτική και ενότητα. Πράγματα που πάνε μαζί. Και δυστυχώς ούτε σε αυτό το εγχείρημα υπήρξαν και ούτε θα μπορέσουν να υπάρξουν. Το μοντέλο δεν μπορεί να περπατήσει. Έτσι εκτιμώ και ελπίζω κι εύχομαι να σφάλλω.
Δεν είχες διαπιστώσει τα προηγούμενα χρόνια τα ίδια βλέμματα; Δεν είχες διαπιστώσει την ύπαρξη κομματικής νομενκλατούρας; Δεν είχες διαπιστώσει καριερίστες και μικροπολιτικούς σε κορυφαίες θέσεις. Μην μου πεις όχι.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι οι τάσεις. Είναι οι στάσεις.
Αρκετά παίξαμε με τους εκσυγχρονισμούς και τους μοντερνισμούς. Αρκετά παίξαμε και με την ταυτότητά μας.
Τα πράγματα είναι απλά. Πολύ απλά. Ή είμαστε κομμουνιστές ή δεν είμαστε. Και από όσο ξέρω οι κομμουνιστές δεν ανταλλάσσουν κουβέντες μέσω συνεργατών, ούτε καταλαμβάνουν δημόσιες θέσεις, ούτε αμείβονται για τη δουλειά τους, ούτε βγάζει ο ένας το μάτι του άλλου. Αλλά προπάντων οικομμουνιστές είναι συνεπείς, σταθεροί και πάντα παρόντες στο δρόμο χωρίς να διακρίνουν πράσινες και ροζ πολιτικές.
Δεν παίρνουν αγκαζέ το μετανάστη για να κάνουν το τηλεοπτικό "κομμάτι" τους. Δεν στήνουν οργανώσεις κατά περιόδους ούτε παίρνουν κάλπες και τις τρέχουν δεξιά και αριστερά.
Ένα συντεταγμένο λοιπόν κόμμα με συγκεκριμένες θέσεις, πρόγραμμα και ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, Αστυάνακτα. Εδώ δεν ξέρει ο ένας τι πρεσβεύει ο άλλος. Καιροσκοπικές θέσεις και Μαρξισμός δεν μπορούν να συμπορευτούν. Και φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος θα αισθανθεί προδομένος. Αλλά δεν θα είναι και η πρώτη φορά που ο κόσμος αυτός θα στραφεί δεξιότερα (βλ. ΠΑΣΟΚ). Κι εκεί ακριβώς αποδεικνύεται το μέγεθος της αποτυχίας των κατά καιρούς ενωτικών κινήσεων.
Καλή τύχη όμως εύχομαι. Δεν μπορώ να σκεφτώ αλλιώς.
Ότι πονάει αλήθειες ζητάει
και μια μυριοκαλή να σε φιλάει
σαν παναγιά
τα λάθη σου να συγχωράει…
ως πότε όμως
Η πληθυντική αριστερά αν θέλει να εμπνεύσει την κοινωνία πρέπει
να κάνει τη ζωή της ελκυστική και ενδιαφέρουσα μακριά από μάχες
χαρακωμάτων και διαδρόμους γραφείων που έχουν ‘’ρεύμα.’’
Το όραμα για τη μεγάλη αριστερά για να αφορά την κοινωνία
απαιτεί συνθέσεις μέσα από ένα υγιή ανταγωνισμό ιδεών, απαιτεί ψυχική ενότητα (νισάφι πια !!! μετά από τόσα χρόνια )
και συστράτευση σε ένα πρόγραμμα
που θα δώσει ελπίδα αλλιώς…..
Δημήτρης Θ.
σύντροφε πως θα γίνουν όλα αυτά που προτείνεις όταν κανείς δεν έχει τη βούληση να τα κάνει;
Τι περισσότερο θα μπορούσα να προσθέσω απ' οσα ειπε η Αλέκα??
Ισως μόνο να επαναλάβω πως ξεχάσαμε τους ανθρώπους της καθημερινής εργασίας,μας απωθεί αραγε η οσμωση με την εργαζόμενη και χειμαζόμενη Ελληνική κοινωνία??
Ειμαστε μόνο της Ανάλυσης και της Διάλυσης?Εκεί εξω ενας κόσμος παλεύει καθημερινά,χάθηκαν 150.000 θεσεις εργασίας ,οι πληστηριασμοί στη Θεσ/νίκη εφτασαν τους 750-πρώτης κατοικίας- οι ΑΥΤΟΚΤΟΝΊΕΣ μπήκαν στην καθημερινότητα μας και μεις -Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!!!μάλλον της ΝΤΡΟΠΗΣ γίναμε!!!!!!!!
Αγαπητή Αλέκα
Η μάχη θέλει ομοφωνία και η ομοφωνία επιτυγχάνεται αν το αποφασίσουν όλοι.Ομοφωνία με τη συμφωνία του ενός δε γίνεται.
Πάντα τα βλέμματα λοιπόν υπάρχουν...δεν είμαι εκείνος που πιστεύω ότι θα πάψουν να υπάρχουν τέτοια βλέμματα. Δικός μας ο νους δική μας και η ματιά.
Δικαίωμα μας η όποια κριτική.σε κινήσεις με μετανάστες κλπ....
Συντεταγμένο κόμμα θέλι η βάση ή τουλάχιστον η πλειοψηφία της....το αν το δέχονται όλοι αυτό είναι άλλο ζήτημα και πρέπι να ψαχτούμε όχι να φιμώσουμε τη διαφορετική άποψη αλλά να την ακούσουμε....Οι μετεκλογική διαχείρηση του αποτελέσματος ήταν καταστροφική....και έχουν όλοι εκεί πάνω τις ευθύνες τους....Τα άλλα περι κομμουνιστών και συνεπους πολιτικής θέλουν πολύ κουβέντα...τι σημαίνει είμαστε κομμουνιστές σήμερα...τι σημαίνει μαρξισμός σήμερα...
Αυτή η κατάσταση θα αλλάξει γιατί απλά δεν αντιπροσωπεύουμε ένα τυχαίο τμήμα της κοινωνίας....αντιπροσωπεύουμε κάτι περισσότερο αρκεί να το καταλάβουμε....
@sataltempo
Συμφωνώ με τα περισότερα Δημήτρη....εκεί στις συνθέσεις κολλάμε που γίνονται ισορροπίες τρομακτικές και πολιτικοί ακροβατισμοί και δηλώσεις σοφών
@ioannis
αρκεί να θ΄΄ελουμε εμείς οι από κάτω...γιατί όταν οι από πάνω δε μπορουν και οι από κάτω θέλουν...τότε μπορουν να γίνουν πολλά...Δύναμη λοιπόν!
@taspa
Αντε λοιπόν ας βάλουμε στην ατζέnτα μας τα πραγματικά προβλήματα.
Έχω πολλές ιδέες και θα θελα να τις συζητήσω, Αστυάνακτε!
Δημοσίευση σχολίου