Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Ο προκλητικός και εκνευρισμένος Ν. Κακλαμάνης

Συνεχίζει την πρόκληση, ποια πρόκληση δηλαδή τις προκλήσεις... ο Ν. Κακλαμάνης...εκνευρισμένος σήμερα στην εκπομπή της ΝΕΤ Πρώτη Γραμμή. Με φωτογραφίες στα χέρια προσπαθεί να αποδείξει ότι το πάρκο στην Πατησίων ήταν πάρκιν...δε λέει βέβαια ότι αυτός υποβάθμισε αυτό το χώρο (και οι προηγούμενες δημοτικές αρχές)..το ίδιο έκανε με τον Ελαιώνα με στόχο να παραχωρήσει εκτάσεις στους ιδιώτες...να στερήσει τη δυνατότητα πρασίνου από την πόλη...Ξιφούλκησε εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα και είπε ότι το ΚΚΕ ναι μεν έχει διαφορετική άποψη από τη δική μου, αλλά δεν εμποδίζει τα έργα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ με αγωγές....(τ' ακούτε αυτά σ.του ΚΚΕ...παράσημο κι από τον Κακλαμάνη...ακίνδυνους σας θεωρεί)...Τέτοιο φασισμό δεν έχω ξαναδεί....και τοΠΑΣΟΚ σφυρίζει αδιάφορα....και το ΚΚΕ ακίνδυνο....
ΥΓ:για να προλάβω κάποιους ανώνυμους.....θέλω να ΄τους πω ότι ανάμεσα από τη σημερινή κατάσταση και εκείνο που υθέλι να κατασκευάσει Δήμος υπάρχει η σωστή ανάπλαση...το πράσινο...

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Η αριστερή μας αυτοεκτίμηση

Ένα υπέροχο κείμενο, όταν είναι υπέροχο.... το αναδημοσιεύεις για να το διαβάσουν περισσότεροι....
αστυάνακτας

Του Άγγελου ΤΣΕΚΕΡΗ

Στις εκλογές του 2000, ο Σπύρος Βούγιας, αφού πρώτα είχε γίνει γνωστός ως αυτοδιοικητικό στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς, εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με το ΠΑΣΟΚ. Την ημέρα που ορκιζόταν η νέα Βουλή, ο Βούγιας μπήκε στα γραφεία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Συνασπισμού, για να ευχηθεί στους πρώην συντρόφους του. Ήταν μια κίνηση που επιχειρούσε να ξεπλύνει το καιροσκοπικό άλμα του προς το κόμμα εξουσίας με υψηλού επιπέδου πολιτικό πολιτισμό. Σε μια ανάλογη κίνηση πολιτικού πολιτισμού, ο τότε πρόεδρος του ΣΥΝ, Νίκος Κωνσταντόπουλος, τον έβγαλε από τα γραφεία σχεδόν σηκωτό.
Την περίοδο εκείνη, η πίεση που ασκούσε το ρεύμα του «εκσυγχρονισμού» στην αριστερά, είτε απ' έξω είτε και από τα μέσα, ήταν αφόρητη. Ιστορικά στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς περνούσαν στο ΠΑΣΟΚ κάθε λίγο και λιγάκι, πότε υποστηρίζοντας τους βομβαρδισμούς στα Βαλκάνια, πότε υπερασπιζόμενα το δικαίωμα της κυβέρνησης να παραδίδει τον Οτσαλάν, πότε εξυμνώντας με ρεαλισμό τον λαϊκό καπιταλισμό του χρηματιστηρίου και πότε καταγγέλλοντας τον Συνασπισμό για νεοκομμουνιστική μετάλλαξη. Το ΠΑΣΟΚ είχε διακηρυγμένο στόχο να μας αφήσει εκτός Βουλής. Και τη στιγμή εκείνη, αισθάνθηκα ότι ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, τσαλακώνοντας ανεπανόρθωτα την επικοινωνιακή κίνηση του Βούγια, συμπεριφέρθηκε σαν αρχηγός: δηλαδή μίλησε εκ μέρους όλων μας. Αυτό είναι που έχω κρατήσει από τη θητεία του στην προεδρία του Συνασπισμού.Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος αποχώρησε από την προεδρία του Συνασπισμού αποθεούμενος. Υπήρχε μια έντονη φημολογία ότι ο Καραμανλής θα τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο απερχόμενος πρόεδρος του ΣΥΝ είχε χαρακτηρίσει αστείους όσους τον ενέπλεκαν με τέτοια σενάρια, αλλά η αίσθηση που έδινε ήταν ότι ο ίδιος αυτά τα σενάρια τα συντηρούσε. Η υπόθεση αυτή είχε εξελιχθεί σε ένα είδος ταμπού: κατά κάποιον τρόπο απαγορεύαμε στον εαυτό μας να αναφέρεται δημόσια σε αυτό το ζήτημα.Έτσι, παρά το γεγονός ότι η προοπτική της Προεδρίας της Δημοκρατίας ήταν άβολη για πάρα πολύ κόσμο στον Συνασπισμό, που είχε βαρεθεί τις αλλεπάλληλες μεταπηδήσεις κορυφαίων στελεχών της αριστεράς στο θεσμικό κατεστημένο, κανείς δεν είπε τίποτα. Στο συνέδριο του 2004 τον χειροκροτούσαμε όρθιοι επί δέκα λεπτά. Στο κάτω-κάτω ήταν ο πρόεδρος που πήρε το κόμμα εκτός Βουλής, με οξύτατες εσωτερικές αντιφάσεις, και το παρέδωσε προσανατολισμένο στα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης, και σε μια συμμαχία -έστω και προβληματική εκείνη τη στιγμή- με τη ριζοσπαστική αριστερά. Όπως τότε με τον Βούγια, είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στην αποκατάσταση της αριστερής μας αυτοεκτίμησης και οφείλαμε να του το αναγνωρίσουμε.Ο πρώην πρόεδρος παρέμεινε βουλευτής, διατυπώνοντας δημόσια, όπως είχε κάθε δικαίωμα, απόψεις εντελώς αντίθετες με αυτές που είχε υποστηρίξει στο συνέδριο.
Το 2007 δεν δέχτηκε να είναι υποψήφιος βουλευτής. Σε ένα κείμενο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης διάβασα «για τον απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο του φέρθηκε ο Αλαβάνος». Είναι αναφορά στην απόφαση του Αλαβάνου να αφήσει τη σιγουριά της Β' Αθήνας και να πάει να φέρει την έδρα από το Ηράκλειο. Δεν ξέρω πόσο απαράδεκτη ήταν αυτή η ενέργεια, γεγονός είναι πάντως ότι δεν εμπόδισε άλλα κορυφαία στελέχη μας να διεκδικήσουν την εκλογή τους από εξαιρετικά ασφαλείς θέσεις. Πολλοί προσπαθήσαμε σε εκείνες τις εκλογές να πείσουμε τον εαυτό μας ότι διάφορες αμφίσημες παρεμβάσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου δήλωναν υποστήριξη στο κόμμα του.Έκτοτε ο πρώην πρόεδρός μας παρεμβαίνει δημόσια σε κάθε ζήτημα για το οποίο ο Συνασπισμός δέχεται κριτική και επιθέσεις. Είναι δικαίωμά του. Αλλά η προσπάθεια να αποδομήσει τη σημερινή ηγεσία δεν στρέφεται ούτε εναντίον του Αλαβάνου ούτε εναντίον του Τσίπρα, τον οποίο άλλωστε είχε υποστηρίξει: στρέφεται εναντίον του 70% του τελευταίου συνεδρίου. Και μας αναγκάζει να θυμηθούμε ότι τον ίδιο δεν τον αποδόμησε με τέτοιον τρόπο ποτέ κανένας. Εκτός ίσως από τον Βούγια και τους συντρόφους μας που πέρασαν στο ΠΑΣΟΚ και τους οποίους με συγκίνηση είδαμε τις προάλλες να προσέρχονται μαζικά στην παρουσίαση του βιβλίου του Λεωνίδα στη Θεσσαλονίκη.

Αυγή 29/01/2009

Οι συμβασιούχοι ΥΠΠΟφέρουν


Άκουσα σήμερα από το σταθμό στο κόκκινο την απελπισμένη φωνή των συμβασιούχων εργαζομένων στο ΥΠΠΟ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Αλαβάνος ήταν ο πρώτος που από πολύ νωρίς ήδη από το 2001 σήκωσε το ζήτημα των συμβασιούχων.
Το 2006 η κυβέρνηση της ΝΔ πιεζόμενη και από τους αγώνες των συμβασιούχων στο Υπουργείο Πολιτισμού (και όλων εν γένει των συμβασιούχων) και από την κοινοτική οδηγία προχώρησε στην μονιμοποίηση (αορίστου τους έχουν γίνει) εργαζομένων στο Δημόσιο… εργαζομένων που εξυπηρετούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με το επονομαζόμενο Προεδρικό Διάταγμα. ‘Ομως έβαλε προϋποθέσεις . Έτσι από τη μια μεριά έμειναν πολλοί συμβασιούχοι εκτός της μονιμοποίησης, αλλά και από την άλλη προσέλαβε νέους συμβασιούχους με προϋπόθεση να δουλέψουν για 24 μήνες στην ίδια εργασία… μετά ας κόψουν το κεφάλι τους…. Το ίδιο ίσχυσε και στο ΥΠΠΟ…Το κακό συνεχίστηκε, αφού δεν δόθηκε λύση από την ηγεσία του ΥΠΠΟ και οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν με δικαστικές αποφάσεις τη μονιμοποίησή τους, και συνέχισαν την εργασία τους με ασφαλιστικά μέτρα….. Μετά την κατασπατάληση του ειδικού λογαριασμού από όλες τις ηγεσίες και τα γεγονότα Ζαχόπουλου, οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στον αέρα διότι από αυτό το λογαριασμό πληρώνονταν …..Τι κάνει ο Σαμαράς σήμερα;;…. ότι έκαναν και οι προκάτοχοί του…. κουβέντα ! μάλλον οι προκάτοχοί του είχαν αποφασίσει να διώξουν τους συμβασιούχους….. Ο Σαμαράς κερδίζει χρόνο…. Ενημερώνεται και αποφεύγει να απαντήσει σε ερωτήσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή…. Τι λέει το ΠΑΣΟΚ;;….. που θέλει να γίνει και κυβέρνηση…. κουβέντα! Μη ξεχνάμε ότι είναι αυτό που δημιούργησε αυτές τις κατηγορίες εργαζομένων… τους εκμεταλλεύτηκε χρόνια και τώρα παίζει τον αδιάφορο… Την ίδια πολιτική συνέχισε και η ΝΔ γιατί οι εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας είναι ευάλωτοι και εύκολοι σε κάθε είδους διάθεση… αλλά υπάρχουν και αντιστάσεις…. Η Ενωτική Αγωνιστική κίνηση στο ΥΠΠΟ όχι μόνο προβάλλει τα αιτήματα των συμβασιούχων εργαζομένων , αλλά και τα διεκδικεί αγωνιστικά… Μία βόλτα στο δίκτυο θα δει κανείς ότι οι εργαζόμενοι έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις….. για να αρχίσει η ηγεσία του ΥΠΠΟ να τους εξοφλεί τα δεδουλευμένα από το Νοέμβριο…..

Δύο παρατηρήσεις:
1. Τα κόμματα εξουσίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απαξιώνουν τον δημόσιο τομέα με στόχο να τον ξεπουλήσουν στους ιδιώτες. Ο πολιτισμός και οι αρχαιολογικοί χώροι είναι ένας χώρος που έως τα τώρα η ιδιώτες δεν έχουν απλώσει για τα καλά τα κουλά τους….. Αυτό όμως επιθυμούν…. Μένουν αφύλακτοι οι αρχαιολογικοί χώροι για να τα παραχωρήσουν σιγά-σιγά σε εταιρείες Σεκιούριτι… ήδη δεν προσλαμβάνονται καθαρίστριες για να δώσουν τον καθαρισμό σε ιδιωτικά συνεργεία… σαν αυτά που δούλευε η Κ. Κούνεβα…. Δεν δίνονται χρήματα για να παραχωρήσουν τα μουσεία και την έρευνα σε χορηγούς και ιδιώτες…. Ούτε καν τα επιστημονικά περιοδικά και οι επιστημονικές εργασίες δεν εκδίδονται γιατί το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων που είναι υπεύθυνο για τις εκδόσεις και ο πρόεδρός τους δεν τα θεωρεί κερδοφόρα… άκουσον ..άκουσον…
2. Κάποιοι (ευτυχώς λίγοι μα κατέχοντες υψηλές θέσεις στην ιεραρχία) δε από τους αρχαιολόγους εμμένουν σε μία παρωχημένη αντίληψη περί εισαγωγής με εξετάσεις στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Θεωρούν ότι με μαγικό τρόπο θα λυθούν όλα αρκεί οι αρχαιολόγοι να μονιμοποιούνται κατόπιν εξετάσεων. Δεν θα πω άλλα γιατί τα έχω πει εκεί που πρέπει. Μπορεί να ανατρέξετε στις ΠΗΓΕΣ…
Η λύση είναι να δοθούν περισσότερα κονδύλια για τον Πολιτισμό…. να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟ και να μονιμοποιηθούν πραγματικά οι αορίστου ώστε να έχουν τα ίδια καθήκοντα και υποχρεώσεις……

ΥΓ: Οποιοδήποτε κενό ας μη θεωρηθεί απόκρυψη αλλά μη σφαιρική γνώση όλων των ζητημάτων. Ευχαριστώ τον σ. που με βοήθησε…



ΠΗΓΕΣ
ΠΟΕΙΔΔ http://www.poeidd.gr/somateia.htm
Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων http://www.sea.org.gr
Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων http://www.sitemaker.gr/seka/
«Εκτάκτως» νυν «Ατάκτως» Εφημερίδα της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης όπου μπορεί να δει κανείς όλα τα δελτία τύπου και τις Θέσεις της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης
εφημ. Ριζοσπάστης 29/1/2009 http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=29/1/2009&id=10563&pageNo=35&direction=1
Ελευθεροτυπία 28/9/2004 http://www.enet.gr/online/online_text?c=114&id=83683156
Ελευθεροτυπία
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=26.01.2009,id=51867500
In.gr
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=404079&lngDtrID=244 συζήτηση για τους συμβασιούχους το 2002
Ελευθεροτυπία
http://www.enet.gr/online/online_p1_text.jsp?c=114&id=20585784 για παρέμβαση ΣΥΡΙΖΑ
Epiruspost http://www.epiruspost.gr/ipiros/370-2009-01-17-09-56-20.html όπου η θέση του Συλλόγου ΒΔ Ελλάδας για τη νεοσύστατη υπηρεσία στην Ηγουμενίτσα
Sui Generis http://gkav.wordpress.com/
απόστολος
http://apostolosskitsa.blogspot.com/

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Μια επίκαιρη θέση του Δ. Γόντικα....

Διάβαζα τη Κυριακή 25/1/2009 στο Ριζοσπάστη το άρθρο του Δ. Γόντικα :
(τι τραβάω ο άνθρωπος...)

"Η αριστερά των «κινημάτων και της ριζοσπαστικής οικολογίας» (προσπαθεί ανεπιτυχώς να ειρωνευτεί) όσο κι αν υψώνει τους τόνους δεν μπορεί να κρύψει το συμβιβασμό της και τα όριά της, (ενώ η ηγεσία του ΚΚΕ φωνάζει σιγοψυθιρίζοντας)
Να κυνηγάει τα συμπτώματα της καπιταλιστικής κρίσης και βαρβαρότητας και κάθε φορά περιστασιακά και τίποτα παραπάνω. Το πρόβλημα, για παράδειγμα, της προστασίας των ελεύθερων χώρων, ( είδατε διορατικότητα;;) ή της δημιουργίας ελεύθερων χώρων δεν πρόκειται να λυθεί όσο η γη είναι εμπόρευμα. Αλλά εδώ το ζήτημα καίει."


Τα μώβ σχόλια του αστυάνακτα

Πράγματι λοιπόν καίει, αλλά όχι τον ΣΥΡΙΖΑ....που είναι συνεπέστατος στην υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων! Μετά την αυταρχική και απίστευτη ενέργεια του Δημάρχου Αθηναίων Κ. Κακλαμάνη να ξηλώσει το πάρκο από την οδό Πατησίων, που ήταν οι "οργανωμένες και περιφρουρημένες δυνάμεις" του ΚΚΕ να υπερασπιστούν αυτό τον ελεύθερο χώρο;;;....ή θα περιμένουμε το σοσιαλισμό για να λυθεί όπως λέει "εμπεριστατωμένα" ο Γόντικας στο άρθρο του;; Να που θα μπορούσαν να τα βρουν τα δύο κόμματα. Στην υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων.....αλλά.....η ηγεσία του ΚΚΕ περιμένει να έρθει ο οσιαλισμός...έτσι απλά για να μην είναι η γη εμπόρευμα....όπως και με τα ΜΑΤ και την Λαική Πολιτοφυλακή του Μαίλη...

Έλεος....

Για τα "Ελληνοτουρκικά"....

