Κρίσεις και επικρίσεις για τις εργασίες στο Πανελλαδικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Βρέθηκα στην αίθουσα του ΣΕΦ το διήμερο που διοργανώθηκε το πανελλαδικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Να ξεκαθαρίσω κάτι εξ αρχής… Ο αστυάνακτας δημιουργήθηκε με σκοπό να υπηρετήσει το ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί κανείς να δει τις αναρτήσεις για να καταλάβει. Ποτέ δε στάθηκε ανταγωνιστικά με καμία συνιστώσα του.

Είχα λοιπόν την ελπίδα και προσδοκία να ακούσω τις αιτίες και τους λόγους της μη προσδοκόμενης ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Επίσης θα τίθονταν και τέθηκε στο τραπέζι η οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι αλήθεια ότι πήρα απάντηση για πολλά πράγματα τα οποία συνέβηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Κοινός τόπος απ΄ ΟΛΕΣ τις δυνάμεις ήταν ότι χρειάζεται οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το είπαν όλες οι συνιστώσες. Από τη μεγαλύτερη έως τη μικρότερη. Όλες οι συνιστώσες ή τα πρόσωπα προέταξαν τους δικούς τους λόγους , εκείνους που θεώρησαν ότι συνέβαλαν στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Η μεγαλύτερη συνιστώσα ο Συνασπισμός είναι αλήθεια ότι βρέθηκε σε άμυνα. Αμυνα σε μία «επίθεση» που δέχθηκε από όλες τις συνιστώσες. Θα έλεγα κριτική, αλλά δεν είχε τα χαρακτηριστικά της κριτικής που όφειλε να είχε. Αντίθετα υπήρξαν εμπαθείς κορώνες από τα μεγαλοστελέχη των μικρότερων συνιστωσών που εμένα ως μέλος του ΣΥΝ με προσέβαλαν. Άλλο να προβάλλεις τις αδυναμίες μιας συνιστώσας και άλλο ο καταγγελτικός λόγος.
Ο πρόεδρος του ΣΥΝ προσπάθησε να είναι εξωστρεφής, εξέφρασε ολόκληρο το ΣΥΝ χωρίς να πραγματοποιεί κατά μέρους επιθέσεις σε τμήματά του όπως στην ανανεωτική πτέρυγα ή στον Αλ. Αλαβάνο.
Κατά τη γνώμη μου η ομιλία του είχε δύο αδυναμίες. Δεν επέμεινε και δεν διατύπωσε με σαφήνεια την άποψη της ΚΠΕ του ΣΥΝ, δεν εμβάθυνε τη κριτική η οποία έγινε όλη την προεκλογική περίοδο παρ΄όλο που έδωσε την προοπτική της οργανωτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ συμπερλαμβανομένου και της κριτικής που έγινε στην ηγεσία του Συνασπισμού από Ανανεωτική πτέρυγα ή Α.Αλαβάνο και άλλες συνιστώσες......

Η προσπάθεια έκφρασης μιας προωθητικής εξωστρεφούς πολιτικής εκλήφθηκε ως αδυναμία της ομιλίας του πρέδρου του ΣΥΝ και πολύ περισσότερο ερμηνεύθηκε ως αδυναμία πολιτικής έκφρασης κάτι που καλύφθηκε με αρκετή επιχειρηματολογία από την ομιλία του γραμματέα του Συνασπισμού κ. Δημ. Βίτσα. Ας κρατήσουμε την πρόταση του Α. Τσίπρα ότι η δημοκρατική ανασύνθεση του Συνασπισμού δε μπορεί να γίνει αλά κάρτ.
Κάποιες λοιπόν προτάσεις για λειτουργία που έγιναν από άλλους επιφανείς ή μη ομιλητές κατά τη γνώμη μου ήταν προσχηματικές και θα εξηγήσω τους λόγους.
Ο Μ. Γλέζος έθεσε μία σειρά από προβλήματα με έντονο τρόπο. Η εκφορά του λόγου του σε μία ομιλία που κατά τον σ.Αλαβάνο ήταν υπέροχη κατά τη γνώμη μου είχε προβλήματα. Όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, από Συνασπισμός να γίνει συνεργασία, ίδρυση γραφείου τύπου, οργανώσεις ΣΥΡΙΖΑ και το κερασάκι στη τούρτα η εναλλαγή στην προεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ από τις συνιστώσες, σε μία γραμματεία η οποία όμως θα εκλέγεται; Εκεί δεν απάντησε…
Ή θα ελέγχεται όπως είπε ο Ρ. Ρινάλντι από μία επιτροπή, ή θα μικρίνει η γραμματεία όπως είπε ο Αλ. Αλαβάνος για να είναι πιο ευέλικτη;

Σε όλες τις περιπτώσεις όμως οι συνιστώσες θα υπάρχουν, κανένας δεν απόδέχτηκε τη διάλυσή τους. Σε όλες τις περιπτώσεις το πρόβλημα ήταν πως κινείται ο Συνασπισμός στο ΣΥΡΙΖΑ...Το πρόβλημα ήταν και είναι ο ΣΥΝασπισμός. Εκφράστηκε με όλους τους τρόπους.Σε τέτοιο βαθμό που ο Γαλάνης της ΚΟΕ έκανε και τη «ρηξικέλευθη» πρόταση ότι «μπορούμε να προχωρήσουμε στο ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς το Συνασπισμό». Και μεις τα απλά μέλη του ΣΥΝασπισμού που στις γειτονιές προτάξαμε το ΣΥΡΙΖΑ και εκπροσωπούσαμε όλες τις συνιστώσες; Έως και στα μέρη όπου δεν υπήρχαν;; Βρεθήκαμε στο ειδώλιο του κατηγορουμένου το διήμερο, προσοχή όχι η ηγεσία μας ,αλλά εμείς τα απλά μέλη από έναν μικρομέγαλο ηγεμονισμό από τις συνιστώσες. Τον ίδιο μικρομεγαλισμό για τον οποίο κατηγορείται ο ΣΥΝ. Ας μην εκλάβουν τη σιωπή των μελών του ΣΥΝ ως αδυναμία, αλλά ως προσπάθεια διατήρησης τους εγχειρήματος. Ας μη γιγαντώνουν με τη στάση τους την αυτοπεποίθηση της απούσας από το διήμερο «ανανεωτικής» πτέρυγας.

Η ομιλία του σ. Αλ. Αλαβάνου .
Δεν περιείχε ούτε ίχνος αυτοκριτικής, δυστυχώς για τα πεπραγμένα του προεκλογικά ή μετεκλογικά και δυστυχώς ήταν δικά του αυτά που έκαναν θόρυβο και συνεχίζουν και κάνουν ζημιά. Η διαχείριση του αποτελέσματος δεν ήταν καταστροφική είναι καταστροφική…. Η πρόταξη της ύπαρξης του γραφείου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ως το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν απαντάει στα προβλήματα. Το ίδιο και η συμβολική κάρτα μέλους που σήκωσε άκαιρα ο σύντροφος. Ερωτήματα γεννήθηκαν όπως γιατί επί προεδρίας του Αλαβάνου δεν τέθηκε ζήτημα ποιος ηγείται στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δε τέθηκε ποτέ ως πρόβλημα το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο σ. Αλαβάνος φέρονταν διαφορετικά από το σ. Τσίπρα όταν ήταν Πρόεδρος του ΣΥΝασπισμού; Τι έκανε ακριβώς τότε ο σ. Αλαβάνος με την Ανανεωτική πτέρυγα; Τους εξώθησε προς έξοδο, διέγραψε κάποιον; Έκανε κάτι διαφορετικό με τις συνιστώσες και τους ανένταχτους; Γιατί λοιπόν ο Τσίπρας να κάνει κάτι άλλο; Δεν αντιλαμβάνομαι τις συνιστώσες που χειροκροτούσαν την κριτική του Αλαβάνου προς το Τσίπρα… Είναι μέλος της ΚΟΕ ή της ΔΕΑ ο Αλαβάνος και δεν το κατάλαβα; Δε ξέρει τίποτε για τις αποφάσεις του ΣΥΝασπισμού;
Ένοιωσα επαναλαμβάνω ως μέλος του Συνασπισμού κατηγορούμενος και μάλιστα δεν ήξερα γιατί; Είχα όλη τη καλή διάθεση να κατανοήσω τους σ. των άλλων συνιστωσών, αλλά η απάντηση δεν είναι μικρά σχήματα-όργανα από τα πάνω. Είχα δίκιο σε προηγούμενη ανάρτησή μου, όταν έλεγα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί και δε πρέπει να γίνει κόμμα. Καμία συνιστώσα δεν επιθυμεί να διαλυθεί. Επιπλέον υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές. Η ιδεολογική ενότητα είναι προϋπόθεση τουλάχιστον για μένα.
Ο Συνασπισμός έχει ευθύνες που αφορούν τη συγκρότηση της ίδιας της οντότητας του. Είναι θέμα που αφορά αυτόν αλλά και τους συμμάχους. Αλλά υπάρχει ένα αλλά…. πως θα σας φαίνονταν αν εγώ (ως Συνασπισμός) έθετα ζήτημα Γαλάνη στη ΚΟΕ και επιθυμούσα να πειθαρχήσει ο σύντροφος και να μην κάνει λεκτικές ακροβασίες… ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προχωρήσει και χωρίς στο Συνασπισμό».
Αυτό είναι όμως διαφορετικό από την προσπάθεια που έκαναν οι συνιστώσες να επιβάλλουν μία ατζέντα στον ίδιο το Συνασπισμό. Να το πω ξεκάθαρα. Η πολιτική των συνιστωσών το διήμερο, αλλά δε πρόκειται περί πολιτικής , αλλά τακτικής άγριου τακτικισμού, είναι διαλυτική τολμώ να πω για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένας τακτικισμός που θέλει να επιβάλλει στο Συνασπισμό κάρτα, μητρώο μελών, αλλά και αποφάσεις από μη εκλεγμένους αντιπροσώπους, πολιτική από τα πάνω.
Η αρθογραφία σε κάποια blogs δηλώνει το κλίμα αλλά και δυστυχώς την εμπάθεια σε πρόσωπα, αλλά και συνιστώσες. Μία ερώτηση….Αυτοί οι σύντροφοι πως θα καθίσουν πλάι μας να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις που μέρα με τη μέρα πριονίζουν το κλαδί της ενότητας η οποία έως τώρα συνέβαλε ανάμεσα σε άλλους ίσως και περισσότερα και ο Συνασπισμός; Ζητάνε οι σύντροφοι της Ένωσης Οπαδών Σύριζα(γιατί γι αυτούς κυρίως πρόκειται) να γίνουν μέλη σε ένα κόμμα που δεν θέλουν να βλέπουν τη μεγαλύτερη συνιστώσα; Αντιλαμβάνονται την πράξη αυτή ή θεωρούν κι αυτοί όπως ο σ. Γαλάνης ότι μπορούν να προχωρήσουν χωρίς το Συνασπισμό; Μήπως θέλουν να γίνουν μέλη σε άλλο κόμμα. Ή νομίζουν ότι θα ακολουθήσουν τη λογική τους έτσι τα μέλη του ΣΥΝ και θα πειθαρχήσουν .

