του Θανάση Καρτερού
Ο κ. Δ. Κουτσούμπας δεν εννοεί να κάτσει στ' αυγά του και ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Ωρύεται διά των εκπροσώπων του στον χθεσινό "Ριζοσπάστη" γιατί του θυμίσαμε αυτό που ξέχασε στην ομιλία του στο Πάρκο Ελευθερίας: Την ενωτική πολιτική του ΚΚΕ, τόσο κατά τη διάρκεια της χούντας όσο και μετά από αυτή. Τις ενωτικές προτάσεις προς συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Και τη συνεργασία ακόμη και με δυνάμεις που είχαν διωχθεί ή αποχωρήσει από το κόμμα.
Μπορεί ο ίδιος να ξεχνάει ή να θεωρεί τιμή του την αποκήρυξη του παρελθόντος του και να κάνει συνεχώς δηλώσεις μετανοίας, δεν μπορεί όμως να απαιτεί να γίνουμε όλοι το ίδιο. Να αποκηρύξουμε δηλαδή τις συνεχείς, συστηματικές, επίμονες ενωτικές προσπάθειες του ΚΚΕ. Την πρόταση για συνεργασία ακόμη και με τον τότε εξόριστο βασιλιά. Το μεταδικτατορικό εγχείρημα της Ενωμένης Αριστεράς. Το εγχείρημα του Συνασπισμού. Και εν γένει την ενότητα, ως κύριο στοιχείο της πολιτικής του.
Βεβαίως, το ΚΚΕ δεν καλούσε απλώς σε πανστρατιά για την ανατροπή της δικτατορίας, αλλά έδιναν οι κομμουνιστές το παράδειγμα, επιδιώκοντας συμμαχίες με όλες τις δυνάμεις που αντιστέκονταν στη χούντα -όσες διαφορές κι αν είχαν μ' αυτές. Ξεχνάει δηλαδή ο Δ. Κουτσούμπας ότι αν και δεν πάλευαν το ίδιο όλοι, και κυρίως δεν είχαν όλοι τον ίδιο σκοπό, πάγια πολιτική του ΚΚΕ ήταν να συνενώνει δυνάμεις, έστω και σε έναν τακτικό στόχο. Εκείνο, όμως, που κυρίως δεν θέλει να θυμάται, είναι ότι αν και τότε δεν ήταν μικρότερης σημασίας οι αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις για καίριας και στρατηγικής σημασίας ζητήματα, το ΚΚΕ δεν έκανε πίσω από την ενωτική πολιτική του.
Σήμερα, όταν έχει τεθεί μπροστά μας το πρόβλημα της απαλλαγής από τη δικτατορία των Μνημονίων και της τρόικας, ο κ. Κουτσούμπας αποκηρύσσει την ιστορία του ΚΚΕ και επιλέγει τη διάσπαση, διευκολύνοντας έτσι το σύστημα να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος των καπιταλιστών και των μονοπωλίων. Μπορεί έτσι ο ίδιος να γλείφει εκεί που έφτυνε. Ε! Δεν πάει πολύ να θέλει να του μοιάσουν όλοι; Αλλά είπαμε, η κολοβή αλεπού θέλει όλες τις αλεπούδες κολοβές.
* Το υβρεολόγιο είναι λέξη προς λέξη αντιγραφή από τον "Ριζοσπάστη". Το μόνο που διαφέρει είναι το όνομα του παραλήπτη του...