Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Τσίπρας: Η κυβέρνηση της αριστεράς θα είναι κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας

Συνέντευξη στους Θανάση Τσεκούρα - Παναγιώτη Τσούτσια



-    Σε όλους τους τόνους αμφισβητείτε ότι το «κλίμα αλλάζει» και ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Εάν ισχύουν όσα υποστηρίζετε, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είχε δημοσκοπικά εκτιναχθεί;


Το «κλίμα αλλάζει» είναι η κωδική ονομασία μίας καλοστημένης επιχείρησης εξαπάτησης από τα τρία κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης που λειτουργούν ως χορηγοί επικοινωνίας της κυβέρνησης και της πολιτικής του Μνημονίου. Η πραγματικότητα, όμως, είναι αδυσώπητη. Όλα τα στοιχεία που επιβεβαιώνονται από την Κομισιόν και τη Eurostat, δείχνουν πως βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση που έζησε ο τόπος μετά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνεπώς, δεν υπάρχει success story, υπάρχει μία τραγική πραγματικότητα που διαρκώς θα επιδεινώνεται.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, είναι αλήθεια ότι μεγάλο μέρος των πολιτών απογοητεύεται. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας βρίσκεται σε απόγνωση, σχεδόν σε κατάθλιψη. Αυτός ο κόσμος δεν απαντά καν στις ερωτήσεις των δημοσκοπήσεων. Να σας θυμίσω μόνο ότι πριν από τις πρώτες εκλογές του Μαΐου μάς έδιναν 7% και τελικά πήραμε 17%.

Όταν όμως έρθει η ώρα των εκλογών θα γίνει ορμητικό ποτάμι που θα πνίξει τα κόμματα του Μνημονίου. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώ πως έχει πια παγιωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων, ως η ελπίδα για τη μεγάλη πολιτική αλλαγή. Παρά την καθημερινή ολομέτωπη επίθεση των συστημικών μέσων ενημέρωσης, οικονομικών κέντρων, της μονταζιέρας και της προπαγάνδας από τα υπόγεια της Συγγρού, βρίσκεται σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις εδώ και έναν χρόνο στα επίπεδα της εκπληκτικής εκλογικής του εκτόξευσης του περασμένου Ιούνη. Κι αυτό αποτελεί την ασφαλή βάση για τη νέα εκλογική -και όχι δημοσκοπική- του εκτόξευση στις επόμενες εκλογές που θα μας φέρουν τη νίκη, όποτε και να γίνουν.


-    Οι αντίπαλοί σας προσάπτουν σε εσάς και στον ΣΥΡΙΖΑ την κατηγορία ότι αρνείστε κάθε είδους επένδυση στη χώρα μας. Και το μόνο που κάνετε είναι να υπόσχεστε ότι θα τις ακυρώσετε, αν έρθετε στην εξουσία.

Δεν είναι επένδυση η αλλαγή τίτλων ιδιοκτησίας των δημόσιων οργανισμών και της δημόσιας περιουσίας, έναντι πινακίου φακής. Αποεπένδυση είναι. Δεν έχουμε να κάνουμε απλά με αποκρατικοποιήσεις, έχουμε να κάνουμε με ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα. Τι κάνει η κυβέρνηση του Μνημονίου; Πουλάει όλη την κρατική περιουσία είτε σε ευνοούμενούς της Έλληνες επιχειρηματίες, είτε σε κρατικές εταιρείες ξένων χωρών. Διότι όλα τα σοβαρά κράτη έχουν δημόσια περιουσία, πλην της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, στέλνει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους αυτών των επιχειρήσεων. Τα λίγα χρήματα που παίρνουμε από αυτές τις εκποιήσεις, πηγαίνουν κατευθείαν στον ειδικό λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους, εκεί που θα πηγαίνει και μεγάλο ποσοστό των μελλοντικών πλεονασμάτων. Τέλος, κανείς δεν λαμβάνει υπόψη του τις τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις από αυτήν τη θατσερική πολιτική. Υπενθυμίζω στους τρεις συγκυβερνήτες ότι δεν πήγε η Ούλεν και η Πάουερ το νερό και το ρεύμα, στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας. Οι κρατικές εταιρείες ύδρευσης (όπως η ΕΥΔΑΠ) και η ΔΕΗ το πέτυχαν αυτό, με τη σκληρή δουλειά χιλιάδων εργαζομένων τους.


-    Μετά τις γερμανικές εκλογές υπάρχουν προσδοκίες ότι μπορεί να τεθεί και το θέμα νέου «κουρέματος» του χρέους. Δεν θα είναι μια θετική κίνηση για τη μείωση του δημόσιου χρέους της χώρας;

Θυμάμαι από το 2010 τον ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα σε διαγραφή και κούρεμα. Τότε όλο το σύστημα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, για να προστατεύσει τις τράπεζες, μόνο στην πυρά δεν μας πέταξε. Θυμάμαι, επίσης, ότι ο βασικός λόγος της εφαρμογής του Μνημονίου ήταν η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους και η επιστροφή στις αγορές. Αργότερα, όταν όλοι προστάτευσαν τα νώτα τους, προχωρήσαμε, επί Βενιζέλου υπουργού Οικονομικών, σε ένα κούρεμα χρέους που θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως το μόνο κούρεμα που μεγάλωσε αντί να μικρύνει το χρέος. Φτάσαμε σήμερα, η χώρα να έχει χρέος 309 δισ., ενώ το 2010 είχε 310 δισ. Μόνο που τότε το χρέος ήταν 125% και σήμερα είναι 175%. Χορτάσαμε από σωτήρες, αλλά το χρέος εκτοξεύτηκε. Σε αυτά τα τρία χρόνια και το χρέος δεν μειώθηκε και η κοινωνία ισοπεδώθηκε. Με το κούρεμα που έγινε διαλύθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια και οι μικροομολογιούχοι. Για να είναι λοιπόν θετική κίνηση ένα κούρεμα χρέους, πρέπει να έχει πραγματική διαγραφή, αναστολή πληρωμών στους τόκους και ρήτρα ανάπτυξης. Αναπτυξιακή πολιτική με κατεύθυνση την πλήρη απασχόληση και τη δικαιότερη διανομή του εισοδήματος.


-    Θα θέλατε να σχολιάσετε την αναφορά του κ. Βενιζέλου ότι η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από τη δημοκρατική παράταξη και ως εκ τούτου δεν απευθύνεται στην ηγεσία, αλλά επιδιώκει τον επαναπατρισμό αυτών των πολιτών;

Ο κ. Βενιζέλος δείχνει να μην έχει καταλάβει τι ακριβώς έγινε στις περσινές διπλές εκλογικές αναμετρήσεις. Νομίζει ότι οι προοδευτικοί πολίτες έγιναν πρόσφυγες, άλλαξαν πατρίδα. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτοί δεν άλλαξαν ούτε ιδέες ούτε πολύ περισσότερο ανάγκες, το κόμμα του άλλαξε και τους εγκατέλειψε για να γίνει συνιστώσα της Δεξιάς. Οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες, όμως, δεν άγονται και φέρονται. Δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, ούτε περιμένουν ένα κάλεσμα για να φύγουν ή να επιστρέψουν. Έχουν την ωριμότητα να στηρίζουν κάθε φορά αυτούς που έχουν το πολιτικό και ηθικό πλεονέκτημα. Αυτούς που καταθέτουν την εναλλακτική πολιτική πρόταση και υπερασπίζονται την πρόοδο και τη δημοκρατία.


-    Ορισμένοι λένε ότι το ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι υποκριτικό. Και πως επί της ουσίας, επιχειρείτε να δημιουργήσετε τριβές στο εσωτερικό της κυβέρνησης.

Εμείς δεν ανακαλύψαμε χτες την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία. Αυτά τα φαινόμενα τα πολεμάμε δεκαετίες τώρα. Εμείς δεν περιμέναμε να πάρει 6% η Χρυσή Αυγή για να έχουμε σκληρή ιδεολογική αντιπαράθεση μαζί της, το κάναμε και όταν έπαιρνε 0,1%. Γιατί είχαμε ένα συνεπές μέτωπο απέναντι στον κοινωνικό εκφασισμό και γιατί διαβάσαμε από νωρίς τα σημάδια. Συνεπώς, αναζητήστε αλλού τους υποκριτές για αυτό το νομοσχέδιο. Τριβές στο εσωτερικό της κυβέρνησης δεν δημιουργεί η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το ακροδεξιό περιβάλλον του κ. Σαμαρά, που πραγματικά κυβερνά τον τόπο. Ας επιλέξουν, λοιπόν, οι εταίροι της ΝΔ. Με τη δημοκρατία δεν παίζουμε. Θα υποχωρήσουν για άλλη μία φορά ταπεινωμένοι στις αξιώσεις του κ. Βορίδη και του κ. Μπαλτάκου ώστε να μείνουν πάση θυσία στην εξουσία, ή θα θέσουν θέμα; Η στατιστική λέει ότι θα κάνουν το πρώτο. Οψόμεθα.

-    Επιμένετε στην πρόταση για την κατάργηση των συνιστωσών; Γιατί, όπως φαίνεται, ορισμένες συνιστώσες τουλάχιστον λένε ότι δεν είναι έτοιμες να προχωρήσουν στην αυτοδιάλυσή τους. Θα μπορούσε να δοθεί ένας μεταβατικός χρόνος για την αυτοδιάλυση των συνιστωσών;

Οι εξαγγελίες μας έναν χρόνο τώρα για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ από συμμαχία συνιστωσών σε ενιαίο φορέα των μελών του, ήταν σαφείς. Οι αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Νοέμβρη ακόμα σαφέστερες. Τώρα τον λόγο θα τον έχουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε μια διαδικασία-γιορτή της δημοκρατίας, που θέλουμε να είναι το πρώτο μας Συνέδριο. Σε αυτή την ιστορική περιπέτεια για την Αριστερά, τον λαό και τόπο, καμία άποψη και καμία συμβολή δεν περισσεύει. Ας έχουμε όμως πάντα τον νου και το βλέμμα μας στραμμένο στον κόσμο που εναποθέτει τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο κόσμος περιμένει από εμάς αποφασιστικότητα, συνέπεια και καθαρότητα λόγου. Αυτό δεν σημαίνει λιγότερη εσωκομματική δημοκρατία, κάθε άλλο. Σημαίνει όμως ξεκάθαρες απαντήσεις. Ο κόσμος που μας παρακολουθεί ένα πράγμα θέλει να ξέρει: Αν είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε την ιστορική πρόκληση και την ιστορική ευθύνη της ανατροπής και της κυβέρνησης για τη σωτηρία της κοινωνίας. Και σε αυτό το ερώτημα δεν χωράνε αναβολές.


