ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ:

Ίσα δικαιώματα για όλους τους συνδημότες Πρέβεζας, Λούρου και Ζαλόγγου

Υπογράφουμε αυτό το κείμενο για να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την πορεία του δήμου μας και των νέων δημοτικών διαμερισμάτων.

Πιστεύουμε, πρώτα, ότι στη σημερινή συγκυρία οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αποκτούν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και ταυτόχρονα καθίστανται κεντρική πολιτική μάχη. Η λύση των συσσωρευμένων προβλημάτων είναι, πράγματι, υπόθεση των πολλών. Και πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε ένα δημοτικό σχήμα που θα αναδείξει τα προβλήματα, θα προτείνει λύσεις και θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα.

Οι δημοτικές –και οι περιφερειακές– εκλογές μάς δίνουν την ευκαιρία να συζητήσουμε για τις συνθήκες λειτουργίας του δήμου μας ως πόλης και διοίκησης –αυτό που κάποτε ονόμαζαν με μια λέξη: “πόλις”. Σκοπεύουμε να εκθέσουμε μέχρι καταγγελίας τη δυσλειτουργία που βιώνει ο απλός πολίτης, όταν αδύναμος βλέπει να του κλέβουν δημόσιο χώρο και χρόνο με ευθύνη και της δημοτικής αρχής και να λειτουργεί το δίκαιο του ισχυρού. Δείτε: Σ’ ένα σταυροδρόμι περνά καμαρωτός ο τζιπάτος κλιματιζόμενος συμπατριώτης μας περιφρονώντας την ηλικιωμένη συμπολίτισσά μας ή την αλλοδαπή οικογένεια με το παιδικό αμαξάκι που περιμένουν στη διάβαση στη βροχή ή στον ήλιο. Όμως τα αιτήματα των πολιτών για μια αποκατάσταση των συνθηκών ανθρώπινης ζωής και κυκλοφορίας στις εντός πόλεως περιοχές των (πρώην) δήμων μας απορρίπτονται.

Θέλουμε να ζούμε στην πόλη κι όχι ανάμεσα στους βρώμικους σκουπιδοτενεκέδες, που ανέχεται ο Δήμος μπροστά στα πιο όμορφα και ιστορικά κτίρια της πόλης. Θέλουμε τα παιδιά να ξαναβγούν στους δρόμους και να ξαναζωντανέψουν τις γειτονιές ή να αθληθούν χωρίς εμπόδια ή “πλάγιες διευκολύνσεις” κι όχι να φρουρούνται σε προνομιακούς ειδικούς χώρους διασκέδασης, πράγμα που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζει ανακύκλωση του κακού από δημοτικό διαμέρισμα σε δημοτικό διαμέρισμα και να γιγαντώνει αδικίες στο εσωτερικό ομοειδών επαγγελμάτων.

Αυτά συμβαίνουν σ’ όλους τους τομείς δημόσιας λειτουργίας. Αν ασχολούμαστε με το δημόσιο κοινόχρηστο χώρο, είναι επειδή σ’ αυτόν τα πράγματα είναι φανερά και δυστυχώς απροκάλυπτα και προκλητικά. Τα πρότυπα της ληστρικής εκμετάλλευσης του χώρου που επικράτησαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά επιβλήθηκαν και στο νομό μας από τις δυνάμεις που κατέλαβαν τις τοπικές αρχές και τους συνεργάτες τους. Ως δημότες δεν ζητούμε ελεημοσύνη παρά μόνο ίσα δικαιώματα για όλους μας.

Έχουμε διαπιστώσει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν αποτελεί χώρο ισονομίας για την παρέμβαση των πολιτών. Η αδιαφάνεια, η άσκηση εξουσίας από τα συμφέροντα, η επιβολή ταξικών και προνομιακών επαγγελματικών προτεραιοτήτων είναι παρούσες στο χώρο της αυτοδιοίκησης, όσο είναι και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Έτσι, ουσιαστικές παρεμβάσεις δεν μπορούν πια να προέλθουν από δημοτικά σχήματα που βασίζονται απλώς σε καλοπροαίρετους πολίτες και σε πρακτικές λύσεις, αλλά από σχήματα που στοχεύουν στη ριζική ανατροπή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών.

Στην εποχή του μνημονίου, της τρόικας και της πιο ταξικής κυβέρνησης μετά το 1974 όλες αυτές οι πτυχές ενισχύονται. Δεν είναι μόνο η μείωση μισθών και συντάξεων, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό και οι άλλες «διαρθρωτικές αλλαγές», που σταθεροποιούν την αδικία. Είναι και ο ενταγμένος σ’ αυτό το πλαίσιο «Καλλικράτης», που, πέρα από τις απολύσεις, τη δραματική μείωση πόρων, τον περιορισμό δαπανών για κοινωνικά προγράμματα και άλλα πολλά, θα οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση τη αυτοδιοίκηση, αυτή, άλλωστε που και τώρα είναι δημοκρατικά ανάπηρη, οικονομικά υποχρηματοδοτούμενη και έκθετη στις αγοραίες πολιτικές και τα ιδιωτικά συμφέροντα.