Ανάλυση του Στέλιου Κούλογλου
Την περασμένη εβδομάδα, η όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων ξαναήρθε στο προσκήνιο μέσω των ελληνικών ΜΜΕ. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης δεν ασχολήθηκαν καθόλου, την ίδια ώρα που στην Κωνσταντινούπολη έδιναν το όνομα Έλληνα γιατρού σε έναν δρόμο. Μόλις προχθές μάθαμε το μυστικό: θα αγοράσουμε νέα όπλα...
Το θέμα ξεκίνησε 15 μέρες πριν, με ένα δημοσίευμα στο "Έθνος της Κυριακής", που διαπίστωνε ότι οι Τούρκοι στρατηγοί προωθούσαν "την αλλαγή του καθεστώτος στο Αιγαίο". Ακολούθησαν συνεχείς ειδήσεις και δημοσιεύματα για τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου από τουρκικά αεροπλάνα και τις κατάλληλες αναχαιτίσεις. Στο αποκορύφωμα της έντασης, μια τουρκική φρεγάτα έφτασε τόσο κοντά στην Ραφήνα που, όπως διαβάσαμε δεξιά αριστερά, ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να την δει από την κρεβατοκάμαρα του. Το περίεργο είναι ότι η οι Τούρκοι δεν πήραν είδηση απ' όλα αυτά. . Αντίθετα, τις ίδιες μέρες στον Άγιο Στέφανο, την παλιά συνοικία της Κωνσταντινούπολης που τώρα ονομάζεται Yesilkoy, συνέβαιναν ορισμένα καινοφανή για την Τουρκία περιστατικά. Ο δήμαρχος της συνοικίας έδινε σε έναν δρόμο της το όνομα του Κωνσταντίνου Καλαγκού, ενός Έλληνα γιατρού που είχε ζήσει και δουλέψει στο Yesilkoy. Η όλη τελετή έγινε σε ανοιχτό χώρο, με ελληνικούς και τουρκικούς χορούς και πανηγύρια, μουσική και μεζέδες. Ο γιος του γιατρού που ζει τώρα στην Ελβετία ήταν επίσημος καλεσμένος και μίλησε στους συγκεντρωμένους Τούρκους, Ρωμιούς, Εβραίους και Αρμένιους που ζουν στην συνοικία. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, από τις τηλεοράσεις έως τις εφημερίδες αναφέρθηκαν εκτενώς στο συμβάν.
Όλες οι πρόσφατες εξελίξεις στην γειτονική χώρα κινούνται σε μια κατεύθυνση εντελώς αντίθετη με το κλίμα κρίσης που παρουσιάστηκε στην Ελλάδα. Από τις αρχές του χρόνου, τουρκικό κυβερνητικό κανάλι (TRT-6) εκπέμπει 12 ώρες το 24ωρο στην κουρδική γλώσσα, που ήταν απαγορευμένη μερικά χρόνια πριν. Η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να ανοίξει έναν τηλεοπτικό σταθμό και στην αρμενική. Πριν από μερικές εβδομάδες ξεκίνησε στο Ίντερνετ η συλλογή υπογραφών συγνώμης για την γενοκτονία των Αρμενίων, ένα θέμα ταμπού στην τουρκική κοινωνία και το κεμαλικό στρατιωτικό κατεστημένο. Για πρώτη φορά στην ιστορία της σύγχρονης τουρκικής δημοκρατίας, οι απλοί πολίτες αρχίζουν να μιλούν ανοικτά για την προστασία των μειονοτήτων, θέτοντας ερωτήματα για το παρελθόν. Το κύμα συγνώμης έγινε μόδα. Στη Σμύρνη μια ομάδα πολιτών ξεκίνησε εκστρατεία με τίτλο "Ζητάμε συγνώμη που τους εκλέξαμε", αναφερόμενη σε δύο ντόπιους βουλευτές που έχουν στραφεί κατά των μειονοτήτων. Με μια κυβερνητική απόφαση επεστράφη η τουρκική ιθαγένεια στον διάσημο Τούρκο ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, που, μετά από εξορίες και φυλακίσεις, είχε πεθάνει άπατρις στην Μόσχα. Για την τουρκική αριστερά, η κίνηση έχει μεγάλη συμβολική αξία. Ο υπουργός Πολιτισμού ζήτησε συγνώμη από τους Αλεβίτες, μια θρησκευτική μειονότητα της Τουρκίας και ανακοίνωσε ότι θα μετατρέψει σε Μουσείο ένα εστιατόριο στο οποίο δεκάδες Αλεβίτες είχαν σκοτωθεί το 1992 μετά από τρομοκρατική ενέργεια του τουρκικού παρακράτους. Όσο αποκρουστική κι αν είναι, η τηλεοπτική συνέντευξη του διάσημου Τούρκου ηθοποιού που ομολόγησε ότι σκότωσε 10 Ελληνοκύπριους το 1974 είναι αποτέλεσμα του προηγούμενου κλίματος. Ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι το βαθύ κράτος και εμμέσως το στρατιωτικό κατεστημένο δέχονται -μέσω της υπόθεσης Εργκενεκόν- το ένα χτύπημα με το άλλο. Όπως μεταδίδει στην εξαιρετική ενδιαφέρουσα ανάλυση του (δες διπλανές στήλες), ο Νιαζί Νταλιανσί, ανταποκριτής του Tvxs στην Κωνσταντινούπολη, έχουν μέχρι τώρα συλληφθεί ή ανακρίνονται δεκάδες πολίτες υπεράνω υποψίας "απόστρατοι στρατηγοί, αξιωματικοί του στρατού, πανεπιστημιακοί καθηγητές και πρώην τομεάρχες, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, αρχηγοί αστυνομίας, δικηγόροι..." Ο στρατός που κινούσε τα νήματα όλων των ελληνοτουρκικών κρίσεων βρίσκεται σε υποχώρηση. Ο Αλί Μπαϊράμογλου, ειδικός για στρατιωτικά θέματα, έγραψε ότι "πρόκειται για μια ολοκαίνουργια περίοδο στην Τουρκία. Οικοδομούμε ένα νέο, καθαρό μέλλον". Και πάνω από όλα για να υπάρξει μια κρίση ανάμεσα στις δύο χώρες θα πρέπει να φανατιστεί η κοινή γνώμη και των δύο πλευρών. Πώς συμβιβάζονται όλα αυτά με την όξυνση στο Αιγαίο στους πηχυαίους ελληνικούς τίτλους; Στην πραγματικότητα επρόκειτο για τουρκικές ασκήσεις στο Αιγαίο που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Κάποια τουρκικά αεροπλάνα παραβίασαν το FIR Αθηνών (και όχι τον εθνικό εναέριο χώρο), αλλά αυτό είναι μάλλον συνηθισμένο, όπως και οι αναχαιτίσεις. Το περιστατικό με την φρεγάτα είναι λιγότερο συνηθισμένο, αλλά όχι ασυνήθιστο. Διαβάζουμε στην "Ελευθεροτυπία" ακριβώς 20 χρόνια πριν, στις 14/1/1982: "Οξύ διάβημα στην Άγκυρα, συνάντηση Α. Παπανδρέου - πρεσβευτή ΗΠΑ, Μπερνς, για πρωτοφανή παραβίαση των χωρικών υδάτων μας - τουρκικό πολεμικό φτάνει 40 μίλια από τη Ραφήνα. Οι ετήσιες τουρκικές ναυτικές ασκήσεις διεξάγονται στα διεθνή χωρικά ύδατα του Αιγαίου που ξεκινούν στα 6 μίλια από τις ελληνικές ακτές. Η φρεγάτα έκανε στροφή σε κάποιο σημείο και η Αθήνα διαμαρτυρήθηκε ότι παραβίασε όχι τα ελληνικά χωρικά ύδατα αλλά τους κανόνες αβλαβούς διέλευσης. Ήταν όμως η παραβίαση αυτή συνειδητή πράξη πρόκλησης από την Τουρκία; Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ», το τουρκικό γενικό επιτελείο ξεκίνησε έρευνα για να δει αν η φρεγάτα κινήθηκε εκτός πορείας. Αν, όπως γράφτηκε στον ελληνικό Τύπο, στηνόταν μια κρίση τύπου Ίμια -στην οποία είχε πρωτοστατήσει η φανατική και συνήθως καθοδηγούμενη «Χουριέτ»- η αντίδραση τόσο της εφημερίδας όσο και του τουρκικού γενικού επιτελείου δεν θα ήταν τελείως διαφορετική; Την απάντηση έδωσε προχθές η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνοντας νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 5,6 δις ευρώ. Για να εισπράξει το ίδιο περίπου ποσό, ο κ. Αλογοσκούφης φορολόγησε το Σεπτέμβριο τους νέους με μπλοκάκια και γενικώς ό,τι περνούσε έξω από το Υπουργείο Οικονομικών. Ένα ανάλογα ποσό μάζεψε η ελληνική κυβέρνηση την προηγούμενη εβδομάδα με τα ομόλογα που θα πρέπει να ξεπληρώσει η ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια πληρώνοντας υψηλό τόκο. Είναι πρωτοφανές σε όλη την Ευρώπη. Σε συνθήκες βαρύτατης οικονομικής κρίσης, μια κυβέρνηση δίνει υπέρογκα ποσά για εξοπλισμούς που όπως είναι γνωστό στους ειδικούς ελάχιστα συμβάλλουν στην άμυνα της χώρας- ανεξάρτητα ποιες είναι οι προθέσεις της Τουρκίας. Οι μόνοι ωφελημένοι είναι οι έμποροι όπλων, όσοι θα πάρουν τις μίζες και βέβαια το κομματικό ταμείο εν όψει εκλογών...

Σ. ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ
Δημοσιεύτηκε στον δικτυότοπο ΤVXS.gr στις 26-01-2009.

Ο βάρδος των αντάρτικων



Θέλω με τη σειρά μου όπως κάνουν πολλοί bloggers αλλά και οι αγαπημένοι μου σύντροφοι από τα Blogs Όπερα της Πεντάρας και Sinistra Radicale και να χαιρετήσω τον σ. Τζαβέλλα...τον βάρδο των αντάρτικων....τον βάρδο μας....Μπορεί να μην είμασταν τότε στο ίδιο κόμμα...εμείς οι Κνίτες τότε το ξέραμε αυτό....αλλά τραγουδούσαμε τόσο τα αντάρτικα με τη φωνή του...όσο και τον κυρ-Παντελή....τον θαυμάζαμε......Ίσως να ήταν κι ο συνδετικός κρίκος του ΚΚΕ και ΚΚΕεσ ....στο πρώτο που συμφωνούσαν τα δύο κόμματα....Καλό ταξίδι σύντροφε από μένα.... έναν πρώην ΚΚΕ....ξέρεις εσύ από πρώην....

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Ν. Κακλαμάνης: Από τον Βωβό στο χειρότερο....

Το μεγάλο έργο του λαοπρόβλητου και δραστήριου ηγέτη-δημάρχου Αθηναίων (Δοξάστε τον-Μαυρίστε τον)


Ο τεμαχισμός των δέντρων -τεμαχισμός της αναπνοής μας


Τελικά Ο Ν. Κακλαμένης φύτεψε καινούργια δέντρα....από πευκόδεντρα...ΜΑΤόδεντρα


Σε μία άνευ προηγουμένου κίνηση προχώρησε ο δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης....Πετσόκοψε τα δέντρα που υπήρχαν στο πάρκο επί της Πατησίων...Δέντρα που βρισκόνταν χρόνια εκεί και θύμιζαν σε όλους ότι αυτή η πόλη κάποτε ανέπνεε.....Το πάρκο λοιπόν το αναβάθμισε....κατ΄αρχήν το έκανε πρώην πάρκο..φύτεψε ΜΑΤ και κατόπιν θα το κάνει πάρκιν.....Έτσι αντιλαμβάνεται ο δήμαρχος της ΝΔ (αλήθεια ο κ. Παπουτσής ,του ΠΑΣΟΚ ντε, και η παράταξή του που είναι;) την αναβάθμιση της πόλης....Αλοίμονο πολίτες τρέξτε να προλάβετε....δεν το βλέπω καλά το πεδίον του Άρεως...γίνεται αυτό ένα πάρκιν....




Τι να πούμε;; Μιά στον Βωβό και μια στο κόκκαλο ο δήμαρχος......




Δεν πρόκειται να περάσει . Τα δέντρα θα τα ξαναφυτέψουμε...Υπάρχουν και μεγαλύτερων διαστάσεων από αυτά που βάλμε χθες.....θα χρειαστείτε ξανά τα ΜΑΤ


ΥΓ: Τις φωτογραφίες αναπαρήγαγα από το Blog του σ. Τάσου Κορωνάκη Κάτω Αριστερά http://tkoronakis.wordpress.com/

Ο Σεχταρισμός...ή απλά πες με Μαίλη


Διάβασα το σ. Μαίλη στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη και το κήρυγμά του για τους "οπορτουνιστές" του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με επιχειρήματα μία από τα ίδια του άρθρου του Γόντικα..... θα μπορούσα να πω πολλά , όπως σας υποσχέθηκα, αλλά το ξανασκέφτηκα, με τον Μαίλη θα ασχολούμε τώρα. Αν κάποιοι τον θεωρούν μεγάλο θεωρητικό εγκέφαλο....πρόβλημά τους!

Παραθέτω ένα απόσπασμα από την ομιλία του σ.Τσίπρα στο Σπόρτιγκ που ταιριάζει στην περίσταση:

"Ειλικρινά θλίβομαι γιατί ένα ιστορικό κόμμα έχει μια ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων, στην ιστορική ,επίσης, συγκυρία που διανύουμε.
Θέλω όμως από δω σήμερα να εκπέμψουμε το μήνυμα στους αγωνιστές του ΚΚΕ, στους χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες, που αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο αυτής της γραμμής, ότι, παρά τον πόλεμο που σας καλεί η ανιστόρητη ηγεσία σας να κάνετε εναντίον μας, εμείς δε πρόκειται να κάνουμε πίσω από τη θέση και το όραμά μας για μια αριστερά ενωμένη δυνατή μαχητική, απειλητική για το σύστημα.
Γιατί η ενότητα της αριστεράς είτε το θέλουν είτε όχι οι ηγεσίες είναι μια διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει.
Και όσο κι αν προσπαθήσουν κάποιοι να στήσουν ανυπέρβλητα τείχη να ξέρουν ότι όλα μπορούν να τα πολεμήσουν, να τα αποκηρύξουν και να τα καταστείλουν, ένα πράγμα όμως δε μπορέσουν ποτέ να θέσουν σε περιορισμό.
Την ελεύθερη σκέψη των ανθρώπων. Η σκέψη και η λογική στο τέλος θα νικήσει τον παραλογισμό της πολιτική ψύχωσης και του σεχταρισμού. "

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Να ποιο είναι το ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ θέλει ανοιχτούς δρόμους εν μέσω των κινητοποιήσεων.....

είναι ενάντια σε κάθε μορφής Βίας είτε προέρχεται από την αστυνομία, είτε προέρχεται από τους κουκουλοφόρους...εν μέσω της εξέγερσης του Δεκέμβρη...

είναι ενάντια στα τάνκς του Ισραήλ και των πυραύλων της Χαμάς... εν μέσω της σφαγής των Παλαιστινίων

Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ που φαίνεται δημοσκοπικά πρώτο κόμμα...αυτό το κόμμα θέλει να μας κυβερνήσει....έτσι γαι να μην ξεχνιόμαστε πάντα τέτοιοι ήταν...αχόρταγοι για εξουσία..έτοιμοι να είναι με τους πάντες , αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνο με τον εαυτό τους.... με την απληστία τους είναι έτοιμοι για μια ακόμη φούσκα....μεγαλύτερη του Χρηματιστηρίου , του Βατοπεδίου και της Siemens......

Ο Τάσος Κουράκης στους Αγρότες

Την Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009 κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ Α΄ Θεσσαλονίκης με τη συμμετοχή του βουλευτή Τάσου Κουράκη, επισκέφθηκε τα μπλόκα των αγροτών στους κόμβους του Στρυμώνα Σερρών, Εξοχής Δράμας, Χρυσούπολης Σταυρού και Αμυγδαλεώνα Καβάλας. Κατά τις επισκέψεις πραγματοποιήθηκαν συζητήσεις με τις συντονιστικές επιτροπές των αγροτών, τέθηκαν τα αιτήματα και οι προτάσεις τους σχετικά με τη λήψη άμεσων και ουσιαστικών μέτρων στήριξης του αγροτικού εισοδήματος, και την άμεση αναγκαιότητα χάραξης εθνικής αγροτικής πολιτικής και στρατηγικής με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών κομμάτων. Διατυπώθηκαν επίσης οι θέσεις του αγροτικού κινήματος για νομοθετική ρύθμιση σε θέματα ΟΓΑ, την κατοχύρωση επαγγέλματος, τη γεωργική έρευνα - τεχνολογία, την αγροτική ανάπτυξη, τον αγροτοσυνεταιρισμό και αγροτοσυνδικαλισμό, τα επενδυτικά προγράμματα και χρηματοοικονομικά θέματα.
Από την πλευρά του βουλευτή Τάσου Κουράκη εκφράστηκε η αμέριστη συμπαράσταση στις μαζικές ενωτικές πανελλαδικές κινητοποιήσεις των αγροτών που αγωνίζονται για τη διασφάλιση του εισοδήματός τους, την ανόρθωση της υπαίθρου και την ανασυγκρότηση της Αγροτικής Οικονομίας. Τέλος καταδίκασε την αδυναμία της κυβέρνησης να τεκμηριώσει και να εξειδικεύσει τα μέτρα που εξήγγειλε και δήλωσε ότι πρέπει να σταματήσει να εμπαίζει τους αγρότες και να προχωρήσει σε συγκεκριμένες δεσμεύσεις.

Ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ Πελοποννήσου για τους αγρότες

Ομάδα αγροτών του ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας συμμετέχει στις κινητοποιήσεις στον Ισθμό και σε συννενόηση με άλλες ομάδες αγροτών από όλη την Πελοπόννησο διαμόρφωσαν την παρακάτω ανακοίνωση, η οποία θα μοιραστεί στις σημερινές κινητοποιήσεις.
Μόνη λύση και για τους αγρότες, ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ!
Οι κινητοποιήσεις χιλιάδων αγροτών είναι η απάντηση στο «κάθε πέρυσι και καλύτερα» που ψιθυρίζουν εδώ και χρόνια οι αγρότες. Είναι η απάντηση στις αντιαγροτικές πολιτικές και τις τραγικές συνέπειες της νέας ΚΑΠ, που έχουν ξεφτιλίσει το αγροτικό εισόδημα και στερούν καθημερινά το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια από χιλιάδες αγρότες.
Η αλληλεγγύη μας στους αγρότες, όπως και στους κτηνοτρόφους είναι δεδομένη.

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

μια βαθυστόχαστη ανάλυση από την ηγεσία του ΚΚΕ

Θέλω ν' αγιάσω μα δεν μ΄αφήνουν......
Συνεχίζει το επίσημο ΚΚΕ την αρθρογραφία του μέσω Ριζοσπάστη (25/1/2009) ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ....Μάλιστα για να καταλάβει κάποιος τη σημασία που δίνει πέραν των αστείων σχολίων που παραθέτει σε άλλες σελίδες και δεν σηκώνουν κριτική......δύο ¨βαρυσήμαντα" άρθρα των Δ. Γόντικα και Μ. Μαίλη (αργότερα θα ασχοληθεί ο αστυάνακτας με το άρθρο του Μαίλη θέλει και προσπάθεια να καταλάβεις τη βαθυστόχαστη ανάλυση του Μ. Μαίλη)....Άρθρα ιδεολογικοπολιτικού προσανατολισμού (λέμε τώρα...) που θέλουν να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους....Το πρώτο άρθρο με τον μακρόσυρτο και πομπώδες τίτλο "Το λόγο τώρα έχουν οι αγωνιστές που σέβονται και τιμούν τις αγωνιστικές παραδόσεις, τις αξίες και τους σκοπούς του εργατικού και λαϊκού κινήματος" (ουφ τελείωσε) ο Δ. Γόντικας εξαπολύει επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ αναφέροντας αποσπάσματα από ομιλία του Τσίπρα στο Σπόρτιγκ λέγοντας: Να, ένα δείγμα αδίστακτης στάσης που εκφράζει ο νέος πρόεδρος του ΣΥΝ, προφανώς αντιγράφοντας τους μεγαλύτερους σε ηλικία καθοδηγητές.....(τι λες βρε παιδί μου μόνος σου το σκέφτηκες αυτό;;;)
"Σε πρόσφατη ομιλία του
(σημ Ο Α. Τσίπρας) είπε ανάμεσα σ' άλλα.
«Ειλικρινά θλίβομαι γιατί ένα ιστορικό κόμμα έχει μια ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων στην ιστορική επίσης συγκυρία που διανύουμε», και απευθύνεται «στους αγωνιστές του ΚΚΕ, στους χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες (...) για μια αριστερά ενωμένη, δυνατή, μαχητική, απειλητική για το σύστημα». Αααδίστακτε Τσίπρα .......και πιο κάτω αναφέρεται στον Γλέζο ...ως επιστρατευμένο.....
"Οι οπορτουνιστές μπορεί να εξελίσσονται, να ανανεώνονται ηλικιακά, να προσαρμόζονται στις καταστάσεις αλλά δεν αλλάζουν ούτε κατά κεραία στις αντιλήψεις και πρακτικές." άτιμοι οπορτουνιστές που άλλους τους ανεβάζετε και άλλους τους κατεβάζετε.....Σε όλες τις μάχες με τον οπορτουνισμό το ΚΚΕ έβγαινε νικητής. Μάχες ονειρεύεσαι αλλά στις πραγματικές μάχες η γεσία του ΚΚΕ έκανε παρελάσεις και κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ
Και καταλήγει στις αιτίες του "παραλογισμού καιτου τυχοδιωκτισμού του ΣΥΡΙΖΑ για αυτή τη τακτική του"...Ακούσατε...ακούσατε εν συντομία:
Φταίει η δημοσκοπική του κατρακύλα
το δεύτερο η εκλογική πίεση
το τρίτο η εξάντληση της σημαίας της Ενότητας της Αριστεράς...
και εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν κάνει αυτοκριτική για το Μάαστριχτ που το ψήφισε μαζί με ΝΔ, Πασοκ και ΛΑΟΣ πριν 17 χρόνια(αλήθεια δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ τότε στο ΛΑΟΣ θα κολλήσουν;;)
και συνεχίζει:Η αριστερά των «κινημάτων και της ριζοσπαστικής οικολογίας» όσο κι αν υψώνει τους τόνους δεν μπορεί να κρύψει το συμβιβασμό της και τα όριά της.
Να κυνηγάει τα συμπτώματα της καπιταλιστικής κρίσης και βαρβαρότητας και κάθε φορά περιστασιακά και τίποτα παραπάνω. Το πρόβλημα, για παράδειγμα, της προστασίας των ελεύθερων χώρων, ή της δημιουργίας ελεύθερων χώρων δεν πρόκειται να λυθεί όσο η γη είναι εμπόρευμα. Αλλά εδώ το ζήτημα καίει.
Οπότε αναμένεται τίμιοι αγωνιστές το σοσιαλισμό για να υπερσπιστείτε τους ελεύθερους χώρους....Έως τότε ας χτίσσουν όλοι Μία από τις τελευταίες φράσεις του Γόντικα κρύβει πολλά
"Οι νέες μάζες που μπαίνουν στον αγώνα, και ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες, θα δώσουν και σε αυτή τη φάση τη λύση.
Θα υπερασπιστούν το ΚΚΕ αλλά και το μέλλον του κινήματος"
αλήθεια κινδυνεύει το ΚΚΕ κι από ποιους ;; από τον ΣΥΡΙΖΑ ;;;έλα μωρέ τώρα, αφού έχετε κερδίσει όλες τις μάχες....γιατί τέτοιος πανικός;;;;μήπως κινδυνεύει από κάποιους που ενόψει του συνεδρίου είπαν κάποια πράγματα;;; Και αν είναι τόσο απλά τα πράγματα με τον ΣΥΡΙΖΑ και την δημοσκοπική του κατρακύλα....γιατί τέτοιος πανικός μετά την συγκέντρωσή του στο Σπόρτιγκ.....Δεν ξέρω αν υπάρχει δημοσκοπική κατρακύλα όπως λέει ο Γόντικας....αλλά ιδεολογική και σεχταριστική κατρακύλα της ηγεσίας του ΚΚΕ υπάρχει.....Και δεν τη συμμερίζονται πολλές φορές ούτε τα μέλη του......γι αυτό εκείνα εφευρίσκουν άλλα επιχειρήματα για να διαφοροποιηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ...αν Ο ΣΥΡΙΖΑ δώσει απάντηση σ' αυτά τα απλά μέλη, στα ερωτήματα και τις ανησυχίες τους, είμαι βέβαιος ότι δεν πρόκειται να τα κρατήσει σ΄αυτή τη σεχταριστική πολιτική....και αν νομίζουν μερικοί ότι η μη απαντησή μας ως τώρα ήταν και νίκη..... τους λέμε ότι τέρμα η ανοχή στην παραχάραξη , αποσιώπηση, καιροσκοπική ανάλυση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ.....Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελείται από κάποιους οπορτουνιστές που σκάνε να τα βρούνε με το ΠΑΣΟΚ...είχε πολλές ευκαιρίες να το κάνει και δεν το έκανε...πόσο μάλλον τώρα...Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελέιται από αριστερούς που η σκέψη τους τους οδηγεί στο μονόδρομο της ενότητας της Αριστεράς....Αυτόπου φοβάται η ηγεσία του ΚΚΕ και το διατυμπανίζει με όλους τους τρόπους.....ας το καταλάβουν εμείς την ενότητα δεν την έχουμε χαρτί προς χρήση αναλόγως .....την ενότητα την πιστεύουμε και παλεύουμε γι αυτή....όχι με φαντάσματα μέτωπα που περιλαμβάνουν Ζουράρη και Κανέλλη....τους δικού μας του ΠΑΜΕ, τις δικές μας της Οργάνωσης Γυναικών Ελλάδας, την ΠΚΣ, και άλλα παραπήγματα των ΚΟΒ του ΚΚΕ.....

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Για τη φουκαριάρα την Παιδεία....

Ενδιαφέρουσα αποδείχθηκε η συζήτηση που προκάλεσε ο πρωθυπουργός στη βουλή με θέμα την Παιδεία.


Αποκαλυπτικός ο κ. Πρωθυπουργός που με τις αναφορές του για το Πανεπιστημιακό άσυλο έδειξε σε τι υπόληψη το έχει....μίλησε για διάλογο για το εξεταστικό σύστημα λες και εκεί πονά μόνο η Παιδεία....και ποιο διάλογο δηλαδή και ποια εθνική σύμπνοια, αφού στην πραγματικότητα τον γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων.....τίποτα για την υποχρηματοδότηση στο τομέα


Αποκαλυπτικός και ο κ. Παπανδρέου που έπαιξε στην ίδια συγχορδία με τη ΝΔ για το άσυλο τις καταλήψεις κπλ. Πελαγοδρόμησε σε γενικότητες και αστειότητες μέσω του οικογενειακού του δέντρου και αναφορές στον παππού του...με τη λογική: αφού έκανε ο παππούς μου τη δωρεάν Παιδεία ....εγώ την υποστηρίζω (με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μαζί Γιωργάκη;;)


Αποκαλυπτική και η κ. Παπαρήγα, που αφού μας έδωσε τον ορισμό της εξέγερσης, εγκεκριμμένης από την ΚΕ του "επαναστατικού" κόμματος με πρόγραμμα δράσεων και στόχων αποφάνθηκε ότι το Δεκέμβρη έγινε προσπάθεια εκφυλισμού του κινήματος...Ναι αυτό είπε....το ακούτε όλοι εσείς της γης οι εκφυλισμένοι.....απέδωσε στη φοιτιτική παράταξη που στηρίζει η νεολαία Συνασπισμού στα πανεπιστήμια ευθύνες για μη συγκρότηση της ΕΦΕΕ.......μας ενημέρωσε ότι τις καταλήψεις τις κάνουν μη φοιτητές και είναι παράλογο να ζητά το φοιτητικό κίνημα και καταλήψεις να κάνει και το εξάμηνο να θέλει να χάσει....Εν πολλοίς οι καταλήψεις και το κίνημα σημαίνει χαμάνα έτη ε;;; και αν είναι για το καλό της επανάστασης ας το χάσουμε....


Φταίω εγώ τώρα που μου άρεσε η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Αλαβάνος που κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για το εκπαιδευτικό σύστημα...... ο μόνος που υπερασπίστηκε το εκπαιδευτικό κίνημα......

Θέσεις

ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ - ΚΡΙΤΙΚΗ - ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ νήσος Σαρρή 14, 10553 Αθήνα. Tηλ. / FAX 3250058, e-mail: nissos92@otenet.gr(www.theseis.com)
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις νήσος το τεύχος 106 (Ιανουάριος - Μάρτιος 2009) της τριμηνιαίας επιθεώρησης οικονομικής και πολιτικής θεωρίας Θέσεις.
Στο τεύχος αυτό των Θέσεων η Συντακτική Επιτροπή (Rebel with a cause. Κράτος επιχειρηματίας, θεσμική βία και παραμάγαζα της πολιτικής) αναφέρεται σε ορισμένες από τις βασικές κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις που οδήγησαν στην κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη 2008, αλλά και στα πολιτικά και ιδεολογικά αποτελέσματα της έκρηξης αυτής. (Το κείμενο είναι συνημμένο στο παρόν e-mail ως Editorial106).Στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εξέγερσης του Δεκέμβρη, τη στάση των πολιτικών δυνάμεων και τη στρατηγική της ριζοσπαστικής Αριστεράς αναφέρεται επίσης το άρθρο του Δημήτρη Τζανακόπουλου, Ο θερμός Δεκέμβρης. Ακολουθεί το άρθρο του Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου, Κατανοώντας τη νεοφιλελεύθερη μορφή του καπιταλισμού: O φετιχισμός της κρίσης και η διαρκής στιγμή του Proudhon, το οποίο εκκινώντας από μια κριτική ανάγνωση της μετα-κεϋνσιανής βιβλιογραφίας για τον νεοφιλελευθερισμό και τις οικονομικές κρίσεις επαναφέρει την ανάλυση του Μαρξ, για να θεμελιώσει μία εναλλακτική ερμηνεία του νεοφιλελευθερισμού. Στη συνέχεια ο Χρήστος Βαλλιάνος παρουσιάζει το δεύτερο μέρος της μελέτης του Ποιος θυμάται την 10η Μαΐου 1981; (Σημειώσεις για τη γαλλική «αλλαγή»), η οποία με παράδειγμα την κυβερνητική εμπειρία της γαλλικής Αριστεράς κατά τη δεκαετία του 1980 εξετάζει κρίσιμες πλευρές της πολιτικής στρατηγικής της Αριστεράς απέναντι στην αστική κρατική δομή και εξουσία.Έπονται δύο κείμενα τα οποία εξετάζουν όψεις της αριστερής φιλοσοφίας και ιδεολογικής πρακτικής. Το άρθρο του Μιχάλη Σκομβούλη, Από την πραγμοποίηση στην αξιακή μορφή: Κριτική της οντολογίας και κοινωνικό φαντασιακό, εστιάζει στην έννοια της πραγμοποίησης, υποστηρίζοντας ότι στοιχεία της λουκατσιανής θεώρησης, απωθημένα τόσο από τους υποστηρικτές όσο και τους αντιπάλους της, οδηγούν στη λακανικής προέλευσης έννοια του φαντασιακού και σε μια επαναδιατύπωση της έννοιας του κοινωνικού φαντασιακού. Η Wendy Brown, με το άρθρο της, Αντίσταση στην αριστερή μελαγχολία, αναδεικνύει όψεις της αριστερής ιδεολογίας και πολιτικής που φανερώνουν την αδυναμία της Αριστεράς να κατανοήσει το χαρακτήρα της εποχής και να αναπτύξει μια πολιτική κριτική και ένα ηθικό-πολιτικό όραμα αντίστοιχο προς αυτό το χαρακτήρα. Στη συνέχεια της ύλης του τεύχους, ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος με το άρθρο του, Ιμπεριαλισμός, παγκοσμιοποίηση και εθνικό κράτος: Όψεις της σύγχρονης άρθρωσης της κυριαρχίας, εξετάζει κριτικά τις βασικές θέσεις των κλασικών και νεότερων θεωριών του ιμπεριαλισμού, με στόχο να αναδείξει την αναγκαιότητα μιας θεωρίας για το σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος.
Η ύλη του τεύχους ολοκληρώνεται με το Αλφαβητικό - Θεματικό Ευρετήριο 2008 των Θέσεων.

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να απαντά.....






Εδώ και αρκετό καιρό "πόλεμος" ξέσπασε ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα. Κι αυτό με ευθύνη του ΚΚΕ μετά τις απίθανες δηλώσεις της Παπαρήγα για τους κουκουλοφόρους......Ο Σύριζα ανταπάντησε θεωρώντας ότι δεν είναι δυνατόν οι θέσεις του ανα πάσα στιγμή να παραχαράσονται και τα στελέχη του να κατασυκοφαντούνται από την ηγεσία του ΚΚΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει πίσω χωρίς να απαντά στην ηγεσία του ΚΚΕ σε πολλές περιπτώσεις.....Στο χωρό τγης επίθεσης και της πρόκλησης είχαν μπει από καιρό και τα blogs που πρόσκεινται στο ΚΚΕ με απίστευτες και κατασκευασμένες κατηγορίες copy paste από τον Ριζοσπάστη.....με την ίδια μεθοδολογία......την αποσιώπιση της αλήθειας, την παραχάραξη των θέσεων και το ψέμμα.....Έφτασαν στο σημείο δε να χυδαιολογούν αντί να κάνουν πολιτική κριτική.....


Γιατί το κάνει αυτό το ΚΚΕ;;


Η απάντησή του είναι ότι "θέλει να ξεσκεπάζει τους οπορτουνιστές και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ"


Η αλήθεια είναι ότι θέλει να έχει συσπειρωμένους και σε εγρήγορση τα μέλη , στελέχη του και οργανώσεις για τις επικείμενες εκλογικές μάχες (ευρωεκλογές-Εθνικές εκλογές).


Μα αυτό δε το χρειάζεται θα πει κάποιος το ΚΚΕ είναι από τα καλύτερα οργανωμένα


Αντίθετα το χρειάζεται γιατί δοκιμάζει τις ίδιες τις δυνατότητες της βάσης του.....δοκιμάζει πόσοι αυτή τη στιγμή σε περίοδο σύγκρουσης με τον άλλο πόλο της αριστεράς του είναι μέχρι τέλος πιστοί....να ξεκαθαρίσει ακόμη μια φορά ποιος είναι μαζί του.....να τους εξαναγκάσει να εκφραστούν ενόψει του επικείμενου συνεδρίου του και μετά να τους διαγράψει.....πριν ισχυροποιηθούν και γίνουν δυνατοί και αμφισβητήσουν το κόμμα, δηλ. την ηγεσία.


Το ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι οι εκλογές δεν είναι στα άμεσα ενδιαφέροντά του


Στην πραγματικότητα είναι το πρώτο που το ενδιαφέρει μαζί με το ποσοστό που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πιθανότητα να είναι τέταρτο κόμμα το εξοργίζει.


Στα πλαίσια αυτά ανλόγως καταγγέλει ή ενστερνίζεται τις δημοσκοπήσεις.


