Με μεγάλη σύνεση θα προσπαθήσω να κάνω μία πρώτη εκτίμηση για τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών. Των εκλογών εκείνων που έγιναν κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης,του μνημονίου και της τρόικας.
Το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση νομίζω ότι παρά την αποχή κέρδισε τις εντυπώσεις αφού ήρθαν στα χέρια του η πλειοψηφία των περιφερειών, αλλά και πολλών δήμων. Αυτό θα του δώσει τη δυνατότητα να ασκήσει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του με άνεση. Δυστυχώς του δίνει ανοχή!
Δύο διαπιστώσεις:
1. Η Δημοκρατική «αριστερά» προσέφερε καταπληκτικό αριστερό άλλοθι στον Παπανδρέου και στη κυβέρνηση. Όχι μόνο υποστήριξε τους «ανεξάρτητους» Καμίνη και Μπουτάρη, αλλά και οποιοδήποτε δήμαρχο ήταν του ΠΑΣΟΚ, αρκεί και μόνο να είναι του ΠΑΣΟΚ. Έφτασε στο γελοίο της υπόθεσης να υποστηρίζει Πασβαντίδη στο Ελληνικό απέναντι στο πετυχημένο δήμαρχο αγωνιστή Κορτζίδη. Η παρουσία της Χρυσής αυγής στο δημοτικό συμβούλιο και του Άνθιμου στη Θεσσαλονίκη έδωσε κίνητρο σε πολλούς αριστερούς(από αυτούς που πήγαν) να ψηφίσουν Καμίνη ή Μπουτάρη (για μένα δεν θα υπάρξει πέραν του πολιτισμικού ύφους των προσώπων καμιά ουσιαστική αλλαγή. Άλλωστε δε δεσμεύτηκαν για κάτι)
2. Η βάση του ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμη να δεχθεί τον οποιονδήποτε ως επικεφαλής και να τον υπερψηφίσει μάλιστα. Παράδειγμα ο Τατούλης στην Πελοπόννησο. Ένας δεξιός με την υποστήριξη και του ΛΑΟΣ κέρδισε. Η βάση του ΠΑΣΟΚ δεν αντέδρασε ακολουθώντας «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό»
Η Νέα Δημοκρατία δε κατάφερε κάτι παρά τους αντιμνημονιακούς τόνους . Η ολική επανοφορά του Σαμαρά είναι σαπουνόφουσκες.
Το ΚΚΕ παρά την πραγματική εκλογική αύξηση που διαπιστώνεται, δε κατάφερε γιατί διάλεξε το δρόμο της αυτοπεριχαράκωσης και της καθαρότητας να κερδίσει παρά μόνο ΕΝΑΝ δήμο. Αν αυτό το θεωρεί επιτυχία τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην ανάλυσή του ,αλλά και στην πολιτική του. Ουσιαστικό πρόβλημα είναι η στάση του σε δήμους όπως η Ν. Ιωνία και η Καισαριανή ,όπου καθοδήγησε τους ψηφοφόρους του στο λευκό… έτσι για να τιμωρηθούν οι οπορτουνιστές…(!!!!)