Τα συμφέροντα που υπηρετούνται από τις ευνοημένες από το νόμο δημοτικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν την πόλη σαν «έδαφος», με τη στρατιωτική και οικοπεδική έννοια, κι όχι σαν κοινότητα ανθρώπων. Και η αυτοδιοίκηση, ακόμη πιο αδύναμη και ενσωματωμένη, θα περιφέρεται στις ακτές του (Δήμου) Ζαλόγγου, και τις πλατείες και τα πεζοδρόμια του Λούρου και της Πρέβεζας ζητώντας ελεημοσύνη απ’ όσους τα καταλαμβάνουν περιφρονώντας τον απλό πολίτη.

Ταυτόχρονα, οι έννοιες της αυτο-διοίκησης, της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών πλήττονται βάναυσα με τους υπερμεγέθεις δήμους-εδάφη, που λειτουργούν συγκεντρωτικά και αδιαφανώς, μέσα σ’ ένα “δημαρχοκεντρικό” μοντέλο, χωρίς θεσμούς εσωτερικής αποκέντρωσης, κοινωνικού ελέγχου και με ληστρικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα.

Κοινή μας διαπίστωση είναι ότι στις επερχόμενες εκλογές χρειάζεται να τιμωρηθούν μαζικά τα κόμματα του μνημονίου. Ταυτόχρονα, ένα νέο δημοτικό σχήμα οφείλει να δουλέψει, συλλογικά, για την αλλαγή των συσχετισμών στο τοπικό επίπεδο με τα παρακάτω συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:

• · Να αξιοποιεί πολιτικά την εμπειρία από τις λαϊκές κινητοποιήσεις για τοπικά ζητήματα –ΣΔΙΤ, νοσοκομείο, λιμενικό καταφύγιο Παντοκράτορα, Αμβρακικός, κεραίες. Να συγκρουστεί με συμφέροντα που οδηγούν σε κατάργηση του κοινωνικού ελέγχου, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών και σε κοινωνική αδικία. Να υιοθετεί θέσεις και να ευνοεί δράσεις για την προστασία των δημόσιων χώρων, του περιβάλλοντος, της αισθητικής και του πολιτισμού (που σημαίνει: αξιοπρεπή πεζοδρόμια, μεγαλύτεροι πεζόδρομοι και λειτουργικοί ποδηλατόδρομοι, άφοβη κίνηση παιδιών και ακίνδυνη μετακίνηση ηλικιωμένων και ΑμΕΑ, προστασία διατηρητέων και επέκταση παραδοσιακού τομέα, σεβασμός των ακτών και του φυσικού τοπίου κ.λπ.).
• · Να συμβάλλει στην οργάνωση νέων μορφών κοινωνικής αλληλεγγύης για τα θύματα της κρίσης (γιατροί, δάσκαλοι, λογιστές και μηχανικοί κατοικίας που προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους), και να προωθεί εναλλακτικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης (συνεταιρισμοί, τίμιο εμπόριο, ηθική τράπεζα, συλλογική διαχείριση δημόσιων χώρων, πρόσβαση στη στέγη, κ.λπ.).
• · Να αναγνώσει και να κατανοήσει τη νέα γεωγραφία του Δήμου (Ακτές Ζαλόγγου – Κέντρο βάρους Λούρου) και να προχωρήσει με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στην κοινωνική χωροταξία και πολεοδομία του Δήμου, αχρηστεύοντας μ’ αυτό τον τρόπο προσωπικές διαδρομές παροχής προνομίων, υπόγειες συναλλαγές ελέγχου και γενικότερες απολιτικές εκτιμήσεις και πατερναλιστικές τοποθετήσεις.

Στην Πρέβεζα ποτέ δεν λειτούργησε δημοτικό σχήμα μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά. Νομίζουμε ότι ήρθε ο καιρός –έχουμε κιόλας αργήσει! Το κάλεσμά μας στηρίζεται στην ανάγκη να προτάσσουμε το συλλογικό σε σχέση με το ατομικό. Σας καλούμε –σε τόπο και χρόνο που θα ανακοινωθεί σύντομα– σε μια ανοικτή συνέλευση, για να συνδιαμορφώσουμε την κοινή μας λειτουργία, το κοινό μας πλαίσιο, την κοινή μας πρόταση. Είναι ένας αγώνας που πρέπει να δώσουμε. Γιατί «οι μόνοι αγώνες που χάθηκαν είναι εκείνοι που δεν έγιναν ποτέ».