1.Εγώ δίνω ραντεβού το φθινόπωρο για τα οργανωτικά του ΣΥΡΙΖΑ που επέπλευσαν ολόκληρο το διήμερο και κυριάρχησαν στις ομιλίες των περισσότερων συντρόφων, αφού ταυτίστηκαν με την υψηλή πολιτική. Πρόταση: δημοκρατική εκλογή όλων των οργάνων από πάνω έως τα κάτω. Αυτή θα θελα να είναι και η πρόταση του Συνασπισμού. Για να δούμε ποιος θέλει πραγματικά τη δημοκρατική οργανωτική ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Έως τότε περιμένω να ασχοληθούν με την πολιτική όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα στελέχη του.

2. Θα περίμενα δόση αυτοκριτικής από την ανανεωτική πτέρυγα (και από τα στελέχη της όπως ο Δ. Χατζησωκράτης) και όχι κείμενο αντιπαραθετικό την άλλη μέρα της διαδικασίας στην οποία δεν συμμετείχαν οι περισσότεροι από αυτούς. Ας μας πούνε δηλαδή για παράδειγμα με ποιο τρόπο συνέβαλλαν στην εκλογική περίοδο. Έως τότε ας σταματήσει αυτό το χάλι των ανακοινώσεων που διχάζουν...ας το δούν..... το πάνε αλλού εκτός κι αν το θέλουν αυτό...

3. Είναι άτοπο και άκαιρο να εμφανίζεται το ΚΚΕ σήμερα ως ο φερέγγυος φορέας στην αριστερά επειδή στο εσωτερικό του επιβάλλεται η σιωπή. Σ΄ αυτό βοήθησε και η δική μας οργανωτική χαλαρότητα, αλλά και η στροφή όχι στα πραγματικά προβλήματα, αλλά στη διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος.

4. Τυχαία από το φόντο των ομιλητών που έγραφε πανελλαδική Σύσκεψη από τη λέξη σύσκεψη έλειπε ο τόνος αλλά στην ουσία έλλειπε ο πολιτικός τόνος.

Σύσκεψη του Πανελλαδικού Σώματος του ΣΥΡΙΖΑ, στις 18, 19 Ιουλίου

Εν όψει του Πανελλαδικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτω μερικές σκέψεις και ερωτήματα.

-Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από αυτή τη διαδικασία χρειάζεται να βγει ισχυρός.Είναι άτοπο να βλέπεις, (ελπίζω ότι δε θα γίνει) να τοποθετούνται οι σύντροφοι στις ομιλίες τους μόνο για τα εσωκομματικά. Kυρίως δε μπορεί να τοποθετούμαστε με φράσεις που ξεφεύγουν από τη συντροφικότητα που κατακτήσαμε. Δεν είναι αντιπαραθετικό το σχήμα ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ. Μόνοι μας, εγώ αποποιούμαι την ευθύνη, καταφέραμε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και αυτό είναι οπισθοδρόμηση. Έχουμε μπροστά μας τις εθνικές εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να συντονιστεί και συντεταγμένα να προβάλλει τις θέσεις του. ...και θέσεις έχουμε.

-Οι σ. και σ/φισες που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκτήσει διαφορετική οντότητα ,χρειάζεται να απαντήσουν πως θα γίνει αυτό. Πέραν από τη κόκκινη κάρτα. Ποια η ωφελιμότητα της κόκκινης κάρτας; Θα αποτελέσει το "δημοκρατικό"μας άλλοθι; Θα διαλυθούν ή θα αυτοδιαλυθούν οι συνιστώσες; Θα μετατραπουν σε τάσεις; Θα εκλεγούν όργανα έως μία βαθμίδα, ενώ η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αντιπροσωπευτική χωρίς να εκλέγεται; Εφόσον εκλέγεται και η γραμματεία πως θα εξασφαλιστεί η εκπροσώπηση όλων των συνιστωσών; Ποιος μου λέει ότι οι προερχόμενοι από το Συνασπισμό δε θα κυριαρχήσουν στα όργανα; Πόσοι είναι οι ανένταχτοι που δραστηριοποιούνται στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δεν επιθυμούν την ένταξή τους σε καμμία από τις συνιστώσες, αλλά την ένταξή τους στο ΣΥΡΙΖΑ; Θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει συλλογική ηγεσία, αν ναι πως θα εκφράζετε, με δυαρχία, τριαρχία,τετραρχία κλπ.Και από αυτούς που επιμένουν στο ονομαζόμενο "εγχείρημα" Τι μοντέλο υποστηρίζει ο ΣΥΝ; Θεωρεί ότι μπορεί να προχωρήσει με αυτή τη χαλαρότητα; Πως διασφαλίζεται η μη μεταροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα με τάσεις με τα όποια προβλήματα, δηλαδή μεταφορά του προβλήματος του ΣΥΝ στο ΣΥΡΙΖΑ;

Τα γενικόλογα και οι θεωριτικούρες περί άμεσης δημοκρατίας, μπορεί να εντυπωσιάζουν αλλά δεν εξηγούν το δια ταύτα και την ουσία.

Και μία θέση

Ο Συνασπισμός ήταν μία από τις δυνάμεις που πρωτοστάτησαν για την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ. Πραγματαποιήθηκε με μία διαδικασία από τα πάνω, αλλά κατάφερε και έφτασε κάτω στη βάση. Εγινε αντικείμενο συζήτησης στα μέλη των συνιστωσών μέσα στις οργανώσεις του, αλλά και σε Συνέδρια. Επομένως εμείς ως μέλη του Συνασπισμόυ τον θεωρούμε μεγάλη κατάκτηση. Παλαίψαμε γι αυτόν και συνεχίζουμε. Δεν το κάναμε προβάλλοντας κανέναν κομματικό πατριωτισμό, αλλά αντίθετα πορευθήκαμε με τον αριστερό πατριωτισμό. Χαρήκαμε πολύ για την εκλογή του Π. Λαφαζάνη, αλλά και του Π. Κοροβέση. Ως μέλη δε καθήσαμε να κάνουμε απολογισμό ποιοι είναι δικοί μας, ποιοι δικοί τους. Χαρήκαμε με τον επικεφαλής σ. Γ. Μπανιά, αλλά και με τη σ. Σωτηρίου. Θεωρώ ότι ναι πρέπει συλλογικά να εκφράζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα γίνει με τον πλήρη σεβασμό όλων των συνιστωσών, όλων των ανένταχτων προσώπων.Είναι ένα ζήτημα όμως οι ανένταχτοι. Θεώρημα: αν εγώ γίνω ανένταχτος έχω δικαίωμα εκλογής στην Γραμματεία; Δεν επιθυμώ να ανακατευτώ στα εσωκομματικά καμιάς από τις συνιστώσες. Θα ήταν λάθος, όπως λάθος είναι που σ. υποδεικνύουν στο Συνασπισμό πως πρέπι να πορευτεί.