-    Να θεωρούμε δεδομένη την αυτοδιάλυση του ΣΥΝ, πριν από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ;

Κλείνει ένας κύκλος που κράτησε πάνω από 20 χρόνια. Σε αυτά τα χρόνια, το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο και «λαμπροί» διαμορφωτές γνώμης επιχείρησαν πολλές φορές και προέβλεψαν ακόμα περισσότερες την πολιτική εξαφάνιση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Όχι μόνο διαψεύστηκαν, αλλά ο Συνασπισμός ρίζωσε στην ελληνική κοινωνία, συμμετείχε σε όλους τους μεγάλους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες, υπήρξε συνιδρυτής του ΣΥΡΙΖΑ και επιβραβεύτηκε από τους πολίτες με τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ θα δώσει ένα ισχυρό σήμα. Θα επικυρώσει τη βούληση της μεγαλύτερης συνιστώσας να ενταχθεί δίχως προαπαιτούμενα στον νέο ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Ένας πετυχημένος πολιτικός κύκλος κλείνει, ένας νέος, ακόμα πιο φιλόδοξος, είναι μπροστά μας.

-    Ως μείζον θέμα εξελίχθηκε και η πρόταση για την κατάργηση των λιστών για την εκλογή των οργάνων του κόμματος. Γιατί αμφισβητείτε ένα «κεκτημένο» που υπάρχει και στη λειτουργία του ΣΥΝ;

Όταν ξεκινάς μια καινούργια προσπάθεια, δεν υπάρχουν κεκτημένα ή συνήθειες. Όλα τα επερωτούμε από την αρχή. Βλέπουμε τι δούλεψε καλά και τι δημιουργεί προβλήματα. Η θεσμοθετημένη λειτουργία των τάσεων είναι θετικό βήμα. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να είναι πολυσυλλεκτικός και πολυτασικός. Θα έχει και τάσεις και διακριτά πολιτικά ρεύματα και ιδεολογικές συνιστώσες. Δεν μπορεί όμως να έχει κόμματα μέσα στο κόμμα. Ο τρόπος εκλογής με ξεχωριστές λίστες στον ΣΥΝ είχε παγιώσει μια κατεστημένη νοοτροπία ότι το κόμμα είναι μαζικός χώρος όπου συνυπάρχουν διαφορετικές παρατάξεις που συγκρούονται στα συνέδρια ως μηχανισμοί και όχι ως ρεύματα ιδεών. Τα νέα στελέχη για να αναδειχτούν δεν αρκούσε η εμπιστοσύνη της κομματικής βάσης, αλλά ήταν προαπαιτούμενο η εμπιστοσύνη μίας από τις «λίστες». Και αυτό ιδίως στα νέα μέλη κάνει πολύ κακή εντύπωση, διότι στις οργανώσεις δεν υπάρχει αυτή η κάθετη διαφοροποίηση. Υπάρχει τρόπος να κατοχυρώσουμε την εσωκομματική δημοκρατία και να αποτρέψουμε αποκλεισμούς από τα όργανα, χωρίς τις ξεχωριστές λίστες. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις πάνω σε αυτό. Δεκτόν. Το Συνέδριο θα το συζητήσει ανοιχτά, και δημοκρατικά θα αποφασίσει.

-    Γνωρίζετε την κριτική που σας ασκούν ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι τυπικά πολυτασικό κόμμα και ότι και με την κατάργηση των συνιστωσών τις εξωθείτε στην προσαρμογή τους στην πλειοψηφική άποψη ή στην αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που θα ισχυριστεί ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μειωμένη δημοκρατία και η φίμωση της διαφορετικής άποψης στο εσωτερικό του. Αν το πει αυτό κανείς παραέξω, ο κόσμος θα βάλει τα γέλια. Ας τελειώνουμε λοιπόν με τα ανέκδοτα. Οι διαφορετικές απόψεις είναι ο πλούτος μας.

Οι απόψεις δεν καταργούνται ούτε οι άνθρωποι που τις εκφέρουν. Κάθε ενιαίος οργανισμός, όμως, πρέπει να έχει κάποιους κανόνες ενιαίας έκφρασης. Χάρηκα που είδα ότι και ο Μανώλης ο Γλέζος τοποθετήθηκε σχετικά για την ανάγκη ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει «μόνο ενιαία δράση χωρίς ξεχωριστές εμφανίσεις». Θα έλεγα ότι αυτό είναι ακόμα πιο «προωθημένο» από αυτό που εγώ εισηγήθηκα. Εγώ είπα οι όποιες ξεχωριστές εμφανίσεις να είναι αυστηρά στα πλαίσια της εσωτερικής μας λειτουργίας, εντός του κοινού μας πλαισίου που θα ορίζεται από το καταστατικό μας.


-    Μετά το συνέδριο θα υπάρχουν «προνόμια» για τις συνιστώσες ή τάσεις ώστε να εκφράζονται όλοι στην ηγεσία;

Στον ΣΥΡΙΖΑ το μόνο προνόμιο που υπάρχει είναι η ικανοποίηση και η χαρά της συλλογικής πάλης και της ανιδιοτελούς προσφοράς, πάνω σε κοινά οράματα.
Η εκπροσώπηση όλων των απόψεων στα όργανα δεν θα είναι αποτέλεσμα χρήσης προνομίων αλλά πολιτικής επιλογής και δημοκρατικής λειτουργίας.

-    Θεωρείτε ότι έχουν προοπτική εδραίωσης νέα κόμματα στον χώρο της Κεντροαριστεράς;

Όχι. Τα κόμματα πετυχαίνουν όταν έρχονται να καλύψουν και να εκπροσωπήσουν απόψεις και κοινωνικές ανάγκες. Όχι προσωπικές επιδιώξεις και ματαιωμένες φιλοδοξίες. Επιπλέον πιστεύω ότι αυτό που ονομάζετε Κεντροαριστερά, με την παλιά πολιτική σηματοδότηση, βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Μπαίνουμε σε μια περίοδο πολιτικής πόλωσης ανάμεσα στο δίπολο που εκφράζουν στη χώρα οι πολιτικές δυνάμεις με ξεκάθαρη τοποθέτηση τόσο πάνω στο Μνημόνιο όσο και πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογική αντίθεση Δεξιάς-Αριστεράς. Και αυτή η αντίθεση στη χώρα μας ήδη εκφράζεται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ. Τα κόμματα στα οποία αναφέρεστε μάλλον δεν έχουν φιλοδοξία να βρεθούν ανάμεσα στο δίπολο, αλλά να αποτελέσουν τις νέες κεντροαριστερές συνιστώσες της Δεξιάς. Αλλά αυτόν τον ρόλο τον έχουν ήδη καπαρώσει η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, οπότε ο συναγωνισμός θα είναι μεγάλος.


-    Με ποιους θα συμμαχήσετε μετεκλογικά; Με το ΠΑΣΟΚ συγκρούεστε διαρκώς, με τη ΔΗΜΑΡ επίσης. Αποκλείετε δηλαδή πιθανή συνεργασία με κόμματα της Κεντροαριστεράς, αλλά... απλώνετε το χέρι στον κ. Καμμένο;

Η απάντηση στο ερώτημά σας λαμβάνει ως δεδομένη τη σημερινή εικόνα του πολιτικού σκηνικού. Το πολιτικό σκηνικό, όμως, μεταβάλλεται με ραγδαίους ρυθμούς, και δεν ξέρουμε πώς θα είναι μέχρι τότε. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η κατάσταση στο εσωτερικό των μνημονιακών κομμάτων ούτε το εκλογικό μέγεθός τους. Δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι οι συσχετισμοί στα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς, όπου οι φωνές για ενότητα δυναμώνουν. Δεν ξέρουμε ούτε αν η αντιμνημονιακή δυναμική της κοινωνίας, αυτή η δυναμική που από το 4% μας πήγε στο 27%, θα διαμορφώσει νέα δεδομένα. Ανεξάρτητα από όλα αυτά, εμείς επιμένουμε στην ανάγκη για ενότητα, που να περιλαμβάνει την Αριστερά στο σύνολό της και να φτάνει ως την Αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας. Η κοινωνία τη θέλει αυτή την ενότητα. Αν αυτοί στους οποίους απευθυνόμαστε επιμείνουν στον απομονωτισμό, είμαστε υποχρεωμένοι να επιδιώξουμε τη δημιουργία μιας μεγάλης αριστερής πλειοψηφίας κατά του Μνημονίου, μέσα από τις δικές μας γραμμές. Συμπαρατάσσοντας γύρω μας όλους όσοι συνειδητοποιούν ότι η ιστορική ευθύνη μας επιβάλει να παραμερίσουμε εγωισμούς και να βάλουμε από κοινού ένα λιθαράκι για τη σωτηρία του λαού μας από τη βαρβαρότητα των μνημονίων.

-    Κάνετε λόγο για κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά το ΚΚΕ σας κατηγορεί ότι η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι συνεχής και «παίρνετε τα πιο κακά χούγια του ΠΑΣΟΚ».

Δεν ξέρω αν το κάνουν συνειδητά, αλλά πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι οι προκλητικές επιθέσεις που δεχόμαστε από τα αριστερά μας, ικανοποιούν κυρίως φτηνούς επικοινωνιακούς στόχους. Όποιος σήμερα κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, εξασφαλίζει τουλάχιστον ένα πεντάλεπτο διαρκούς και ενδελεχούς παρουσίασης από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Είτε έχει κόμμα είτε δεν έχει. Είτε εκφράζει κάτι είτε όχι. Αρκεί να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και να έχει εξασφαλίσει προβολή και πρόσκληση σε πάνελ σε πράιμ τάιμ ζώνη τηλεθέασης. Ειδικότερα σε αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ, για λόγους ηθικής και δεοντολογίας, αρνείται να εκπροσωπηθεί. Έχω, όμως, την αίσθηση ότι αυτό ενοχλεί περισσότερο τον αριστερό και προοδευτικό κόσμο. Ειδικά όταν η πολεμική ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται με όρους και φρασεολογία της «ομάδας αλήθειας» και της μονταζιέρας της ΝΔ. Ειδικότερα, δε, σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, πιστεύω ότι αυτή η επικοινωνιακή προσέγγιση των πραγμάτων δεν τιμά το μέγεθος της ιστορικής του αναφοράς. Εκτιμώ ότι η συλλογική εμπειρία και η ιστορική διαδρομή διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά υποκείμενα, γι’ αυτό και δεν έχω πάψει να ελπίζω ότι οι κοινωνικές διεργασίες, αλλά κυρίως η πίστη του κόσμου για ενότητα και κοινή δράση θα κάνει την ηγεσία του να δει διαφορετικά τη στάση του, ιδίως εν μέσω ανθρωπιστικής κρίσης και εξαθλίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών.