Πρέβεζα, 25 Αυγούστου 2010
αναδημοσίευση από το τελευταίο Φόρουμ Πρέβεζας

Ο Θ. Γαλιατσάτος υποψήφιος Περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ

Στην ανακοίνωση του υποψηφίου Περιφερειάρχη Ιονίων νήσων που θα είναι ο πολιτικός μηχανικός, Θοδωρής Γαλιατσάτος, από την Κεφαλλονιά, προχώρησε χθες η τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ, με συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν στελέχη της, παρουσία του μέλους του Πανελλαδικού Συντονιστικού οργάνου του συμμαχικού σχήματος, Γιάννη Τόλιου.
Αναφορά έγινε σε μια σειρά ζητήματα, ενώ το βράδυ επρόκειτο να πραγματοποιηθεί συνεδρίαση της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό να συζητηθούν οι πολιτικές εξελίξεις και η πορεία προς τις εκλογές.
Τη συνέντευξη «άνοιξε» ο γραμματέας της Ν.Ε. του ΣΥΝ, Νίκος Ποταμίτης, αναφερόμενος στις εξελίξεις στο Δήμο Ζακυνθίων, όπου χαρακτήρισε τη σημερινή κατάσταση, αποτέλεσμα της χρόνιας σήψης, διαφθοράς και απαξίωσης με ευθύνη του δικομματισμού. Κατήγγειλε δε, την προηγούμενη Δημοτική Αρχή αλλά και τη σημερινή συνέχειά της.
Ο κ. Τόλιος, στάθηκε στα αποτελέσματα της εφαρμογής του μνημονίου που υπέγραψε η Κυβέρνηση, κάνοντας λόγο για δραματικές εξελίξεις και νέα σκληρά μέτρα. Μίλησε για την αύξηση του ΦΠΑ σε μια σειρά είδη πρώτης ανάγκης, επισημαίνοντας πως με αυτά τα μέτρα δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την οικονομική κρίση.
Χαρακτήρισε τη στάση της Κυβέρνησης και της τρόικας προκλητική και μίλησε για πρόοδο που μπορεί να έλθει μέσω μιας πιο ενεργητικής αντίστασης, ενόψει και του Φθινόπωρου, με σταθμούς τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και την Πανευρωπαϊκή απεργία για τις 29 Σεπτεμβρίου.
Ειδικά για τον «Καλλικράτη» είπε ότι αφυδατώνει τη δημοκρατική εκπροσώπηση των συνδυασμών, συρρικνώνει τους πόρους προς την Τ.Α. και οδηγεί χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία. «Χρειάζεται ανατροπή του μνημονίου» τόνισε, προσθέτοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι από την «απέναντι πλευρά», εφόσον από την άλλη έθεσε το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ.
Ιδιαίτερα για το νοσοκομείο, που επισκέφθηκε η αντιπροσωπεία και έγινε επαφή με τη Διοίκησή του και την ΕΝΙΖ, σημείωσε πως θα ενισχυθούν οι λογικές αποδιάρθρωσης της δημόσιου τομέα Υγείας και ενίσχυσης του ιδιωτικού, λέγοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικεί δημόσιο δωρεάν σύστημα για όλους. Επίσης αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα δημιουργίας νέου ΧΥΤΥ στη Ζάκυνθο και εξασφάλισης της υδροδότησης με λιμνοδεξαμενές.
Για αιρετή Περιφέρεια που ήθελαν οι αυτοδιοικητικοί φορείς, αλλά που δεν ήταν αυτό που περίμεναν, με βάση τις αλλαγές της Κυβέρνησης, μίλησε ο κ. Γαλιατσάτος, επισημαίνοντας ότι απλά μεταφέρονται αρμοδιότητες των Νομαρχιών στους Δήμους και τις Περιφέρειες, που στηρίζονται σε ένα καλπονοθευτικό και αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα.
Χαρακτήρισε την Περιφέρεια Ιονίων νήσων «ανάπηρη εξ’ αρχής», λόγω της έλλειψης συνοχής και της ασύμμετρης ανάπτυξής της. Όπως εξήγησε, η κατάσταση χειροτερεύει λόγω της κατάργησης του δημοκρατικού προγραμματισμού και κατέκρινε το γεγονός, πως για αρκετά θέματα το Περιφερειακό Συμβούλιο θα έχει γνωμοδοτικό άλλα όχι ουσιαστικό χαρακτήρα.
Τέλος, ο κ. Κοντονής ανέφερε ότι η ελληνική κοινωνία οδηγείται στις εκλογές μέσα σε ζοφερό κλίμα, υπογραμμίζοντας για τη Ζάκυνθο ότι πρέπει να απαλλαχτεί από το κλίμα σήψης και διαφθοράς που κυρριάρχησε όλα τα προηγούμενα χρόνια και σε επίπεδο Τ.Α

αναδημοσίευση από την εφημερίδα Ημέρα Τση Ζάκυνθος

Το επικαιροποιημένο μνημόνιοκατεδαφίζει ότι απέμεινε όρθιο από τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα

 

Του Δημήτρη Στρατούλη* για την iskra.gr

Με το επικαιροποιημένο μνημόνιο ο συνεταιρισμός κυβέρνησης ΔΝΤ –ΕΕ, εκτός των άλλων αντικοινωνικών μέτρων, προωθεί και μάλιστα άμεσα την κατεδάφιση των όποιων εγγυήσεων είχαν απομείνει για τις εργασιακές σχέσεις και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και προδιαγράφει για το 2011 νέες δραστικές περικοπές ασφαλιστικών δικαιωμάτων με πρώτη προτεραιότητα την ουσιαστική εξαέρωση των επικουρικών συντάξεων.

