ΡΕΚΒΙΕΜ της Αννα Αχμάτοβα

αφορμή τα 130 χρόνια σαν σήμερα από τη γέννηση του Στάλιν......αφιερώνω στα θύματά του αποσπάσματα από ποιήματα, της Αννα Αχμάτοβα......
αστυάνακτας

Αντί προλόγου

Τα τρομερά εκείνα χρόνια της τρομοκρατίας του Γιεζόφ πέρασα
δεκαεπτά μήνες σε ουρές έξω από τις φυλακές στο Λένινγκραντ.
Κάποια στιγμή κάποιος με "αναγνώρισε". Τότε μια γυναίκα με
γαλανά χείλη που στέκοταν πίσω μου και πού, σίγουρα, ποτέ δεν
είχε ακούσει τ΄όνομά μου, συνήλθε από το πάγωμα που μας κα-
τείχε όλους ρην εποχή εκείνη και ψιθυριστα με ρώτησε στ' αυτί
(την εποχή εκείνη, όλοι ψιθυριστά μιλούσαμε)
-Αυτά εδώ μπορείτε να τα περιγράψετε;
και τότε εγώ είπα:
-Μπορώ.
Τότε κάτι σα χαμόγελο γλίστρησε πάνω σ' εκείνο που κάποτε
ήταν το πρόσωπό της.

1η Απριλίου 1957
Λένινγκραντ

Γιεζόφ Νικολάι Ιβάνοβιτς (1895-1940). Επικεφαλής της Επιτροπής κρατικής ασφάλειας της ΕΣΣΔ τα τρομερά χρόνια των διώξεων. Και ο ίδιος στο τέλος υπήρξε θύμα, βασανίστηκε άγρια έως παραλυσίας,δικάστηκε και εκτελέστηκε.

Προοίμιο

Συνέβη όταν χαμογελούσε ο νεκρός
που γαλήνη βρήκε μόνο αυτός.
Νεκρό το Λένινγκραντ μπροστά στις φυλακές του
Αργοσαλεύει.
Κι απ΄τα μαρτύρια τρελές
Των καρατουμένων οι στρατιές
Βάδιζαν στα χαμένα.
Τραγούδι του αποχαιρετισμού
Μέσα σε τραίνα που σφυρίζουν.
Κι από ψηλά στον ουρανό τ' αστέρια του θανάτου
Την Ρους ακίνητη κατάχαμα κρατούν
ματοβαμμένες μπότες την πατούν
Κι από την κλούβα οι μαύρες ρόδες.