-    Τελικά τι θα είναι η κυβέρνηση της Αριστεράς που προτείνετε;

Θα είναι κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας. Με αριστερό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα, αλλά θα απευθύνεται στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όχι μόνο στους αριστερούς και στους ριζοσπάστες. Θα είναι η κυβέρνηση που θα σταματήσει τα καταστροφικά μνημόνια που γεννούν ύφεση και δυστυχία, και θα διεκδικήσει με τις κατάλληλες συμμαχίες την επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων και τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους στα πρότυπα της Συνόδου του Λονδίνου, το 1953, που αφορούσε την ίδια τη Γερμανία. Θα είναι η κυβέρνηση που θα διεκδικήσει στα αλήθεια τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, ως ιστορικό χρέος, ηθικό και οικονομικό απέναντι στον ελληνικό λαό. Θα είναι η κυβέρνηση που θα δρομολογήσει ένα πρόγραμμα κοινωνικής σταθεροποίησης στηρίζοντας πρώτα πρώτα εκείνες τις κοινωνικές κατηγορίες που σήμερα εξωθούνται στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Θα είναι η κυβέρνηση που θα δρομολογήσει ένα εναλλακτικό πρότυπο ανάπτυξης, βασισμένο όχι στη δίψα μιας παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας για κέρδη αλλά πρώτα από όλα στις πραγματικές μας ανάγκες. Ενα πρότυπο ανάπτυξης που θα αξιοποιεί τις παραγωγικές μας δυνατότητες προς όφελος της κοινωνίας, που θα βασίζεται στην αξιοπρεπή απασχόληση, που θα αφήνει πολύτιμο ζωτικό χώρο στη μικρή επιχείρηση και την κοινωνική οικονομία, που θα σέβεται το περιβάλλον και τον φυσικό πλούτο της χώρας. Τέλος, θα είναι η κυβέρνηση που θα θέσει τις βάσεις μιας νέας Ελλάδας. Με μεγάλες θεσμικές τομές και μετασχηματισμούς στο κράτος, στη δημόσια διοίκηση, στο πολιτικό σύστημα. Βαθαίνοντας τη δημοκρατία, χτίζοντας νέα θεμέλια κοινωνικής δικαιοσύνης, αξιοκρατίας και προκοπής. 

Πηγή:Left.gr

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

αστυάνακτας 5 χρόνια



Αγαπημένοι φίλοι και φίλες σαν σήμερα έκλεισαν 5 χρόνια από την παρουσία του αστυάνακτα ως blogger στο διαδίκτυο. Το έναυσμα για τη δημιουργία του ιστολογίου ήταν εκείνη την εποχή, η απουσία της φωνής της ριζοσπαστικής αριστεράς, του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, από τα καθεστηκυία ΜΜΕ. Πολλές φορές είχαμε και συνεχίζουμε να έχουμε αποσιώπηση και παραχάραξη της αλήθειας και των θέσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς. Δεν υπήρξε κάποια κεντρική συνεννόηση, όπως κάποιοι εκτός ΣΥΡΙΖΑ υπέθεσαν στην αρχή, αλλά μόνο πρωτοβουλία ενός απλού μέλους. Η επιλογή του τίτλου του ιστολογίου αστυάνακτας έγινε μετά από πολύ σκέψη. Η αγάπη του διαχειριστή για την Ιστορία με οδήγησε σ’ ένα πρόσωπο αγνοημένο. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Πολλές ιστοσελίδες που ανήκαν στον ίδιο χώρο «φύτρωσαν» στο δίκτυο και στο τέλος εμφανίστηκαν οι επίσημες ιστοσελίδες του ΣΥΡΙΖΑ όπως εκείνο τώρα τελευταία του Left.gr
Η αρχή ήταν δύσκολη γιατί ο διαχειριστής της ιστοσελίδας δεν είναι δημοσιογράφος, αλλά εργαζόμενος ο οποίος δεν διαθέτει άπλετο χρόνο για να κάνει συχνές αναρτήσεις, ώστε να ενημερώνει το blog. Η συνέχεια ήταν ακόμη δυσκολότερη, αφού έπρεπε ν’ απαντάει εκτός των καλοπροαίρετων σχολίων και σε σχόλια, τα οποία ήταν γεμάτα ύβρεις και χαρακτηρισμούς.
Η κεντρική ιδέα στην οποία ο διαχειριστής κινήθηκε και κινείται ακόμη και σήμερα έχοντας υπόψη του κάποιες προσωπικές αξίες ως αριστερού άνθρωπου, όπως:
Ότι προσπαθεί ν’ αναδείξει προβλήματα για την Αριστερά και τον Άνθρωπο.
Ότι υπερασπίζεται τις αξίες της ριζοσπαστικής αριστεράς, ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ως «μέλος» κάποιας τάσης ή συνιστώσας του. Αυτό ιδιαίτερα στο ΦΒ δεν του συγχωρέθηκε και πολλές φορές προσπάθησαν να τον εντάξουν εδώ, εκεί, αλλού.
Ότι μιλάει ανοιχτά και σε χρόνο που επιλέγει ο ίδιος έχοντας υπόψη του τον πολιτικό πολιτισμό.
Ότι είναι ανοιχτός στο διάλογο.
Κριτικάρει τους πάντες ακόμη και εσωκομματικά με ιδεολογικά επιχειρήματα χωρίς κραυγές και επιλέγει τον κατάλληλο χρόνο..
Είναι πάντα υπερασπιστής της ενότητας των αριστερών δυνάμεων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποσιωπούνται οι διαφορές και η ιδεολογική πάλη. Ποτέ δεν ήμουν οπαδός της «άδειας καρέκλας». Γενικώς ποτέ δεν ήμουν οπαδός, αλλά σκεπτόμενος άνθρωπος.
Ο αστυάνακτας υπερασπίζεται και συμμετέχει στα κινήματα επειδή τα θεωρεί απαραίτητα στη διαμόρφωση μιας διαφορετικής κοινωνίας.
Τι δεν έχει καταφέρει;
Δεν ενημερώνει συχνά το ιστολόγιο κι αυτό γιατί όπως είπαμε και πιο πάνω, δεν είναι επαγγελματίας του είδους.
Πολλές φορές στα σχόλια «ξεφεύγει» προσπαθώντας ν’ απαντήσει. Ζητώ συγνώμη απ’ όσους θίχτηκαν από τυχόν άστοχες απαντήσεις μου ή τοποθετήσεις μου. Βέβαια οι άστοχες απαντήσεις του, ήταν σε σχόλια υβριστικά και σε άθλιους χαρακτηρισμούς.
Στην περίοδο που θ’ ακολουθήσει θα γίνει προσπάθεια να μετριαστούν οι αδυναμίες που είναι εντελώς ανθρώπινο χαρακτηριστικό.
Ευχαριστώ όλους του αναγνώστες μου για την κατανόηση και τα καλά τους λόγια. Άλλοι bloggers ή σχολιαστές απ’ όλο το φάσμα της αριστεράς, που έκαναν και κάνουν παρατηρήσεις και σχόλια, βοηθούν τα μέγιστα στην προσπάθεια και τους ευχαριστώ.
Καλή συνέχεια σε όλους μας. Και να μη ξεχνάμε: Η αλλαγή της κοινωνίας δε θα γίνει στα πληκτρολόγια, αλλά στους δρόμους.

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Για τις δηλώσεις του Α.Αλαβάνου


«Με το ΣΥΡΙΖΑ και το πολιτικό σύστημα ήρθα σε σύγκρουση πριν την κρίση. Δεν ντρέπομαι για αυτό και το θεωρώ θετικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφράζει μια εναλλακτική πολιτική. Πρέπει κανείς να προσέχει το θέμα της εξουσίας. Διαφθείρει η προοπτική της εξουσίας και πρέπει να έχει κανείς ισχυρές αντιστάσεις.»
Για το αν θα στήριζε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
 «Με την πολιτική που έχει, όχι. Δεν πιστεύω ότι η κοινωνία πρέπει να περιμένει να ακούσει τις θέσεις ενός κόμματος, σα να ακούει μετεωρολογικό δελτίο. Από τη μία να έχει θύελλα και από την άλλη καύσωνα.»
Αυτές ήταν οι δηλώσεις του Α. Αλαβάνου για τον ΣΥΡΙΖΑ στο Βήμα FM,οι οποίες επαναλήφθηκαν από όλα τα ΜΜΕ τα οποία στεκονται ιδεολογικά αντίθετα και πολεμούν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν στοχεύω να γράψω κάτι περισσότερο για ώρες για τον Α. Αλαβάνο. Απλά μόνο τούτο. Οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην άποψή τους, πολύ περισσότερο όταν ο συγκεκριμένος πολιτικός υπήρξε πρώην ευρωβουλευτής, πρώην βουλευτής και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίον έφυγε οικειοθελώς και με τον οποίον ήρθε σε σύγκρουση όπως ο ίδιος λέει. Εγώ δεν είμαι με την λογική  της ανθρωποφαγίας, και της στείρας αντιπαράθεσης. Παλαιότερα έχω κάνει κριτική στις απόψεις και τη στάση του και μένω εκεί! Όταν επανέλθω,αν επανέλθω, θα μιλήσω για τις θέσεις που εκφράζει σήμερα ως επικεφαλής ενός πολιτικού σχηματισμού. Έως τότε θα ακούω και θα διαβάζω τις δηλώσεις του. Θα έχω πάντα υπόψη μου τη δική του προτροπή, από ομιλία του στο 5ο Συνέδριο του Συνασπισμού το 2008, για συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ. Οι υπογραμμίσεις δικές μου.
«…Οφείλαμε να εγκαταλείψουμε αυτό το γήπεδο που η νέα γενιά το έβλεπε σαν αντιπαράθεση ακατανόητων αιρέσεων. Να αφήσουμε αφύλακτη ακόμα και την εστία μας. Μόνο έτσι μπόρεσε να γίνει αυτό που πολλοί αποκλείανε: Το κόμμα μας, και οι σύμμαχοί του στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς στις παραδόσεις των μεγάλων ενωτικών στιγμών. Του ΕΑΜ. Της ΕΔΑ, Των αριστερών φοιτητικών αντιδικτατορικών επιτροπών. Εισορμούν με αυτοπεποίθηση στο γήπεδο των μεγάλων πολιτικών αναμετρήσεων της χώρας με το κάλεσμα να αλλάξουμε το τοπίο. Οι προτάσεις μας, παλιές και νέες, απευθύνονται σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς.
Μιας αριστεράς που αθροιστικά φθάνει πια το μέγεθος που έχει ο κάθε φορέας του δικομματισμού. Η πορεία μας όμως αυτά τα τρία χρόνια δεν εξαρτήθηκε από οποιαδήποτε άρνηση, από οποιαδήποτε επίθεση. Και δεν πρόκειται να εξαρτηθεί
Συνεχίζουμε»

Αυτά!