Το ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι αποτελεί κίνδυνο για το πολιτικό κατεστημένο. Ως επιχείρημα χρησιμοποιεί τον αποκλεισμό του από τα ΜΜΕ (σε πολύ μικρό σημείο ισχύει αυτό αν δει κανείς την προβολή των κομμάτων από τα κανάλια) καθώς και τις ίδιες του τις θέσεις, την ίδια του την πολιτική.


Στην πράξη η πολιτική του και η τακτική του απλά ενοχλούν το πολιτικό κατεστημένο όσο μία μύγα ένα άλογο...


Το ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί την εργατική τάξη


Στην πραγματικότητα το ΚΚΕ προσπαθεί να εστερνιστεί (αυτό δεν είναι σώνει και καλά κακό)περισσότερες "μάζες" που ανήκουν σε διάφορα στρώματα χωρίς να ενδιαφέρεται για την αφύπνισή τους, αλλά απλά για την ένταξή τους. Γι' αυτό και διολισθαίνει στις θέσεις τους λαϊκίζοντας. Παράδειγμα το χάιδεμα των αυτιών των νοικοκυραίων που έχασαν τις περιουσίες τους.....Το ΚΚΕ μιλά για την εργατική τάξη, χωρίς αυτή....


Διαμορφώνει όπως λεει τις θέσεις του για το σοσιαλισμό βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους για τον λεγόμενο "υπαρκτό"


Στην πραγματικότητα διολισθαίνει σε θεωρητικές αναλύσεις που έχουν την αφετηρία τους στην προ του 50 εποχή, χωρίς να κάνει την αυτοκριτική του για τη στάση του.


Αποκαθιστά τα θεωρητικά πράγματα διεισδύοντας στην εποχή του 24-56 και ισχυρίζεται ότι δεν αποκαθιστά τον Στάλιν άλλα την εποχή και τις καταστάσεις.


Στην πραγματικότητα αποκαθιστά τον Στάλιν , παραβλέποντας τις διώξεις μελών του ΚΚΣΕ και απλών ανθρώπων τα χρόνια αυτά, ονομάζοντάς τες απλές "υπερβολές".




Γιατί πρέπει να απαντά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ σ' αυτή την επίθεση;;;




Από τις πρώτες προτεραιότητες του Συνασπισμού μετά το 4ο Συνέδριό του, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι η Ενότητα της αριστεράς. Εκεί είναι το προνομιακό του πεδίο ...εκεί το ΚΚΕ αδυνατεί να ακολουθήσει.....Σ΄αυτή την περίπτωση προσπάθησε να μην απαντά στις προκλήσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ......εκλαμβάνεται όμως ως αδυναμία να απαντήσει......τη στιγμή όμως που κρίνονται πολλά το ΚΚΕ φαίνεται να έχει το "ιδεολογικό δίκιο", αφού δεν υπάρχει απάντηση....


Το ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Είναι ο μόνος δρόμος για να αποκόψει ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ στην πορεία τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ...Τους κλείνει το μάτι και τους λέει ότι αυτοί ούτως ή άλλως θα συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ όποτε ελάτε εδώ σε μας τους καθαρούς....




Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να ασκεί ιδεολογική κριτική στα ξεπερασμένα μοντέλα του ανύπαρκτου σοσιαλισμού, στα παλαιά μοντέλα οργάνωσης στο κόμμα και στην υπεράσπιση των μαύρων προσωπικοτήτων στην ιστορία της αριστεράς...κι αυτό γιατί η λήθη δεν βοηθά στην κατανόηση της πολιτικής...Είναι η στιγμή τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να ορθώσουν ένα τεκμηριωμένο ιδεολογικό λόγο απέναντι στα αναμασήματα του ΚΚΕ...Μπορούμε με την οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα και τις πρωτοβουλίες των μελών του και οργανώσεών του....






Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

Άνεμος Δεύτερος



Ανάθεμα την ώρα ποιος ορίζει εδώ
Το ανάποδο βαφτίζει και το λέει σωστό
Του αδύναμου το δίκιο μήτε λέει ποτέ
Βγάνει τη νύχτα μέρα και τ’ ορκίζεται
Όπoυ μεγάλη πόρτα πίσω της αυτός
Κάνεις να την ανοίξεις γίνεται άφαντος



Οδ. Ελύτη, Ο ήλιος ο ηλιάτορας, εκδ. Ίκαρος, 1984

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

για τον Ελαιώνα....

Διαφωνώ με τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διπλή ανάπλαση στον Ελαιώνα.Δηλαδή λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ναι στην κατασκευή του γηπέδου του Παναθηναϊκού και όχι του εμπορικού κέντρου...Άποψή μου είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το ΟΑΚΚΑ ή να κατασκευάσει γήπεδο στην Παιανία. Αυτή τη θέση υποστηρίζει το ΚΚΕ και καλά κάνει... (τώρα θα μου την πέσουν πάλι επειδή λέω ότι συμφωνώ μαζί τους....)

Τη Δευτέρα στο ΣΠΟΡΤΙΓΚ


Τη Δευτέρα συγκέντρωση στο Σπόρτιγκ, θα μιλήσει ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας και θα προλογήσει ο Μανώλης Γλέζος.

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Η ΑΠΟΣΙΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ γεννά μια συντηριτική εξίσωση:


ΚΚΕ+ΨΕΜΜΑ = ΚΚΕ+ΜΜΕ+blogs+ΨΕΜΜΑ = ΨΕΜΜΑ+ΔΙΑΣΠΑΣΗ=ΚΚΕ

Σοβιετική αφίσα την περίοδο του πολέμου....Κράτα το στόμα σου κλειστό.


Γεγονότα που επιβεβαιώνουν τη συντηρητικότητα στο χώρο του ΚΚΕ με ευθύνη της ηγεσίας του μόνο (;) Με την απόκρυψη της αλήθειας στόχος είναι τα μέλη του ΚΚΕ. Ακολουθεί ένα κείμενο για την τακτική του ΚΚΕ, αλλά και κάποιων μελών του που έχουν αφομοιώσει την γραμμή....... Το κείμενο το χωρίζουμε σε τρεις αναρτήσεις για να διαβάζεται ευκολότερα. Οι αφίσσες είναι από το Blog A Soviet poster a day http://sovietposter.blogspot.com/

Το υπόβαθρο και το Μάαστριχτ- Επιχειρήματα Διάσπασης-Μέρος 1ο



Πέραν της τετριμμένης από το 1991 και μετά επίθεσης της ηγεσίας του ΚΚΕ στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της χιλιοεπαναλαμβανόμενης καραμέλας ότι ο Συριζα θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ...Στην ερώτηση πότε;; «να μωρέ τώρα, όπου ναναι, προεκλογικά, μετεκλογικά...» (έχουν περάσει 18 χρόνια και δεν τους βγαίνει, αλλά αυτοί παρά τις διαψεύσες επιμένουν, γιατί όσο περισσότερο επαναλαμβάνεις ένα ψέμμα τόσο αυτό μπορεί να γίνει πιστευτό. Ο Γκαίμπελς δεν το είπε αυτό;;) αποφάσισαν ότι πρέπει να προχωρήσουν πιο πέρα από τις κωμικές είναι αλήθεια κατηγορίες περί «κουραμπιέδων, Κάρλας Μπρούνι, ο Τσίπρας είναι ΕΜΟ σε ένα κόμμα trenty», αρκεί να τους δίνονταν η ευκαιρία.
Η επίκληση της ψήφισης της συνθήκης του Μάαστριχτ (ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ!!!) από τον τότε νεοφερμένο στην πολιτική σκηνή Συνασπισμό (Η σημερινή ηγεσία του Συνασπισμού και οι αποφάσεις μικρή σχέση έχουν με την τότε ηγεσία., πόσο μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ;;.) επανέρχεται στο προσκήνιο κάθε φορά και σε όλες τις συζητήσεις και χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για κάθε διασπαστική ενέργεια της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Η κατάλληλη ευκαιρία ήρθε μετά τα επισόδεια για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου: «Ο Συριζα χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων» δήλωσε η κ. Παπαρήγα αυστηρά έξω από του Μαξίμου και όπως είπε «τη δήλωση αυτή την κάναμε μετά από πολύ σκέψη».Σχεδιασμένα δηλαδή πράγματα...(να πιάσουμε κατ’ αρχήν εκλογικά τους νοικοκυραίους ή τουλάχιστον να τους μοιράσουμε με τη ΝΔ ).. Τόσα χρόνια μετά το 91 προχωρούν με σχέδιο....Είχαν προηγηθεί η διάσπαση του εργατικού κινήματος (βλ. ΠΑΜΕ) με ευθύνη του οι εργαζόμενοι «κατεβαίνουν» σε χωριστές συγκεντρώσεις από εκείνες των συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που ναι μεν τις καταγγέλει, αλλά συμμετέχει.(Ο οπορτουνισμός σε όλο του το μεγαλείο) Αυτές οι διασπαστικές ενέργειες ξεκίνησαν από τα γενικά εργασιακά και κλιμακώθηκαν χρόνο με το χρόνο, ιδιατέρως όσο ο Συνασπισμός με αποφάσεις των οργάνων του ριζοσπαστικοποιούνταν περισσότερο, και σε ζητήματα που δεν είχαν άμεση σχέση με το Μάαστριχτ, ΕΕ (και εκεί συμμετέχουν), πόλεμος στην Παλαιστίνη, διαδηλώσεις για την δολοφονία του Γρηγορόπουλου,διακίνηση όπλων στον Αστακό, πανεκπαιδευτικά.....(στα προπύλαια εσείς στο Μαρούσι εμείς, Πέμπτη εξαγγέλετε συγκέντρωση στον Αστακό- Τετάρτη εμείς) που υποτίθεται είναι λόγοι με μεγαλύτερη ευρύτητα και αφορούν όλους, λόγοι με αφετηρίες από κοινού για όλες τις αριστερές δυνάμεις.....Το σύνθημα όμως ήταν ένα: ΣΕ ΟΛΑ ΧΩΡΙΣΤΑ...συνέχισαν δε με ασύστολα ψεύδη κι αυτό γιατί πρώτος στόχος του ΚΚΕ είναι τα μέλη του...το να γαλοχηθούν στο ψέμμα και να είναι έτοιμα να το αναπαράγουν....Πρέπει να πεισθούν να ακολουθούν τη γραμμή του κόμματος πιστά και σιωπηλά.(οποιαδήποτε διαφωνία τους μπορούν να την εκφράσουν μέσα στην οργάνωσή τους και εκεί μπορεί εύκολα να θαφτεί. Αν η διαφωνία τους είναι μεγάλη τότε διαγράφεται ο σύντροφος είτε γιατί είναι «πικραμένος» είτε γιατί είναι «φραξιονιστής», είτε γιατί είναι απλά οπορτουνιστής, κόντρα στη γραμμή του κόμματος.)..

ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ και η Κανέλλη το βαρύ οπλοστάσιο του ΚΚΕ. Στόχος τα μέλη του ΚΚΕ-Μέρος 2ο




Η απόκρυψη της αλήθειας ( την οποία ιστορικά πάντοτε χρησιμοποίησαν οι ηγεσίες των ΚΚ) είτε έχει να κάνει με την ιστορία αυτού του κόμματος, είτε με τα οικονομικά του συνδρομές μελών και επιχειρήσεις,πολλές επιχειρήσεις που κανένα απλό μέλος δεν τα γνωρίζει και ούτε κατατίθενται αναλυτικά στα συνέδρια, είτε με τις πραγματικές θέσεις των κομμάτων και εν προκειμένοις του ΣΥΡΙΖΑ που τους κόβει άμεσα, δηλαδή: ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ είναι το βαρύ οπλοστάσιο του ΚΚΕ...Πρόσφατο παράδειγμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω Παπαδημούλη ψήφισε το 65ωρο στο Ευρωκοινοβούλιο....η υπεράσπιση του μοντέλου του ανύπαρκτου «σοσιαλισμού» με θέσεις της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο...τι υπεράσπιση δηλαδή αφού έως το 20 Συνεδριο αναγνώρισαν ότι υπήρξε ορθός σοσιαλισμός...από εκεί και πέρα η κυριαρχία των οπορτουνιστών».....την υπεράσπιση μεθόδων βίαιας κρατικής κομματικής εξουσίας και δικαίωση καταρχάς του Στάλιν και οσονούπω και του Ζαχαριάδη (που τον σκότωσε η κομματική εξουσία που τον είχε εξόριστο και τον επισκέπτονταν η ηγεσία του ΚΚΕ) προσωπικοτήτων που συνέδεσαν το όνομά τους με τι μελανότερες σελίδες του παγκόσμιου και ελληνικού κομμυνιστικού κινήματος...
Ανάμεσα στα άλλα η απόλυση του δημοσιογράφου του Ριζοσπάστη Γ. Κωστάκη δε φαίνεται να απασχολεί κανέναν από το ΚΚΕ.....Υποβαθμίζοντας το θέμα τόσο στο κόμμα τους όσο και στα έντυπά τους, όσο και συνδικαλιστικά στην ΕΣΗΕΑ προσπαθούν να υπεκφύγουν.....Με αυτά και με΄αυτά το ΚκΕ προσπαθεί να κατοχυρωθεί σαν ο μοναδικός αριστερός πόλος του συστήματος....Ένα σύστημα το οποίο παλεύει μνα ανατραπεί, αλλά έως τότε το στηρίζει.....Η ΝΔ καταγγέλει τη βία των κουκουλοφόρων και έμμεσα το ΣΥΡΙΖΑ, το Πασοκ γενικώς τη βία και στελέχη του τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ απλά τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΛΑΟΣ απλά συμφωνεί με το ΚΚΕ.....και όλοι μαζί με το πολιτικό σύστημα......Το εκδοτικό κατεστημένο η δεξιά Καθημερινή και η ανανήψασα Αυριανή έχουν να λένε για την ασφάλεια που παρέχει το ΚΚΕ.......να και το εκδοτικό κατεστημένο μαζί......να και το κακό ημερολόγιο της Αυγής....και το καλό διήγημα του Ριζοσπάστη. Όλα αυτά πασπαλισμένα με τις «βαρυσήμαντες» δηλώσεις-συνέχεια της παραποίησης της αλήθειας της Λ. Κανέλλη, που αν υπήρχε τέτοιο πρόσωπο στον ΣΥΡΙΖΑ θα εγκαλούνταν από το ΚΚΕ τρεις φορές την ημέρα (εδώ εγκαλούνται στελέχη του γιατί απλά εκφράζουν προσωπικές απόψεις τις οποίες εσκεμμένα ταυτίζουν πότε με τον ΣΥΡΙΖΑ και πότε με τον Συνασπισμό ολόκληρο, αποσιωπώντας-λέγοντας δηλ. Ψέμματα για τις αποφάσεις των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού), της «υπεραγίας» λοιπόν Κανέλλη που εκμεταλευόμενη τη θητεία της σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια καταγγέλει για επικοινωνιακό τον Τσίπρα και βγαίνει στο «επαναστατικό» κλαρί περισσότερο από οποιοδήποτε στέλεχος του κόμματος της. Αν όλα αυτά που σημείωσα συνέβαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ , στην Αυγή κοκ τότε θα γινόνταν θέμα στις τηλεοπτικές ειδήσεις....Θα ζητούσαν από τον αλαβάνο ή τον Τσίπρα να πάρει θέσση....Να σαν να το βλέπω...στο ένα παράθυρο ο Πρετεντέρης και στο άλλο Ο Τσίπρας...»Πείτε μα ς κ. Τσίπρα για την απόλυση του δημοσιογράφου» εσείς που υποστηρίζεται τους εγαζόμενους....έτσι όως με αυθάδεια ρωτάνε για το γήπεδο του ΠΑΟ....τώρα όμως συμβαίνουν σε ένα πόλο του πολιτικού κατεστημένου...στο ΚΚΕ και του παρέχεται προστασία από τους μεγαλοδημοσιογράφους.....δηλαδή απόκρυψη της αλήθειας ....

