Αλλά τα βράδυα...

Και να που φτάσαμε εδώ

Χωρίς αποσκευές

Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι

Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο

Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες

ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα

Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφαπου μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,

αλλά τα πουλιάπετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,

που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα

πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται

Αλλά τα βράδια τι όμορφαπου μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα

για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία

για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζειένα φλάουτο κάπου

ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφαπου μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου, μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες

Φοράω το σακάκι του πατέρακι έτσι είμαστε δυο,

κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω

ήταν για να δώσωέναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφαπου μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη

μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί

σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει

παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφαπου μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου...Δος μου το χέρι σου...

Τ.Λειβαδίτης