Η αρχή έγινε με το πρώτο μνημόνιο

Η κυβέρνηση σε εφαρμογή του μνημονίου, με τον πρόσφατα ψηφισμένο ασφαλιστικό και εργασιακό νόμο μείωσε δραστικά τις συντάξεις, αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μετέτρεψε την κοινωνική ασφάλιση σε ατομική – ιδιωτική, έκανε τια απολύσεις των εργαζομένων πιο εύκολες και πιο φτηνές για τις επιχειρήσεις, μείωσε την αποζημίωση τους για υπερωριακή απασχόληση και θέσπισε το μισθό πρώτης απασχόλησης για νέους κάτω των 25 ετών στο 84% του εγγυημένου κατώτερου μισθού και για τους μαθητευόμενους κάτω των 18 ετών στο 70%.
 

Το επικαιροποιημένο μνημόνιο ολοκληρώνει την εργασιακή – κοινωνική κατεδάφιση.

Τώρα η κυβέρνηση σε εφαρμογή του επικαιροποιημένου πλέον μνημονίου έρχεται να ολοκληρώσει την ασφαλιστική και εργασιακή κατεδάφιση κατ' αρχή με την κατάργηση της δυνατότητας να κηρύσσεται μία συλλογική σύμβαση εργασίας, που υπογράφηκε από μία συνδικαλιστική οργάνωση που εκπροσωπεί το 51% των εργαζομένων του κλάδου ή του επαγγέλματος, υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους αυτού του κλάδου ή επαγγέλματος. Με αυτό όμως τον τρόπο ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων θα καλύπτεται μόνο από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας και θα είναι εκτεθειμένο στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας.
Τίθεται επίσης ως στόχος στην κυβέρνηση να διασφαλίσει ότι οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας θα υπερισχύουν των κλαδικών και αυτές των ομοιοεπαγγελματικών. Εάν πάρουμε υπόψη μας ότι ήδη έχει υπονομευτεί η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με την θέσπιση μισθού μικρότερου από τον κατώτερο για τους νέους κάτω των 25 ετών, συμπεραίνουμε ότι στόχος των εμπνευστών και των εκτελεστών του μνημονίου είναι η εκπλήρωση της διαχρονικής απαίτησης του κεφαλαίου για υπερίσχυση των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε σχέση με την ΕΓΣΣΕ και τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές, ώστε κάθε επιχείρηση να έχει να διαπραγματευτεί ή να αντιπαρατεθεί μόνο με την συνδικαλιστική οργάνωση των δικών της εργαζομένων, ώστε να την αντιμετωπίζει ή να την ενσωματώνει ευκολότερα. Κι όλα αυτά στη λογική της τελικής για το κεφάλαιο λύσης, που είναι η υποκατάσταση όλων των ειδών συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τις ατομικές συμβάσεις, όπου ο κάθε εργαζόμενος θα βρίσκεται εντελώς μόνος και απροστάτευτος απέναντι στην παντοδυναμία των αφεντικών του.
Ταυτόχρονα προωθείται η αλλαγή του νόμου 1876/1990 για τη διαιτησία, έτσι ώστε το κάθε ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη (εργαζόμενοι – εργοδότες) να μπορεί να προσφύγει στη διαιτησία, εάν διαφωνεί με τις προτάσεις του μεσολαβητή, ενώ μέχρι τώρα το δικαίωμα αυτό το είχε μόνο η εργατική πλευρά, εάν σε αυτές τις προτάσεις διαφωνούσε η εργοδοτική. Εάν μάλιστα πάρουμε υπόψη ότι με πρόσφατα ψηφισμένη τροπολογία η κυβέρνηση κατάργησε αναδρομικά αποφάσεις διαιτησίας που έδιναν αυξήσει μισθών λίγο παραπάνω από το μηδέν που προβλέπει το μνημόνιο, καταλήγουμε το συμπέρασμα ότι με τις προωθούμενες αλλαγές ενισχύεται στις συλλογικές διαπραγματεύσεις την εργοδοτική πλευρά και υποβαθμίζεται ο ΟΜΕΔ σε ρόλο φωτοτυπικού μηχανήματος που θα εκδίδει αποφάσεις – πιστά αντίγραφα της εκάστοτε κυβερνητικής εισοδηματικής πολιτικής.
Με το επικαιροποιημένο μνημόνιο προωθούνται επίσης νέες «προσαρμογές», δηλαδή περικοπές, των συνταξιοδοτικών δαπανών, με στόχο την μετατροπή της κύριας σύνταξης σε απλό φιλοδώρημα και τη δραματική συρρίκνωση μέχρι εξαφάνισης της επικουρικής σύνταξης.
Με κάθε δόση του δανείου θα εντείνεται η λεηλασία του λαού και της χώρας
Απ' ότι φαίνεται πριν από την εκταμίευση κάθε δόσης του δάνειου ΔΝΤ – ΕΕ θα «επικαιροποιείται» και το μνημόνιο με τέτοιο τρόπο, ώστε να λεηλατούνται προς όφελος των πιστωτών ακόμα περισσότερο οι εργαζόμενοι , τα λαϊκά στρώματα και οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της χώρας μας.