Η ενημέρωση,τα blogs του ΚΚΕ και η δημοκρατία Στόχος η ΕΝΟΤΗΤΑ της Αριστεράς-Μέρος 3ο



Όλα τα προαναφερόμενα ειναι σειρά παραδειγμάτων απόκρυψης της αλήθειας από την ηγεσία του ΚΚΕ.....Στόχος του όπως είπαμε τα μέλη του....Ενημερώνονται από το Ριζοσπάστη που αποκρύπτει την αλήθεια , τον 902 τηλεόραση και ραδιόφωνο που κόντρα σε οποιοδήποτε τηλεοπτικό νόμο απαξιούν να φιλοξενήσουν συνεντεύξεις ή πρόσωπα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα από τον ΣΥΡΙΖΑ.....Μόνο ελεύθερο πεδίο ενημέρωση είναι το Internet....Η δημιουργία πολλών blogs από το χώρο της πέραν του ΚΚΕ αριστεράς δημιούργησε αυτόματα τα blogs του ΚΚΕ....Στόχος η συνέχεια της απόκρυψης και παραποίησης της αλήθειας....Έλα όμως που η παρέμβαση φίλων του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα Μπλογκς δημιούργησαν διάλογο....έναν πρωτόλειο διάλογο που έβαλε πολλά ζητήματα......Η αντιμετώπιση των bloggers του ΚΚΕ ήταν αποκαλυπτική. Παρήγαγαν και στην προσωπική συζήτηση τα ψεύδη του Ριζοσπάστη με χυδαιότητα , απειλές , και ύφος εκατό Καρδιναλίων....χρησιμοποιώντας μία μαστίγιο και μία καρότο προσπαθούσαν να συνεφέρουν τους συνομιλητές τους....Όταν στριμώχνονταν το χυδαίο βρίσιμο ήταν το όπλο τους.....Το ΚΚΕ αποφάσισε να μπει και στο χώρο του Internet και προσπαθεί να επιβάλλει αυτό κανόνες......Η δημιουργία πρόσφατα ενός Μπλογκ ενότητας της Αριστεράς από άγνωστο διαχειριστή, το οποίο περιλαμβάνει και συνοψίζει τις αναρτήσεις από όλα τα Μπλογκ από το χώρο της Αριστεράς (χωρίς σχόλια) τους ξάφνιασε και τους θύμωσε, δείχνοντας παράλληλα τον πραγματικό εαυτό τους.....Το ΚΚΕ άλλη μια φορά δεν μπορει να συγκατοικήσει ούτε στο Δίκτυο με άλλα Μπλόγκς και ιδιαιτέρως εκείνα που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ.....άλλη μια φορά επιθυμεί να μείνει μόνο....για να μπορει να συνεχίσει να λέει ανεμπόδιστα τα ψέμματά του....Το ενδιαφέρον είναι η στάση των μελών του-Bloggers..... Έχουν αφομοιώσει σε τέτοιο σημείο τη γραμμή του κόμματός τους που έχουν γίνει όλοι προέκταση των κονδυλοφόρων του Ριζοσπάστη..... Απαιτούν ο άγνωστος διαχειριστής να αποσύρει τα Blogs του ΚΚΕ....από τη δική του ιστοσελίδα κι αυτή η απάιτηση εκδηλώνεται οργισμένα....Όλοι οι bloggers του ΚΚΕ μετατρέποναται σε ΚΝΑΤ και προσπαθούν να περιφρουρήσουν τις ιστοσελίδες τους.....άλλοι αποκλείουν από τις ιστοσελίδες τους την διαφορετική άποψη....εντελώς αυθαίρετα...ενώ δεν συμμετέχουν ποτέ σε διάλογο σε ιστοσελίδα που πρόσκεινυται στο ΣΥΡΙΖΑ...να μη δουν τα μέλη τους από σπόντα ότι υπάρχουν και άλλες αριστερές ιστοσελίδες..........η αφομοίωση της διασπαστικής γραμμής σε όλο του το μεγαλείο.....Το Δίκτυο που φάνταζε εύκολο ταξίδι σε ήρεμη θάλασσα, άρχισε να τρομάζει με τη φουρτούναι....και εκεί δοκιμάζεται η δημοκρατία όλων αυτών.......και η σκέψη τους.
Τα μέλη του ΚΚΕ έχουν ευθύνη για την συντηρητικοποίηση και παρεκτροπή του Κόμματός τους και της ηγεσίας τους.Φωτεινές εξαιρέσεις η προσυνεδριακή τοποθέτηση του Γ. Ρούσση και Χρύση...Ο Γ. Ρούσσης επανήλθε για το κατάπτυσο διήγημα που αθωώνει τον δολοφόνο του Γρηγορόπουλου....(να πιάσουμε εκλογικά και τους αστυνόμους).Και με την αστυνομία και με τις διαδηλώσεις....το απαύγασμα του καιροσκοπισμού....του οπορτουνισμού δηλαδή....
Τα μέλη του καλούνται να αντιδράσουν στη γραμμή της ηγεσίας τους.....στα ψέμματά της , στη χυδαιότητα και τον οπορτουνισμό της
Τα μέλη του ΚΚΕ καλούνται να υπερασπίσουν τον άλλο κόσμο το σοσιαλισμό με όραμα και δημοκρατία με την Ενότητα της Αριστεράς και όχι το υπάρχον σύστημα και απλά το κόμμα τους....Είναι μικρό το καθήκον να υπερασπίζεσαι το κόμμα σου και τα θλιβερά Ανθρωπάκια εξουσίας στις χώρες του ανύπαρκτου.
Τα μέλη του ΚΚΕ καλούνται να σκεφτούν ποιον βολεύει η διάσπαση της αριστεράς και να πράξουν αναλόγως. Συνέδριο έχουν μπροστά τους.....

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝ

Στη σημερινή συνεδρίασή της, η Π.Γ. του ΣΥΝ αποφάσισε:

Α. Να προτείνει στον ΣΥΡΙΖΑ τη διεξαγωγή μεγάλης συγκέντρωσης την ερχόμενη Δευτέρα, 19/1, στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, πρόταση που έγινε αποδεκτή. Ομιλητής θα είναι ο Πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας και χαιρετισμό θα απευθύνει ο Μ. Γλέζος.
Β. Τη διεξαγωγή Διαρκούς Συνεδρίου στις 6-8 Φεβρουαρίου για τη συζήτηση του προγράμματος (προτάσεις του ΣΥΝ προς τον ΣΥΡΙΖΑ) καθώς και για την προετοιμασία του κόμματος για τις ευρωεκλογές.
Γ. Πρωτοβουλίες του κόμματος για την Παλαιστίνη καθώς και για τους τομείς της Παιδείας, της Υγείας και της Οικονομίας.

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Σήμερα στο Αιγάλεω για την Παλαιστίνη....

Σήμερα στις 7.00 στην πλατεία Εσταυρωμένου στο Αιγάλεω διοργανώνεται συγκέντρωση- συναυλία για τον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό.....Τη συγκέντρωση οργανώνουν 12 συνδικάτα-οργανώσεις από Αιγάλεω , Αγ. Βαρβάρα, Χαϊδάρι.....

Όλοι στον Αστακό.....

Την Πέμπτη θα γίνει κανονικά συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο λιμάνι του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας ενάντια στη χρησιμοποίησή του για τη μεταφορά όπλων από ις ΗΠΑ στο Ισραήλ για τον πόλεμο στη Γάζα.....παρά τις διαβεβαιώσεις και την αναδίπλωση των Αμερικάνων ότι αναβάλλεται η μεταφορά.......Στη συγκέντρωση θα παρευρεθεί και ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας....ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 15/1 ΩΡΑ 13:00 Μ.Μ. ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΥΓΙΑΛΙΟΥ(ΑΣΤΑΚΟΣ).....
αστυάνακτας
ΘΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ!
Την ώρα που οι βόμβες και τα όπλα του Ισραήλ αιματοκυλούν τη Γάζα, την ώρα που η γενοκτονία των Παλαιστινίων βρίσκεται σε εξέλιξη με τη στήριξη των ΗΠΑ και την ανοχή των κρατών (μηδέ των αραβικών εξαιρουμένων) η Ελλάδα δια του Αστακού χρησιμοποιείται ως βάση για τον εξοπλισμό των φονιάδων του Ολμέρτ. Ντροπιάζει και -στοχοποιεί την πόλη μας η χρησιμοποίηση του λιμανιού για την εξόντωση αθώων και εκθέτει την Ελλάδα.365 κοντέινερ με βόμβες τελευταίας τεχνολογίας πρόκειται να διακινηθούν από τον Αστακό προς το Ισραήλ.Κι ενώ όλα τα διεθνή πρακτορεία μεταδίδουν την είδηση, κι ενώ όλα τα ντοκουμέντα που αφορούν στην πρόσκληση ενδιαφέροντος για την ναύλωση των πλοίων της εν λόγω μεταφοράς έχουν έρθει στο φως, η Κυβέρνηση διαψεύδει!!! Ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι η πρώτη φορά που όπλα μεταφέρονται από το (όπως εξελίσσεται) «αμαρτωλό» λιμάνι του Πλατυγιαλιού, του Αστακού.Η υποκρισία περισσεύει όταν οι ειρηνευτικές πρωτοβουλίες είναι λόγια κι οι μεταφορές όπλων έργα.Είμαστε αποφασισμένοι να αποτρέψουμε τον απόπλου αυτών τοον πλοίων σαν έμπρακτη εκδήλωση της αντίθεσης μας στις αμερικανοισραηλινές μεθοδεύσεις εξόντωσης και της συμπαράστασης μας και της Αλληλεγγύης μας στο μαρτυρικό Παλαιστινιακό Έθνος.Για αυτόν τον σκοπό προετοιμάζουμε δυναμική κινητοποίηση-συγκέντρωση την Πέμπτη 15 Ιανουαρίου και ώρα 1.00 μ.μ στην παραλία του Αστακού και καλούμε τους πάντες να συμμετέχουν.
Συντονιστικό όργανο φορέων και πολιτών του ΔήμουΑστακού

Ας φάνε παντεσπάνι...


Η αναδημοσίευση του παρακάτω κειμένου είναι επιβεβλημένη και έχει αξία αφού οι καταλήψεις συνεχίζονται (βλ. ΕΣΗΕΑ), αστυάνακτας



Το κείμενο που ακολουθεί αναφέρεται στις απόψεις των συγγραφέων Απόστολου Δοξιάδη, Τάκη Θεοδωρόπουλου και Πέτρου Μάρκαρη που δημοσιεύτηκαν στον ημερήσιο Τύπο στις 24-12-2008. Αν και ο συντάκτης του δεν ανήκει σε καμιά από τις ομάδες των άμεσα θιγομένων, και παρά το ότι δεν έχει άμεση γνώση των γεγονότων που το πυροδότησαν (εισβολές στα θέατρα), επιχειρεί έναν σχολιασμό του κειμένου των τριών, από τη σκοπιά ενός αναγνώστη και περιστασιακού θεατή του θεάτρου. Ας συγχωρεθεί το μακροσκελές του κειμένου... μέρες που είναι βλέπετε, μια απλή εκδήλωση περιφρόνησης δεν είναι αρκετή, ιδιαίτερα όταν το περιφρονητέο αντικείμενο διεκδικεί τη θέση της «φωνής της λογικής» και της «δημοκρατικής ευαισθησίας»...

Η πρωτοβουλία των τριών αυτών «ανθρώπων της τέχνης» να καλέσουν σε συναγερμό για την προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης, παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με τα πρόσφατα κατορθώματα του έτερου μεγάλου προστάτη της τέχνης, faux παραιτηθέντα προέδρου της ΕΡΤ, κ. Παναγόπουλου. Όλοι θυμόμαστε πώς πριν λίγες μέρες άσκησε κομψότατα το -προφανώς «άγραφο»- δικαίωμά του (;) να κηρύσσει ένα είδος «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» στο κρατικό κανάλι που διευθύνει και να εκπέμπει ο ίδιος απευθείας μηνύματα χωρίς καν τη δημοσιογραφική επίφαση. Εκεί λοιπόν, κατήγγειλε στον ελληνικό λαό ότι οι φαινομενικά ειρηνικοί ακτιβιστές που κατέλαβαν για λίγο το στούντιο των ειδήσεων της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, ήταν στην πραγματικότητα ασεβείς και αντιδημοκρατικοί (εφόσον βεβήλωσαν την τηλεοπτική αναμετάδοση μιας εκ των ιεροτέρων στιγμών που έχει γνωρίσει η Ελληνική Δημοκρατία, ήτοι την πολυαναμενόμενη ...ειλικρινή συγγνώμη κοτζάμ Πρωθυπουργού), πανούργοι (εφόσον εισήλθαν δολίως στο κτίριο χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους σεκιουριτάδες που είχαν προσληφθεί για τον σκοπό αυτό), αντικοινωνικοί (εφόσον αδιαφόρησαν για τα χρήματα που δαπάνησε ο ελληνικός λαός για να προσλάβει τους ως άνω σεκιουριτάδες), βίαιοι (εφόσον εισέβαλλαν στον ιερό εργασιακό χώρο τόσων και τόσων αξιοκρατικά επιλεγμένων υπαλλήλων αποσπώντας τις κάμερες, τρομάζοντας την πτωχή τηλεπαρουσιάστρια, «απωθώντας» τον ίδιο –κοτζάμ Πρόεδρο- και περιορίζοντάς τον επί ολόκληρο πεντάλεπτο -!- στο γραφείο του...), ανώνυμοι (εφόσον δεν υπέγραφαν την πράξη τους ) και άρτια εκπαιδευμένοι στην χρήση καμερών (να υποθέσουμε σε κάποιο στρατόπεδο στο Αφγανιστάν;...). Οι προθέσεις του κ. Προέδρου όταν αποδυόταν σε αυτό το άνευ προηγουμένου παραλήρημα ήταν νομίζουμε πεντακάθαρες: ο «μέσος τηλεθεατής», ο οποίος βομβαρδιζόταν επί ημέρες από αναφορές σε ακραίους βάνδαλους κουκουλοφόρους καταστροφείς, που συνέχιζαν να αναστατώνουν την Αθήνα, είχε την ευκαιρία να δει στις οθόνες του ακάλυπτα νεαρά πρόσωπα να ξεδιπλώνουν ειρηνικά και αποφασιστικά το πανό τους με το λιτό του μήνυμα. Έπρεπε λοιπόν τώρα να πειστεί εκ νέου ότι αυτό που είδε μπροστά στα μάτια του ήταν στην πραγματικότητα κάποιοι «μεταμφιεσμένοι κουκουλοφόροι», το ίδιο «βίαιοι, βρόμικοι και κακοί» με τους άλλους, τα ίδια αντικοινωνικά τέρατα στα οποία η μικροαστική –και ίσως περισσότερο η μεγαλοαστική- φαντασία απέδιδε –βοηθούσης της τηλεόρασης- τα γεγονότα αυτού του Δεκέμβρη. Μήπως δεν είναι τα ίδια αντικοινωνικά τέρατα που κάνουν την εμφάνισή τους και στην καταγγελία των τριών διακεκριμένων «τεχνανθρώπων», και μήπως η αφορμή για το κείμενό τους με τίτλο «επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης», δεν ήταν αντίστοιχη με εκείνη που οδήγησε τον κ. Πρόεδρο σε αυτά τα απίθανα καμώματα;
Κανονικά βέβαια θα έπρεπε, πριν μπει κανείς στον κόπο να απαντήσει, να ρωτήσει τους ελλογιμότατους συγγραφείς μας, πόθεν ο τίτλος της καταγγελίας τους, διότι όσο κι αν ψάξαμε στο κείμενό τους δεν βρήκαμε κάτι που να εξηγεί γιατί η εισβολή των ακτιβιστών στα θέατρα συνιστούσε «επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης». «Ποίος εμπόδισε την έκφραση ποίου» τελικά;... Υποψιαζόμαστε ότι πολύ δύσκολα θα βρουν κάποιον, έστω και έναν, που η ελευθερία της έκφρασής του να επλήγη συγκεκριμένα από την εισβολή περισσότερο από όσο ....τρόμαξε η τηλεπαρουσιάστρια της ΕΡΤ από την αντίστοιχη οδυνηρή εμπειρία της. Προφανώς είδαν τους εισβολείς σαν ένα είδος «ακτιβιστές-λογοκριτές», αν και πουθενά δεν ακούσαμε ότι κάποιοι διέκοψαν παραστάσεις επειδή δεν τους άρεσαν... Το μόνο ίσως «δικαίωμα» που προκύπτει ότι παραβιάστηκε ήταν το δικαίωμα απρόσκοπτης παρακολούθησης θεατρικής παράστασης», το οποίο όσο σεβαστό κι αν είναι, εξ όσων γνωρίζουμε δεν έχει συμπεριληφθεί εισέτι σε καμία χάρτα θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως συμβαίνει με την ελευθερία της έκφρασης. Οπότε και εμείς έχουμε το δικαίωμα να ερμηνεύσουμε για ακόμη μια φορά τον τίτλο της καταγγελίας τους και τη γενικότερη ιερή αγανάκτηση που κατέλαβε τους τρεις πνευματικούς ανθρώπους σαν σύμπτωμα της ίδιας λύσσας που κατέλαβε τον αξιότιμο κ. Παναγόπουλο, και την οποία περιγράψαμε παραπάνω....
Είναι αλήθεια βέβαια ότι, τόσο στη λύσσα του κ. Επιτυχημένου Προέδρου της Eurovision όσο και σε εκείνη των τριών συγγραφέων, δεν μπορεί κανείς παρά να αναγνωρίσει κι ένα είδος «πνευματικού θάρρους». Ο μεν κ. πρόεδρος της ΕΡΤ δεν ακολούθησε την πεπατημένη τόσων και τόσων κρατικών λειτουργών που σε ανάλογες περιπτώσεις επιδεικνύουν τη γνωστή σε όλους μας δυσκοίλια «κατανόηση», ή και γελοία πλειοδοσία έναντι των κάθε λογής διαμαρτυρομένων, αλλά –ίσως και λόγω της τραγικής γι’ αυτόν σύμπτωσης της ακτιβιστικής ενέργειας με την ομιλία του πρωθυπουργού- θεώρησε χρέος του να ορθώσει το ανάστημά του ως κρατικός λειτουργός και να προβεί στις ....συνταρακτικές καταγγελίες εναντίον των καταληψιών που όλοι απολαύσαμε. Όσο για την τριάδα των συγγραφέων, δεν ακολούθησε την πεπατημένη τόσων και τόσων εύκολων δηλώσεων υποστήριξης ή έστω «κατανόησης» απέναντι στο «κίνημα της νεολαίας» αλλά αντιθέτως πήγε «κόντρα στο ρεύμα» γενικότερα (και είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι το κείμενο των τριών ξεχειλίζει από υπερηφάνεια γι’ αυτό) κατακεραυνώνοντας την «κοινοτυπία των κούφιων συνθημάτων και της ξύλινης γλώσσας» που τόσοι και τόσοι «ενοχικοί μεσήλικες» εκθειάζουν. Οι τρεις συγγραφείς δεν έμειναν όμως εκεί, βρήκαν επίσης και το ακόμα μεγαλύτερο «θάρρος» να εγκαλέσουν κιόλας όσους επέδειξαν δημόσια, είτε συμπάθεια, είτε ελλιπή αντανακλαστικά απέναντι στους εισβολείς των θεάτρων, με τον ακόλουθο ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικό τρόπο:
«Και, σε κάθε περίπτωση, καλλιτεχνικοί διευθυντές εθνικών σκηνών ή άλλοι, λιγότερο ή περισσότερο πλουσιοπάροχα επιχορηγούμενοι από τους φόρους μας, χορογράφοι, σκηνοθέτες και ηθοποιοί, ας θυμηθούν ότι είναι υπόλογοι και στους νόμους της τέχνης αλλά και του κοινωνικού μας συμβολαίου, που επιτάσσουν μεγαλύτερο σεβασμό στο κοινό αίσθημα, δηλαδή σε όσους, καλλιτέχνες ή μη, πιστεύουν στη δημοκρατία και τηρούν τους κανόνες της».
Δικαιούται βέβαια κανείς να αναρωτηθεί, πόσο ακριβώς θάρρος χρειάζεται τελικά για να τηρήσει κανείς τη συνεπή ρεπουμπλικάνικη στάση του κ. Προέδρου και των τριών συγγραφέων, και πόσο «πνεύμα» υπάρχει τελικά στο «θάρρος» να εκφράζει κάποιος την καθεστωτική άποψη... Εκείνο όμως που οφείλει κανείς, πέραν πάσης αμφιβολίας, να τους αναγνωρίσει είναι ότι πράγματι, δεν είναι «αχάριστοι σαν κάτι άλλους», κι ότι εκτελούν στο ακέραιο τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο χέρι που τους ταΐζει. Όθεν και τα γαβγίσματα...