Και τώρα ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ
Θεωρώ ότι υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα παρά την νίκη σε δήμους όπως τη θριαμβευτική νίκη στα Καλύβια απέναντι στη γυναίκα Παγκάλου, στο Ελληνικό κλπ. Πρόβλημα στη συμμαχία μας στο ΣΥΡΙΖΑ, πρόβλημα στο κόμμα. Νομίζω ότι και τα δύο θα τα δούμε να εξελίσσονται. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Θεωρώ ότι η πολιτική ανοίγματος στο σοσιαλιστικό χώρο (και εννοούμε πρόσωπα ,όχι την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ) ήταν σωστή. Άλλωστε αυτή την πολιτική με απόφασή του επικύρωσε ο ΣΥΝ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως νομίζω ότι η επιλογή του προσώπου που θα ήταν επικεφαλής αυτής της προσπάθειας ήταν λάθος, παρά τα καλά λόγια του σ. Αλέκου που αργότερα τα πήρε πίσω. Από πολύ νωρίς(τέλος Αυγούστου) είχα διατυπώσει την αντίθετη άποψή μου, αλλά και την πρότασή μου και δημόσια, αλλά και εξειδικευμένα στα όργανα του κόμματος. http://astyanaktas-astyanaktas.blogspot.com/2010/08/n.html
Δεν ήμουν αντίθετος στη συμμετοχή Μητρόπουλου στο σχήμα,(αντιπεριφερειάρχης για παράδειγμα) αλλά πίστευα ότι θα έπρεπε ένα άλλο πρόσωπο να ηγηθεί αυτού του εγχειρήματος. Ένα νέος/α από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο θα δηλώνει το Ριζοσπαστικό χαρακτήρα. Ένα πρόσωπο που δε θα έδινε τη δυνατότητα σε ψηφοφόρους μας να οδηγηθούν σε ψηφοδέλτια όπως εκείνο του Αλαβάνου ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το να ηγηθεί του σχήματος και της προσπάθειας ο Αλαβάνος, ναι ήταν κι αυτό στη σκέψη μου, αλλά και στην πρότασή μου, ακυρώθηκε από την ίδια ανθενωτική πολιτική του Αλαβάνου. Δεν είχα λόγους να την υποστηρίξω.
Θεωρώ ότι οι Αλαβάνος, ΚΟΕ, ΔΕΑ ΚΕΔΑ(και όχι μόνο) είδαν αυτά τα κενά και θεώρησαν ότι η αυτόνομη παρουσία τους θα δημιουργήσει ένα νέο αριστερό ρεύμα και στα πλαίσια αυτά θεώρησαν σωστό να κατακερματίσουν τη συμμαχία. Έτσι καταλήξαμε από την ενότητα της αριστεράς που ήταν ζητούμενο καιρό τώρα στην ενότητα που δεν είναι αυταξία και ότι από τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια μπορεί να βγει κάτι καλό (βλ. συνεντεύξεις Αλαβάνου).Η αγωνία της πλευράς του Μετώπου να είναι κάποιος από το Μέτωπο επικεφαλής της προσπάθειας ακύρωνε οποιαδήποτε προσπάθεια για συναίνεση. Η βάση της αριστεράς κουράστηκε από τις διαμάχες και τριχοτομήθηκε ή απείχε. Μεγάλη ευθύνη του πρώην προέδρου του ΣΥΝ Α.Αλαβάνου που αποφάσισε να βάλει μπουρλότο στο ΣΥΡΙΖΑ.
Μεγάλη ευθύνη της νέας μειοψηφίας του ΣΥΝ ,του λεγόμενου αριστερού ρεύματος που ακολούθησε τη τακτική της ανανεωτικής πτέρυγας και απείχε (ναι απείχε!) διακριτικά και συστηματικά από τις εκλογές, με στόχο να φορτώσει τους καρπούς της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στην ηγεσία του ΣΥΝ και προσωπικά στο Τσίπρα. Εγώ προσωπικά αν και διαφωνούσα ήμουν ενεργό μέλος σε όλη την προεκλογική προσπάθεια. ..δεν είμαι της άποψης ότι έπρεπε να πατούσα σε δυο βάρκες όπως έχουν συνηθίσει να κάνουν πολλά στελέχη μας, ούτε θα απείχα, όπως κάνουν άλλα στελέχη μας, αν και αρέσκονται σε αριστερές κορώνες.