Ξεκάθαρα υπό αυτές τις συνθήκες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να γίνει κόμμα για τους εξής λόγους:

Θα χαθεί η δυναμικότητά του που έχει με την ίδρυσή του, ως συμμαχικό σχήμα. Δεν είναι έτοιμες οι συνιστώσες να αυτοδιαλυθούν. Πείτε μου , έστω μία συνιστώσα που θεωρει ότι είναι έτοιμη να αυτοδιαλυθεί. Γιατί επικεντρωνόμαστε στο ΣΥΝ; Δεν υπάρχει ιδεολογική ομοιογένεια ανάμεσα στις συνιστώσες. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές ιδεολογικού και στρατηγικού χαρακτήρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μαζί. Το αντίθετο. Οι διαφορές μας πρέπει να είναι εκείνες που μας ενώνουν. Είναι εκείνες που μας έφεραν κοντά.

Ναι ισχυρός ΣΥΝ σημαίνει και ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ, όπως ισχυρή ΚΟΕ ή ΔΕΑ ή Ενεργοί Πολίτες κλπ σημαίνει επίσης ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο. Περισσότεροι ανένταχτοι σημαίνει διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ σ΄ένα ευρύτερο κοινό. Αυτό θα πρέπει να το δούμε πως θα το αντιμετωπίσουμε, δηλαδή με ποιο τρόπο ουσιαστικά θα δώσουμε τη δυνατότητα να συμμετάσχουν όλοι σε διαδικασίες. Εγώ θέλω τους Συριζίτες και Συριζίτισσες μέσα στα κινήματα, αυτά να τους απασχολούν και όχι οι διαδικασίες, τα γραφειοκρατικά. Δε με ενδιαφέρει αν είναι ο Ψ βουλευτής προερχόμενος από τη Χ συνιστώσα. Με ενδιαφέρει η συντεταγμένη έκφραση. Δε με ενδιαφέρει ο Τσίπρας ή ο Αλαβάνος, αλλά η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και πως εκφράζετε στη κοινωνία. Είναι λάθος η στοίχιση γύρω από πρόσωπα τα οποία έχουν την ευθύνη τους. Όμως το δια ταύτα δεν είναι ούτε τα πρόσωπα , ούτε οι καρέκλες. Επαναλαμβάνω το δια ταύτα είναι η πολιτική μας.

Αυτή αν είναι δυνατόν πρέπει να επεξεργαστούμε στο πανελλδικό σώμα το επόμενο διήμερο , αλλά και στη συνδιάσκεψη το Φθινόπωρο.

Για τους μετανάστες

Η κυβέρνηση εκτροχιάζει προς άκρα δεξιά την πολιτική της για τους μετανάστες υιοθετώντας την αντζέντα του ΛΑΟΣ.Το χειρότερο απ΄όλα είναι ότι συμπαρασύρει και το ΠΑΣΟΚ. Αυτό φαίνεται από την δήλωση του κ. Παπακωνσταντίνου που δε βρήκε ούτε μία αρνητική λέξη για την επιχείρηση κατεδάφισης του καταυλισμού στην Πάτρα.Μαζί και οι νομάρχες και οι δήμαρχοί του στην Αχαία. Δεν εκπλήσσομαι βέβαια από τη στάση της ηγεσίας του Πασοκ αλλά η λογική αυτή εγκλωβίζει τους απλούς ανθρώπους σε ιδεολογήματα τύπου: «Για όλα φταίνε οι μετανάστες», Δίνει άλλοθι σε τύπους περίεργους που στελεχώνουν διάφορες επιτροπές που καταφέρονται ενάντια στους άμοιρους αυτούς ανθρώπους. Διαπιδαγωγούν τη κοινωνία να αναπτύσσει φοβικά σύνδρομα.Κι αυτό για τη κατάκτηση της εξουσίας. Η ξευτίλα της ξευτίλας δηλαδή.

Ανακοίνωση του Προεδρείου της ΚΠΕ του ΣΥΝ

Η ΚΠΕ του ΣΥΝ συνεδρίασε το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα και αποφάσισε τα εξής:

Α. Ενέκρινε με ευρεία πλειοψηφία το κείμενο που παρουσίασε για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος στις ευρωεκλογές και, με ευρύτατη πλειοψηφία τον προγραμματισμό του ΣΥΝ και την πορεία του προς τις βουλευτικές εκλογές.

Β. Εξέλεξε με 83 ψήφους υπέρ και 31 λευκά τον Δημήτρη Βίτσα ως Γραμματέα της ΚΠΕ του ΣΥΝ

Γ. Ενέκρινε τις προτάσεις του Προέδρου του ΣΥΝ, αφενός για τη διενέργεια Διαρκούς Συνεδρίου του κόμματος το 2ο δεκαήμερο του προσεχούς Σεπτεμβρίου με αντικείμενο την πρόταση του ΣΥΝ προς τον ΣΥΡΙΖΑ για το προεκλογικό πρόγραμμα για τις βουλευτικές εκλογές και, αφετέρου, για την επανεκλογή, μετά από αυτό, της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝ, ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ

ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΠΕ ΤΟΥ ΣΥΝ
ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ -
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος συνέρχεται ύστερα από ένα διάστημα έντονων διεργασιών. Είναι προφανές ότι είμαστε αντιμέτωποι με σοβαρά προβλήματα. Και τα προβλήματα αυτά οφείλουμε να τα υπερβούμε με συνθετικές λύσεις.
Γιατί οι απαιτήσεις των καιρών είναι μεγάλες. Και ο ρόλος της αριστεράς δεν είναι να περιστρέφεται γύρω από τον ευατό της. Είναι να δίνει ελπίδα και διέξοδο στον κόσμο, στους εργαζόμενους, τους νέους ανθρώπους, τους πιο αδύναμους αυτής της κοινωνίας.
Είτε εμείς εδώ μέσα συνεννοηθούμε, είτε όχι, έξω από αυτές τις πόρτες, τα κοινωνικά προβλήματα θα συνεχίσουν να οξύνονται.
Γι αυτό, είναι καλό να ξαναθυμηθούμε ποιος είναι ο κεντρικός μας πολιτικός στόχος. Είναι το να οργανώσουμε τις κοινωνικές αντιστάσεις και να υψώσουμε μια ασπίδα κοινωνικής αλληλεγγύης απέναντι στην κρίση.
Και φαντάζομαι ότι όλες και όλοι αισθανόμαστε αυτή τη στιγμή πόσο το εκλογικό αποτέλεσμα και η ατμόσφαιρα που επικρατεί μετά τις εκλογές μας απομακρύνει από τον στόχο αυτό.
Γι αυτό θέλω να σταθώ λίγο στην πολιτική συγκυρία. Το κεντρικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι, ότι μια κυβέρνηση που βγήκε ηττημένη από τις ευρωεκλογές, προχωράει σήμερα χωρίς σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις την ατζέντα της κρίσης. Το σχέδιο που λέει ότι το κόστος της κρίσης θα καταβληθεί σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, και σε περικοπή των κοινωνικών δαπανών.
Μόλις προχθές ο Υπουργός Οικονομίας, ο κ. Παπαθανασίου μιλώντας στην ΟΚΕ εξήγγειλε μια πιο σκληρή πολιτική στα εργασιακά.
Μια πολιτική που εκφωνείται με κωδικούς ευχάριστους στα αυτιά, όπως «νέες προκλήσεις στον τομέα της απασχόλησης», «ανταγωνιστική οικονομία», «σύγχρονο καθεστώς στην αγορά εργασίας», «ευκαιρίες απασχόλησης», «υπέρβαση των αγκυλώσεων».
Και που όπως το λεξιλόγιο των μαφιόζων, που διαβάζουμε αυτές τις ημέρες στις εφημερίδες, στη πραγματικότητα σημαίνει διαφορετικά και πολύ σκληρά πράγματα. Σημαίνει στροφή στην επισφάλεια, στην εργασία λάστιχο, στην εργασία χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση και χωρίς αμοιβές.
Γιατί η φράση «νέες προκλήσεις στην απασχόληση», στη πραγματικότητα σημαίνει ελαστική απασχόληση, δηλαδή δουλειά από την οποία δεν μπορείς να ζήσεις.
Και αυτό είναι η στρατηγική της κυβέρνησης. Και έχει επίσης τη σημασία ότι όλα αυτά ο Υπουργός τα είπε παρουσία υψηλόβαθμης εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ που δεν αντέδρασε ούτε κατά το ελάχιστο.
Είναι δική μας, λοιπόν, ευθύνη η κοινωνία να μπορέσει να καταλάβει το σχέδιο αυτό και να οργανώσει τις αντιστάσεις της.
Πολλοί μπορεί να σκέφτονται ότι τα μέτρα αυτά πιθανώς να μην τους αφορούν. Να αφορούν, για παράδειγμα, βιοτεχνίες που παράγουν λάστιχα για πότισμα και στις οποίες απασχολούνται κυρίως μετανάστες, οπότε γιατί να σκάμε.
Αλλά δεν είναι έτσι. Η υπόθεση αφορά τους πάντες.
Οι τράπεζες επικαλούνται την κρίση για να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις. Και νομίζω ότι πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό. Ότι κάθε εργαζόμενος είναι μόνος του στην διαπραγμάτευση με τον εργοδότη. Και επομένως απόλυτα ανίσχυρος να διαπραγματευτεί.
Και ας μην ξεχνάμε ότι οι τράπεζες έχουν ενισχυθεί με εγγυήσεις ύψους 28 δις, χρήματα των φορολογούμενων, για να μπορούν σήμερα να εκβιάζουν τους εργαζόμενους με τον χειρότερο τρόπο.
Και υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Πριν από λίγες μέρες, μια εφημερίδα και ένας ραδιοφωνικός σταθμός έκλεισαν με το σύστημα, το οποίο στο ποδόσφαιρο ονομάζεται «ξαφνικός θάνατος».
Και 500 άνθρωποι, με δάνεια, με ανελαστικές υποχρεώσεις, με σχέδια για την ζωή τους, κάποιοι από αυτούς ζευγάρια, γιατί και αυτό έχει τη σημασία του, βρέθηκαν από την μια στιγμή στην άλλη στον δρόμο.
Διότι ο εργοδότης τους αποφάσισε ότι δεν έβγαινε και αποφάσισε να κλείσει το μαγαζί, να πάρει το ελικόπτερο και να πάει να ξεκουραστεί.
Και υπάρχει ενδεχόμενο και άλλοι εργοδότες να αποφασίσουν κάτι τέτοιο. Τους δίνει άλλωστε αυτό το δικαίωμα η κυβερνητική πολιτική. Μια πολιτική που έχει ως βασικό άξονα την πλήρη ασυλία του κεφαλαίου.
Του κεφαλαίου που υπερδιπλασίασε τα κέρδη του όσο δεν υπήρχε κρίση, και τώρα με την κρίση όχι μόνο δεν δεσμεύεται από τίποτα απολύτως αλλά προσπαθεί να περάσει όλες τις ζημιές στους εργαζόμενους.
Προσπαθεί να περάσει όλα τα βάρη στους αδύναμους, όλο το κόστος στον κόσμο της εργασίας και στους εργοδότες απλώς θα προσφέρουμε ακόμα φθηνότερη εργασία και ακόμα λιγότερη φορολογία, ώστε να τους διαβεβαιώσουμε ότι θα διατηρήσουν την ισχυρή οικονομική τους θέση.
Με την λογική αυτή, πράγματα τα οποία σήμερα φαίνονται αυτονόητα, όπως η άδεια, το δώρο ή η αποζημίωση απόλυσης, αύριο ενδέχεται να μην είναι καθόλου αυτονόητα.
Σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκονται και οι πρόσφατες ανακοινώσεις της Υπουργού Απασχόλησης για περικοπή των ημερών εργασίας.
Το σχέδιο, που ονομάζεται αναίσχυντα «τέσσερεις μέρες εργασία μία ημέρα κατάρτιση», στην πραγματικότητα σημαίνει τέσσερις μέρες να πληρώνει μεροκάματα ο εργοδότης και μία να επιδοτείται με χρήματα του δημοσίου ή της ευρωπαϊκής ένωσης για να μην πετάξει τον κόσμο στο δρόμο.
Αυτή είναι πραγματική κατάσταση. Τα υποτιθέμενα κονδύλια για την κατάρτιση, πηγαίνουν στην εργοδοσία υπό μορφή λύτρων, για να μην γίνουν απολύσεις.
Διότι η κυβέρνηση χαράσσει πολιτική για την κρίση όχι για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της κοινωνίας αλλά όλων αυτών που με τους οποίους διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις.
Με αυτούς δηλαδή που συνηθίζουν τα κυβερνητικά στελέχη να παρακάθονται σε δείπνα στην Εκάλη ή να παίζουν τένις και να συνομιλούν στις κοσμικές δεξιώσεις. Και ενίοτε δέχονται και καμιά δωροσυσκευή ή κανα ταξίδι για στο εξωτερικό για να παρακολουθήσουν ποδοσφαιρικούς αγώνες ή γκραν πρι.
Γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι η κυβέρνηση δεν σχεδιάζει την οικονομική της πολιτική υπέρ των προνομιούχων και του κεφαλαίου από άποψη, από ισχυρή ιδεοληψία αλλά γιατί το σημερινό πολιτικό σύστημα εξουσίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα ισχυρά κέντρα οικονομικής εξουσίας. Εξαρτά την ύπαρξή του από αυτά και διαρκώς οφείλει να το ανταποδίδει.
Για αυτό, λοιπόν, λέμε ότι σε αυτή την φάση το πρώτο μας καθήκον είναι να υπερασπιστούμε και την τελευταία θέση εργασίας. Και να μιλήσουμε απλά και κατανοητά ώστε οι εργαζόμενοι να καταλάβουν το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος τους. Ένα παιχνίδι που τους θεωρεί εκ των πραγμάτων στην θέση του αδύναμου κρίκου.
Πως ξεφεύγει, όμως, κανείς από αυτή τη θέση;
Ξεφεύγει ισχυροποιώντας την θέση του. Και το όπλο για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους οι εργαζόμενοι, είναι η αλληλεγγύη η ενότητα και ο αγώνας για κοινωνικές διεκδικήσεις.
Κάτι που μας αφαιρούν σήμερα, με πρόσχημα τη κρίση, δεν πρόκειται να μας το επιστρέψουν αύριο. Και μόνο η μαχητική στάση απέναντι στα πράγματα μπορεί να σώσει τα κατακτημένα δικαιώματα και να μετατοπίσει το κέντρο βάρους της αντιπαράθεσης.
Και εκεί ακριβώς βρίσκεται ο δικός μας ρόλος. Το αν θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, εξαρτάται από εμάς τους ίδιους.