Δεν είναι ασφαλώς παράξενο που, μετά τα κακέκτυπα του Σαρτρ, εμφανίζονται και τα κακέκτυπα του Μαλρώ, άλλωστε εδώ και πολλά χρόνια στις τάξεις της διανόησης έχουν μειωθεί σημαντικά εκείνοι που εμπνέονται από την εικόνα του Σαρτρ να μιλά πάνω στο βαρέλι του στους εξεγερμένους εργάτες κι έχουν αυξηθεί εκείνοι που ονειρεύονται να παίξουν τον ρόλο του πνευματικού φύλακα του αστικού ρεπουμπλικανικού πολιτισμού. Όμως οι γραμμές αυτές δεν θα γράφονταν αν το μόνο ζήτημα ήταν η γελοιοποίηση του γελοίου. Σκοπός τους είναι να αντιμετωπιστεί κυρίως το σημείο εκείνο της καταγγελίας των τριών που έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να συγκινήσει κάποιους γνήσια σκεπτόμενους ανθρώπους, και είναι ταυτόχρονα το πλέον κουτοπόνηρο. Μιλάμε για την επίκληση του συνθήματος «σκατά στους κουλτουριάρηδες» που όπως μας ενημερώνουν οι συγγραφείς –προφανώς για να ενισχύσουν τη φρίκη των αναγνωστών τους- «γράφτηκε με σπρέι στο καινούργιο, καθαρό φουαγέ του Εθνικού». Μετά δε, από μια σύντομη ψηλάφησή του διέγνωσαν και τη «ναζιστική υφή» του εν λόγω συνθήματος, όμως ας μην περάσει απαρατήρητη από τον αναγνώστη η συνύπαρξη επί ίσοις όροις μιας τόσο σοβαρής καταγγελίας, με την καταγγελία της ρύπανσης του φουαγιέ... γιατί ίσως έχει πολλά να μας πει.
Πέρα από τους όποιους συνειρμούς δημιουργούνται ανάμεσα σε αυτό το σύνθημα και στο μίσος των ναζί και των όπου γης φασιστών για την τέχνη, τη διανόηση και την κουλτούρα και δη για ορισμένες πρωτοποριακές μορφές της, πολλοί εύλογα θα ανατριχιάζουν με το σύνθημα αυτό και για έναν άλλο λόγο. Ζώντας σε μια χώρα όπου πολλοί δημιουργοί στους οποίους οφείλουμε τα καλύτερα και πιο ζωντανά κομμάτια της πνευματικής και καλλιτεχνικής μας παραγωγής έχουν λοιδορηθεί κι έχουν δεχτεί κατ’ επανάληψη χυδαίες επιθέσεις από κρατικούς φορείς, από υπουργούς, από τον Τύπο, την τηλεόραση, από κομματικές γραφειοκρατίες με ανάλογους χαρακτηρισμούς («κουλτουριαραίοι», «λαπάδες», «ελιτιστές» και τα συναφή) είναι επίσης εύλογο να υπάρχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι σε τέτοιους χαρακτηρισμούς. Χώρια που εγείρεται το ζήτημα της χοντροκοπιάς, της κακογουστιάς και της γενίκευσης που εισάγουν τέτοια συνθήματα. Σύμφωνοι. Μας δίνουν όμως όλοι αυτοί οι «δυσάρεστοι συνειρμοί» το δικαίωμα να ερμηνεύουμε, έξω από χώρο, χρόνο και συνθήκες, χωρίς καμιά αντικειμενικότητα –κι εν τέλει χωρίς καμιά απόπειρα πραγματικής ερμηνείας- το νόημα ενός τέτοιου προκλητικού συνθήματος, ή -ακόμη χειρότερα- να ανάγουμε αυτό το προκαθορισμένο νόημα σε νόημα όλων των ενεργειών που έγιναν το τελευταίο διάστημα στα θέατρα;
Φυσικά και όχι. Πρώτα απ’ όλα όποιος εκλαμβάνει τη λέξη «κουλτουριάρης» σαν κάτι μονοσήμαντο το οποίο παραπέμπει αποκλειστικά στο φασιστικό μίσος για την κουλτούρα είναι υποκριτής (αφού παραγνωρίζει το πλήθος των χρήσεών της στους κόλπους των ίδιων των «καλλιεργημένων» ανθρώπων) ή/και αγνοεί την κοινωνική κριτική που εμπεριέχεται σε αυτή τη λέξη, κριτική που δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τον «ελιτισμό» ή τον «ερμητικό» χαρακτήρα ορισμένων μορφών τέχνης, αλλά με τη συμφιλίωση της υψηλής τέχνης συνολικά με την εμπορευματικό καταναλωτικό κόσμο της κουλτούρας, τον συμβιβασμό της με την ανώδυνη θεσούλα που της επιφυλάσσεται μέσα στη μαζική κουλτούρα. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες χυδαίες επιθέσεις και οι προκαταλήψεις απέναντι στην υψηλή τέχνη καλλιεργούνται συστηματικά από «τα πάνω» (δηλαδή από το πολιτικό σύστημα και τη μαζική κουλτούρα), η αστική ιδεολογία προσπαθεί να πείσει τον καλλιτέχνη και τον πνευματικό άνθρωπο ότι η απόρριψη προέρχεται από «τα κάτω», από ένα βορβορώδη και απαίδευτο λαό που προτιμά την ευκολία που του προσφέρει η μαζική κουλτούρα. Συχνά δε, η κυρίαρχη αυτή ιδεολογία οδηγεί τον καλλιτέχνη σε μια παράδοξη κοινωνική αυτοαναφορικότητα: και δεν μιλάμε για το «η τέχνη για την τέχνη» (που πολλές φορές είναι ένα είδος φυσιολογικής και πολύ δημιουργικής άμυνας του καλλιτέχνη απέναντι στις καταπιεστικές κοινωνικές δεσμεύσεις που επιβάλλονται στο έργο του), αλλά για το «η κουλτούρα για τους καλλιεργημένους» που είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Έτσι πολλοί καλλιτέχνες μετατρέπονται σε ένα ξεχωριστό είδος ανθρώπων, σε «ανθρώπους της τέχνης» και εγκλωβίζονται ανάμεσα σε αυτοαναιρούμενες επιλογές: να απορρίψουν τη μάζα προκειμένου να απομακρυνθούν από τα ενοχλητικά γούστα της περιοριζόμενοι στην ασφάλεια του μειοψηφικού τους καλλιεργημένου κοινού (ή άλλως target group με όρους αγοράς), ή να εξιδανικεύσουν αυτή τη μάζα εξασκώντας παράλληλα ένα είδος ιεραποστολής, διαδίδοντας την καθαγιασμένη πλέον τέχνη στους αδαείς. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, η κυρίαρχη ιδεολογία προσφέρει και μια τρίτη -ιδιαιτέρως αισιόδοξη και για πολλούς προσοδοφόρα- επιλογή: τον συνδυασμό του μαζικού/εμπορικού με το «ποιοτικό». Η αποθέωση της διαλεκτικής του καπιταλισμού, που ελάχιστη σχέση έχει φυσικά με την κριτική αυτοκατανόηση του κοινωνικού ρόλου της κουλτούρας...
Η τριάδα των συγγραφέων μας ενεργοποιεί ακριβώς κουτοπόνηρα αυτού του είδους τα αντανακλαστικά της αστικής αντίληψης για την τέχνη, κάνοντας λόγο για την «πολιτιστική επανάσταση των απολίτιστων» που προέβησαν στη βέβηλη πράξη της διακοπής της μυσταγωγίας μιας θεατρικής παράστασης, και φυσικά τονίζοντας το αντιαισθητικό της αναγραφής του εν λόγω συνθήματος. Αφήνουν δε να εννοηθεί ότι οι εν λόγω απολίτιστοι νεαροί και νεαρές επιτίθενται στην κουλτούρα επειδή «προσβάλλονται» από αυτήν, ενώ αντίθετα δεν προσβάλλονται από τα σκυλάδικα και τα γήπεδα (τα οποία μάλλον εννοούν ότι –ομολογημένα ή ανομολόγητα- αποτελούν την πραγματική κουλτούρα των εισβολέων...). Δεν έχουμε ίδια αντίληψη των γεγονότων, πάντως από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων δίδεται η εντύπωση ότι όσοι συμμετείχαν σε αυτού του είδους τις παρεμβάσεις ήταν στην πλειονότητά τους σπουδαστές δραματικών σχολών, νεαροί ηθοποιοί και καλλιτέχνες κι εν γένει άνθρωποι που είχαν μια σχέση ή ένα ενδιαφέρον για το θέατρο και την τέχνη. Να έχει διαδοθεί άραγε τόσο πολύ ο ναζισμός και η κουλτούρα του γηπέδου και του σκυλάδικου στους νέους καλλιτέχνες, ή μήπως οι τρεις αυτοί διακεκριμένοι πνευματικοί άνθρωποι παραπληροφορούν αισχρά τους αναγνώστες, στην προσπάθειά τους να πείσουν ότι οι εφορμήσαντες στα θέατρα ήταν ένα είδος Ταγμάτων Εφόδου με πολιτικά, ή έστω το πρόπλασμά τους;
Είναι σαφές, για όποιον διαθέτει στοιχειώδη αίσθηση της πολιτικής και δεν ψάχνει αφορμές για να αποδυθεί σε υστερικούς ηθικισμούς, ότι τα συμφραζόμενα αυτής της μορφής διαμαρτυρίας δεν ήταν ούτε ο ναζισμός, ούτε ο «αυριανισμός». Είναι επίσης σαφές ότι τέτοιου τύπου διαμαρτυρίες δεν στρέφονται σε καμιά περίπτωση εναντίον της ζωτικής για την καλλιτεχνική έκφραση αυτονομίας, αλλά ακριβώς εναντίον της περιχαράκωσης της λεγόμενης ποιοτικής τέχνης στο περιθώριο και στους κοινωνικούς όρους αναπαραγωγής που επιφυλάσσει γι’ αυτήν η μαζική κουλτούρα (είτε αυτή η περιχαράκωση εκφράζεται μέσω της περιφρόνησης και της επιδεικτικής αγνόησης της «μάζας των αμαθών», είτε μέσω της ιεραποστολικής εξιδανίκευσής της.) Μια δεύτερη αιχμή αυτού τρόπου διαμαρτυρίας απευθύνεται κατά μία έννοια στα ίδια τα στοιχεία «διαμαρτυρίας», «εξέγερσης» και «επανάστασης» που πάντοτε αφθονούσαν και αφθονούν στην τέχνη, και ανευρίσκονται τόσο στο άσυλο της ποιοτικής, όσο και στο σούπερ μάρκετ της μαζικής κουλτούρας. Εδώ το ζητούμενο είναι να ξεπεραστεί ο κοινωνικός ρόλος της ανώδυνης κατανάλωσης και της παραμυθίας που ασκεί αντικειμενικά η τέχνη, και να αναμιχθεί με τις πραγματικές κοινωνικές διεργασίες. Η διαμαρτυρία των εισβολέων λοιπόν από τυπική άποψη δεν είναι κάτι καινούργιο, όλα αυτά είναι έργα που έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί... κι ούτε είναι η πρώτη φορά που οι ακτιβιστές αντλούν την έμπνευσή τους από τα ξεχασμένα κινήματα καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, από την καταστασιακή ορμή και από τον Μάη του ’68.
Αντίθετα, αν κάποιος ψηλαφήσει λίγο παραπάνω το υπεράνω πάσης υποψίας κείμενο των τριών συγγραφέων -που έσπευσαν να διαγνώσουν ευθύς τη «ναζιστική υφή» του συγκεκριμένου «σκατά στους κουλτουριάρηδες»-, ίσως να πέσει σε κάποιες «τραχιές» επιφάνειες... Μήπως πίσω από την πλανώμενη στο κείμενό τους ειρωνεία απέναντι στα ενοχικά σύνδρομα κάποιων «μεσηλίκων», πίσω από την γεμάτη μομφή «κατανόησή τους» για τους καλλιτέχνες που «από φόβο» υποκρίθηκαν ότι συμπαρίστανται (σημειώθηκε κάποια απειλή χειροδικίας και δεν το αντιληφθήκαμε;), δεν κρύβεται και μια περιφρόνηση για την «επιτρεπτικότητα» που σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση χαρακτηρίζει και την υπερβολική καλλιτεχνική ευαισθησία (πρβλ. τους γνωστούς «λαπάδες»); Και μήπως τελικά, οι δυνητικοί κίνδυνοι για την καλλιτεχνική ελευθερία της έκφρασης εμπερικλείονται ακριβώς στο ύφος με το οποίο οι τρεις συγγραφείς εγκαλούν τους επωφελούμενους από τον κρατικό προϋπολογισμό καλλιτέχνες επειδή δεν αντιστέκονται σθεναρά στη «βία» των εισβολέων;
Στο σημείο αυτό επιβάλλεται να παραβιάσουμε τον κανόνα που επιτάσσει να μην αναμιγνύονται στην επιχειρηματολογία αναφορές στην πολιτεία των αντιπάλων μας, διότι απλούστατα μερικές φορές δεν μπορεί κανείς να τηρεί αυτόν τον κανόνα χωρίς να στρουθοκαμηλίζει. Πώς να μη θυμηθεί κανείς ότι εις εκ των συντακτών της καταγγελίας, ο κ. Απόστολος Δοξιάδης συγκεκριμένα, είναι το πρόσωπο που, σε καιρούς ιδεολογικού ρεβανσισμού, είχε κηρύξει από τη δημόσια θέση που κατείχε τότε μια άλλου τύπου ηθική σταυροφορία, η οποία εξελίχτηκε σε υστερική δημόσια διαπόμπευση από την Αυριανή και τον υπόλοιπο σκανδαλοθηρικό Τύπο των ανήθικων «κουλτουριαραίων» που για να γυρίσουν τις «βαρετές» ταινίες τους δεν δίσταζαν να βασανίζουν μέχρι και παιδιά. Όποιος θυμάται εκείνη την άθλια υπόθεση, δεν μπορεί να ξεχάσει ότι η λυσσώδης εκστρατεία στιγματισμού εναντίον της Φρίντας Λιάππα (μιας από τις αυθεντικές φωνές της ελληνικής κινηματογραφίας), είχε παράλληλα έναν άλλο σαφή και διακηρυγμένο στόχο, δηλαδή την πλήρη καθυπόταξη της καλλιτεχνικής παραγωγής στις ανάγκες και τις επιταγές του νέου εμπορικού συστήματος παραγωγής «ποιοτικής τέχνης», που τα επόμενα χρόνια γνώρισε μεγάλη άνθιση με την θεαματική είσοδο των ιδιωτικών καναλιών και μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων στο παιχνίδι. Μπορούμε άραγε να παραγνωρίσουμε τέτοιου είδους ιστορικές λεπτομέρειες, όταν ο εν λόγω «άνθρωπος της τέχνης» καλεί σήμερα όλους να συμμερισθούν την ιερή αγανάκτησή του με βασικό επιχείρημα ένα προκλητικό σύνθημα που αναφέρει την προσβλητική λέξη «κουλτουριάρηδες»;
Υπάρχουν πράγματι στις μέρες μας πολλοί «απολίτιστοι» που είναι πρόθυμοι να φωνάξουν «σκατά στους κουλτουριάρηδες», κι όχι μόνο αυτό αλλά και να υποστηρίξουν τους επίδοξους λογοκριτές, να απαιτήσουν από τους εισαγγελείς να παρέμβουν σε οποιαδήποτε καλλιτεχνική δραστηριότητα θεωρούν ότι προσβάλλει τα εθνικά και θρησκευτικά συναισθήματα του λαού μας, να επιβάλουν στις κρατικές επιχορηγήσεις για την τέχνη κριτήρια πιο συμβατά με τα «κοινά γούστα» κ.ο.κ. Μόνο που αυτοί οι «απολίτιστοι» θα πρέπει να αναζητηθούν στην πλευρά των πολιτικών, των καναλαρχών, των μεγαλοεκδοτών, των διαχειριστών πνευματικών ιδρυμάτων υψηλού κύρους και πάει λέγοντας. Με λίγα λόγια «απολίτιστοι» είναι οι ίδιοι που ορισμένοι από τους καλλιτέχνες που σήμερα δυσανασχετούν με τις εισβολές των «βαρβάρων» στα θέατρα, γλείφουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, προκειμένου να εξασφαλίσουν για το έργο τους ένα μικρό –και ψηλό εννοείται- ράφι στο σούπερ μάρκετ της μαζικής κουλτούρας. Όλα τα σοβαρά πλήγματα που έχει δεχτεί τα τελευταία χρόνια η ελευθερία της έκφρασης στην τέχνη προέρχονται από υστερικούς πολιτικούς, εισαγγελείς, εκκλησιαστικούς παράγοντες και φυσικά από τα κανάλια, στων οποίων την ιερή σκέπη και χορηγία πολλοί προσβλέπουν κατά τα άλλα, προκειμένου να προαγάγουν -ή μάλλον να προωθήσουν- την «ποιοτική τέχνη» τους. Τα τελευταία δε, δεν ευθύνονται μόνο για την αναπαραγωγή και τον πολλαπλασιασμό του αντίκτυπου των υστερικών εκστρατειών εναντίον της τέχνης που κατά καιρούς εκδηλώνονται, ούτε μόνο για την αναπαραγωγή των εχθρικών προς την τέχνη στερεοτύπων. Τα τηλεοπτικά κανάλια ευθύνονται κυρίως για τη συστηματική ισοπέδωση μέσα στον οδοστρωτήρα της μαζικής κουλτούρας των όποιων στοιχείων αυθεντικού λαϊκού γούστου απέμεναν σε αυτή τη χώρα, στοιχεία που αποτελούσαν τη μοναδική πραγματική γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στον λαό και την τέχνη.
Όμως οι «απολίτιστοι» που καταγγέλλονται για την εισβολή στα άβατα των θεάτρων μας είναι άλλοι. Είναι ακριβώς η σημερινή πολιτικοποιημένη νεολαία. Και κακά τα ψέματα, ο κάθε άνθρωπος της τέχνης που δεν είναι άνθρωπος της εξουσίας, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μόνος παράγοντας που στα μεταπολεμικά χρόνια συντηρούσε αυτή τη γέφυρα, για την οποία έγινε λόγος προηγουμένως, ήταν πάντοτε η πολιτικοποιημένη νεολαία, και ότι ιστορικά αυτή η νεολαία υπήρξε ο αιμοδότης και το παραδοσιακό ακροατήριο τόσο της πρωτοποριακής τέχνης, όσο και της αυθεντικής λαϊκής μας παράδοσης. Οι «απολίτιστοι» που μπήκαν στα θέατρα κραυγάζοντας είναι οι νέοι καλλιτέχνες και τεχνικοί που έχουν βαρεθεί να είναι ταυτόχρονα αντικείμενα της περιρρέουσας συμπόνοιας για την γενιά των 700 ευρώ και ταυτόχρονα να υφίστανται την πιο στυγνή κι ανερυθρίαστη εκμετάλλευση από τα αφεντικά της εμπορευματικής παραγωγής «υψηλής τέχνης». Ή πάλι, αν ανήκαν απλώς στο «θατρικό κοινό», είναι απλώς νέοι της ίδιας πολυδάκρυτης γενιάς της «επισφάλειας» και των (ούτε καν) 700 ευρώ, που ίσως να έχουν αναπτύξει μια σχέση αγάπης-μίσους με το θέατρο, καθώς πριν λοιδορηθούν τώρα από τους τρεις συγγραφείς ως κρυφοί θαυμαστές των σκυλάδικων και των γηπέδων, είχαν ακούσει πολλούς σε ρόλο Μαρίας Αντουανέτας να διατείνονται ότι, όσοι δυσφορούν για τα ακριβά εισιτήρια «θα έδιναν πρόθυμα πολλά περισσότερα για να πάνε σε ένα σκυλάδικο ή στο γήπεδο»... Αλλά ας δεχτούμε ότι ανάμεσα στους «εισβολείς» ήταν και κάποιοι νέοι που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στο θέατρο, κι ότι αυτοί ήταν τελικά οι «κακοί» που ανέγραψαν το τόσο δυσώνυμο σύνθημα στο πεντακάθαρο φουαγιέ. Τι είναι πιο εύλογο να υποθέσει κανείς; Ότι αυτοί ήταν αγανακτισμένοι εκκολαπτόμενοι ναζί, που έβγαζαν τα φαλλοκρατικά και ομοφοβικά απωθημένα τους απέναντι στην «παρακμιακή αστική τέχνη»; Μα αυτοί απ’ ό,τι ξέρουμε είναι που ετοιμάζουν εδώ και καιρό τα ρόπαλά τους, περιμένοντας το πράσινο φως για να βγουν στις σκιές των δρόμων και να πατάξουν τους αντικοινωνικούς ταραξίες. Πιο εύλογο δεν θα ήταν να υποθέσει κανείς ότι αυτοί οι νέοι μοιάζουν στους πάρα πολλούς ανθρώπους –που όλοι συναντάμε καθημερινά- οι οποίοι ακόμη κι όταν υιοθετούν στερεότυπα εναντίον της τέχνης και της κουλτούρας, το κάνουν επειδή την αντιλαμβάνονται σαν ένα προϊόν με υψηλή προστιθέμενη αξία (εμπορική και «ιδεολογική»), μακρινό γι’ αυτούς, που κατά τα λοιπά διατείνεται ότι «αντιγράφει», «αντανακλά» ή «μεγεθύνει» τη δική τους ζωή; Δεν υπάρχουν φορές που κάποιοι έντιμοι άνθρωποι απορρίπτουν την υψηλή τέχνη και περιχαρακώνονται, είτε στη μαζική κουλτούρα, είτε σε μορφές υπο-κουλτούρας, αντιδρώντας εκτός των άλλων και στον από καθέδρας ηθικισμό που αναλαμβάνει τόσες και τόσες εκστρατείες υπέρ της «υψηλής τέχνης» και ο οποίος συχνά μολύνει επικίνδυνα ακόμη και γνήσιες καλλιτεχνικές προσπάθειες; Δεν θα μπορούσαν λοιπόν αυτοί οι «απολίτιστοι» και άσχετοι με το θέατρο να απηχούν ανησυχίες στην ουσία παράλληλες με αυτές πολλών καλλιτεχνών για το νόημα της δουλειάς τους μέσα στον κόσμο μας; Και τέλος πάντων, τόσο μακριά φτάνει η μυθοπλαστική φαντασία της «τριανδρίας των ηθικιστών» μας -κοτζάμ συγγραφείς και πολιτικοποιημένοι άνθρωποι- ώστε να μην μπορούν να εικάσουν άλλο κίνητρο για τους εισβολείς στα θέατρα παρά τον ναζισμό και την «έλλειψη πολιτισμού»; Ή μήπως απλώς εκείνο που επείγει γι’ αυτούς είναι να αποκρύψουν ότι οι ίδιοι, μαζί με τους πραγματικούς απολίτιστους της τι-βι, τους μπάτσους, και τους ναζί, είναι κι αυτοί «στο ίδιο μαγαζί», όπως λέει και το γνωστό σύνθημα;
Υπάρχει λοιπόν ένα άλλο «σκατά στους κουλτουριάρηδες», που ουσιαστικά είναι ένα «σκατά στις Μαρίες Αντουανέτες της κουλτούρας»... Καμιά συκοφαντία δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι εδώ η λέξη «κουλτουριάρηδες» δεν στρέφεται εναντίον της κριτικής και στοχαστικής ματιάς της τέχνης απέναντι στον κόσμο. Ίσα-ίσα, η ενέργεια αυτή αντικειμενικά αντιδρά σε μια κατάσταση έκλειψης από την τέχνη κάθε αυθεντικά κριτικής και στοχαστικής ματιάς στην κοινωνία, αντιδρά στη μετατροπή της τέχνης σε ένα αστικό θέαμα, που πολύ λίγο διαφέρει από την αισθητική της τηλεόρασης, που αναπαράγεται με άθλιους κοινωνικούς όρους και που πλέον δεν καταφέρνει να λειτουργεί ούτε ως παραμυθία. Δεν είναι τυχαίο που το σύνθημα λέρωσε ένα «καινούργιο και καθαρό φουαγιέ», ούτε είναι τυχαίο που αυτό προσέβαλε εξίσου με τον υποτιθέμενο «ναζισμό» του συνθήματος τις τρεις «Αντουανέττες» μας... Φταίει που για πολλούς τα καλαίσθητα φουαγιέ αποτελούν την επιτομή της αισθητικής τους...