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

«Αμβρόσιε να 'ξερες για ποιον χτυπάει η καμπάνα»




Με αφορμή τις δηλώσεις του κ. Αμβροσίου.


«Ευχαριστώ τον Θεόν 
ότι δεν με έκαμε παλιάνθρωπον, 
αλλά τον μέμφομαι 
ότι με έβαλε να ζω με παλιανθρώπους».
Αν. Λασκαράτος

Ο Μητροπολίτης Αιγιαλέιας κ. Αμβρόσιος επιτίθεται με ανοίκειους χαρακτηρισμούς στη Βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ σ. Μ. Κανελλοπούλου, επειδή τόλμησε να κάνει κριτική στην εντολή του να χτυπάει πένθιμα καμπάνες με αφορμή τη κατάθεση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου.
Δυστυχώς τους μητροπολίτες τοποθετεί η ίδια η εκκλησία και όχι ο Θεός, αλλά ούτε βεβαίως ο λαός. Αποτελούν δηλαδή μια διορισμένη διοίκηση, εκκλησιαστική κι αυτό πρέπει να το έχουν καλά υπόψη τους πριν προβούν σε όποια δήλωση. Η άποψή μου είναι βεβαίως να έχει, γνώμη ο ιερέας, αλλά ταυτόχρονα να είναι έτοιμος να δεχθεί και κριτική γι αυτά που λέει.
Το να παροτρύνεις όπως έκανε η σ. Μαρία Κανελλοπούλου, μητροπολίτες και παπάδες να ασχολούνται με τα του οίκου τους, όταν αυτοί εκδηλώνουν αντιχριστιανικές θέσεις είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάποιος ώστε να μην εμπλέκουν τα θρησκευτικά συναισθήματα του κόσμου με τα αντιανθρωπιστικά κηρύγματα τους. Ήταν ιδιαιτέρως κομψή η προτροπή της σ. Μαρίας,όπως και η χαρακτηρισμοί περί σκοταδισμού. Βεβαίως η σ. Μαρία θα μπορούσε να φέρει «κατάμουτρα» στον κ. Αμβρόσιο περικοπές από διακεκριμένους απλούς λόγιους χριστιανούς και αγίους, αλλά και τα ίδια τα λόγια του Χριστού. Η αγάπη και η αλληλεγγύη είναι αυτά που διακηρύσσει ο Χριστός. Θα ήταν όμως και δικό της και δικό μου λάθος, ως άθεος που είμαι να παραπέμψω τον Αμβρόσιο στα κείμενα. Πάλι θ’ αντιδρούσε λέγοντάς μας ότι «δε δέχεται μαθήματα από άθεους»
Γι αυτό κι εγώ θα του απαντήσω έξω από τα δόντια.
Ο κ. Αμβρόσιος έχει πρώτα και κύρια πολιτική-φασιστική θέση και άποψη και κατόπιν εκφράζει το λόγο του Θεού. Ως μητροπολίτη η Ιερά σύνοδος (αν λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ορθόδοξης θρησκείας) πρέπει να τον βάλει στη θέση του. Έως τότε εμείς θα κριτικάρουμε τις θέσεις του. Ο κ. Αμβρόσιος και όσοι ιερείς τον ακολουθούν σ’ αυτή τη φασιστίλα, θα πρέπει να ξανακοιτάξουν τας γραφάς και κατόπιν να κάνουν κατά τη θρησκεία μια βαθύτατη εξομολόγηση. Ίσως το μυστήριο της εξομολόγησης, τους οδηγήσει σε ΝΤΡΟΠΗ και κατόπιν σε κάποιο απομακρυσμένο μοναστήρι μακριά από αυτή τη άχαρη κοσμική ζωή, με προνόμια αυτοκίνητα και θέσεις. Τότε αν έχει δίκιο η θρησκεία ίσως μετανοήσουν και να έχουν μια θέση στον Παράδεισο. Τότε ίσως θα δουν όλοι οι πιστοί ότι εκείνο που κάνουν (οι Αμβρόσιος και οι συν αυτώ) είναι η παραποίηση του Χριστιανισμού και η δημιουργία μιας ΑΙΡΕΣΗΣ που χτυπά τους συνανθρώπους μας και εξυμνεί το ρατσισμό. Ο κ. Αμβρόσιος λοιπόν είναι κατά τας γραφάς ένας αιρετικός θα μπορούσα να πω αν ήμουν χριστιανός, αλλά δεν είμαι και δε με νοιάζει
Γι’ αυτό τον λέω απλά φασίστα.
Οι επισημάνσεις τόσο του μητροπολίτη Δωδώνης, «η Ορθοδοξία δεν εξετάζει το χρώμα, την προέλευση, ούτε καν την πίστη του ανθρώπου». όσο και Δημητριάδος «Δεν αρμόζει στους ορθοδόξους και μάλιστα στους Έλληνες να ξεχωρίζουν ανθρώπους, να υποτιμούν ανθρώπους, να προπηλακίζουν ανθρώπους γιατί δεν είναι του δικού μας χρώματος, της δικής μας φυλής, της δικής μας πίστεως» δείχνουν ότι κάποιοι στην εκκλησία μπορούν να σκέφτονται ανθρώπινα Ας τεθεί λοιπόν το θέμα στην Ιερά σύνοδο γιατί σύμφωνα με τις χριστιανικές διδαχές ο κ. Αμβρόσιος έχει ήδη προδιαγράψει την επιλογή του ανάμεσα στην Κόλαση και στον παράδεισο., αγκαλιά με το Ντερτιλή. Αν υπήρχε θεός εκεί πάνω θα κουνούσε το κεφάλι του και θα λεγε: «Αμβρόσιε να ‘ξερες για ποιον χτυπάει η καμπάνα»

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Διάλογος για το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Ε.Κ.Μ.

          Με απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-Ε.Κ.Μ., που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Ε.Κ.Μ. θα πραγματοποιηθεί από τις 10 έως 14 Ιούλη 2013. Παράλληλα θα πραγματοποιηθεί διάλογος για τα προτεινόμενα προς ψήφιση κείμενα. Στα πλαίσια αυτά ο αστυάνακτας θ' ανοίξει κι αυτός διάλογο μέσα από την ιστοσελίδα έως την έναρξη του συνεδρίου. 
           Για τα κείμενα η μοναδική προϋπόθεση  είναι ότι πρέπει να συνοδεύονται από ένα όνομα ή ψευδώνυμο. Στην περίπτωση που ο συντάκτης κειμένου θέλει να υπογράψει με ψευδώνυμο, τότε η πραγματική ταυτότητα του συντάκτη του κειμένου θα γίνεται γνωστή στον αστυάνακτα και μόνο, ώστε να διασφαλιστεί η εγκυρότητα των κειμένων.
      Θα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση astyanakta@gmail.com. Επαφίομαι στη καλή πρόθεση των αναγνωστών, ώστε τα κείμενα να μην περιλαμβάνουν ύβρεις και χαρακτηρισμούς γιατί τότε θα είναι αδύνατη η δημοσίευσή τους. Στο τέλος τα κείμενα κατά τη δημοσίευσή τους, θα συνοδεύονται από το όνομα και την ημερομηνία αποστολής τους στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

αστυάνακτας

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Αλ. Τσίπρας: Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ένα ενιαίο κόμμα άμεσης δημοκρατίας και αυτοοργάνωσης

«Συντρόφισσες και σύντροφοι, 
Η χθεσινή ημέρα στη βουλή ήταν αποκαλυπτική. Αποκαλύφθηκε ότι το δημόσιο αγαθό που κινδυνεύει αυτή τη στιγμή περισσότερο, είναι η Δημοκρατία. Το Μνημόνιο και η Δημοκρατία είναι έννοιες εντελώς ασυμβίβαστες και αυτό το βλέπουμε καθημερινά όλο και περισσότερο. 


Το βλέπουμε στις επιστρατεύεις των απεργών που γίνονται πλέον και προληπτικά. Το βλέπουμε στην συνεχιζόμενη βίαιη και αδικαιολόγητη καταστολή εναντίον των κατοίκων της Χαλκιδικής. Το βλέπουμε και στο αδιάκριτο πια πολιτικό φλερτ της Νέας Δημοκρατίας με την ακροδεξιά

Χθες τα γεγονότα στη βουλή ήταν αποκαλυπτικά. Η ΧΑ επεχείρησε να προκαλέσει μέσα στο κοινοβούλιο, αμέσως μετά τη συζήτηση για ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που εξαφανίστηκε. Εξαφανίστηκε με ευθύνη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και επομένως του ίδιου του πρωθυπουργού. Δεν ήταν εκεί καν ένας κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ για να επιβεβαιώσει αυτά που ήρθε να πει ο κ. Ρουπακιώτης, δηλαδή ότι δεν συμβαίνει κάτι, το νομοσχέδιο είναι καθ οδόν. 

Η ομάδα μονταζιέρας της ΝΔ προσπάθησε ακόμα και τη στιγμή της αποκάλυψης των νεοναζί να κρατήσει ίσες αποστάσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση, το προεδρείο της βουλής, και τους νοσταλγούς του Χίτλερ.
Ας το πάρουν όμως χαμπάρι. Η ανιστόρητη και επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων κατέρρευσε παταγωδώς χθες στη βουλή. Αφορά πλέον μόνο την ομάδα μονταζιέρας της ΝΔ και αμετανόητους ακροδεξιούς συνεργάτες και βουλευτές της. 
Στέλνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Η αριστερά είναι εδώ για υπερασπιστεί τη δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα. Από τις γειτονιές ως το προεδρείο της βουλής. Εμείς υψώνουμε μια ασπίδα προστασίας της δημοκρατίας. Μαζί με κάθε δημοκρατικό πολίτη. 
Παρόλο που τρεις μέρες πριν, εβδομήντα βουλευτές της πλειοψηφίας, κρυπτόμενοι πίσω από την ανωνυμία της μυστικής ψηφοφορίας συνέδραμαν τους φασίστες στην προσπάθειά τους να άρουν την ασυλία του Π. Τατσόπουλου και να τον μηνύσουν για έκφραση πολιτικής γνώμης. Παλιότερα ο γραμματέας της ΝΔ, ο κ. Κεφαλογιάννης είχε αρνηθεί να ψηφίσει την άρση ασυλίας του Κασιδιάρη για κάτι εντελώς διαφορετικό: για βιαιοπραγία εναντίον της Λιάνας Κανέλλη και της Ρένας Δούρου. Πρόσφατα στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού έσπευσαν διαδικτυακά να υπερασπιστούν με σθένος τους απολογητές των ΝΑΖΙ που είναι ακόμα σε θέση συμβούλων υπουργού. 