Κίνημα ανατροπής ΤΩΡΑ

Αυτό που χρειάζεται πλέον είναι η συγκρότηση και η ανάπτυξη ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού κινήματος που θα έχει ως βασικό στόχο την ακύρωση των όποιων εκδοχών του μνημονίου, δεν θα αναγνωρίζει το δημόσιο χρέος ως χρέος του ελληνικού λαού και θα συμβάλλει στη διαμόρφωση μίας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας που θα ανοίξει στη χώρα μας άλλους προοδευτικούς δρόμους για την οικονομία και την κοινωνία.

από την εφημερίδα Φόρουμ Πρέβεζας

 δημοσιεύω κείμενο που μου στάλθηκε από την Πρέβεζα και αναφέρεται στις επικείμενες δημοτικές εκλογές, από την εφημερίδα Φόρουμ Πρέβεζας

αστυάνακτας

Το σύνολο των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, μέσα από δηλώσεις-συνεντεύξεις ηγετικών στελεχών και αποφάσεις κομματικών σωμάτων, καταλήγουν στην άποψη ότι, οι επικείμενες αυτοδιοικητικές  και περιφερειακές εκλογές, με τον “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ” (N. 3852/2010), αποκτούν δημοψηφισματικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου πρέπει να εκφραστεί:

1.      Η καταδίκη της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων που στηρίζουν ανοιχτά (ΛΑΟΣ) ή καλυμμένα (ΝΔ) την πολιτική υπαγωγής της χώρας στο μηχανισμό επιτήρησης της Τρόικας, Ε.Ε., Ε.K.Τ. και Δ.Ν.Τ., που κατεδαφίζει με συνοπτικές ακόμη και αντισυνταγματικές διαδικασίες τη ζωή του κόσμου της εργασίας, αλλά και ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, με: πετσόκομμα μισθών, συντάξεων, κατάργηση δώρων, εργασία χωρίς δικαιώματα, ανεξέλεγκτη ανεργία, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου κ.λπ., κ.λπ.

2.      Η καταδίκη της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που με το νόμο “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ” όχι μόνο δεν υλοποιεί τις υποσχέσεις για δημοκρατική αποκέντρωση και ενίσχυση της αυτοδιοίκησης, αλλά αντιθέτως:

-          εντάσσει, πρωτίστως, τις αλλαγές στο διοικητικό χάρτη, στη λογική της μείωσης των κονδυλίων προς την αυτοδιοίκηση, μειώνοντας κατά 1,5 δις ευρώ τους πόρους προς αυτήν, όπως αποδέχτηκε στο αμαρτωλό Μνημόνιο με την Τρόικα,

-          απομακρύνει τα κέντρα λήψης των αποφάσεων από την κινηματική δυναμική των πολιτών, χτίζει την ετερο-διοίκηση στα μέτρα του δικομματισμού, με την επιχειρούμενη περιθωριοποίηση της ενοχλητικής αριστεράς και κάθε ευαίσθητης οικολογικά και κοινωνικά φωνής στα τοπικά πράγματα.

Το πολιτικό εργαλείο, για να ακουστεί η φωνή της πληττόμενης κοινωνίας, για την ανάδειξη των θέσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς –για ΤΗΝ αυτοδιοίκηση ως λαϊκό θεσμό, με συμμετοχή, έλεγχο και ΑΥΤΟ-διοίκηση, αλλά και για να εκφραστεί η οργή εναντίον της νεοφιλελεύθερης Κυβέρνησης και της συμμαχίας των “προθύμων”– είναι οι αυτόνομες αυτοδιοικητικές, δικτυωμένες στην κοινωνία, κινήσεις. Να χτιστούν παντού! Με πυρήνα τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και ανοιχτές στη συνεργασία, με άλλα συλλογικά υποκείμενα και φωνές της αριστεράς και της οικολογίας, με δυνάμεις του κοινωνικού και πολιτικού ΠΑΣΟΚ –που αποδεσμεύονται και τίθενται ανοιχτά, ειλικρινά και μαχητικά ΑΠΕΝΑΝΤΙ στην ταξική πολιτική της Κυβέρνησης Γ.Α.Π.–, με κάθε ευαίσθητη κινηματική φωνή. Στην κατεύθυνση αυτή φυσικά και δεν βοηθάει η απόφαση –για ακόμη μια φορά– του ΚΚΕ για περαιτέρω περιχαράκωση και απομόνωση. Γι’ αυτό και οι τεράστιες ευθύνες του.

