Τις κρίσιμες αυτές ώρες της διαπραγμάτευσης στο
ευρωπαϊκό επίπεδο βρισκόμαστε ως κόμμα, ως συμμετέχοντες στη νέα κυβέρνηση, ενώπιον
σειράς κρίσιμων διλημμάτων και ερωτημάτων. Αν και ως κόμμα φιλο - ευρωπαϊστών με
κηρυγμένο κύριο στόχο μας να μείνουμε στο Ευρώ, όμως με κόστος να
διαπραγματευθούμε σκληρά έως το τέλος, συναντήσαμε μια αμείλικτη και
αμετακίνητη στάση από τους Ευρωπαίους εταίρους μας και κυρίως από τη Γερμανία.
Ειδικά ο κ. Σόιμπλε μας εξευτέλισε ως λαό. Πήρε αλήθεια την απάντησή του και
από τον Πρωθυπουργό και από τον λαό, αλλά αυτός θα επιμένει ως καλός και
επίμονος Γερμανός αξιωματούχος ζητώντας ακόμη περισσότερα. Έως και κριτική στη
γελοιογραφία της Αυγής προχωρήσαμε δυστυχώς για να μην δυσαρεστηθεί.
Συναντήσαμε μια εχθρική στάση
από το εσωτερικό της χώρας, κυρίως από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ( για
διαφορετικούς λόγους το καθένα) και όχι από τον πολύ κόσμο που στάθηκε δίπλα μας
συμπαρατασσόμενος με την πολιτική της ρήξης ζητώντας να μην κάνουμε ούτε ένα
βήμα πίσω. Αν δεν είχαμε στο μυαλό μας την ρήξη, αυτό θα ’πρεπε να το πούμε από τα πριν
ανοιχτά. Αν θεωρούσαμε ότι τελικά θα υπάρξει συμβιβασμός θα ’πρεπε και αυτό να
το πούμε και να προϊδεάσουμε γι αυτό. Να πούμε δηλαδή στο κόσμο ότι έως εκεί θα
πάμε.
Γνωρίζαμε, περιμέναμε την αμείλικτη πολιτική των
Ευρωπαίων και κυρίως των Γερμανών; Νομίζω ναι!
Περιμέναμε να κάνουν πίσω, να συμβιβαστούν, να
εκβιαστούν;
Περιμέναμε να υποκύψουν σε μας, τη στιγμή που
αμφισβητούνται απ’ άλλους στην Ιρλανδία, στην Ισπανία;
Δε νομίζω! Αν ναι, κάτι δεν πάει καλά με τις προηγούμενες
εκτιμήσεις μας και τις επόμενες κινήσεις μας.
Κύρια επιταγή της νέας κυβέρνησης την ώρα αυτή της διαπραγμάτευσης
θα πρέπει να είναι η αλήθεια που πρέπει να βγει και να την πει στο κόσμο
φωναχτά και καθαρά. Προσοχή! Την απόλυτη αλήθεια. Για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια που ανακτήσαμε μετά τις 25 Γενάρη.
Για παράδειγμα: «μας ζητάνε
αυτά για να μείνουμε στην ευρωζώνη και να χρηματοδοτούμαστε και οι συνέπειες
είναι αυτές και αν φύγουμε από την Ευρωζώνη οι συνέπειες είναι εκείνες. Τι
θέλετε;» Αφού δεν το κάναμε και κακώς δεν το κάναμε προεκλογικά, ας το κάνουμε
μετεκλογικά. Ας ζητήσουμε από το λαό να κρίνει από μόνος την πορεία του.
Αν δεν μπορούμε και φοβόμαστε, κάτι που δεν πρέπει,
ας βγούμε πάλι να το πούμε. «Δυστυχώς αποτύχαμε στην διαπραγμάτευση. Χάσαμε!» Με ευθύνη! Και
να μην υπογράψουμε τίποτε όπως καμιά συμβιβαστική ή «επωφελής λύση» η οποία θα στιγματίσει
ολόκληρη την Αριστερά ως μια νέα Βάρκιζα. Ας πάμε σε εκλογές με κύριο σύνθημά μας
τη ρήξη εξειδικεύοντας την στους απλούς ανθρώπους. Και κει ας χάσουμε! Θα
χάσουμε μαχόμενοι.
Γιατί αυτή τη στιγμή δεν κινδυνεύουμε μόνο να πετύχουμε
ως λύση κάτι πολύ χειρότερο από αυτό που πέτυχε ο Σαμαράς. Κινδυνεύουμε δυστυχώς
να παρουσιαστεί και ως επιτυχία μας.
Και όπως ο Άρης Βελουχιώτης τελείωνε το γράμμα του προς την ΚΕ στις 24-03-1945 απλά ταπεινά επαναλαμβάνω τα λόγια του στην κατακλείδα του γράμαμτός του:
«Εύχομαι να
σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή».
«Εν πορεία» 19-02-2015 Αναμένοντας τις σημερινές
αποφάσεις έως την Παρασκευή.
ΥΓ: για να προλάβω καταστάσεις και εκμετάλλευση της
ανάρτησή μου από κομματικοειδή άλλων κομμάτων ή ιδεοληπτικά ανθρωποειδή, και πουλημένους δημοσιογράφους ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ
την οποιαδήποτε κοινοποίηση του παρόντος χωρίς τη συγκατάθεσή μου. Εξαιρούνται οι
αγαπημένοι σύντροφοι (φίλοι) και συντρόφισσες (φίλες) που γνωριζόμαστε από δω και γνωρίζω τα πραγματικά
ανιδιοτελή τους κίνητρα.