Μεγάλη ευθύνη, πολύ μεγάλη ευθύνη της ηγεσίας του ΣΥΝ που αφήνει να κινούνται τα εσωκομματικά πράγματα χαλαρά. Και είναι συλλογική η ευθύνη, της πλειοψηφίας της ΚΕ που δεν βάζει όρους και πεγαλοδρομεί αφήνοντας έμπειρα στελέχη να εκφράζουν αυτόνομες πολιτικές. Στέλεχος του ΣΥΝ, αλλά και μέλη για παράδειγμα συμμετέχουν σε αντίπαλο ψηφοδέλτιο παρά την απόφαση του κόμματος, άλλο στέλεχος δήμαρχος κατεβαίνει με ΠΑΣΟΚ (για παράδειγμα στην Πετρούπολη) μια εντελώς διαφορετική αντίληψη από αυτή που κυριαρχεί στην πολιτική του ΣΥΝ. Ήδη στο ίδιο άρθρο που ανέφερα πιο πάνω http://astyanaktas-astyanaktas.blogspot.com/2010/08/n.html σημείωνα ότι η Πετρούπολη είναι ένα από τα αρνητικά παραδείγματα. Για τη Καισαριανή πέραν των ευθυνών του ΚΚΕ δε καταφέραμε φαίνεται να πείσουμε. Για την Ικαρία, παρ’ ότι προκλήθηκα αρκετές φορές να μιλήσω, προσπάθησα να μην ανοίξω μέτωπα. Θέλω να σημειώσω ότι το τοπικό ΚΚΕ έχει τεράστιες ευθύνες στην μη ανάπτυξη του νησιού και ήταν μια ιδιαίτερα ιδιόμορφη περίπτωση και πολύ σωστά εκεί ακολουθήθηκε ο δρόμος της αυτοδιοικητικής πολιτικής. Το εκεί ΚΚΕ είχε ξεφύγει εντελώς θεωρώντας τσιφλίκι του το νησί, διώχνοντας τους τουρίστες που κάνουν ελεύθερο κάμπιγκ, αποδοκιμάζοντας το Τσίπρα που επισκέφτηκε το νησί και πολλά άλλα, όπως η εγκατάλειψη του οδικού δικτύου και άλλα πολλά.
Μετά τα αποτελέσματα
Ο ΣΥΝ απέδειξε ότι μπορεί με τακτικές κινήσεις να κρατηθεί στα ποσοστά του, αλλά και να αποδείξει ότι έχει το πάνω χέρι. Αλλά οι τακτικές κινήσεις δε φθάνουν και δεν είναι σώνει και καλά αριστερή πολιτική. Ο Αλαβάνος ανέλαβε την ευθύνη του και εξαφανίστηκε(πάλι). Η βάση του ΣΥΝ απέδειξε ότι είναι πολύ δυνατή και αρκετά κομματική. Η πρόθεση κάποιων να αποδώσουν στη βάση μπάχαλο δεν απέδωσε. Αυτά είναι δεδομένα.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Θεωρώ ότι πρέπει να ενδυναμωθεί το κόμμα μας οργανωτικά και ιδεολογικά. Να μπουν επιτέλους κανόνες. Να ισχυροποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με ταυτόχρονη είσοδο των «πασοκογενών» στο χώρο. Να προχωρήσουμε σε αντιμνημονιακές συμμαχίες χωρίς να χάνουμε όμως την ουσία που είναι η ενότητα της αριστεράς. Να μπουν κανόνες λειτουργίας στο ΣΥΡΙΖΑ. Να επιχειρηθεί διάλογος τόσο με τον Αλαβάνο ΚΟΕ,ΔΕΑ,ΚΕΔΑ όσο και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αποκλείω τη ΔΗ.ΑΡ όσο κι αν κόπτονται κάποιοι ένθεν κακείθεν γιατί νομίζω ότι έχει στρώσει το δρόμο για τη συγκυβέρνηση ανεξάρτητα αν συμμετάσχει τελικώς η όχι…. Η πρόταση του αριστερού ρεύματος για διάλογος και ενότητα με το ΚΚΕ (με το σταλινικό ΚΚΕ)δεν νομίζω ότι έχει παρά μόνο αξία να απεγκλωβιστούν δυνάμεις από αυτό. Γι αυτό χρειάζεται ιδεολογική μάχη με την ηγεσία του και όχι παρακάλια για άδειες καρέκλες κλπ. Τα έχουμε ξαναδεί αυτά…. και η ηγεσία τους αλλά και στελέχη του μεσαία και κατώτερα δυστυχώς δεν θέλουν να μας δουν μπροστά τους….. βλ. εργατικά στελέχη, γραμματείς οργανώσεων κλπ.
Οι εκλογές μας ανοίγουν παρ’ όλα αυτά δρόμους … στη δράση, στη συζήτηση και στο διάλογο, γύρισαν την πλάτη σε διασπαστικές ενέργειες και προσωπικές πολιτικές. Ανοίγουν το δρόμο για να βάλουμε τη βάση για την ενότητα της αριστεράς.