Τι γίνεται όμως στην πόλη μας; Πώς αντιλαμβάνονται την πολιτική συγκυρία και πώς δεσμεύονται στα συλλογικά προτάγματα, περιβεβλημένοι με κύρος και θεσμική εξουσία, ταγοί της αριστεράς στο νομό;

Παρακολουθήσαμε, μέσω του τοπικού τύπου, την ανοιχτή επιστολή και τη συνέντευξη τύπου του δημάρχου Πρέβεζας, πλαισιωμένου από τους τρεις αντιδημάρχους: Ζητάει την ανοιχτή στήριξη από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ στο συνδυασμό του, για συνέχιση του έργου της παράταξής του, η οποία εκτός των άλλων “σεβάστηκε” (sic) τις πολιτικές δυνάμεις που τη στήριξαν!

Στη δική του κλίμακα προτεραιοτήτων, τι σημασία έχει η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΝ –της οποίας είναι μέλος!– και της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για κανένα “σεβασμό” και καμία συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ του ΔΝΤ και τη συγκρότηση αυτοδιοικητικών κινήσεων, μέσω των οποίων, εκτός των άλλων, η κοινωνία θα καταδικάσει με βροντερό τρόπο αυτή την Κυβέρνηση; ΟΧΙ. Εδώ ζητάμε στήριξη και είναι λογικό η όποια επιτυχία ενός τέτοιου συνδυασμού να πιστώνεται, πρωτίστως, στην Κυβέρνηση του μνημονίου και του ΔΝΤ.

Μήπως όμως ο δήμαρχος και οι συνεργάτες του στην επιστολή τους θέτουν πολιτικά ζητήματα, μέσω των οποίων αναδεικνύονται οι πολιτικές ευθύνες της Κυβέρνησης στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης και της συντηρητικής αντι-μεταρρύθμισης με τον “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ”; Μη ψάχνετε στο κείμενο για τέτοιες “απρεπείς” αναφορές, γιατί σ’ αυτό θα βρείτε:

-διπλωματικές εκφράσεις: βρισκόμαστε σε «δύσκολη οικονομική συγκυρία»!

-ουδέτερες διατυπώσεις: «στην εποχή των αυξημένων απαιτήσεων του σχεδίου Καλλικράτης»!

-μέχρι και απολιτικές καταδίκες προθέσεων, ότι η όποια αντιπαράθεση και κριτική για τις πολιτικές τους επιλογές, δεν έχει, δήθεν, πολιτικό βάθος, αλλά υποκρύπτει “ψευτοδιλήμματα και στείρες αντιπαραθέσεις”

-αλλά και δημαγωγικές αυτάρεσκες κομπορρημοσύνες, που καλλιεργούν α-πολιτικές προσδοκίες: χρειάζεται έμπειρη δημοτική αρχή, που θα καταθέσει ρεαλιστική πρόταση!

Μήπως όμως τους αδικούμε; Μήπως είναι άλλο πράγμα ό,τι βιώνουμε ως εμπειρία στην εποχή του Γ.Α.Π. (Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου) σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, καθώς αυτά αφήνουν ανεπηρέαστο το δικό μας μικρο-κόσμο;

Χωρίς να παραγνωρίζουμε τοπικά χαρακτηριστικά, ικανότητες προσώπων, ακόμη και προσωπικές φιλοδοξίες, η προβολή εικόνων περί ικανών και έμπειρων παρατάξεων, που θα δημιουργούν ένα κόσμο ευημερίας σε συνθήκες κατάρρευσης των οικονομικών πόρων προς τους ΟΤΑ –μείον 36% για το πρώτο εξάμηνο του 2010– και γενικότερης οικονομικής ασφυξίας, κι όλα όσα λέγαμε παραπάνω, καταλήγουν σε συγχωροχάρτι προς τους κυβερνώντες και οδηγούν σε επικίνδυνους κοινωνικούς εφησυχασμούς!

Σημασία, βέβαια, για τους ενεργούς πολίτες της πόλης μας δεν έχει μόνο να επισημαίνονται οι ανακολουθίες και οι προσωπικές στοχεύσεις –στα όρια της υπονόμευσης των συλλογικών πολιτικών σχεδίων– προσώπων που βρίσκονται στο χώρο της αριστεράς, αλλά οι πρωτοβουλίες για την υπέρβασή τους:

-σε ανοιχτό, συλλογικό, συντροφικό κλίμα!