Υπάρχουν όμως και άλλα μέτωπα ανοιχτά.
Είναι το ασφαλιστικό, που το άνοιξε ήδη ο πρωθυπουργός εξαγγέλλοντας περικοπές δαπανών στο ΙΚΑ. Αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι δεν προσανατολίζεται ούτε στην αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, ούτε στην λεηλασία των κοινωνικών πόρων. Γιατί αυτά θίγουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Απλώς μεταφέρει το πρόβλημα στους ασφαλισμένους. Στους μόνους δηλαδή που είναι εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις τους, που πληρώνουν τις κρατήσεις τους, και διεκδικούν την συμφωνημένη ανταπόδοση.
Και οι οποίοι, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, παρακολουθούν ζαλισμένοι από τις εφημερίδες τα εκατομμύρια που άλλαξαν χέρια με την υπόθεση της Siemens, τα λαδώματα, την διαφθορά, τις βαλίτσες στα κομματικά ταμεία, το μαύρο χρήμα να πηγαινοέρχεται.
Και που θα έπρεπε να τους βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι αυτά τα χρήματα είναι δικά τους χρήματα και όχι της Siemens. Είναι τα χρήματα που λείπουν από τα σχολεία, από τα νοσοκομεία, από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Δύο παρατηρήσεις μόνο για το θέμα της Siemens. Είπε τις προάλλες ο κ. Πάγκαλος ότι είναι θεμιτό επιχειρήσεις να ενισχύουν πολιτικά κόμματα.
Πιθανόν, αλλά σίγουρα όχι με μάρκα ή ευρώ σε μαύρες πλαστικές σακούλες.
ΝΑ ξέρει και ο κόσμος ότι η μία ή η άλλη εταιρεία που πήρε αυτά τα συμβόλαια για κρατικές προμήθειες, από την κυβέρνηση, βοηθάει και στην προεκλογική εκστρατεία το κυβερνών κόμμα.
ΤΑ μαύρα, όμως, σε σακούλες ή σε χαρτοκιβώτια είναι άλλο πράγμα.
Το δεύτερο που θέλω να πω:
Η Siemens δεν είχε μάλλον αντιληφθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, την μεγάλη διαχωριστική γραμμή απέναντι στην πρόοδο και στη συντήρηση, που τόσο συχνά επικαλείται ο κ. Παπανδρέου.
Και από ότι φαίνεται λάδωνε και την πρόοδο και τη συντήρηση. Πράγμα που σημαίνει είτε ότι η Siemens δεν ήξερε την πραγματικότητα, είτε ότι η διαχωριστική γραμμή προόδου και συντήρησης δεν είναι αυτή που ορισμένοι θέλουν να νομίζουν και επιμένουν να τοποθετούν.
Προσωπικά, ενώπιον της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής ισχυρίζομαι το δεύτερο.
Και αφού συζητάμε την γραμμή προόδου και συντήρησης, ας δούμε και το θέμα των οικονομικών προσφύγων. Όπου η κυβέρνηση τρέχει πίσω από τον κο Καρατζαφέρη διαφημίζοντας την σκληρή της πολιτική απέναντι σε απελπισμένους ανθρώπους και παραλείποντας έστω και κατά το ελάχιστο οποιαδήποτε αναφορά στην ανθρωπιστική διάσταση αυτής της υπόθεσης, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με αστυνομικά ούτε με στρατιωτικά μέτρα.
Και δεν το λέμε εμείς μόνο. Το λέει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, το λένε οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, το λέει το κομμάτι της κοινωνίας που διατηρεί τον αυτοσεβασμό του και την ανθρωπιά του.
Ότι αυτή τη στιγμή η κυβερνητική πολιτική επιχειρεί να καρπωθεί πολιτικά την εξαθλίωση και το δράμα αυτών των ανθρώπων και τις αντιδράσεις που το θέμα αυτό προκαλεί στις τοπικές κοινωνίες.
Αντί να σχεδιάσει στοιχειωδώς τρόπους αντιμετώπισης, όπως ζητάει ο ΟΗΕ.
Και διαφημίζει τον αίσχιστο λαϊκισμό της με μέτρα όπως οι απελάσεις αλλοδαπών που κατηγορούνται για αδικήματα τα οποία επισύρουν ποινές φυλάκισης μέχρι τρεις μήνες. Ούτε καν καταδίκη. Απλή κατηγορία. Και ανεξαρτήτως του αν είναι νόμιμοι ή όχι.
Τι κάνει το ΠΑΣΟΚ; Ακολουθεί αυτό τον εύκολο δρόμο του ακροδεξιού λαϊκισμού. Σηκώνει τους τόνους μιλώντας για ξέφραγα αμπέλια και μηδενικές ανοχές. Παραβιάζοντας κάθε ιδεολογική αρχή από αυτές που συνηθίζει να επικαλείται όταν αναζητά στήριγμα στην αριστερά.
Η διαχωριστική γραμμή προόδου συντήρησης, όμως, δεν υπάρχει επιλεκτικά όταν ψάχνουμε για δεκανίκια. Διαμορφώνεται πάνω στα κοινωνικά προβλήματα.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την επίθεση που ετοιμάζεται πάνω σε ζητήματα δικαιωμάτων. Ακούγονται τελευταία πολλά για τράπεζες DNA. Αυτό παλιότερα ονομαζόταν φακέλωμα. Και μπορεί να αξιοποιηθεί σε περιπτώσεις πολύ ευρύτερες από αυτές που φαντάζεται ο κόσμος.
Γιατί με τις τράπεζες DNA μπορεί να ταυτοποιείται η παρουσία οποιουδήποτε οπουδήποτε. Και επίσης μπορεί να στοιχειοθετείται η παρουσία του, χωρίς να έχει καν συμβεί στην πραγματικότητα.
Πράγμα που με μία κουβέντα σημαίνει ότι αν θέλουν να μπλέξουν οποιονδήποτε οπουδήποτε θα τον μπλέξουν, χωρίς να χρειάζονται παραπάνω αποδείξεις.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τις κάμερες ή με τις παρακολουθήσεις των τηλεπικοινωνιών, που αυτές τις μέρες διαφημίζονται για την αποτελεσματικότητά τους.
Γιατί το θέμα τους δεν είναι η επιτήρηση των χώρων ή των συνδιαλέξεων. Το θέμα τους είναι η αρχειοθέτηση του υλικού, ώστε να μπορεί να χρησιμεύσει, ή να παραποιηθεί στην κατάλληλη στιγμή. Βλέπουμε λοιπόν την Αρχή Προστασίας Προσωπικών δεδομένων να αντιδρά σε αυτά τα σχέδια και στις γνωμοδοτήσεις Σανιδά. Βλέπουμε την αριστερά να αντιδρά. Βλέπουμε και προσωπικότητες του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου να αντιδρούν. Αλλά και πάλι, δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ δεν το βλέπουμε.
Ας σημειωθεί και αυτό, γιατί είναι αλήθεια ότι σήμερα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ ένα ευρύ δημοκρατικό μέτωπο για την προστασία των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων αλλά και για μια αποτελεσματική απάντηση στο ρατσισμό και τον ακροδεξιό λαϊκισμό που ξεδιπλώνεται έκδηλα στο μεγάλο κοινωνικό ζήτημα της μετανάστευσης.
Δυστυχώς όμως η ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει βάλει άλλη πλώρη. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό με τον κόσμο του ή και με στελέχη του που δημόσια διαφοροποιούνται από αυτή τη συντηρητική στροφή της ηγεσίας του.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Έθεσα στην αρχή της εισήγησής μου το θέμα της εξωστρέφειας και της πολιτικής συγκυρίας. Όχι γιατί ο πρόεδρος πρέπει να το παίζει υπεράνω κομματικής ατζέντας και να συνομιλεί με την κοινωνία. Ούτε γιατί αγνοώ ότι αυτό που σκεφτόμαστε οι περισσότεροι εδώ μέσα είναι το κομματικό ζήτημα.
Αλλά γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να υπενθυμίσω σε όλες και όλους μας και πρώτα από όλα σε έμενα τον ίδιο ότι η ζωή είναι έξω από αυτή εδώ την αίθουσα. Και ότι το στοίχημα της αριστεράς είναι στην κοινωνία.
Αυτό δεν το λέω για να κουκουλώσουμε τα προβλήματα μας. Αλλά για να τα αντιμετωπίσουμε με κριτήριο τους πολιτικούς μας στόχους και τις πραγματικές ανάγκες.
Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε. Στο κόμμα, μετά τις εκλογές έχουν αναδειχτεί όλα τα σοβαρά προβλήματα. Και υποχρέωσή μας είναι να τα δούμε κατά πρόσωπο και να τα αντιμετωπίσουμε, φυσικά με δημοκρατικό, συνθετικό και συναινετικό, αλλά πάντοτε με πολιτικό τρόπο. Να αναμετρηθούμε με τις αδυναμίες μας αλλά και με τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Όλο αυτό το διάστημα παρακολούθησα πολλές κομματικές διαδικασίες βάσης. Ξέρετε όλες και όλοι, το ίδιο καλά με εμένα, ότι εκεί ο κόσμος δεν είναι περιχαρακωμένος σε τάσεις, όπως είναι σχεδόν το σύνολο της Κεντρικής μας Επιτροπής.
Και αυτός ο κόσμος έχει έναν προβληματισμό που οφείλουμε να λάβουμε υπ όψιν μας. Μας λέει επιτακτικά: βρείτε τα. Εκπροσωπήστε μας. Δώστε μας ένα κίνητρο να είμαστε περήφανοι για το κόμμα. Τελειώνετε με τα φαινόμενα γραφειοκρατίας και εκφυλισμού. Λειτουργήστε σαν ηγεσία και όχι σαν ομάδες, ή, ακόμα χειρότερο, σαν άτομα με φιλοδοξίες.