Και αυτά είναι πράγματα ενδεικτικά, για τα οποία πρέπει να ξεσηκωθεί όχι μόνο η Αριστερά, αλλά ολόκληρος ο δημοκρατικός κόσμος. Ακόμα και οι δημοκράτες που πρόσκεινται στην ΝΔ και παρακολουθούν αμήχανοι τα ακροδεξιά ολισθήματα του Σαμαρά να διαδέχονται το ένα το άλλο.
Διότι, χθες απεδείχθη ότι η ασυδοσία της ΧΑ στο κοινοβούλιο είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής. Όποιος θέλει μπορεί να εφαρμόσει το κανονισμό και να αποτρέψει τον ευτελισμό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και της δημοκρατίας. Όποιος θέλει μπορεί να επικαιροποιήσει το θεσμικό πλαίσιο ενάντια στους κήρυκες της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού. Ενάντια στους παρακρατικούς και στις συμμορίες που βιαιοπραγούν απέναντι σε ανυπεράσπιστους πολίτες. Εμείς και θέλουμε και μπορούμε.

Από εδώ και στο εξής, μηδενική ανοχή απέναντι στις συμμορίες, απέναντι στους υβριστές της δημοκρατίας και της ιστορίας του λαού μας που έδωσε φόρο αίματος στους ναζί, αγωνιζόμενος για την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Υπάρχουν κρίσιμα συμπεράσματα από τα πρόσφατα γεγονότα που αφορούν τις κινητοποιήσεις των καθηγητών.
Το πρώτο συμπέρασμα αφορά την κυβερνητική αδιαλλαξία και επιθετικότητα, μια στάση που σχετίζεται άμεσα με την προώθηση των υποχρεώσεων του Μνημονίου. Η κυβέρνηση μπορούσε να προωθήσει τις αλλαγές με διάλογο μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις. Επέλεξε, όμως, τον αιφνιδιασμό, την κατά μέτωπον επίθεση, την λάσπη και την συκοφαντία δια των μέσων ενημέρωσης που συμπορεύονται μαζί της και τελικά την επιστράτευση και μάλιστα προληπτικά. Δεν πρέπει να προσπεράσουμε αυτές τις ανησυχητικές ενδείξεις, που δείχνουν ότι όσο το Μνημόνιο οδηγείται σε αδιέξοδο, τόσο ξεδιπλώνεται ο επιθετικός κυβερνητικός αυταρχισμός στη χάραξη της πολιτικής

Το δεύτερο συμπέρασμα: Υπάρχει κόσμος με διάθεση και αποφασιστικότητα να αντισταθεί. Και αυτό φάνηκε από τις μαζικότατες συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, που ψήφισαν σε συντριπτική πλειοψηφία υπέρ της απεργίας. Απαιτείται, όμως, μια πιο σύνθετη στρατηγική από τις δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος. 
Μια στρατηγική που δεν θα χειραγωγείται από τις κατεστημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ούτε θα εξαρτάται από αποφάσεις της πλειοψηφίας των διοικήσεων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Μια στρατηγική που θα διευρύνει την ενότητα ανάμεσα σε κλάδους εργαζομένων και το πιο σημαντικό θα δημιουργεί στέρεες συμμαχίες με την κοινωνία. 

Μόνο έτσι μπορεί να ακυρωθεί και η τακτική της επιστράτευσης, στην οποία η κυβέρνηση καταφεύγει ολοένα και με μεγαλύτερη ευκολία, υπερασπιζόμενη δήθεν το δημόσιο συμφέρον. Το όπλο αυτό πρέπει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να το στρέψουν εναντίον της, δημιουργώντας στέρεες και πλατειές κοινωνικές συμμαχίες. 
Ο ΣΥΡΖΑ-ΕΚΜ τάχτηκε από την αρχή αλληλέγγυος  στο πλευρό των καθηγητών, σε οποιαδήποτε κινητοποίηση κι αν αποφάσιζαν. Γιατί είχαν επί της ουσίας δίκιο. 

Όλα τα μέτρα που προώθησε η κυβέρνηση έχουν ως στόχο μια παιδεία που να κοστίζει λιγότερο στο κράτος, αδιαφορώντας για την δραματική της υποβάθμιση, τις απολύσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών, τις μεταθέσεις εκτός έδρας με μισθούς πείνας, την υποτιθέμενη και εντός πολλών εισαγωγικών «αξιολόγηση», που είναι απλά η επίσημη παραίτηση του κράτους από την υποχρέωση να παρέχει παιδεία υψηλού επιπέδου. 
Και θα αγωνιστούμε για τη συγκρότηση ενός μεγάλου μετώπου που θα υπερασπιστεί την δημόσια παιδεία, με καθηγητές, μαθητές και γονείς να παλεύουν συντονισμένα για τον ίδιο σκοπό. Τη στήριξη αυτή θα συνεχίσουμε να την παρέχουμε στον κλάδο των εκπαιδευτικών, όπως και σε κάθε κλάδο εργαζομένων, κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αγωνίζεται για ζωή, δουλειά και αξιοπρέπεια, καθώς και για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και αντιμετωπίζει τον κυβερνητικό αυταρχισμό. 

Γι’ αυτό και καταθέσαμε την πρόταση νόμου για κατάργηση της επιστράτευσης. Αυτή την πρόταση νόμου πρέπει να υποστηριχτεί από όσους τοποθετούν εαυτό στο δημοκρατικό τόξο, και διεκδικούν τον τίτλο του προοδευτικού. Και, όπως δηλώσαμε και χθες στη βουλή, από εδώ και στο εξής δε θα έχουν να κάνουν με συνδικαλιστικές ηγεσίες. Θα έχουν να κάνουν μαζί μας.
Τη φάμπρικα των επιστρατεύσεων και της συνταγματικής εκτροπής θα τη τσακίσουμε. Την επόμενη φορά που θα το επιχειρήσουν η απεργία θα είναι πολιτική και διαρκής. Έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας για τους εργαζόμενους. Και θα το πράξουμε χωρίς ενδοιασμούς. Ας το λάβουν υπόψη τους όσοι νομίζουν ότι μπορεί να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα απέραντο στρατόπεδο.


Συντρόφισσες και σύντροφοι, 
Την ίδια ακριβώς στιγμή, η κυβέρνηση ξεπουλά με ταχείς ρυθμούς την δημόσια περιουσίας. Το κάνει για να εμφανίσει κάποια οικονομικά αποτελέσματα στην τρόικα, η οποία αναμένεται τον Ιούνιο με εξαιρετικά επιθετικές διαθέσεις. 
Έτσι, μετά την πώληση του ΟΠΑΠ, με εξαιρετικά προβληματικούς όρους, εξευτελιστική τιμή και διαδικασίες που μυρίζουν χιλιόμετρα μακριά διαπλοκή, βγαίνει στο προσκήνιο και η ΔΕΗ. Και εδώ δεν πρόκειται απλώς για μια εταιρεία που εξασφαλίζει κέρδη για το δημόσιο, όπως στην περίπτωση του ΟΠΑΠ. Πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση ενός δημόσιου αγαθού. Οπουδήποτε στον κόσμο  συνέβη κάτι αντίστοιχο, η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών έπεσε δραματικά. Τα τιμολόγια κατανάλωσης αυξήθηκαν. Και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας – το πιο αδύναμο φυσικά και το πιο πιεσμένο, έχασε την πρόσβασή του στο παρεχόμενο αγαθό. 
Στη Βουλγαρία, και έχει σημασία να την αναφέρουμε, γιατί το Μνημόνιο αναφέρει ξεκάθαρα ότι με αυτή τη χώρα προσπαθεί να μας εξομοιώσει, το κόστος του ρεύματος μετά τις ιδιωτικοποιήσεις υπερβαίνει πλέον τις οικονομικές δυνατότητες ενός μέσου νοικοκυριού. Δημιουργείται έτσι το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας, που είναι και η βασική αιτία για τις πρόσφατες αναταραχές στην γειτονική μας χώρα. Αυτό είναι το μοντέλο το οποίο προωθείται και για τη χώρα μας. Με κινδύνους σοβαρούς τόσο για τα νοικοκυριά, αλλά και τις επιχειρήσεις οι οποίες υποφέρουν και κλείνουν από το κόστος ενέργειας. Και σειρά έχει το νερό. Ένα αγαθό ακόμα πιο πολύτιμο και ακόμα πιο αναγκαίο από την ηλεκτρική ενέργεια. 
Μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς κοινωνικής δυστυχίας, με την ανεργία να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, τα νοικοκυριά να μην μπορούν πλέον να ανταποκριθούν σε βασικές τους ανάγκες και την φτώχεια να κυλάει στους δρόμους, η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα τεχνητό κλίμα ευφορίας. 
Ο πρωθυπουργός της χώρας οργανώνει πομπώδεις όσο και αβέβαιες επενδυτικές εκστρατείες στην Κίνα, που προσπαθεί να πουλήσει υποδομές και κομμάτια δημόσιας περιουσίας, ονομάζοντας μάλιστα την τακτική αυτή «προσέλκυση επενδυτών». Στην πραγματικότητα, το όραμα της κυβέρνησης είναι η κινητοποίηση της οικονομίας,, η μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε μια Τεράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη. Με μισθούς εξαθλίωσης, με ανύπαρκτη προστασία του εργαζόμενου, με αφορολόγητα κέρδη για τους επιχειρηματίες, με μηδενική προστασία του περιβάλλοντος. 


Οι εταίροι της χώρας δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτή την εξέλιξη. Διότι, αυτό είναι το συνολικό σχέδιό τους για την οικονομία του Νότου και αργότερα για ολόκληρη την Ευρώπη. 
Οι αλλαγές που προωθούνται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι ίσως μεγαλύτερης σημασίας από εκείνες που ακλούθησαν την πτώση του Τείχους. Και πρέπει να συναντήσουν τη σθεναρή και συντονισμένη αντίσταση των λαών της Ευρώπης, ένα πανευρωπαϊκό μέτωπο αποφασισμένο να υπερασπιστεί την κοινωνική συνοχή και την αξιοπρέπεια της εργασίας. Πρέπει να σταματήσουν με οργανωμένη αντεπίθεση της κοινωνίας. 


Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η κοινωνία πρέπει να σταθεί όρθια και να δυναμώσει τη φωνή της. Και η ευθύνη για κάτι τέτοιο πέφτει σε πολύ μεγάλο βαθμό επάνω μας. Ούτε το Μνημόνιο τελειώνει, ούτε η χώρα βγαίνει από την κρίση, ούτε φως στο βάθος κάποιου τούνελ φαίνεται. 
Η λεηλασία της ζωής της αξιοπρέπειας και της προοπτικής του λαούς μας θα συνεχίζεται επ’ άπειρον. Ή μέχρι ο ίδιος ο λαός να βάλει ένα τέρμα στην ιστορία αυτή.
Με μια αντεπίθεση της κοινωνίας. Για την υπεράσπιση της δουλειάς, των δημόσιων αγαθών, της υγείας της παιδείας. Για μια ανάπτυξη που θα αφορά το κοινωνικό σύνολο και όχι μια περιορισμένη και κλειστή ελίτ, η οποία δεν φορολογείται καν στην Ελλάδα. Με μια ανάπτυξη που θα επουλώσει τις πληγές του μνημονίου. Όχι με την άνεργη ανάκαμψη που θα τις κάνει μόνιμες.
Για να μη μεταναστεύουν οι νέοι επιστήμονες. Για να μείνουν εδώ και να ξαναχτίσουμε μαζί την Ελλάδα. Για το αυτονόητο δικαίωμα όλων στην κοινωνική αξιοπρέπεια. 
Χρειάζεται να σπάσει μια και καλή το κλίμα ηττοπάθειας και απογοήτευσης. Το κλίμα των χαμηλών προσδοκιών. Χρειάζεται ενότητα, αισιοδοξία και πείσμα. Χρειάζεται διαρκής αγώνας. Χρειάζεται πάθος ασίγαστο στη στήριξη, την ενδυνάμωση, τη γιγάντωση των δομών αλληλεγγύης που καλούνται να επουλώσουν τις μνημονιακές πληγές του λαού μας. Χρειάζεται μια τεράστιας κλίμακας κοινωνική αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα.
Μια οργανωμένη και αποφασιστική αντεπίθεση της κοινωνίας. Και ακριβώς στο προσκήνιο των κοινωνικών αντιστάσεων και της αλληλεγγύης να συγκροτηθεί η νέα κοινωνική πλειοψηφία που θα διεκδικήσει την απαλλαγή της χώρας από το Μνημόνιο και θα ανοίξει τον εναλλακτικό δρόμο.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται το καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ, ένα καθήκον στο οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκριθούμε. Καλούμαστε να δώσουμε τον αγώνα σε πολλά μέτωπα. Καλούμαστε να ζωντανέψουμε ξανά την ελπίδα και να φέρουμε πιο κοντά την προοπτική μιας ριζικά εναλλακτικής λύσης. Να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο τις δομές αλληλεγγύης. Να εμβαθύνουμε και να επικαιροποιήσουμε τη στρατηγική μας για τη συγκρότηση της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας από την αριστερά της αριστεράς μέχρι της σοσιαλδημοκρατίας. Να συνεχίσουμε να ανοιγόμαστε σε δυνάμεις που ανταποκρίνονται στο διαρκές κάλεσμα ενότητας που κάνουμε εδώ και δύο χρόνια. 


Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Ένα χρόνο πριν, το βράδυ των εκλογών της 6ης Μάη του 2012, δώσαμε μια υπόσχεση στο κόσμο της αριστεράς που μας στήριξε, στους ψηφοφόρους που μας ανέδειξαν ως δύναμη ελπίδας αλλά και στον ελληνικό λαό εν γένει, ότι θα προχωρήσουμε στη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ στη μεγάλη ενιαία και ελπιδοφόρα παράταξη της αριστεράς. Το άνοιγμα αυτό βρήκε ευρεία ανταπόκριση στην ελληνική κοινωνία.
Στις 17 Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ έγραψε ιστορία, δίνοντας την ευκαιρία στην αριστερά να πλησιάσει για πρώτη φορά τόσο κοντά στη κυβέρνηση. Έκτοτε ο ΣΥΡΙΖΑ κατοχυρώθηκε στη συνείδηση του λαού μας ως ελπίδα για την ανατροπή του μνημονίου και τη κοινωνική αλλαγή, γεγονός που καταγράφεται αδιαλείπτως επί ένα χρόνο και παρά το εξαιρετικά αρνητικό επικοινωνιακό και μιντιακό περιβάλλον σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Αν, όμως, πιστέψουμε ότι αυτό είναι μια νομοτέλεια, ανεξάρτητα από τη δράση μας και τη συμπεριφορά μας θα κάνουμε λάθος. Ο κόσμος που μας εμπιστεύτηκε θα μας εμπιστευτεί ξανά και ακόμα περισσότερος μόνο αν δείξουμε αξιοπιστία στα λόγια και στα έργα μας.
Μονάχα αν αποδείξουμε ότι προκειμένου να αναλάβουμε τη μεγάλη ευθύνη της ανατροπής και της ανοικοδόμησης της πατρίδας μας, είμαστε έτοιμοι όλοι μας, να θέσουμε σε αμφισβήτηση τις σιγουριές και τις εξασφαλίσεις μας.Να δείξουμε ότι είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε εμείς για να πείσουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη κοινωνία.  
Στην ομιλία μου στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, στις συλλογικές μας επεξεργασίες και αποφάσεις, τονίσαμε πως δημιουργούμε ένα νέο πολιτικό οργανισμό. Ένα ΝΕΟ πολιτικό υποκείμενο. Όχι εμείς, τα στελέχη και οι βουλευτές. Ο κόσμος. Ο λαϊκός κόσμος, ο κόσμος της εργασίας, τα μέλη και οι φίλοι μας. Εμείς, ως έχοντες την ευθύνη να εκφράζουμε τη φωνή των μελών, δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε ούτε βήμα πίσω από αυτή την υπόσχεση. Δεν έχουμε το δικαίωμα να καθυστερήσουμε και να φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων. Πρέπει να ολοκληρώσουμε μια πορεία ιστορικής δικαίωσης. Δικαίωσης της επιλογής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ που κάναμε πριν σχεδόν δέκα χρόνια. 
Τότε που οι αργυρώνητοι της διαπλοκής ειρωνεύονταν και έλεγαν πως η αριστερά δεν έχει λόγω ύπαρξης. Δέκα χρόνια μάθαμε να ακούμε, να ανεχόμαστε, να συνθέτουμε. Η κοινωνία μας εμπιστεύτηκε. Δε θα προδώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη. 
Να μην κάνουμε ούτε μισό βήμα πίσω από την εντολή δεκάδων χιλιάδων μελών μας και ενός εκατομμυρίου εξακοσίων χιλιάδων ψηφοφόρων μας για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα. Ενιαίο και δημοκρατικό φορέα. Έναν οργανισμό που θα είναι κόμμα των μελών και όχι των στελεχών. Κόμμα των εργαζομένων και των δημιουργών. Όχι κόμμα των ειδικών. Κόμμα που θα ανταποκρίνεται στις κοινωνικές διεργασίες και στα κοινωνικά κινήματα και όχι κόμμα- κράτος και των μηχανισμών του κράτους.
Πολύ μεγάλη συζήτηση σήκωσε πριν λίγες μέρες μια αναφορά μου στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο». Δεν κατάλαβα γιατί. Είπα τα αυτονόητα. Κάποιοι έγραψαν ότι επιτέθηκα στις συνιστώσες. Λάθος. Αν έκανα επίθεση ήταν επίθεση φιλίας προς τα μέλη και τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και όχι επίθεση στις συνιστώσες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ήταν ένα πετυχημένο ιστορικό πείραμα για την ανασυγκρότηση της αριστεράς και την ιδεολογική και προγραμματική της επαναθεμελίωση. Ανταποκρίθηκε στο αίτημα για την ευρύτερη δυνατή ενότητα των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων.
Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα, στην εμβάθυνση και μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών σε ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις για συγκρότηση ενός πλειοψηφικού ρεύματος μέσα των κοινωνία, ενός ρεύματος με ενιαία αριστερή ριζοσπαστική ταυτότητα. 
Χρειάζεται οργανωτική και πολιτική συνοχή, η οποία είναι και η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει την πλήρη κατοχύρωση των δημοκρατικών λειτουργιών. Χρειάζεται ένας και όχι δεκατρείς χώροι υποδοχής μελών, και οργανωτικής ένταξης. Χρειάζεται περισσότερη δυνατότητα για σύνθεση απόψεων, και όχι για παραταξιακές μετωπικού χαρακτήρα συμφωνίες ή αποκλίσεις στο εσωτερικό μας. 
Επιδίωξή μας είναι να βαδίσουμε αυτόν τον δρόμο όλοι μαζί, μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών ίδρυσης του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό σημαίνει ότι έχουμε αυτονόητη υποχρέωση όλοι μας και κυρίως όσοι ανήκουμε σε συνιστώσες, να συνεννοηθούμε πως ακριβώς αυτές θα μετεξελιχτούν από κόμματα που συγκροτούσαν ένα συνασπισμό κομμάτων, στον αρχικό ΣΥΡΙΖΑ, σε διακριτά και συγκροτημένα πολιτικά ρεύματα εντός του νέου ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, που η δράση τους θα ορίζεται και θα δεσμεύεται από το καταστατικό μας. Αυτό είναι το αυτονόητο.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς ανάμεσά μας που να πιστεύει, ότι η κοινή μας απόφαση για μετεξέλιξη από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ των μελών, θα σήμαινε ότι συνεχίζουμε όπως πριν τη διακριτή δραστηριότητα των συνιστωσών στο δημόσιο χώρο, ως διαφορετικών κομμάτων μέσα στον ενιαίο φορέα. Αυτό θα ήταν αδιανόητο και θα σήμαινε ότι υποτιμούμε τη νοημοσύνη του κόσμου μας.
Από την άλλη, όμως, αυτή η αναγκαία συνεννόηση που επικαλέστηκα πριν είναι προφανές πως δε μπορεί να τους συμπεριλάβει όλους σε μια ταχύτητα. Γι’ αυτό και πρέπει να δείξουμε κατανόηση στις διαφορετικές ωριμάνσεις.
Άλλες συνιστώσες είναι ώριμες να αυτοδιαλυθούν ως τέτοιες και τα μέλη τους να περάσουν ως φυσικά πρόσωπα στον ενιαίο φορέα. Άλλες να μετασχηματιστούν από συνιστώσες του παλιού ΣΥΡΙΖΑ που ήταν συνασπισμός κομμάτων σε διακριτά πολιτικά μορφώματα του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, που ούτως ή άλλως δε μπορεί και δε θα θέλαμε να μην είναι πλουραλιστικός, πολυσυλλεκτικός και πολυτασικός. 
Αλλά το κρίσιμο είναι να συζητήσουμε περισσότερο για τις οργανώσεις και για τα μέλη του νέου ΣΥΡΙΖΑ και για τα δικαιώματά τους και λιγότερο για τα υπόλοιπα. Οι οργανώσεις μας πρέπει να ανοίξουν στον κόσμο που θέλει να μας πλησιάσει και να ενταχθεί. Να γίνουν τα κύτταρα οργάνωσης του προοδευτικού κόσμου της χώρας για το γιάτρεμα των πληγών του μνημονίου. Να ξεκινήσει άμεσα μία μεγάλη καμπάνια για εγγραφή νέων μελών, ταυτόχρονα με την μεγάλη πολιτική καμπάνια και εξόρμηση που θα κάνουμε για το συνέδριό μας. Να γίνουμε από άθροισμα συνιστωσών σε ένα νέο κόμμα άμεσης δημοκρατίας και αυτοοργάνωσης, που θα κρινόμαστε όλοι και πρώτοι και πρώτες οι άντρες και οι γυναίκες της ηγεσίας.
Οι διαδικασίες συγκρότησης του ενιαίου κόμματος, δεν πρέπει να μας ξεκόψουν σε καμία περίπτωση από τις απαιτήσεις των κοινωνικών αγώνων. Αντιθέτως, το στοίχημα είναι να συνδέσουμε την πορεία προς το συνέριο με την ενίσχυση των πολιτικών μας δεσμών με την κοινωνία. 
Διαφωνίες θα υπάρξουν και είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό όταν βαδίζουμε προς ένα απόλυτα ανοιχτό και δημοκρατικό συνέδριο. Όμως υπάρχουν όλες οι δημοκρατικές εγγυήσεις, ώστε να λυθούν τα θέματα, είτε στις προσυνεδριακές διαδικασίες, είτε στο ίδιο το συνέδριο. 
Και επειδή τώρα έχουμε την ευθύνη αλλά και την ευκαιρία να ορίσουμε το πλαίσιο της λειτουργίας μας σε στέρεη βάση, οφείλουμε τώρα και χωρίς ταμπού να κουβεντιάσουμε ανοιχτά όλους τους προβληματισμούς και όλες τις απόψεις. Τώρα είναι η στιγμή να δούμε με ωριμότητα και να αντιμετωπίσουμε επιτέλους παθογένειες και στρεβλώσεις που κουβαλάμε μέχρι σήμερα. 
Η πιο σοβαρή είναι η εξής: ο χώρος των καθοδηγητικών οργάνων. Και του στελεχικού δυναμικού, συγκροτείται αποκλειστικά από τάσεις, ομάδες, πλατφόρμες. Είναι σεβαστό. Όμως στη βάση και στο χώρο πολιτικής επιρροής τα πράγματα δεν είναι έτσι, κάθε άλλο μάλιστα. 
Οι άνθρωποι εκεί παρακολουθούν πολύ σοβαρά τις εσωτερικές συζητήσεις αλλά δεν αισθάνονται υποχρεωμένοι να δηλώσουν ένταξη και δέσμευση απέναντι στο ένα ή το άλλο εσωκομματικό πολιτικό ρεύμα.  
Η πραγματικότητα την οποία καλούμαστε να αλλάξουμε λέει ότι στις σημερινές συνθήκες είναι αδύνατη η ανάδειξη ενός στελέχους, αν το στέλεχος αυτό δεν έχει την εμπιστοσύνη και την στήριξη ενός εσωκομματικού μηχανισμού.  Και αυτό είναι παράλογο. 
Θέλουμε πολυτασικό πλουραλιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι προφανές. Όχι, όμως, ένα κόμμα που να κυριαρχείται πλήρως από τους εσωκομματικούς μηχανισμούς. 
Για να προσπεραστεί το πρόβλημα αυτοί πρέπει να κάνουμε βήματα. Το πιο σημαντικό είναι να συμφωνήσουμε ότι αφήνουμε πίσω τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια που υποβάλλουν οι εσωκομματικές παρατάξεις στις διαδικασίες εκλογής οργάνων. 
Παλιότερα, το δικαίωμα ξεχωριστής λίστας είχαν οι μειοψηφίες που υποτίθεται ότι προστάτευαν τον εαυτό τους από το αποκλεισμό. Σήμερα η κάθοδος σε ξεχωριστή λίστα δε χρησιμεύει ως δικαίωμα στην εκπροσώπηση στα όργανα μειοψηφιών αλλά ως πολιτική δήλωση διαφοροποίησης από την δημόσια ενιαία εικόνα του κόμματος. Και αυτό δε βοηθά στο βάθεμα της δημοκρατίας μέσα στο κόμμα. Αλλά στο να διαιωνίζεται μια εικόνα εσωτερικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης.
Η αντιπαράθεση στο εσωτερικό μας πρέπει να είναι δημιουργική, πολιτική και ιδεολογική. Όχι αντιπαράθεση παγιωμένων εσωκομματικών μηχανισμών αλλά ιδεολογικών ρευμάτων ανοιχτών που δε λειτουργούν με δικούς τους κανόνες και εσωτερικές ιεραρχίες.