-πρωτοβουλίες από τα “κάτω”:

-με σαφές πολιτικό σήμα, ενάντια στην Κυβέρνηση, το μνημόνιο, την τρόικα και τον Καλλικράτη: ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ!

-με κινηματική προτεραιότητα και απεγκλωβισμό από τα όρια που θέτουν από τα “πάνω”, εκβιαστικά, προβεβλημένοι, “αναντικατάστατοι” ηγήτορες!

Στην κατεύθυνση αυτή θα κριθούμε!

Ο καθένας, με αυτό που είναι και με τα όπλα του!

Της σύνταξης
Φόρουμ Πρέβεζας στο χώρο της Αριστεράς, των κινημάτων και της οικολογίας

για το δημόσιο....

Το τελευταίο διάστημα  το δημόσιο και οι άνθρωποι που υπηρετούν σ΄αυτό δέχονται οξεία επίθεση από τη κυβέρνηση. Μια πολύπλευρη επίθεση που συνοψίζεται πρακτικά στο "κόψιμο" των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων στη συρίκνωσή του με κατάργηση ή και συγχώνευση υπηρεσιών, με ξεπούλημα οργανισμών. Κι όλα αυτά έγιναν αφού έχει προηγηθεί μία καλοσχεδιασμένη προπαγάνδα για την αναποτελεσματικότητα , προσοχή όχι του δημοσίου, αλλά των δημοσίων υπαλλήλων που πίρνουν πολλά επιδόματα και κάθονται κ.ο.κ. Προσπάθεια που είχε στόχο να πειστεί η κοινωνία ή καλύτερα να στραφεί η κοινωνία ενάντίον τους. Κι αυτό με ασάφειες ως προς τον αριθμό των Δημοσίων Υπαλλήλων (Δ.Υ.), με ασάφειες ως προς τα επιδόματα και τους μισθούς. Τελικά  η κυβέρνηση κατάφερε εως τώρα ανώδυνα να περάσει τις περικοπές μιθών με τους άθλιους της ΤιΒι να επιχαίρουν......έως ότου έφεραν την ίδια και χειρότερη λαίλαπα στον ιδιωτικό τομέα. 

Κάποιοι μάλιστα θεωριτικοποίησαν τα μέτρα και τα μετέτρεψαν μεταρυθμίσεις. Οντως είναι αλλά επί το αρνητικότερο.

Αλλά αλήθεια τι είναι το περιώνυμο δημόσιο;

Το δημόσιο, είναι ο μηχανισμός του κράτους, στον οποίο στηρίζονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις, είναι ο μηχανισμός του κράτους στον οποίο στηρίζονται οι πολίτες για να εξυπηρετηθούν, αλλά κύρια είναι  ο μηχανισμός του κράτους ο οποίος καλείται να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον. Δημόσιο συμφέρον σημαίνει υπεράσπιση κρατικής περιουσίας υλικής και άυλης.

Ας πούμε η Παιδεία είναι μια άυλη περιουσία, τα αρχαία υλική και άυλη, Ο ΟΣΕ , ΔΕΗ κλπ υλική

Πάνω στο δημόσιο βιαιοπράγησαν όλες οι κυβερνήσεις ...και των δύο κομμάτων. Οι πελατειακές σχέσεις ήταν το κυριότερο όλων. Ήταν εκείνες που καθόρισαν τις υψηλές δαπάνες, οι οποίες  δαπάνες είναι το πρόσχημα να ξεπουληθούν, να απολυθούν και να λεηλατηθούν κομβικοί  πυλώνες από τους ιδιώτες. Οι δαπάνες βέβαια επικεντρώνονται κυρίως στη μισθοδοσία των υπαλλήλων.

Μάλιστα για να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους βάζουν στην ίδια μοίρα τις διεκδικήσεις , συνδικαλιστικά των εργαζομένων με το μεγάλο πάρτυ που γινόνταν τόσα χρόνια. Οι συμπεριφορές αρχισυνδικαλισταράδων μάλιστα είναι επιχείρημα για να αποδείξουν ότι ο συνδικαλισμός δεν περπατάει. Κανένας βέβαια δεν αναφέρεται ότι στο συνδικαλισμό οφείλεται η οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη κατάκτηση.