Και αισθάνομαι σήμερα την ανάγκη να δώσω μια διαβεβαίωση σε όλον αυτόν τον κόσμο που με τις εξελίξεις που ακολούθησαν το εκλογικό αποτέλεσμα -και όχι με το ίδιο το αποτέλεσμα- αισθάνθηκε ότι η ηγεσία τον αδειάζει. Και ενδεχομένως να αισθάνθηκε και αμηχανία και θυμό και οργή.
Να δώσω λοιπόν τη διαβεβαίωση, τουλάχιστον σε ότι με αφορά, ότι δεν πρόκειται να συμβάλω ώστε το θέμα της ηγεσίας που προέκυψε, να συνεχίσει να αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης και διαμάχης.
Αντιπαραθέσεις και μάχες από δω και στο εξής έχουμε να κάνουμε πολλές αλλά για ουσιαστικά διακυβεύματα. Για τις ιδέες μας για τις απόψεις μας και μέσα στο κόμμα, κυρίως όμως έξω στα κοινωνικά μέτωπα.
Είμαι λοιπόν διατεθειμένος το επόμενο διάστημα να δώσω σημαντικές μάχες, για τις ιδέες και τις απόψεις μου. Και είμαι βέβαιος ότι όλοι μας θα δώσουμε σημαντικές μάχες για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος στη κοινωνία.
Και κυρίως να κάνουμε σημαντικά βήματα για να αλλάξουμε πρώτα από όλα εμείς ώστε να μπορέσουμε αργότερα να αλλάξουμε και το τοπίο στη χώρα. Για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών και στις απαιτήσεις του κόσμου της αριστεράς που μας παρακολουθεί με αμήχανο ενδιαφέρον.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οφείλω να είμαι ειλικρινής μπροστά στην Κεντρική Πολιτική μας επιτροπή όταν μιλάω για την ανάγκη να αλλάξουμε, οφείλω να γίνω συγκεκριμένος.
Σήμερα, έτσι όπως λειτουργούμε, μετά από διαιρέσεις και περιχαρακώσεις που παραμένουν αμετάβλητες εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια, θεωρώ ότι δεν είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε απόλυτα στις απατήσεις της βάσης του κόμματος.
Της βάσης που κρατάει το κόμμα ζωντανό και πασχίζει με αξιοθαύμαστη συνέπεια για το καλύτερο πολιτικό αποτέλεσμα.
Το κείμενο στο οποίο καταλήξαμε είναι προϊόν ειλικρινούς προσπάθειας σύνθεσης και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα.
Αλλά αν μιλήσω με έναν έναν εδώ μέσα ξεχωριστά, είμαι σίγουρος ότι θα μου πει ότι δεν το θεωρεί αντίστοιχο του προβληματισμού που αναπτύσσεται στις κομματικές οργανώσεις. Μπορούμε να προχωρήσουμε με αυτό. Αλλά να ξέρουμε ότι τα καθήκοντά μας, ως το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο ενός αριστερού κόμματος μας επιβάλλουν να προχωρήσουμε σε πιο βαθιές επεξεργασίες και σε τομές στην λειτουργία του κόμματος.
Η βάση ζήτησε να μη κουκουλώσουμε τα σοβαρά ζητήματα. Να τα συζητήσουμε ανοιχτά και όχι ερήμην του κόσμου μας.
Αυτή η απαίτηση που αποκόμισα από όλες τις συνεδριάσεις όπου έλαβα μέρος με έκανε να προβληματιστώ και να σκεφτώ αν θα ήταν σκόπιμο να προχωρήσουμε συντεταγμένα και δημοκρατικά σε μια έκτακτη συνεδριακή διαδικασία.
Από την άλλη σκέφτηκα ότι τα συνέδρια όταν πραγματοποιούνται σε έκτακτες συνθήκες δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια στη βάση να εκφράσει ελεύθερα το προβληματισμό της. Κυριαρχεί η ένταση της αντιπαράθεσης όχι των απόψεων αλλά των οργανωτικών μηχανισμών, πράγμα που είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που χρειαζόμαστε τούτη την ώρα.
Και από την άλλη δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι βρισκόμαστε ήδη σε μια ιδιότυπη προεκλογική περίοδο και ότι μπορεί οι εκλογές να γίνουν ακόμα και τον Σεπτέμβριο και να μας βρουν να συζητάμε εισηγητικά κείμενα.
Ζύγισα όλες τις απόψεις, ταλαντεύτηκα και στο τέλος ζήτησα να ακούσω και τη γνώμη της πολιτικής γραμματείας.
Κάποιοι θεωρούν ότι ένα κόμμα δε μπορεί να λειτουργεί συλλογικά. Ότι ο πρόεδρος πρέπει να λειτουργεί πάντα ως αρχηγός που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο και όχι ως πρώτος μεταξύ ίσων που διαβουλεύεται που ανταλλάσσει απόψεις με τα στελέχη του κόμματος.
Είναι το πρότυπο του αρχηγικού κόμματος στο οποίο έχει συνηθίσει η ελληνική κοινωνία και ενδεχομένως και εμείς οι ίδιοι.
Ε, λοιπόν εγώ, σύντροφοι, δεν επιλέγω και δεν μπορώ να λειτουργήσω σε αυτό το πρότυπο. Δεν επιλέγω και δεν μπορώ να λειτουργήσω ούτε ως φερέφωνο αποφάσεων που λαμβάνονται σε κάποιες κλειστές συσκέψεις πλειοψηφιών ή μειοψηφιών, ούτε όμως και ως αποφασίζων και διατάζων, αγνοώντας τα θεσμοθετημένα συλλογικά όργανα.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας, λοιπόν, πρέπει να σας πω ότι δεν κατέθεσα πρόταση συνεδρίου στη προχθεσινή συνεδρίαση της ΠΓ, όπως λαθεμένα μετέδωσαν ορισμένα μέσα ενημέρωσης.
Ζήτησα την άποψη των μελών της ΠΓ, όπως είχα υποχρέωση να πράξω, πριν καταθέσω τη πρότασή μου στην ΚΠΕ.
Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι μια τέτοια λειτουργία μπορεί να είναι ακαταλαβίστικη για ένα πολιτικό σύστημα που η έννοια της συλλογικότητας έρχεται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στις αποφάσεις των αρχηγών –και μπροστά στο υπερεγώ τους πολλές φορές- αλλά εμείς δε πρέπει να λειτουργούμε όπως οι άλλοι ή καθ’ όπως θα μας υποδεικνύουν άλλοι.
Εμείς θα πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε θεσμικά και συλλογικά.
Η πολιτική γραμματεία, λοιπόν, αποφάνθηκε ότι μια έκτακτη συνεδριακή διαδικασία αυτή τη στιγμή είναι παρακινδυνευμένη και δε θα μας βοηθήσει.
Σέβομαι απόλυτα αυτή τη διαπίστωση και την εισηγούμαι εκ μέρους της πολιτικής γραμματείας στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή.
Ταυτόχρονα όμως εισηγούμαι τα ζητήματα που έχουν τεθεί, να μην τα ξεπεράσουμε όπως-όπως αλλά να αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας για να τα αντιμετωπίσουμε.
Ποια είναι τα ζητήματα αυτά;
Είναι πρώτα από όλα το ζήτημα της δημόσιας εικόνας μας και το πώς την μεταχειριζόμαστε. Το πώς την θυσιάζουμε, με μεγάλη ευκολία για λόγους εσωκομματικών συσχετισμών.
Είναι το ζήτημα της πολιτικής σύνθεσης. Την οποία δεν μπορούμε να πετύχουμε αν εμμένουμε σε περιχαρακώσεις, αν απολυτοποιούμε την αντίθετη άποψη και αν εξαντλούμε τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα σε τακτικισμούς.
Είναι ακόμα το ζήτημα της λειτουργίας των τάσεων που θα το δούμε στο αποκορύφωμά σε τούτη εδώ τη συνεδρίαση για την εκλογή οργάνων.
Σκληρός συγκεντρωτισμός, εκβιασμός της ομοφωνίας, κατάργηση κάθε άλλου κριτηρίου για την ανάδειξη στελεχών, πολλές φορές ακόμα και φραξιονισμός, πράγματα που την τελευταία εβδομάδα έχουμε δει όλες και όλοι πιο έντονα από κάθε άλλη φορά.
Σύντροφοι, Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι.
Οι τάσεις έχουν πραγματικά ιδεολογική βάση, δεν το αμφισβητούμε και δεν μπορούμε και δεν πρέπει να περιορίσουμε την λειτουργία τους. Αυτό είναι ζήτημα δημοκρατικών αρχών μέσα στο κόμμα.
Οφείλουμε όμως με συγκεκριμένα μέτρα, να αφήσουμε και λίγο χώρο για το κόμμα.
Να αφήσουμε χώρο στο κόμμα να αναπνεύσει από τους μηχανισμούς, σε ζητήματα πολιτικής λειτουργίας, συνθέσεων και ανάδειξης στελεχών.
Και είναι για μένα ένα στοίχημα με τον εαυτό μας να δούμε ως που μπορούμε να λειτουργήσουμε δημοκρατικά και συνθετικά στο ανοικτό ζήτημα της εκλογής νέας πολιτικής γραμματεία και γραμματέα.
Είναι αδιανόητο οι αποφάσεις να μην παίρνονται στα βουλευόμενα όργανα του κόμματος. Είμαστε ενιαίο πολυτασικό κόμμα ή ομοσπονδία κομμάτων που το καθένα από αυτά μάλιστα λειτουργεί με την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού;