Πιστεύω ότι έφτασε η στιγμή να το κουβεντιάσουμε και να το αλλάξουμε αυτό, χωρίς να καταργήσουμε το δικαίωμα στις τάσεις και στη διακριτότητα των απόψεων. Η δική μου πρόταση είναι όχι να καταργηθεί η δυνατότητα ξεχωριστής λίστας αλλά να έχει κάθε φορά το δημοκρατικό δικαίωμα το εκάστοτε σώμα, να αποφασίζει κατά πλειοψηφία τη διαδικασία της εκλογής. Να μην επιβάλλεται δηλαδή κάθε φορά, στο όνομα δήθεν του δικαιώματος της αναλογικής εκπροσώπησης της μειοψηφίας, ο τρόπος εκλογής στα όργανα. Και, φυσικά, αυτή την πρόταση την καταθέτω χωρίς την αυταπάτη ότι αυτά τα ζητήματα λύνονται με διαδικαστικές και καταστατικές διατάξεις.
Έχω πλήρη επίγνωση ότι είναι ζητήματα που για να λυθούν απαιτείται πρωτίστως πολιτική βούληση και συνεννόηση. Αν, όμως, αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί σε επίπεδο κορυφής, οφείλουμε να τη διεκδικήσουμε στο επίπεδο βάσης. 
Υποχρέωσή μας είναι να ορίσουμε τις εγγυήσεις που διασφαλίζουν πλήρως την εκλογή οργάνων χωρίς αποκλεισμούς, και βεβαίως τις εγγυήσεις για τη λειτουργία των τάσεων ως ιδεολογικών ρευμάτων, και για την ανεμπόδιστη και ελεύθερη έκφραση των διαφορετικών απόψεων  εντός του κόμματος. 
Νομίζω ότι όλοι εδώ θα θέλαμε να υπάρξει μια αποφασιστική σύνθεση και συνεννόηση πάνω σε αυτό, αν θέλουμε να ανταποκρινόμαστε στοιχειωδώς στις απαιτήσεις της κομματικής βάσης. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αρμόδιο να αποφασίσει είναι το Συνέδριο, το οποίο θα έχει και τον τελευταίο λόγο. 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είναι ίσως η πιο σύνθετη, δύσκολη και περίπλοκη συγκυρία κάτω από την οποία έχουμε κληθεί να οργανώσουμε την πολιτική μας δράση. 
Η εμπειρία λέει ότι σε ανάλογες ιστορικές συνθήκες, η Αριστερά όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά δημιούργησε και τις προϋποθέσεις για μια σειρά ιστορικών αλλαγών. Τα κατάφερε, όμως, μόνο όταν τόλμησε. Μόνο όταν έδειξε θάρρος και τόλμη να θυσιάσει ασφάλειες και βεβαιότητες. Μόνο όταν έδειξε θάρρος ακόμα και να αυτοθυσιαστεί.
Δεν υπάρχει πιο ασφαλής δρόμος προς την αποτυχία από αυτόν της αδράνειας. Όποιος δεν παίρνει την ευθύνη στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές δεν έχει καμιά πιθανότητα να πετύχει.
Σας καλώ, λοιπόν, να πάρουμε συλλογικά την ευθύνη του μετασχηματισμού και της δημοκρατικής εμβάθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ στο επικείμενο πρώτο συνέδριό του. Αποτελεί μια ιστορική επιλογή, σε μια ιστορική συγκυρία για την αριστερά και για το τόπο».