Είναι βέβαια μάταιο να επιμένουμε στις καθαρά «καλλιτεχνικές» διαστάσεις του ζητήματος, αφού η καταγγελία των τριών συγγραφέων ουσιαστικά δεν «πολυκαίγεται» να υπερασπιστεί την τέχνη, αλλά την «κοινωνία» από την απειλή, και δεν το κρύβει. Κάποιος έπρεπε να καλύψει το κενό των «ακαδημαϊκών», που σε παλαιότερες εποχές αναλάμβαναν να παίξουν τον ρόλο των ιδεολογικών στυλοβατών του συστήματος, κάποιος έπρεπε και σε αυτή την περίπτωση να αναλάβει να ταυτίσει το πολιτισμικό με το πολιτικό και να εμφανίσει όσους αμφισβητούν την πολιτική κυριαρχία των αστών σαν «αντικοινωνικά στοιχεία».
Δεν είναι λοιπόν παράξενο που στο κείμενό των τριών αυτόκλητων «ακαδημαϊκών υπηρεσίας», προϋποτίθεται η αντίληψη ότι η γενικότερη κατάσταση που ζούμε στη χώρα μας τελευταία συνιστά απλώς μια κρίση βίας, κατά την οποία «ομάδες ανθρώπων ...με αφετηρία ένα τραγικό γεγονός επιτίθενται με τυφλή βία στα δικαιώματα των πολιτών και στις αρχές της κοινής μας ζωής». Ας προσπεράσουμε τη χαριτωμένη διατύπωση «τραγικό γεγονός» κι ας προσέξουμε ότι οι «πνευματικοί» αυτοί άνθρωποι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ερμηνεύσουν έστω με μια υπαινικτική λεξούλα την πηγή του αόριστου κοινωνικού «κακού» που καταγγέλλουν. «Ομάδες ανθρώπων», όπως «συμμοριτοπόλεμος»... Κι αναρωτιέται κανείς σε ποια «ομάδα ανθρώπων» ακριβώς ανήκουν όσοι θεωρούν τόσο πολύτιμα και αδιαπραγμάτευτα τα σημερινά «δικαιώματα των πολιτών» και τις επικρατούσες «αρχές της κοινής μας ζωής». Δεν αμφέβαλλε κανείς βέβαια ότι οι τρεις συγγραφείς είναι κατά βάση ικανοποιημένοι από τον κόσμο που διαλέγουν να υπερασπιστούν. Διότι ακριβώς εκείνο που διαλέγουν να υπερασπιστούν, και δεν το κρύβουν, δεν είναι η ελευθερία έκφρασης, αλλά ένας ολόκληρος κόσμος, και μάλιστα ο «καλύτερος των δυνατών». Ας προσέξουμε ότι δεν απευθύνονται στους καλλιτέχνες και τους πνευματικούς ανθρώπους γενικά, ούτε μας καλούν να υπερασπιστούμε την αυτονομία της τέχνης από κάθε εργαλειακή χρήση της –κάτι που είναι η καρδιά της ελευθερίας της έκφρασης. Απευθύνονται αποκλειστικά στους στους κατέχοντες υπεύθυνες κι επιχορηγούμενες θέσεις μέσα στο υπάρχον σύστημα παραγωγής της τέχνης, κι επικαλούνται μάλιστα -για να τους επιτιμήσουν για την πνευματική τους αβελτηρία- κάποιο άγραφο «κοινωνικό συμβόλαιο» (που προφανώς επιτάσσει από τους «ευνοούμενους του συστήματος» να συστρατεύονται για την υπεράσπισή του). Επιδιώκουν να κινητοποιήσουν όσους επωφελούνται από τις σημερινές υλικές συνθήκες παραγωγής της τέχνης, και από τον περιχαρακωμένο κοινωνικά ρόλο της κουλτούρας σε μια πανστρατιά υπεράσπισης, όχι μόνο της «ποιοτικής τέχνης», αλλά και της κοινωνίας «μας» από την επίθεση των «βαρβάρων». Δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πιο «ταξική» μορφή υπεράσπισης του συστήματος από αυτή που επέλεξαν οι τρεις συγγραφείς μας. Ειδάλλως, αφού κόπτονται για τα «δικαιώματα των πολιτών», θα έβρισκαν να πουν και καμιά κουβέντα –για τα μάτια του κόσμου έστω βρε αδελφέ- για τα προβλήματα που κατά κοινή ομολογία έχουν οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα της κοινωνικής έκρηξης... Δεν φανταζόμαστε δα να τους έχει διαφύγει, ότι εκτός από το δικαίωμα σε έναν αμέριμνο καφέ στο Κολωνάκι ή σε μια αδιατάρακτη θεατρική παράσταση (των οποίων η άσκηση παρεμποδίστηκε τόσο ...βάναυσα από τον ορυμαγδό των ημερών), υπάρχουν και ορισμένα άλλα δικαιώματα που αφορούν ....κατά τι περισσότερους ανθρώπους και που παραβιάζονται σε ...κάπως μονιμότερη βάση, ή ακόμη χειρότερα υπάρχουν μόνο για να κοσμούν τις χάρτες των δικαιωμάτων...
Όμως οι «τρεις σωματοφύλακες» του συστήματος αφήνουν προφανώς κάτι τέτοιους αφελείς κοινωνιολογισμούς για τους ευαίσθητους αναλυτές και για τους ενοχικούς μεσόκοπους... Μέλημά τους είναι η αποκατάσταση της «τάξης» και προτεραιότητά τους η καταδίκη της «βίας», η οποία μετατρέπεται σε ένα μεταφυσικό γενικευμένο κακό που μας απειλεί. Όλα είναι «δυνάμει» βία... Βία οι εμπρησμοί των καταστημάτων, βία οι πέτρες στα αστυνομικά τμήματα, βία η εισβολή στο στούντιο της ΕΡΤ και στα θέατρα... Βία γενικώς. Οι κωμικές απόπειρες να εμφανιστεί η φιλελεύθερη δημοκρατία μας σαν αμυνόμενη απέναντι σε άδικες και ακατανόητες βίαιες επιθέσεις είναι άλλωστε κοινός τόπος των ημερών μας. Η δε καταδίκη της βίας γενικά σαν «φασιστικό και ολοκληρωτικό φαινόμενο» είναι ένα leitmotiv που εκτός από την ίδια την αστική δημοκρατία το χρησιμοποιεί επιδέξια και η κοινωνική και πολιτική ακροδεξιά, για να εμφανιστεί και αυτή ως αμυνόμενη, ή σαν υπερασπιστής της δημοκρατίας. Στις μέρες μας καταγγέλλεται σαν «φασιστική ενέργεια» το σπάσιμο ενός περιπτέρου με βιβλία που προπαγανδίζουν τον ναζισμό, τον αντισημιτισμό και το ρατσιστικό μίσος (ενώ η συμπερίληψη ενός τέτοιου περιπτέρου σε μια έκθεση βιβλίου, είναι προφανώς πράξη που δεν ασκεί βία σε κανέναν...). Οι «τρεις σωματοφύλακες» δεν εκφράζουν καν σκέψη και προβληματισμό -σαν κατά τεκμήριο «ευαίσθητοι» άνθρωποι- για το πώς η αστική δημοκρατία στην οποία ομνύουν πίστη θα μπορέσει να ενεργοποιήσει τους αφομοιωτικούς της μηχανισμούς μπροστά στην κοινωνική έκρηξη που αντιμετωπίζει. Είναι άλλωστε γνωστή η παράξενη γοητεία που σε περιόδους κρίσης ασκεί στους φιλελεύθερους αστούς το «κόμμα του νόμου και της τάξης»...