Είναι τέλος το ζήτημα της λειτουργίας των εκτελεστικών οργάνων του κόμματος και κυρίως της Π.Γ.
Σύντροφοι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Στο κόμμα υπάρχει ζήτημα θεσμικά νομιμοποιημένου κέντρου λήψης των αποφάσεων.
Είναι αυτό το κέντρο η ΚΠΕ ή είναι οι χώροι όπου έγιναν χθες διεργασίες για να παρθούν αποφάσεις για το πώς θα ψηφίσουμε στην ΚΠΕ; Μπορεί να είναι το δεύτερο αλλά να το συνεννοηθούμε. Εγώ προτείνω, πάντως, να είναι η ΚΠΕ.
Είναι κέντρο των αποφάσεων αυτό η ΠΓ; Ένα όργανο αποδεδειγμένα διάτρητο, καθώς όχι μόνο οι τοποθετήσεις αλλά και οι σκέψεις μπορούν να διαρρεύσουν και μάλιστα με στρεβλό τρόπο στα μέσα ενημέρωσης . Ή μήπως έτσι λειτουργώντας αυτό το όργανο δεν μπορεί έτσι να παράξει πολιτική και άρα δεν μπορεί να είναι το κέντρο;
Θέτω ερωτήματα για να προβληματιστούμε αλλά οφείλω να δώσω και ορισμένες απαντήσεις.
Και επειδή υπάρχει το ευκταίο αλλά και το εφικτό, εγώ τουλάχιστον μπορώ να προτείνω κάποια εφικτά μέτρα, για να κάνουμε όλοι μας κάποια βήματα.
Το πρώτο είναι στις αρχαιρεσίες για τη νέα ΠΓ και το γραμματέα να μην αποφασίσουμε σε άλλες αίθουσες, αλλά να αποφασίσει η ΚΠΕ με δημοκρατία και σύνθεση.
Να κατατεθούν όλες οι υποψηφιότητες για τη θέση του Γραμματέα και μακάρι να είναι πολλές και να κρίνουμε τα πρόσωπα επί των κριτηρίων που απαιτεί η θέση και όχι με γνώμονα του αν βρίσκεται πιο κοντά στις απόψεις μας.
Και για την ΠΓ να ψηφίσουμε, όταν το αποφασίσουμε, σε ενιαία λίστα και να μην είναι κλειστή.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θέλω να σας ομολογήσω ότι στον ένα αυτό μήνα που πέρασε από τη προηγούμενη ΚΠΕ, αισθάνομαι ότι πλησίασα το κόμμα και τους ανθρώπους του τόσο όσο δεν είχα καταφέρει να πλησιάσω έναν ολόκληρο χρόνο πριν, που βρισκόμουνα στη θέση του προέδρου.
Και πιστεύω ότι για όλους μας αυτός ο μήνας ήταν έντονος μήνας και μήνας αυτοκριτικής και μήνας που δοκίμασε τις αντοχές μας, που αποκάλυψε τις αδυναμίες μας, αποκάλυψε όμως και τις δυνατότητες να ανταποκρινόμαστε σε περιόδους κρίσης και να κάνουμε βήματα.
Και νομίζω ότι όλοι μας κάναμε κάποια βήματα, άλλοι μικρά άλλοι μεγαλύτερα.
Στην πολιτική Γραμματεία για παράδειγμα, πέρα από τις αντιθέσεις μας και τις διαφορές μας καταφέραμε τουλάχιστον να συνδιαχειριστούμε με συλλογικό τρόπο τη κρίση.
Καταφέραμε και να συνθέσουμε απόψεις και με τη βοήθεια της επιτροπής απόφασης να μπορούμε να έχουμε σήμερα στην ΚΠΕ , τουλάχιστον ένα συνθετικό κείμενο, μια κοινή βάση για τη συζήτησή μας για το πώς θα πορευτούμε από δω και στο εξής.
Θα μου πείτε, σίγα το βήμα. Κι όμως είναι ένα σημαντικό βήμα σε σχέση με τη προηγούμενη συνεδρίασή μας.
Ένα βήμα που μας δείχνει ότι με δεδομένες και σεβαστές τις συνεδριακές μας αποφάσεις και τις ισχυρές τους πλειοψηφίες, μπορούμε να κάνουμε βήματα σε μια κατεύθυνση πολιτικής συνεννόησης.
Μπορούμε να βρούμε κοινό τόπο αλλά και κοινούς κανόνες που θα διαφυλάττουν τη πολιτική συνεννόηση και δε θα εκθέτουν τη δημόσια εικόνα του κόμματος.
Ούτως ή άλλως, θεωρώ ότι έχουμε ξανακάνει σημαντικά βήματα σε αυτό το επίπεδο, ακόμα και αν δεν τα αξιοποιήσαμε ανάλογα.
Το προγραμματικό μας συνέδριο, για παράδειγμα, ήταν μια εξαιρετική διαδικασία. Και πέτυχε μια σοβαρή πολιτική σύνθεση, υπερβαίνοντας τις συμβατικές περιχαρακώσεις των τάσεων.
Έτσι, νομίζω, ότι πρέπει να προχωρήσουμε. Και οφείλουμε να το κάνουμε για δύο λόγους.
Πρώτον, γιατί το κεκτημένο του προγραμματικού συνεδρίου, κατάφερε να μας δώσει ένα σοβαρό πολιτικό εργαλείο, το πρόγραμμά μας, το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει σε μάχες με όρους πολιτικής ηγεμονίας.
Δεν το αξιοποιήσαμε μέχρι τώρα όσο χρειαζόταν και αυτό είναι έλλειμμα επάρκειας δικής μας. Αλλά αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε από αύριο κιόλας. Και να αναδείξουμε μέσα από αυτό το εξαιρετικά χρήσιμο ντοκουμέντο τις πολιτικές προτάσεις που θα μας επιτρέψουν να διεκδικήσουμε την ηγεμονία των αριστερών ιδεών, στα κινήματα, στην κοινωνία και στο κοινοβούλιο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η συζήτησή μας σήμερα δεν διεξάγεται εν κενό. Είμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο και το πρώτο μας καθήκον, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι να προετοιμάσουμε το κόμμα για μια εκλογική μάχη που μπορεί να είναι άμεση.
Στην μάχη αυτή δεν θα πάμε συγκαλύπτοντας τις αντιθέσεις.
ΘΑ πάμε συνεννοημένοι και με σαφείς κανόνες.
Και με την δέσμευση ότι δεν θα γυρίσουμε την πλάτη στην βάση.
ΤΑ προβλήματα τα ξέρουμε, θα ψάξουμε λύσεις και θα τα αντιμετωπίσουμε. Και θα τα αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη επιτυχία όταν θα υπάρχει η δυνατότητα να αναζητήσουμε λύσεις και συνθέσεις χωρίς τη πίεση του ελάχιστου πολιτικού χρόνου.
Τέλος μια κουβέντα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πολιτική μας συμμαχία. Για την ακρίβεια, είναι κάτι περισσότερο από συμμαχία, γιατί συσπειρώνει ως πολιτικός σχηματισμός, μεγάλο αριθμό ανένταχτων συντρόφων της αριστεράς. Η δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ τους έδωσε την δυνατότητα να ενταχθούν σε ενεργές πολιτικές διαδικασίες.
Η συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασιστεί και επιβεβαιωθεί στις συνεδριακές μας διαδικασίες. Και από όσο έχω ακούσει, δεν αμφισβητείται από κανένα εδώ μέσα.
Το τελευταίο διάστημα υπήρξε μια φόρτιση γύρω από τις σχέσεις του κόμματός μας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και δεν θα μπορούσαν να είναι ανταγωνιστικά σχήματα.
Ισχυρός Συνασπισμός σημαίνει ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλες τις συνιστώσες ανεξαιρέτως.
Όλα τα ζητήματα θα λυθούν με σεβασμό στις απόψεις και με δημοκρατικό διάλογο, χωρίς προκαταλήψεις. Και όλοι ανεξαιρέτως έχουμε τεράστιο έδαφος συνεισφοράς, από την θέση που βρίσκεται ο καθένας.
Η ευθύνη μας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι να συμβάλλουμε στον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργήσει, ακόμα πιο δημοκρατικά και ανοιχτά.
Ώστε ο κόσμος που στρατεύεται εκεί, να έχει πιο αυξημένο ρόλο στην διαμόρφωση όχι μόνο της δράσης αλλά και της πολιτικής του. Γι αυτό πρέπει να επεξεργαστούμε από την δική μας πλευρά τις προτάσεις μας και να ακούσουμε και τους συντρόφους των άλλων συνιστωσών, καθώς και τους ανένταχτους πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Δεν υπάρχει κανένα θέμα διάχυσης του κόμματος στον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καμία άποψη από πουθενά για μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα. Γι αυτό, ας μην σπαταλάμε, όπως κακώς κάναμε, την ενέργειά μας σε τοποθετήσεις έντονα μεν φορτισμένες αλλά χωρίς σαφές περιεχόμενο, όπως αυτές για τις κάρτες.
Αν έχουμε αξιόμαχο και αποτελεσματικό κόμμα, θα είναι καλό και για το κόμμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δεν έχουμε τέτοιο κόμμα, ο κίνδυνος διάχυσης είναι υπαρκτός προς όλες τις κατευθύνσεις, όχι μόνο προς την κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό νομίζω ότι το καταλαβαίνουμε όλοι και όλες μέσα σε αυτήν εδώ την αίθουσα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Με τη συνεδρίαση της ΚΠΕ, αυτό το Σαββατοκύριακό, μπορούμε να βάλουμε ένα τέλος στην εσωστρέφεια και να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας και κυρίως τη διάταξη του κόμματος σε θέση μάχης ενόψει των επικείμενων εθνικών εκλογών, που είναι πιθανό να είναι πολύ κοντά.
Γι αυτό ας μη χάσουμε χρόνο. Ας προετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα και κυρίως ας μη κάνουμε τα ίδια λάθη. Ας μάθουμε από τα σφάλματά μας.
Προτείνω λοιπόν η ΚΠΕ να αποφασίσει τη σύγκλιση του διαρκούς μας συνεδρίου, στο δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη, με αποκλειστικό θέμα τη προετοιμασία του κόμματος για τις εκλογές και τη εκπόνηση εκλογικού προγράμματος, ως συμβολή δική μας, στις αντίστοιχες διεργασίες που θα λάβουν χώρα και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Προτείνω μάλιστα τη προετοιμασία των κειμένων να αναλάβει η επιτροπή του προγράμματος που με επικεφαλής τον σφο Γιάννη Δραγασάκη, εκπόνησε με επιτυχία το πρόγραμμά μας, τον προηγούμενο Μάρτη. Προφανώς με τις κατάλληλες συνεισφορές δουλείας από τους συντρόφους που το επιθυμούν.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Είναι περιττό να πω σε πόσο δύσκολη θέση έχει βρεθεί το κόμμα μετά τις εκλογές. Πολύ περισσότερο όσοι βρισκόμαστε σε θέσεις ευθύνης.
Αλλά η ευκαιρία και η δυνατότητα είναι εδώ μπροστά μας. Πιστεύω όμως ότι η κεντρική επιτροπή θα βρει τρόπο να ανταποκριθεί στις περιστάσεις. Ξεκινώντας από την διαπίστωση ότι δεν μπορούμε να πάμε ούτε βήμα πιο πέρα κουκουλώνοντας τα όποια προβλήματα. Αλλά ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την εντολή των μελών του κόμματος αλλά και την ευκαιρία που μας δίνεται σήμερα να αναστήσουμε το κόμμα στα πόδια του.
Ας μην φοβόμαστε την αλήθεια. Η αλήθεια είναι επαναστατική. Και ας αναμετρηθούμε πρώτα και κύρια με τους εαυτούς μας και με τις δικές μας αδυναμίες.