Πηγή: Left.gr

Ετικέτες

απεργία  ΠΑΣΟΚ Οικονομικά (1) "αριστερό ρεύμα" (1) "Ελευθεροτυπία" (3) 1 χρόνος (1) 105 (1) 18ο Συνέδριο (9) 19ο Συνέδριο ΚΚΕ (1) 1ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ (3) 2010 (1) 21η Απριλίου (1) 28 Οκτωβρίου 1940 (2) 2ος χρόνος (1) 5 (1) 5 χρόνια (1) 6ο Συνέδριο ΣΥΝ (2) 8 Μάρτη (1) 902 (1) Α (1) Α. Αλαβάνος (6) Α. Βάιντα (2) Α. Κρίλοβ (1) Α.Αλαβάνος (9) Α.Σαμαράς (2) Α.Χατζησοφιά (1) Αγρότες (2) αγωνίστριες (1) Άδωνις (1) ακροδεξιά (2) Ακρόπολη (1) Αλ Σαλέχ (1) Αλ. Δημητρίου (1) αλαζονεία (2) Αλέκος Λύτρας (2) Αν.Γ... (4) Αν.Γερμανία (1) αναδημοσίευση (46) ανανεωτική Πτέρυγα (2) Ανατολική Αττική (1) Ανδρομάχη (2) ανθρώπινα δικαιώματα (2) ανθρωπιστικές επιστήμες (1) άνθρωπος (2) Άννα Αχμάτοβα (2) Αντ. Κυρίνας (1) ΑΝΤΑΡΣΥΑ (1) ΑΝΤΙ (1) Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ (1) Αντρέας Λεντάκης (1) Ανύπαρκτος σοσιαλισμός (8) Ανωνυμία (1) απεργία (4) απεργία ΠΑΣΟΚ Οικονομικά (1) απόστολος (1) Απόψεις (22) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Βελουχιώτης (4) Αριστερά (10) Αριστερή ενότητα (2) Αρχαιολογία (7) ΑΣΚΙ (1) Αστακός Αιτωλ. (1) Αστυάνακτας (20) αστυνομία (7) Αυγή (15) αυταρχισμός (2) Αυτοδιοικητικές εκλογές 2010 (14) Β.Κορέα (1) Βαν Γκογκ (1) Βασανιστές (1) Βιβλία (2) Βιβλίο Κουφοντίνα (1) Βίντεο (16) ΒΟΗΘΕΙΑ (1) Βουλή (1) Γ. Αναδρανανιστάκης (1) Γ. Καϊλατζής (1) Γ. Παπανδρέου (2) Γ. Σεφέρης (1) Γ.Βιζυηνός (1) Γ.Κοντός (2) Γ.Μπλάνας (1) Γ.Παπουτσής (1) Γ.Ρίτσος (4) Γ.Χουρμουζιάδης (1) Γ.Ψυχοπαίδης (1) ΓΑΖΑ (1) Γελοιογραφίες (24) Γερμανία (1) Γερουλάνος (1) Γεωργία (1) Γκ. Απολλιναίρ (1) Γνώμες (2) Γυναίκα (1) Δ. Γόντικας (1) Δ.Βίτσας (4) Δ.Στρατούλης (1) Δ.Χαρμς (1) ΔΕΑ (1) ΔΕΘ (4) Δεκεμβριανά (1) Δεκεμβριανά 08 (3) Δελαστίκ (1) Δελτίο τύπου (13) Δελτίο τύπου ΣΥΝ (27) Δερβενιώτης Σπ. (1) Δερμεντζόγλου (1) ΔΗΑΡΙ (1) Δηημοκρατικός συγκεντρωτισμός (1) Δημ.Παπαχρίστου (1) Δημ.Χριστόπουλος (1) ΔΗΜΑΡ (3) Δημοκρατία (1) δημοσιογράφοι (3) Δημόσιοι Υπάλληλοι (5) Δημοτικές εκλογές (1) Διαδίκτυο (2) Διαδύκτιο (1) Διακοπές (1) Διάλογος (4) Διάλογος για το Ιδρυτικό συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (2) διαπραγματευση (1) Διαρκές Συνέδριο ΣΥΝ (6) Διάσπαση ΚΚΕ (3) διαφωνούντες (1) Διεθνή (12) Δίκτυο (1) Διόδια (4) ΔΝΤ (4) Δογματισμός (1) Δούρου (1) Δραγασάκης (1) Δρόμος της Αριστεράς (1) ΔΣΕ (5) Δυτ.Αττική (1) Δυτ.Μακεδονία (1) Ε.βενιζέλος (2) Εθνικές εκλογές 09 (20) Έθνος (1) εικαστικά (10) Εικόνες (1) εκδ.Αγρα (1) εκδηλώσεις (2) Έκκλησία (1) Εκλογές 2012 (2) Εκλογές 2015 (2) εκπαίδευση (5) εκπαιδευτικοί (1) Έκτακτο Συνέδριο (6) Ελ. Βενιζέλος (1) Ελ.Σωτηρίου (1) Ελαιώνας (1) Έλλη Παππά (1) ΕΜΣΤ (1) Εμφύλιος (2) ενικός (1) Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (1) Εξάρχεια (8) Επέτειος Πολυτεχνείου (1) Εργαζόμενοι (22) ΕΡΤ (2) ΕΣΗΕΑ (1) ΕΣΣΔ (1) εσωκομματικά (28) έτος Ρίτσου (3) Ευρωεκλογές 09 (17) Ευρωεκλογές 2009 (6) Ευρωεκλογές 2019 (1) Ευρωπαϊκή Ένωση (21) Ζάκυνθος (1) Ζαχαριαδισμός (5) Η Αποσιώπιση της αλήθειας (5) Η διάσκεψη της Γιάλτας (1) η ζωή στους Βράχους (1) Η νέα κυβέρνηση (6) Θ.Καρτερός (1) Θέατρο (1) Θεσσαλονίκη (4) Θεωρία (1) θεωρία των δύο άκρων (3) Θρησκεία (1) ιδεοληψία (1) Ιδεολογικά (9) Ιδιωτικοί Υπάλληλοι (1) Ισραήλ (7) Ιστορία (4) Ιστορία της Αριστεράς (22) Κ. Αρβανίτης (1) Κ. Καρυωτάκης (2) Κ. Κούνεβα (4) Κ. Παπαγεωργίου (1) Κ. Σχοινά (2) Κ.Βαξεβάνης (1) Κ.Καραγιώργης (1) Κ.Καρυωτάκης (1) Κ.Παλαμάς (1) Κανέλλη (3) Καρατζαφέρης (1) Κασιδιάρης (1) καταλήψεις (1) Κατερίνα Γκουλιώνη (2) Κατσαρός Μιχάλης (1) ΚΑΤΥΝ (2) ΚΕΑ (1) Κέρκυρα (1) Κίνα (1) Κινήματα (14) Κινηματογράφος (1) ΚΚΕ (65) Κοινωνία της πληροφορίας (1) ΚΟΜΕΠ (1) κουκουλοφόροι (1) Κούλογλου Στ. (3) κουλτουροφιλισταίοι (2) Κουράκης (1) Κουτί της Πανδώρας (1) Κουτσούμπας (1) Κυβέρνηση (3) Κυβέρνηση Ατιστεράς (1) Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (2) Κύπρος (2) Κωτούλας (1) ΛΑΟΣ (5) Λάρισα (1) Λόπεζ (1) Λουδοβίκος των Ανωγείων (1) Μ. Γλέζος (4) Μ. Μπρεχτ (1) Μ. Χατζηδάκης (1) Μ.Θεοδωράκης (1) Μ.Κανελλοπούλου (1) Μάρξ (1) Μάχη Φλώρινας (1) Μετανάστες (11) Μετεκλογικά (3) Μήνες (3) Μιχ. Γκανάς (1) ΜΜΕ (7) Μνημόνιο (2) Μομφή (1) Μοράλες (1) Μούνκ (1) Μουσεία (1) Μουσική (2) Μπέικον Φρ. (1) Μπελογιάννης (2) Μυρτιώτισσα (1) Ν. Βούτσης (1) Ν. Ζαχαριάδης (1) Ν. Κακλαμάνης (1) Ν. Μπάϊκας (1) Ν. Μπουχάριν (1) Ν. Πλουμπίδης (2) Ν. Σαραντάκος (1) Ν. Τεμπονέρας (2) Ν. Χουντής (2) Ν.Μαραντζίδης (1) ν.Οσεττία (1) Ν.Στουπής (1) Ναζισμός (1) Ναύπλιο (2) ΝΔ (4) ΝΕ Ζακύνθου (1) Νέα Δημοκρατία (26) νέο νομοσχέδιο (1) Νεολαία (2) Νεολαία ΣΥΝ (1) Νεοφιλελευθερισμός (1) Νίκος Γραικός (1) Νιτσιάκος (1) Νομοθεσία (1) ο κ. Κόυνερ (3) Ο Φλωρίνης Πιπεργιάς (1) Ο.Λάσκος (1) Οδ. Ελύτης (3) Οικολογικά (15) Οικολόγοι (2) Οικονομικά (9) Οικονομική κρίση (2) Οκτώβριος (1) ΟΛΜΕ (2) Ολυμπιακοί Αγώνες (1) Ολυμπιακός (1) Ομάδα Ρόζα (1) Ομιλίες (2) Ονόρε Ντωμιέ (1) οργανωτικά (1) ΟΣΕ (1) Π. Τζαβέλλας (1) Π.Κόκκαλης (1) Πάγκαλος (1) Παιδεία (5) Παλαιστίνη (8) Πανελλαδικό σώμα ΣΥΡΙΖΑ Ιούλιος 2009 (1) Παπαγιαννάκης Μιχάλης (1) Παπαρήγα (1) Παπουτσάκης Χρ. (1) ΠΑΣΟΚ (46) Πεκίνο (1) πέλαγος (1) Περιοδικά (1) περιοδικό Θέσεις (1) Περιφερειακές συσκέψεις (1) Πλάκα (1) Ποίηση (25) πόλεις (8) Πολιτικά-Επίκαιρα (91) Πολιτισμικές σελίδες (31) Πολιτισμός (13) Πόρος (1) Πρέβεζα (1) Προβοκάτσιες (1) Πρόγραμμα (3) Προγραμματικές δηλώσεις (2) προπαγάνδα (4) Προσεχώς (1) προσυνεδριακός διάλογος (2) Προτάσεις (4) Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των Κρατουμένων (1) Πρωτομαγιά (1) Πυρκαγιές 09 (3) Ρατσισμός (7) Ριζοσπάστης (8) Ρωμιοσύνη (1) Ρωσία (2) Σαλάτα εποχής (1) Σαμαράς (1) Σάτυρα (10) Σοβιετικές αφίσσες (4) Σόιμπλε (1) Σπ.Δερμεντζόγλου (1) Στάθης (14) Σταλινισμός (32) Στερεά Ελλάδα (1) Στρατούλης (1) Σύλλογος διορισμένων με ΑΣΕΠ (1) Συμβασιούχοι (7) συμπεράσματα (1) Συμφωνία των Πρεσπών (1) ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ (74) συνέντευξη (5) Συνεργσίες (1) Σύνοδος ΚΠΕ ΣΥΝ (2) Σύντροφοι και συνεργάτες (1) ΣΥΡΙΖΑ (129) Σύριζα Βύρωνα (3) ΣΥΡΙΖΑ.Προτάσεις (10) ΣΥΡΙΖΑ/ Ε.Κ.Μ (12) Σχέδιο B (1) Σώτη Τριανταφύλλου (2) Τ. Λειβαδίτης (1) Το Βήμα (1) Τοπ. Αυτοδιοίκηση (4) Τραμπουκισμοί (13) Τράπεζες (1) Τρίπολη (1) Τρόικα (1) τρομοκρατία (1) Τρότσκι (1) Τσάβες (1) Τσακαλώτος Ε. (2) Τσίπρας (37) Υγεία (1) Υπ.Πολιτισμού (10) Υπ.Τουριστικής Ανάπτυξης (1) Φαράκος Γρ. (1) Φασισμός (4) Φασίστες (7) Φεμινιστικά (3) Φίλοι (1) Φοιτητικές εκλογές 2009 (1) Φονταμενταλισμός (1) Φόρουμ Πρέβεζας (3) Φυλακές (2) Χ.Μιρό (1) Χίος (1) Χριστούγεννα 2009 (1) χρόνια πολλά (4) Χρυσή Αυγή (4) Χρυσοχοίδης (2) Bloggers (7) blogme.gr (1) Burnikov (1) Charlie Hebdo (1) David Brody (1) Free Gaza (1) K.Petrov-Votkin (1) Left.gr (3) Max Ernst (1) Modrian (1) N.Μπελογιάννης (1) Pascal Schmid (1) Plan B (1) Protagon gr (2) Reednotebook (1) troll (1) Tvxs (3) www.keli.gr (1)