Όποιον ορισμό κι αν δώσει κανείς στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, το βέβαιο είναι ότι έβγαλαν το κοινωνικό μας ζήτημα στους δρόμους και δεν πρόκειται να φύγει σύντομα από εκεί. Όταν συμβαίνει αυτό -ας μην ανησυχούν κάποιοι- τα στόματα ανοίγουν, και μάλιστα για τα καλά. Οι τρεις αυτόκλητοι υπερασπιστές της ελευθερίας της έκφρασης ας βάλουν λοιπόν το δημοκρατικό σπαθί τους πίσω στο θηκάρι: ούτως ή άλλως κανείς δεν θα μπορούσε να υπερασπιστεί κάτι που στην πραγματικότητα απειλείται μονάχα από τον ίδιο και τους ομοίους του....
Εκείνο που κατ’ ουσίαν δυσκολεύονται να χωνέψουν οι «πνευματικοί άνθρωποι» του φυράματος των τριών, είναι πως έφτασε ο καιρός που θα πάψουν να μιλούν μόνοι αυτοί. Μετά από πάρα πολλά χρόνια καταθλιπτικής κυριαρχίας της «ενιαίας σκέψης», μετά από τόσα χρόνια που ο συνήθης αντίλογος στο σύστημα περιοριζόταν απλώς σε κοινωνιολογίζουσες διαμαρτυρίες και σε εκκλήσεις να μπει «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη», ήρθε ο καιρός να βγει και πάλι στο προσκήνιο η ανειρήνευτη αντίθεση των ανθρώπινων αναγκών με την κοινωνία του κέρδους. Η λύσσα τους προέρχεται από το γεγονός ότι έχει πάψει πλέον να αποδίδει η ιδεολογική τρομοκρατία που ταύτιζε κάθε προσπάθεια να υπερβούμε αυτή την κοινωνία με τον «ολοκληρωτισμό» και το «γκούλαγκ». Διαισθάνονται ότι πλέον απέναντί τους δεν θα βρίσκουν μόνο κλάψες κι εκκλήσεις για μεταρρύθμιση “επί το ανθρωπινότερον” ενός συστήματος που για να επιβιώνει είναι πλέον υποχρεωμένο να ρίχνει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στην εξαθλίωση. Διαισθάνονται τέλος ότι ο υπέρ δημοκρατίας λόγος τους δεν είναι δυνατόν πλέον να πείθει παρά μόνο εκείνους που έχουν πολλά να χάσουν από την κατάρρευση του «καλύτερου των δυνατών» κόσμου τους.
Οι «απολίτιστοι» νεαροί που εισέβαλαν στα θέατρα, ντύθηκαν ασφαλώς βιαστικά τα ρούχα των καταστασιακών και του Μάη του ’68, υιοθέτησαν την χιλιοφθαρμένη από την κατάχρηση -τόσο στην τέχνη όσο και στην πολιτική- τακτική της πρόκλησης, και χρησιμοποίησαν τη γλώσσα της συλλογικής ενοχοποίησης, που χρησιμοποιείται κατά κόρον από το σύστημα για να διαχέεται η κοινωνική ευθύνη των εγκλημάτων του. Έτσι γινόταν, κι έτσι θα γίνεται πάντοτε σε περιόδους απότομης ριζοσπαστικοποίησης και πολιτικοποίησης (άντε να μην την πούμε «εξέγερση», να μην κακοκαρδίσουμε ορισμένους...). Θα μπορούσε να ήταν φάρσα, αλλά τίποτα στο εξής δεν θα είναι μόνο φάρσα. Ω, ναι, ίσως να 'ναι αλήθεια ότι υπολείπονται σε “πρωτοτυπία”, μόνο που η πρωτοτυπία δεν ήταν το ζητούμενο, και δεν είναι ποτέ το ζητούμενο αν θέλουμε η πρωτοτυπία να μην είναι μια σκέτη επίφαση. Το σημαντικό ήταν να διακηρυχτεί urbi et orbi ότι η πόρτα είναι πλέον ανοιχτή. Γιατί η πόρτα των θεάτρων, όπως και των υπόλοιπων χώρων της κοινωνίας, ήταν ήδη ανοιχτή πριν εισβάλουν οι «βάρβαροι», και η εισβολή τους απλώς έδειξε αυτή την ανοιχτή πόρτα... Ας μην ανησυχούν κάποιοι για την πρωτοτυπία, διότι βρισκόμαστε μόλις στην αρχή της απελευθέρωσης του λόγου...
Καμιά ηχομόνωση δεν θα προστατεύσει στο μέλλον καμία παράσταση από τον ορυμαγδό των δρόμων. Κανένα θέατρο από αυτά που ανοίγουν στις υποβαθμισμένες περιοχές των πόλεων δεν θα έχει πια το δικαίωμα να θεωρεί την περιρρέουσα κρίση γραφικό περιβάλλον. Οι όροι κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής της τέχνης θα αμφισβητηθούν, και όλοι θα αναγκαστούν να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα της περιθωριοποίησής της, Οι καλλιτέχνες θα διδαχθούν να μην βδελύσσονται ούτε να εξιδανικεύουν την απεχθή και «κακόγουστη» μάζα. Οι νεκροί δεκαπεντάχρονοι θα πάψουν να προσφέρονται για εύκολες επιδείξεις ευαισθησίας και μελοδραματικές κορώνες, όταν το μυστικό της δολοφονίας τους αποκαλυφθεί στο καμένο με βιτριόλι πρόσωπο της μετανάστριας και στο πλήθος των καθημερινών ανθρωποθυσιών στις οποίες υποβάλλονται όσοι κατά τα λοιπά εγκαλούνται γιατί δεν πηγαίνουν στο θέατρο...
Η αυθεντική τέχνη όχι μόνο δεν έχει να πάθει κανένα κακό από τον θόρυβο των δρόμων, αλλά όπως διδάσκει η ιστορία, έχει πολλή ελευθερία να κερδίσει...
Τα στόματα άνοιξαν, κύριοι υπερασπιστές του κράτους δικαίου! «Περισπούδαστες απόψεις» σαν και τις δικές σας δεν θα βρείτε ίσως, θα βρείτε όμως απέναντί σας εκείνες τις «λέξεις που ποτέ δεν διαπράχθηκαν», εκείνες τις «εικόνες που ποτέ δεν μιλήθηκαν» κι εκείνα τα «νοήματα που ποτέ δεν αρμολογήθηκαν». Να φοβάστε λοιπόν...


Νίκος Ζαρταμόπουλος
μεταφραστής δοκιμίων
26/12/2008



Υ.Γ. Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στη φιλόξενη ιστοσελίδα του Νίκου Σαραντάκου. Η αναδημοσίευσή του είναι ελεύθερη

Ετικέτες

απεργία  ΠΑΣΟΚ Οικονομικά (1) "αριστερό ρεύμα" (1) "Ελευθεροτυπία" (3) 1 χρόνος (1) 105 (1) 18ο Συνέδριο (9) 19ο Συνέδριο ΚΚΕ (1) 1ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ (3) 2010 (1) 21η Απριλίου (1) 28 Οκτωβρίου 1940 (2) 2ος χρόνος (1) 5 (1) 5 χρόνια (1) 6ο Συνέδριο ΣΥΝ (2) 8 Μάρτη (1) 902 (1) Α (1) Α. Αλαβάνος (6) Α. Βάιντα (2) Α. Κρίλοβ (1) Α.Αλαβάνος (9) Α.Σαμαράς (2) Α.Χατζησοφιά (1) Αγρότες (2) αγωνίστριες (1) Άδωνις (1) ακροδεξιά (2) Ακρόπολη (1) Αλ Σαλέχ (1) Αλ. Δημητρίου (1) αλαζονεία (2) Αλέκος Λύτρας (2) Αν.Γ... (4) Αν.Γερμανία (1) αναδημοσίευση (46) ανανεωτική Πτέρυγα (2) Ανατολική Αττική (1) Ανδρομάχη (2) ανθρώπινα δικαιώματα (2) ανθρωπιστικές επιστήμες (1) άνθρωπος (2) Άννα Αχμάτοβα (2) Αντ. Κυρίνας (1) ΑΝΤΑΡΣΥΑ (1) ΑΝΤΙ (1) Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ (1) Αντρέας Λεντάκης (1) Ανύπαρκτος σοσιαλισμός (8) Ανωνυμία (1) απεργία (4) απεργία ΠΑΣΟΚ Οικονομικά (1) απόστολος (1) Απόψεις (22) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Βελουχιώτης (4) Αριστερά (10) Αριστερή ενότητα (2) Αρχαιολογία (7) ΑΣΚΙ (1) Αστακός Αιτωλ. (1) Αστυάνακτας (20) αστυνομία (7) Αυγή (15) αυταρχισμός (2) Αυτοδιοικητικές εκλογές 2010 (14) Β.Κορέα (1) Βαν Γκογκ (1) Βασανιστές (1) Βιβλία (2) Βιβλίο Κουφοντίνα (1) Βίντεο (16) ΒΟΗΘΕΙΑ (1) Βουλή (1) Γ. Αναδρανανιστάκης (1) Γ. Καϊλατζής (1) Γ. Παπανδρέου (2) Γ. Σεφέρης (1) Γ.Βιζυηνός (1) Γ.Κοντός (2) Γ.Μπλάνας (1) Γ.Παπουτσής (1) Γ.Ρίτσος (4) Γ.Χουρμουζιάδης (1) Γ.Ψυχοπαίδης (1) ΓΑΖΑ (1) Γελοιογραφίες (24) Γερμανία (1) Γερουλάνος (1) Γεωργία (1) Γκ. Απολλιναίρ (1) Γνώμες (2) Γυναίκα (1) Δ. Γόντικας (1) Δ.Βίτσας (4) Δ.Στρατούλης (1) Δ.Χαρμς (1) ΔΕΑ (1) ΔΕΘ (4) Δεκεμβριανά (1) Δεκεμβριανά 08 (3) Δελαστίκ (1) Δελτίο τύπου (13) Δελτίο τύπου ΣΥΝ (27) Δερβενιώτης Σπ. (1) Δερμεντζόγλου (1) ΔΗΑΡΙ (1) Δηημοκρατικός συγκεντρωτισμός (1) Δημ.Παπαχρίστου (1) Δημ.Χριστόπουλος (1) ΔΗΜΑΡ (3) Δημοκρατία (1) δημοσιογράφοι (3) Δημόσιοι Υπάλληλοι (5) Δημοτικές εκλογές (1) Διαδίκτυο (2) Διαδύκτιο (1) Διακοπές (1) Διάλογος (4) Διάλογος για το Ιδρυτικό συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (2) διαπραγματευση (1) Διαρκές Συνέδριο ΣΥΝ (6) Διάσπαση ΚΚΕ (3) διαφωνούντες (1) Διεθνή (12) Δίκτυο (1) Διόδια (4) ΔΝΤ (4) Δογματισμός (1) Δούρου (1) Δραγασάκης (1) Δρόμος της Αριστεράς (1) ΔΣΕ (5) Δυτ.Αττική (1) Δυτ.Μακεδονία (1) Ε.βενιζέλος (2) Εθνικές εκλογές 09 (20) Έθνος (1) εικαστικά (10) Εικόνες (1) εκδ.Αγρα (1) εκδηλώσεις (2) Έκκλησία (1) Εκλογές 2012 (2) Εκλογές 2015 (2) εκπαίδευση (5) εκπαιδευτικοί (1) Έκτακτο Συνέδριο (6) Ελ. Βενιζέλος (1) Ελ.Σωτηρίου (1) Ελαιώνας (1) Έλλη Παππά (1) ΕΜΣΤ (1) Εμφύλιος (2) ενικός (1) Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση (1) Εξάρχεια (8) Επέτειος Πολυτεχνείου (1) Εργαζόμενοι (22) ΕΡΤ (2) ΕΣΗΕΑ (1) ΕΣΣΔ (1) εσωκομματικά (28) έτος Ρίτσου (3) Ευρωεκλογές 09 (17) Ευρωεκλογές 2009 (6) Ευρωεκλογές 2019 (1) Ευρωπαϊκή Ένωση (21) Ζάκυνθος (1) Ζαχαριαδισμός (5) Η Αποσιώπιση της αλήθειας (5) Η διάσκεψη της Γιάλτας (1) η ζωή στους Βράχους (1) Η νέα κυβέρνηση (6) Θ.Καρτερός (1) Θέατρο (1) Θεσσαλονίκη (4) Θεωρία (1) θεωρία των δύο άκρων (3) Θρησκεία (1) ιδεοληψία (1) Ιδεολογικά (9) Ιδιωτικοί Υπάλληλοι (1) Ισραήλ (7) Ιστορία (4) Ιστορία της Αριστεράς (22) Κ. Αρβανίτης (1) Κ. Καρυωτάκης (2) Κ. Κούνεβα (4) Κ. Παπαγεωργίου (1) Κ. Σχοινά (2) Κ.Βαξεβάνης (1) Κ.Καραγιώργης (1) Κ.Καρυωτάκης (1) Κ.Παλαμάς (1) Κανέλλη (3) Καρατζαφέρης (1) Κασιδιάρης (1) καταλήψεις (1) Κατερίνα Γκουλιώνη (2) Κατσαρός Μιχάλης (1) ΚΑΤΥΝ (2) ΚΕΑ (1) Κέρκυρα (1) Κίνα (1) Κινήματα (14) Κινηματογράφος (1) ΚΚΕ (65) Κοινωνία της πληροφορίας (1) ΚΟΜΕΠ (1) κουκουλοφόροι (1) Κούλογλου Στ. (3) κουλτουροφιλισταίοι (2) Κουράκης (1) Κουτί της Πανδώρας (1) Κουτσούμπας (1) Κυβέρνηση (3) Κυβέρνηση Ατιστεράς (1) Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (2) Κύπρος (2) Κωτούλας (1) ΛΑΟΣ (5) Λάρισα (1) Λόπεζ (1) Λουδοβίκος των Ανωγείων (1) Μ. Γλέζος (4) Μ. Μπρεχτ (1) Μ. Χατζηδάκης (1) Μ.Θεοδωράκης (1) Μ.Κανελλοπούλου (1) Μάρξ (1) Μάχη Φλώρινας (1) Μετανάστες (11) Μετεκλογικά (3) Μήνες (3) Μιχ. Γκανάς (1) ΜΜΕ (7) Μνημόνιο (2) Μομφή (1) Μοράλες (1) Μούνκ (1) Μουσεία (1) Μουσική (2) Μπέικον Φρ. (1) Μπελογιάννης (2) Μυρτιώτισσα (1) Ν. Βούτσης (1) Ν. Ζαχαριάδης (1) Ν. Κακλαμάνης (1) Ν. Μπάϊκας (1) Ν. Μπουχάριν (1) Ν. Πλουμπίδης (2) Ν. Σαραντάκος (1) Ν. Τεμπονέρας (2) Ν. Χουντής (2) Ν.Μαραντζίδης (1) ν.Οσεττία (1) Ν.Στουπής (1) Ναζισμός (1) Ναύπλιο (2) ΝΔ (4) ΝΕ Ζακύνθου (1) Νέα Δημοκρατία (26) νέο νομοσχέδιο (1) Νεολαία (2) Νεολαία ΣΥΝ (1) Νεοφιλελευθερισμός (1) Νίκος Γραικός (1) Νιτσιάκος (1) Νομοθεσία (1) ο κ. Κόυνερ (3) Ο Φλωρίνης Πιπεργιάς (1) Ο.Λάσκος (1) Οδ. Ελύτης (3) Οικολογικά (15) Οικολόγοι (2) Οικονομικά (9) Οικονομική κρίση (2) Οκτώβριος (1) ΟΛΜΕ (2) Ολυμπιακοί Αγώνες (1) Ολυμπιακός (1) Ομάδα Ρόζα (1) Ομιλίες (2) Ονόρε Ντωμιέ (1) οργανωτικά (1) ΟΣΕ (1) Π. Τζαβέλλας (1) Π.Κόκκαλης (1) Πάγκαλος (1) Παιδεία (5) Παλαιστίνη (8) Πανελλαδικό σώμα ΣΥΡΙΖΑ Ιούλιος 2009 (1) Παπαγιαννάκης Μιχάλης (1) Παπαρήγα (1) Παπουτσάκης Χρ. (1) ΠΑΣΟΚ (46) Πεκίνο (1) πέλαγος (1) Περιοδικά (1) περιοδικό Θέσεις (1) Περιφερειακές συσκέψεις (1) Πλάκα (1) Ποίηση (25) πόλεις (8) Πολιτικά-Επίκαιρα (91) Πολιτισμικές σελίδες (31) Πολιτισμός (13) Πόρος (1) Πρέβεζα (1) Προβοκάτσιες (1) Πρόγραμμα (3) Προγραμματικές δηλώσεις (2) προπαγάνδα (4) Προσεχώς (1) προσυνεδριακός διάλογος (2) Προτάσεις (4) Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των Κρατουμένων (1) Πρωτομαγιά (1) Πυρκαγιές 09 (3) Ρατσισμός (7) Ριζοσπάστης (8) Ρωμιοσύνη (1) Ρωσία (2) Σαλάτα εποχής (1) Σαμαράς (1) Σάτυρα (10) Σοβιετικές αφίσσες (4) Σόιμπλε (1) Σπ.Δερμεντζόγλου (1) Στάθης (14) Σταλινισμός (32) Στερεά Ελλάδα (1) Στρατούλης (1) Σύλλογος διορισμένων με ΑΣΕΠ (1) Συμβασιούχοι (7) συμπεράσματα (1) Συμφωνία των Πρεσπών (1) ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ (74) συνέντευξη (5) Συνεργσίες (1) Σύνοδος ΚΠΕ ΣΥΝ (2) Σύντροφοι και συνεργάτες (1) ΣΥΡΙΖΑ (129) Σύριζα Βύρωνα (3) ΣΥΡΙΖΑ.Προτάσεις (10) ΣΥΡΙΖΑ/ Ε.Κ.Μ (12) Σχέδιο B (1) Σώτη Τριανταφύλλου (2) Τ. Λειβαδίτης (1) Το Βήμα (1) Τοπ. Αυτοδιοίκηση (4) Τραμπουκισμοί (13) Τράπεζες (1) Τρίπολη (1) Τρόικα (1) τρομοκρατία (1) Τρότσκι (1) Τσάβες (1) Τσακαλώτος Ε. (2) Τσίπρας (37) Υγεία (1) Υπ.Πολιτισμού (10) Υπ.Τουριστικής Ανάπτυξης (1) Φαράκος Γρ. (1) Φασισμός (4) Φασίστες (7) Φεμινιστικά (3) Φίλοι (1) Φοιτητικές εκλογές 2009 (1) Φονταμενταλισμός (1) Φόρουμ Πρέβεζας (3) Φυλακές (2) Χ.Μιρό (1) Χίος (1) Χριστούγεννα 2009 (1) χρόνια πολλά (4) Χρυσή Αυγή (4) Χρυσοχοίδης (2) Bloggers (7) blogme.gr (1) Burnikov (1) Charlie Hebdo (1) David Brody (1) Free Gaza (1) K.Petrov-Votkin (1) Left.gr (3) Max Ernst (1) Modrian (1) N.Μπελογιάννης (1) Pascal Schmid (1) Plan B (1) Protagon gr (2) Reednotebook (1) troll (1) Tvxs (3) www.keli.gr (1)