11/7/2009 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Έκτακτο συνέδριο τώρα!

Καταθέτοντας την άποψη μου, εν όψει της συνόδου της ΚΠΕ για τα εσωκομματικά του ΣΥΝ θεωρώ ότι η οποιαδήποτε κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί συντεταγμένα μόνο μέσα από έκτακτο Συνέδριο. Η οποιαδήποτε συννενόηση, ή συμβιβασμός ανάμεσα στους μηχανισμούς ,τα πρόσωπα και τις τάσεις, τις επιτροπές κλπ θα φέρει μόνο μία πρόσκαιρη ομαλότητα στο χώρο. Οι στόχοι του συνεδρίου πρέπει κατά τη γνώμη μου να είναι:

• Επαναβεβαίωση της αριστερής στροφής του κόμματος με την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ
• Συντεταγμένη λειτουργία του Συνασπισμού με πλήρη τήρηση των καταστατικών κανόνων αλλά και των συνεδριακών αποφάσεων του κόμματος.
• Ενίσχυση της οργανωτικής λειτουργίας του Συνασπισμού.
• Προώθηση διαδικασιών με προτάσεις από όλες τις συνιστώσες της δημοκρατικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.
• Κοινή κάθοδος με ενιαία πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό και αυτοδιοικητικό τομέα.

αστυάνακτας

14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

Στο 14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα διεξαχθούν δώδεκα ανοιχτές συζητήσεις για θέματα που η επίσημη πολιτική αποσιωπά, αλλά είναι σημαντικά για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και την προοπτική των κοινωνικών κινημάτων.
Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:
Παρασκευή 3 Ιουλίου, 7:30 μ.μ.: Ενάντια στη δράση της Ακροδεξιάς - Αγώνας για τα κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων.
Ομιλητές:Γιώργος Μανιάτης (Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών), Δημήτρης Μπελαντής δικηγόροςΘανάσης Κούρκουλας (κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό)Νασίμ Μοχαμέντι (Πολιτιστικός Σύλλογος Αφγανών)Πέτρος Τασούλας (Κόκκινο)Πέτρος Κωνσταντίνου (Επιτροπή κατά του Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου της Ε.Ε.)

Σάββατο 4 Ιουλίου, 7:30 μ.μ.:
Αντίσταση στη θωράκιση των συνόρων, την κατάργηση του ασύλου και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης - No Border camp Λέσβος 26-31 Αυγούστου.άρα Πρεστιάνι (Μigreurop, Γαλλία)Βασίλης Λαδάς (δικηγόρος, Κίνηση Πάτρας)Όλγα Λαφαζάνη (Συνέλευση NoBorder Αθήνας) Μελίνα Παρασκευοπούλου (Συνέλευση NoBorder, Μυτιλήνης)Μοχαμεντί Ναΐμ (Αφγανός Πρόσφυγας)Ιωαννα Σιούπουλη (Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών)
Κυριακή 5 Ιουλίου, 7:30 μ.μ.:
Αγώνας ενάντια στην υπερεκμετάλλευση και την καταπίεση των μεταναστριών - Στο δρόμο της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Βάσω Τσούνη (Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού)Αποστόλης Καψάλης (Ινστιτούτο Εργασίας Γ.Σ.Ε.Ε.)Σίσσυ Βωβού (Επιτροπή Αλληλεγγύης στην Κ.Κούνεβα)Παναγιώτης Σωτήρης (Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών)Δήμητρα Μάλλιου (Δίκτυο Γυναικών Μεταναστριών, Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών)

ΕΝΝΕΑ ΑΚΟΜΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ...
Παρασκευή 3/7, 7:30 μ.μ.:
Ένα Σχολείο για τη Γάζα,
Πρωτοβουλία εκπαιδευτικών σωματείων για το χτίσιμο ενός σχολείου στη Γάζα. Ισμάτ Σάμπρι (καμπάνια «ένα σχολείο για τη Γάζα») Βίκυ Λαγοπούλου (παιδαγωγικός ομιλος Παρεμβάσεων Π.Ε.) Χρυσούλα Ψιμούλη (Ε.Λ.Μ.Ε. Άνω Λιοσίων, Ζεφυρίου, Φυλής

Δικαστικός αυταρχισμός και σωφρονιστική καταστολή - Αντιστάσεις και αγώνες των φυλακισμένων Από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων
Πόλη, μετανάστευση, αποκλεισμός: φαινόμενα κρίσης, κοινωνικές και πολιτικές απαντήσεις.Αλέξανδρος Κωνσταντίνου, (Συντον. Γραμματεία Ανοιχτής Πόλης)Ντίνα Βαΐου, (Αν. Καθηγήτρια Τομέα Πολεοδομίας Σχολής Αρχιτεκτόνων) Κατερίνα Πούτου, (Διευθύντρια Κοινων. Οργάνωσης Υποστήριξης Νέων ΑΡΣΙΣ)Ανδρέας Τάκης, (Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη στον Κύκλο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου)

Σάββατο 4/7, 7:30 μ.μ.:
Αντίρρηση συνείδησης στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο
Μουράτ Κανατλί (Πρωτοβουλία για την αντίρρηση συνείδησης στην Κύπρο)Τζίνα Τσάπα (Πρωτοβουλία για την αντίρρηση συνείδησης στην Κύπρο)Caner Yιlmaz (Τουρκία)Λάζαρος Πετρομελίδης (Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης)Κλώκας Κώστας (Κόσμος χωρίς Πολέμους)
Δεύτερη γενιά μεταναστών: Από το πιστοποιητικό γέννησης στην υπηκοότητα - Παρεμβάσεις στην εκπαίδευση και την τοπική αυτοδιοίκηση.Βάσω Νικολάου (Πίσω Θρανία)Πέτρος Χαραβιτσίδης (132 Δημοτικό Σχολείο Γκράβας)Λορέτα Μακόλεϊ (καμπάνια «Όχι στο Ρατσισμό από την Κούνια»)Παρεμβάσεις από Νεολαία Kasapi, Στέκι Αλβανών Μεταναστών, YRE-Καμπάνια «Έχουμε ένα Όνειρο»
Ατένκο και Οαχάκα, εξέγερση και πολιτικοί κρατούμενοι στο Μεξικό Τρίνι Ραμίρεζ (Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης, Ατένκο)Καταλίνα Γονζάλες (Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης, Ατένκο)Ρουμπέν Βαλένσια (Vocal - Λαϊκή Συνέλευση των Λαών της Οαχάκα -APPO)Κυριακή 5/7, 7:30 μ.μ.:
Οικονομική κρίση, ανεργία και ρατσισμός - Αγώνας για ίσα δικαιώματα ελλήνων και αλλοδαπών εργαζόμενων.Τσακαλώτος Ευκλείδης (πανελπστημιακός)Παντελής Αυθηνός (ΟΚΔΕ-Σπάρτακος)Αϊμάν Λαχμάντ (οικοδόμος, Κυριακάτικο Σχολείο Μετανστών)Τάκης Γιαννόπουλος (Ξεκίνημα, εργατικη επιτρ. ΣΥΡΙΖΑ)
Ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση και διάλυση του Γ' Κόσμου Ισαβέλλα Μπερτράν, (περ. Resistencias)Μουμπάρακ Σαχ (Πολιτιστικός Σύλλογος Αφγανών)Άνταμς Ζιάντ (Σύνδεσμός Σουδανών Προσφύγων) Άχμεντ Χαμπές (Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν)Ίρατζ (Ιρανός πρόσφυγας)
Σεξισμός και ομοφοβία στο κίνημα
Εργαστήριο από την ομάδα «στην πρίζα»

ΚΥΡΙΑΚΗ 5/7, 18.00: Σύσκεψη για το Παγκόσμιο Φόρουμ Μετανάστευσης και Ανάπτυξης.(ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για τυχόν αλλαγές στο πρόγραμμα των συζητήσεων: 29/6/2009)