Οι δαπάνες

Όπως αντιλαμβάνεστε σε καμμιά περίπτωση δε συμφωνώ με τη κρατούσα λογική για τους Δ.Υ. Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι το πάρτυ για τις δαπάνες δεν οφείλεται στη μισθοδοσία και τους πενιχρότατους μισθούς των Δ.Υ. Οφείλεται στους ανεξέλεγχτους διαγωνισμούς του δημοσίου οι οποίοι κατάφεραν να κάνουν πλούσιους πολύ λίγους και να προσφέρουν ελάχιστα. με λίγα λόγια η ιδιωτική πρωτοβουλία έφαγε από παντου από το δημόσιο. Οι δαπάνες οφείλονται στην αγορά υποβρυχίων που γέρνουν και όχι σε επιδόματα που είναι πενιχρά και συμπληρώνουν απλά μισθούς πείνας. 
Οι δαπάνες οφείλονται στους υπέρογκους  εξοπλισμούς και όχι στην πρόσληψη γιατρών και νοσοκόμων.

Τα πάρτυ της Siemens  γίνονταν μέσα στα υπουργεία με αποδέκτες υπουργούς και με αντίτιμα μικρά για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης

....επομένως  είναι μ΄αυτή την έννοια αναποτελεσματικό το Δημόσιο. Αναποτελεσματικό γιατί από τα πάνω κατευθύνει τα στελέχη του σε ένα αξίωμα. Εδώ τα κονομάμε. Στα πλαίσια αυτά οι μεγάλες μίζες κρύβονται από τις μικρομίζες, τα φακελλάκια  στους γιατρούς και τα δωράκια στην πολεοδομία. 

Γίνεται αναποτελεσματικό, γιατί ο καθηγητής δεν είναι σε θέση να ανταπεξέθει και τον οδηγούν στα παράνομα ιδιαίτερ που είναι και το εύκολο χρήμα. Θα μου πει κάποιος παρανομια τα μεν ,παρανομάι τα δε. Δε διφωνώ διόλου. Διαφωνώ με την πρόθεση να αναδειχθούν τα δεύτερα για να καλυφθούν τα πρώτα. 

Τι πρέπει να γίνει;

Θεωρώ ότι το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να κατευθυνθεί σε λύσεις αφού πρώτα αναδείξει ποιος πραγματικά κερδίζει από το αναποτελεσματικό δημόσιο. Ποιες είναι ας πούμε οι πραγματικές δαπάνες-φούσκες. Σε πολλές περιπτώσεις και σε καιρούς που δε συζητούνταν κάτι  σημαντικό, υγιείς συνδικαλιστικές αριστερές δυνάμεις προσπάθησαν να αναδείξουν τα προβλήματα, αλλά δεν εισακούστηκαν. Παρ΄όλα αυτά έκαναν πάταγο αποκαλύψεις βοηθούμενοι και από μεγάλα γεγονότα όπως στο σκάνδαλο Ζαχόπουλου, όπου εκεί οι εργαζόμενοι από πολύς νωρίς είχαν καταγγείλει αλόγιστες δαπάνες που κατέληγαν με τις ευλογίες διακομματικά σε τσέπες τρίτων. Το παράδειγμα που αναφέρω δεν είναι τυχαία επιλεγμένοα αλλά αντίθετα  είναι συγκεκριμένο, αφού υπάρχουν συγκεκριμένες αποκαλύψεις από τον ελεγχτή δημόσιας διοίκησης, έστω και αργά.

Τα σωματεία θα πρέπει να περάσουν (αν και πολλά τις έχουν κάνει) σε συγκεκριμένες προτάσεις. Κυρίως χρειάζεται να τις προβάλλουν στη κοινωνία..να τις μάθει η κοινωνία!

Το κυριότερο απ΄όλα πρέπει να εμποδίσουν το δεύερο φαγοπότι που έρχεται. Το ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας στα αρπακτικά που περιμένουν. Το χαλί έχει στρωθεί διακομματικά. Απαξίωσαν τομείς δημοσίου για να τους ξεπουλήσουν όσο κι όσο.Τι σημαίνει άλλωστε η απαξίωση του ΟΣΕ με τη καθήλωση σε καθεστώς Χαρίλαου Τρικούπη; Όπως πούλησαν την Ολυμπιακή γιατί λέει θα προχωρούσε η ανταγωνιστικότητα και εκείνο που κατάφεραν είναι ένα μεγάλο μονοπώλιο ιδιωτικό να κάνει ότι θέλει.

Το ίδιο θα συμβεί παντού! Το ιδιωτικό κεφάλαιο αποθρασυμμένο πλέον επιθυμεί να αρπάξει όχι  ζημιογόνους τομείς, αλλά κερδοφόρους. πήρε τους δρόμους και τα διόδια, αφού  κοστολόγησε κατασκευή νέων οδικών αξόνων υπερδιπλάσια, επιθυμεί να πάρει τη ΔΕΗ. Και είναι εύκολο να το πετύχει αυτό αφού έχει μία κυβέρνηση που είναι έτοιμη για όλα! Αφού έχει δικά της μέσα ΜΜΕ που ελέγχουν οποιαδήποτε φωνή, αφού έχει πρόθυμους από μεγάλο φάσμα του πολιτικού συστήματος.
Η μοναδική απάντηση είναι η αντίσταση